Ευρεία σύσκεψη συνδικαλιστών του ΜΕΤΑ: Ενωτικές πρωτοβουλίες για την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος

Στις 13 Ιούλη, το ΜΕΤΑ, με καλεσμένους και από άλλους συνδικαλιστικούς ταξικούς χώρους, συζήτησε τα αποτελέσματα των εκλογών, την κατάσταση που αυτά αποτυπώνουν και την απαραίτητη παρέμβαση του εργατικού κινήματος.

Κατερίνα Γιαννούλια

Από όλες κι όλους ανα­γνω­ρί­στη­καν οι δυ­σμε­νείς συν­θή­κες για τους ερ­γα­ζό­με­νους της χώρας που δη­μιουρ­γεί το απο­τέ­λε­σμα των πρό­σφα­των εκλο­γι­κών ανα­με­τρή­σε­ων. Ένα απο­τέ­λε­σμα που προ­ε­τοι­μά­στη­κε τα 4 τε­λευ­ταία χρό­νια, με την υιο­θέ­τη­ση της νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης πο­λι­τι­κής της δε­ξιάς και του κε­φα­λαί­ου από τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, μετά την ιστο­ρι­κή κω­λο­τού­μπα του 2015 και ολο­κλη­ρώ­θη­κε στις τε­λευ­ταί­ες εκλο­γές, με την ανά­λη­ψη της κυ­βέρ­νη­σης από τη ΝΔ, που κρί­θη­κε ότι είναι πιο «αρ­μό­δια» να υλο­ποι­ή­σει τις δικές της πο­λι­τι­κές. Αυτό το απο­τέ­λε­σμα μόνο η Αρι­στε­ρά μπο­ρού­σε να απο­τρέ­ψει, η οποία, δυ­στυ­χώς δεν ένωσε ποτέ τις δυ­νά­μεις της απέ­να­ντι στην ακραία επί­θε­ση που δέ­χο­νται τα λαϊκά στρώ­μα­τα. Αυτό ίσχυ­σε ακόμα και στους ερ­γα­τι­κούς χώ­ρους, σε με­γά­λους κλά­δους με βα­ρύ­νου­σα ση­μα­σία τόσο για τους ερ­γα­ζό­με­νους, όσο και για την κοι­νω­νία, όπως στους εκ­παι­δευ­τι­κούς του Δη­μο­σί­ου, τους δή­μους κλπ, με απο­τέ­λε­σμα οι μνη­μο­νια­κές δυ­νά­μεις (ΔΑ­ΚΕ-πρώ­ην ΠΑ­ΣΚΕ-ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ) να απο­κτούν πλειο­ψη­φί­ες πα­ρά­λυ­σης σε με­γά­λες ομο­σπον­δί­ες.

Όπως χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά είπε ο Γιώρ­γος Χα­ρί­σης (Γραμ­μα­τέ­ας του ΜΕΤΑ):

«Η άνο­δος της ΝΔ, το αυ­ξη­μέ­νο πο­σο­στό του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και η ση­μα­ντι­κή μεί­ω­ση της Αρι­στε­ράς… θα έχει επι­πτώ­σεις στα δι­καιώ­μα­τα των ερ­γα­ζο­μέ­νων και γε­νι­κό­τε­ρα στην πο­ρεία της χώρας μας.

Η κυ­βέρ­νη­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ με την πο­λι­τι­κή της έστρω­σε το χαλί για την επά­νο­δο της ΝΔ.

– Ψή­φι­ση και εφαρ­μο­γή των μνη­μο­νια­κών πο­λι­τι­κών…

– Υιο­θέ­τη­σε πλή­ρως την πο­λι­τι­κή του ευ­ρω­μο­νό­δρο­μου και πρω­το­στά­τη­σε στην προ­ώ­θη­ση των ιμπε­ρια­λι­στι­κών αμε­ρι­κά­νι­κων σχε­δί­ων στην ευ­ρύ­τε­ρη πε­ριο­χή της Με­σο­γεί­ου και των Βαλ­κα­νί­ων.

– Όχι μόνο «έπια­σε» το πλε­ό­να­σμα το 3,5% που συμ­φώ­νη­σε με τους δα­νει­στές, αλλά είχε και «αι­μα­τη­ρό» υπερ­πλε­ό­να­σμα!…

– Απο­γο­ή­τευ­σε τον κόσμο… με απο­τέ­λε­σμα να υπάρ­χει με­γά­λη κάμψη των ερ­γα­τι­κών και λαϊ­κών αγώ­νων. Αυτή η κα­τά­στα­ση που δη­μιουρ­γή­θη­κε, άνοι­ξε το δρόμο της επι­στρο­φής της ΝΔ…

– Το μόνο θε­τι­κό απο­τέ­λε­σμα των εκλο­γών ήταν η μη κοι­νο­βου­λευ­τι­κή έκ­φρα­ση της Χρυ­σής Αυγής και η υπο­χώ­ρη­ση των πο­σο­στών της. Πα­ρα­μέ­νει όμως ως μια εφε­δρεία του συ­στή­μα­τος και γι’ αυτό το μέ­τω­πο ενά­ντια στον εθνι­κι­σμό, το φα­σι­σμό και την ξε­νο­φο­βία πρέ­πει να είναι ανοι­χτό και να μην υπο­τι­μά­ται η αντι­φα­σι­στι­κή και αντι­ρα­τσι­στι­κή δράση από το ερ­γα­τι­κό λαϊκό κί­νη­μα».

