Ένα βαθιά ταξικό καλοκαίρι

Το καλοκαίρι, από ορόσημο για λίγες μέρες ξεγνοιασιάς και αναψυχής, έχει μετατραπεί σε ασφυκτική συνθήκη για τους πολλούς.

Το δη­μο­φι­λέ­στε­ρο δί­λημ­μα στους χώ­ρους δου­λειάς, αυτές τις μέρες, είναι αν κά­ποιος/α θα κάνει τη­λερ­γα­σία (ώστε να απο­φύ­γει τη θερ­μι­κή κα­τα­πό­νη­ση από τον καύ­σω­να και τα έξοδα με­τα­κί­νη­σης) ή αν θα δου­λέ­ψει στο γρα­φείο (ώστε να γλι­τώ­σει έναν «φου­σκω­μέ­νο» λο­γα­ρια­σμό ρεύ­μα­τος, από την πο­λύ­ω­ρη χρήση οι­κια­κού κλι­μα­τι­στι­κού). Αν δεν υπάρ­χει η δυ­να­τό­τη­τα για ερ­γα­σία εξ απο­στά­σε­ως ή δεν υπάρ­χει κλι­μα­τι­σμός στο σπίτι, η επι­λο­γή είναι προ­φα­νής.

Σύμ­φω­να με έρευ­να του Ιν­στι­τού­του Έρευ­νας Λια­νε­μπο­ρί­ου Κα­τα­να­λω­τι­κών Αγα­θών (ΙΕΛΚΑ), ένας στους δύο Έλ­λη­νες/ιδες δεν θα κάνει δια­κο­πές αυτό το κα­λο­καί­ρι λόγω αυ­ξη­μέ­νου κό­στους σε ει­σι­τή­ρια με­τα­κί­νη­σης και δια­μο­νής. Το κό­στος δια­κο­πών έχει αυ­ξη­θεί κατά 12,7% το 2024, σε σχέση με το 2023. Τα νησιά, αλλά όχι μόνο, έχουν γίνει τόπος ξε­κού­ρα­σης κυ­ρί­ως για ξέ­νους του­ρί­στες υψη­λού ει­σο­δή­μα­τος και οι επι­πτώ­σεις από τον υπερ­του­ρι­σμό προ­κα­λούν ήδη σο­βα­ρά προ­βλή­μα­τα στις το­πι­κές κοι­νω­νί­ες και το πε­ρι­βάλ­λον.

Για πα­ρά­δειγ­μα, οι απαι­τή­σεις της του­ρι­στι­κής βιο­μη­χα­νί­ας, έχουν εντεί­νει το πρό­βλη­μα της λει­ψυ­δρί­ας. Οι ανε­παρ­κείς βρο­χο­πτώ­σεις τον φε­τι­νό χει­μώ­να έχουν μειώ­σει τα απο­θέ­μα­τα νερού. Σε κα­τά­στα­ση έκτα­κτης ανά­γκης έχει κη­ρυ­χθεί η Σίφ­νος στις Κυ­κλά­δες, η Λέρος στα Δω­δε­κά­νη­σα, η Σάμη στην Κε­φα­λο­νιά και πε­ριο­χές της Κρή­της. Το πρό­βλη­μα γί­νε­ται εντο­νό­τε­ρο σε νησιά όπως η Νάξος, καθώς το νερό είναι απα­ραί­τη­το στην κτη­νο­τρο­φία και τη γε­ωρ­γία.

Το «staycation» πα­ρου­σιά­ζε­ται ως τάση για να κρύ­ψει τη φτώ­χεια μας και χυ­δαί­οι κα­θε­στω­τι­κοί δη­μο­σιο­γρά­φοι, μας συμ­βου­λεύ­ουν να μην πη­γαί­νου­με δια­κο­πές Ιού­λιο και Αύ­γου­στο, αλλά να λιώ­νου­με στα αστι­κά κέ­ντρα που η θερ­μο­κρα­σία τις νύ­χτες πα­ρα­μέ­νει πάνω από τους 30 βαθ­μούς κελ­σί­ου.

