Αλγεινή εντύπωση προκαλεί η γκρίνια που παρατηρείται τις τελευταίες μέρες από τους φορείς που πρωταγωνίστησαν στην καμπάνια του «Μένουμε Ευρώπη», εξαιτίας των φορολογικών μέτρων και του νέου ασφαλιστικού που προωθεί η κυβέρνηση σύμφωνα με το Μνημόνιο που υπέγραψε. Τις πρώτες μέρες της υπογραφής του Μνημονίου και ολοκληρωτικής υποταγής της “αριστερής” κυβέρνησης στις ορέξεις των δανειστών, υπήρχε μια διάχυτη εφορία στους κοινωνικούς φορείς που αποφεύχθηκε τελευταία στιγμή η ρήξη με τους δανειστές και η χρεοκοπία. Τώρα, όμως, που έφθασε η ώρα του λογαριασμού, αυτοί που τότε στήριζαν λυσσαλέα την υπογραφή του Μνημονίου με κάθε κόστος, σήκωσαν την σημαία της επανάστασης. Γιατί το να φωνάζουν τα συνήθη θύματα, χαμηλόμισθοι και χαμηλοσυνταξιούχοι, μετά τις αλλεπάλληλες αιματηρές περικοπές των τελευταίων χρόνων είναι λογικό, αλλά να χαλούν τον κόσμο προνομιούχες κατηγορίες πολιτών και επαγγελμάτων, που στήριζαν μέχρι το κόκκαλο το Μνημόνιο και τώρα αρνούνται να βάλουν το χέρι στην τσέπη, είναι κάπως παράλογο. Δεν ήξεραν τι θα φέρει η υπογραφή του νέου Μνημονίου; Οι δανειστές φαίνεται να ζητάνε πρόσθετα μέτρα πολλών δισ. ευρώ για τα επόμενα 2 χρόνια, αφού και αυτό όπως και τα προηγούμενα προγράμματα δεν βγαίνει. Η ύφεση θα είναι και πάλι μεγάλη, η κατανάλωση μικρή και η εξοντωτική φορολογία θα δημιουργήσει εκατομμύρια κακοπληρωτές. Είναι δεδομένο πως συνεχίζουμε στο ίδιο αδιέξοδο και με μαθηματική ακρίβεια αργά ή γρήγορα θα πέσουμε πάνω στον τοίχο. Η άρση των πλειστηριασμών που έρχεται, η άνευ προηγουμένου φορολόγηση, τα εγκλωβισμένα κύματα προσφύγων, η τεράστια ανεργία, οι αιματηρές αλλαγές στο ασφαλιστικό δημιουργούν ένα επικίνδυνο κοκτέιλ εντός της ελληνικής κοινωνίας, που κάθε μέρα θα φουσκώνει όλο και περισσότερο και μένει να φανεί πότε θα εκραγεί και με ποιες συνέπειες. Οι φιλοφρονήσεις, βέβαια, συνεχίζονται από την πλευρά των δανειστών προς την ελληνική κυβέρνηση και τις “μεταρρυθμίσεις” που προωθεί. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον δείχνουν για τις αποκρατικοποιήσεις, αφού μετά τα αεροδρόμια πιέζουν ασφυκτικά για ΑΔΜΗΕ, ΔΕΗ, ΔΕΠΑ, τρένα και λιμάνια. Επιθυμούν την πλήρη εκχώρηση όλης της δημόσιας περιουσίας και μάλιστα σε εξευτελιστικές τιμές. Είναι δεδομένο πως μόλις η Ελλάδα μείνει γυμνή από δημόσιο πλούτο δεν θα έχει κανένα ενδιαφέρον πλέον η Ευρώπη γι΄ αυτήν, με όποια κατάληξη μπορεί να την φανταστεί ο καθένας.
του Τάσου Σκλάβου