 

Έχο­ντας συ­ναί­σθη­ση ότι η ΝΔ «θα χτί­σει πάνω σε όσα έφτια­ξε ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ», όπως η ίδια δη­λώ­νει, έχο­ντας ακού­σει τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να μι­λά­ει για «προ­γραμ­μα­τι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση», που ση­μαί­νει ότι δεν ανα­μέ­νε­ται να τον δούμε στους δρό­μους και τα κι­νή­μα­τα, προ­ε­τοι­μα­ζό­μα­στε να αντι­με­τω­πί­σου­με μια επι­θε­τι­κή Νέα Δη­μο­κρα­τία, μια επι­τά­χυν­ση του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού, των ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων (συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νου του ασφα­λι­στι­κού συ­στή­μα­τος), της κα­τάρ­ρευ­σης των δη­μό­σιων κοι­νω­νι­κών δομών που απέ­μει­ναν, τη δη­μιουρ­γία συν­θη­κών αν­θρω­πο­φα­γί­ας και ατο­μι­κής επι­βί­ω­σης με­τα­ξύ ερ­γα­ζο­μέ­νων αντί της συλ­λο­γι­κής διεκ­δί­κη­σης, προ­ώ­θη­ση του δόγ­μα­τος «Νόμος και Τάξη».

Σε όλα αυτά θα αντι­στα­θού­με.

Το ΜΕΤΑ δεν θε­ω­ρεί πα­γιω­μέ­νη τη δύ­σκο­λη κα­τά­στα­ση, δεν υπο­στέλ­λει την αγω­νι­στι­κή του διά­θε­ση και δη­λώ­νει την πρό­θε­ση να συμ­με­τέ­χει ενερ­γά στην ανα­συ­γκρό­τη­ση του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος, με ενω­τι­κές πρω­το­βου­λί­ες για κοινή δράση των τα­ξι­κών δυ­νά­με­ων σε σω­μα­τεία, ομο­σπον­δί­ες και κάθε ερ­γα­τι­κό χώρο, χωρίς κα­θυ­στε­ρή­σεις.

Όπως ανέ­φε­ρε και πάλι ο Γιώρ­γος Χα­ρί­σης: «Πι­στεύ­ου­με ότι η δια­τή­ρη­ση και η όξυν­ση των προ­βλη­μά­των θα ανα­γκά­σει τους ερ­γα­ζό­με­νους και το λαό μας να υπε­ρα­σπι­στεί τη ζωή και την αξιο­πρέ­πειά του. Στο πλαί­σιο αυτό συ­νε­χί­ζου­με να ρί­χνου­με το κύριο βάρος στον κάθε χώρο δου­λειάς και στον κάθε κλάδο».

Αντί­στοι­χα, ο Σω­τή­ρης Μάρ­τα­λης, στην το­πο­θέ­τη­σή του ισχυ­ρί­στη­κε ότι «παρά τη δυ­σμε­νή εξέ­λι­ξη της ανό­δου της ΝΔ στην κυ­βέρ­νη­ση, δεν έχου­με ένα σα­ρω­τι­κό κύμα, όπως ερ­χό­ταν με επέ­λα­ση ο μπα­μπάς Μη­τσο­τά­κης τη δε­κα­ε­τία του ’90». Δη­λα­δή δεν έχου­με να αντι­με­τω­πί­σου­με «ένα μακρύ συ­ντη­ρη­τι­κό χει­μώ­να» μπρο­στά μας και «δεν πρέ­πει να προ­ε­τοι­μα­στού­με για νέες ήττες, αλλά να συ­ζη­τή­σου­με τι κά­νου­με».