Το κα­λο­καί­ρι, από ορό­ση­μο για λίγες μέρες ξε­γνοια­σιάς και ανα­ψυ­χής, έχει με­τα­τρα­πεί σε ασφυ­κτι­κή συν­θή­κη για τους πολ­λούς. Η εποχή που έχει ταυ­τι­στεί με την «δρα­πέ­τευ­ση» από τη ρου­τί­να της κα­θη­με­ρι­νό­τη­τας και το αί­σθη­μα της πλή­ξης, με­τα­τρέ­πε­ται όλο και πε­ρισ­σό­τε­ρο σε άπια­στο όνει­ρο ή ακόμα χει­ρό­τε­ρα, σε εφιάλ­τη.

Και δεν είναι μόνο η αφό­ρη­τη ζέστη για συ­νε­χό­με­νες εβδο­μά­δες (που επι­φέ­ρει σο­βα­ρούς κιν­δύ­νους για τη σω­μα­τι­κή και ψυ­χι­κή υγεία) και η με­τα­τρο­πή των δια­κο­πών από δι­καί­ω­μα σε πο­λυ­τέ­λεια. Η μό­νι­μη ακρί­βεια σε όλα τα βα­σι­κά αγαθά, τα εξω­φρε­νι­κά ενοί­κια, το πλιά­τσι­κο των εται­ρειών ενέρ­γειας, το υπό κα­τάρ­ρευ­ση ΕΣΥ, η εξα­ή­με­ρη ερ­γα­σία και τα 12ωρα -που κατά τα κυ­βερ­νη­τι­κά στε­λέ­χη είναι…«έκτα­κτη βάρ­δια»-, οι πυρ­κα­γιές, απο­τυ­πώ­νουν τη σκλη­ρή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα που βιώ­νει η με­γά­λη κοι­νω­νι­κή πλειο­ψη­φία.

Σε αυτές τις ει­κό­νες απελ­πι­σί­ας του φε­τι­νού κα­λο­και­ριού συ­μπυ­κνώ­νε­ται όλη η κοι­νω­νι­κή ανι­σό­τη­τα και η κλι­μα­τι­κή κα­τα­στρο­φή. Σε αυτό το γε­νι­κευ­μέ­νο μο­τί­βο δυ­σφο­ρί­ας και άδειας τσέ­πης, ξε­δι­πλώ­νε­ται η τα­ξι­κή πο­λι­τι­κή εκ­με­τάλ­λευ­σης, φτω­χο­ποί­η­σης και απο­κλει­σμού των «από κάτω». Οι πλη­βεί­οι δεν έχουν δι­καί­ω­μα στις δια­κο­πές, δεν έχουν πρό­σβα­ση στις ιδιω­τι­κές πα­ρα­λί­ες και την πε­ρί­θαλ­ψη, δεν μπο­ρούν να ανά­ψουν κλι­μα­τι­στι­κό. Πρέ­πει να κοι­μού­νται σε…μπα­νιέ­ρες και να ζουν σε εχθρι­κές πό­λεις, με χα­μη­λούς μι­σθούς. Να «πο­τί­ζουν» με τη μι­ζέ­ρια τους την πλη­θω­ρι­στι­κή κερ­δο­σκο­πία και την αχα­λί­νω­τη του­ρι­στι­κή ανά­πτυ­ξη, πάντα σε βάρος του πε­ρι­βάλ­λο­ντος και των ανα­γκών τους.

Η ανα­κο­πή και αντι­στρο­φή αυτού του κα­θη­με­ρι­νού ζόφου, από αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή σκο­πιά, απο­κτά χα­ρα­κτή­ρα επεί­γο­ντος!

https://rproject.gr/article/ena-vathia-taxiko-kalokairi