Στα­χυο­λο­γώ­ντας από τις το­πο­θε­τή­σεις άλλων συ­ντρο­φισ­σών και συ­ντρό­φων, η Δέ­σποι­να Το­σο­νί­δου μας με­τα­φέ­ρει με ακρί­βεια τα πε­πραγ­μέ­να του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ που, ενώ τώρα ωρύ­ε­ται για την κα­τάρ­γη­ση του ΑΜΚΑ των με­τα­να­στών και τη δυ­σκο­λία πρό­σβα­σής τους στο δη­μό­σιο σύ­στη­μα υγεί­ας, η δική του κυ­βέρ­νη­ση μόλις στις 20 Ιου­νί­ου(!) έδωσε τη δυ­να­τό­τη­τα να έχουν ΑΜΚΑ οι με­τα­νά­στες και μά­λι­στα με απλή εγκύ­κλιο. Όσο για τις συν­δι­κα­λι­στι­κές δυ­νά­μεις της Αρι­στε­ράς στο χώρο της υγεί­ας, τα φω­τει­νά πα­ρα­δείγ­μα­τα της συ­νερ­γα­σί­ας ΜΕ­ΤΑ-Πα­ρεμ­βά­σε­ων στην ΟΕΝΓΕ και το Ασκλη­πιείο, όπως ανέ­φε­ρε η συ­ντρό­φισ­σα, δεν είναι εύ­κο­λο, δυ­στυ­χώς, να ανα­πα­ρα­χθούν σε άλ­λους χώ­ρους. Σχε­τι­κά με τον τρα­γι­κό θά­να­το της απο­κλει­στι­κής νο­σο­κό­μας, Γκαϊ­α­νέ Κα­σαρ­τζιάν, που πή­δη­ξε από το πα­ρά­θυ­ρο στο Γε­νι­κό Κρα­τι­κό Νί­καιας κυ­νη­γη­μέ­νη από φύ­λα­κες ως «πα­ρά­νο­μη», η Δέ­σποι­να Το­σο­νί­δου σχο­λί­α­σε την «αυ­τάρ­κεια ακόμα και με­τα­ξύ των αρι­στε­ρών σχη­μά­των» με τις ξε­χω­ρι­στές κι­νη­το­ποι­ή­σεις που ορ­γα­νώ­θη­καν για ένα τέ­τοιο γε­γο­νός, κάτι που και κατά τη γνώμη μας ση­μα­το­δο­τεί τις τα­κτι­κές πε­ρι­χα­ρά­κω­σης που έχουν κυ­ριαρ­χή­σει ιδιαί­τε­ρα από ορι­σμέ­νους χώ­ρους της Αρι­στε­ράς και μπλο­κά­ρουν ακόμα πε­ρισ­σό­τε­ρο το ερ­γα­τι­κό και συν­δι­κα­λι­στι­κό κί­νη­μα.

Από την πλευ­ρά μας, προ­σθέ­σα­με την επεί­γου­σα πρω­το­βου­λία που χρεια­ζό­μα­στε ως ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα, για συ­μπό­ρευ­ση της τα­ξι­κής, συν­δι­κα­λι­στι­κής Αρι­στε­ράς και στο επερ­χό­με­νο συ­νέ­δριο της ΑΔΕΔΥ (το Δε­κέμ­βρη 2019). Ο κα­τα­κερ­μα­τι­σμός των αρι­στε­ρών δυ­νά­με­ων έχει φτά­σει τους ερ­γα­ζό­με­νους στα όριά τους, αφή­νο­ντάς τους χωρίς κά­λυ­ψη και πε­ρι­φρού­ρη­ση απέ­να­ντι σε τε­ρά­στιες επι­θέ­σεις, αφού η συν­δι­κα­λι­στι­κή και μνη­μο­νια­κή γρα­φειο­κρα­τία αφή­νει να περ­νά­νε όλες οι κυ­βερ­νη­τι­κές, αντερ­γα­τι­κές πο­λι­τι­κές, όλων των κυ­βερ­νή­σε­ων.

Κα­τα­λή­γο­ντας η ευ­ρεία σύ­σκε­ψη του ΜΕΤΑ και με τη βοη­θη­τι­κή συμ­βο­λή συ­ντρό­φων και συ­να­γω­νι­στών από όμο­ρους χώ­ρους (Δη­μή­τρης Τσίτ­κα­νος-ΠΑ­ΤΕΚ, Αντώ­νης Ντα­λα­κο­γε­ώρ­γος-ΠΕ­ΝΕΝ, Αντώ­νης Κου­ρού­κλης-ΠΟ­ΠΟΚΠ-Πα­ρεμ­βά­σεις κλπ) υπο­γράμ­μι­σε την ανά­γκη διεύ­ρυν­σης και συ­ντο­νι­σμού της πα­ρά­τα­ξής μας με όσες δυ­νά­μεις συμ­φω­νούν σε μια αγω­νι­στι­κή τα­ξι­κή πο­ρεία χωρίς ηγε­μο­νι­σμούς, χωρίς κομ­μα­τι­κές λο­γι­κές και πε­ρι­χα­ρα­κώ­σεις. Για τη δη­μιουρ­γία ενός χώρου δια­λό­γου και κοι­νής δρά­σης, κάτι που έρ­χε­ται από το πα­ρελ­θόν, τώρα όμως πρέ­πει να απο­τε­λεί θέμα πρώ­της προ­τε­ραιό­τη­τας. Η δια­δή­λω­ση της ΔΕΘ είναι το πρώτο πα­ρά­δειγ­μα της νέας πε­ριό­δου.

Επό­με­νη ευ­ρεία σύ­σκε­ψη του ΜΕΤΑ ορί­στη­κε για το Σάβ­βα­το 7 Σε­πτέμ­βρη, 10:30 πμ, στη Θεσ­σα­λο­νί­κη για να κα­θο­ρί­σου­με τους στό­χους της δρά­σης μας στη νέα αγω­νι­στι­κή χρο­νιά.

Δια­δή­λω­ση στη ΔΕΘ, 7 Σε­πτέμ­βρη:  Η πρώτη ερ­γα­τι­κή ανα­μέ­τρη­ση με τη ΝΔ
Στις 7 Σε­πτέμ­βρη, το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα και η πο­λι­τι­κή Αρι­στε­ρά κα­λού­νται σε δια­δή­λω­ση στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, με κυ­βέρ­νη­ση της Νέας Δη­μο­κρα­τί­ας πλέον.

Το γνω­στό μέ­τρη­μα των δυ­νά­με­ων που είναι έτοι­μες να δώ­σουν μάχη ενά­ντια στις ακραί­ες πο­λι­τι­κές δε­ξιάς και κε­φα­λαί­ου, που έρ­χο­νται αξιο­ποιώ­ντας τη νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη με­τάλ­λα­ξη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, με ψη­φι­σμέ­νο το με­σο­πρό­θε­σμο πρό­γραμ­μα των νέων αντερ­γα­τι­κών επι­θέ­σε­ων επί κυ­βέρ­νη­σης της «πρώ­της φοράς», θα γίνει στη ΔΕΘ και φέτος.

Τα εκλο­γι­κά απο­τε­λέ­σμα­τα, η απο­γο­ή­τευ­ση και κό­πω­ση των ερ­γα­ζο­μέ­νων, η φθορά σω­μα­τεί­ων και συν­δι­κά­των, με­τα­φέ­ρουν όλη την πίεση αντι­στρο­φής της κα­τά­στα­σης στην πο­λι­τι­κή και συν­δι­κα­λι­στι­κή Αρι­στε­ρά.

Η ορια­κή κα­τά­στα­ση που ζούμε στους χώ­ρους δου­λειάς και στην κοι­νω­νία δεν επι­τρέ­πει άλλη ανα­μο­νή, ούτε πα­λιές συ­ντα­γές δια­χω­ρι­στι­κών γραμ­μών και ανα­πο­τε­λε­σμα­τι­κών αγώ­νων.

Η προ­σπά­θεια του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να χρε­ώ­σει στην Αρι­στε­ρά και τους αρι­στε­ρούς αν­θρώ­πους την επά­νο­δο της δε­ξιάς είναι γε­λοία και απα­ντιέ­ται εύ­κο­λα, αλλά η ανε­πάρ­κεια της Αρι­στε­ράς και η έλ­λει­ψη αρι­στε­ρής εναλ­λα­κτι­κής, αφή­νο­ντας στο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ «φου­σκω­μέ­να» πο­σο­στά, βα­ρύ­νει την ίδια την Αρι­στε­ρά κι αυτή η δια­πί­στω­ση δεν πα­ρα­κάμ­πτε­ται.

Κι αν η Αρι­στε­ρά δεν μπο­ρεί να στα­θεί ενω­μέ­νη κι απο­τε­λε­σμα­τι­κή μπρο­στά στα μάτια των ψη­φο­φό­ρων, ακόμα χει­ρό­τε­ρα είναι, όταν στους χώ­ρους που πα­ρά­γε­ται η εκ­με­τάλ­λευ­ση κι η υπε­ρα­ξία, στους χώ­ρους δου­λειάς, οι τα­ξι­κές συν­δι­κα­λι­στι­κές δυ­νά­μεις αφή­νουν ανυ­πε­ρά­σπι­στους ερ­γά­τες κι εκτε­θει­μέ­νες ερ­γά­τριες στην ερ­γο­δο­σία (ιδιω­τι­κού και δη­μο­σί­ου τομέα), προ­τι­μώ­ντας κα­τα­γρα­φή δυ­νά­με­ων, αντί για δρα­στή­ρια και μα­χη­τι­κή πάλη, με συν­δι­κά­τα ικανά κι απο­φα­σι­σμέ­να να δώ­σουν διεκ­δι­κη­τι­κούς αγώ­νες. Δεν μπο­ρού­με να χά­σου­με πε­ρισ­σό­τε­ρα και δεν μπο­ρού­με να μην πά­ρου­με πίσω κα­τα­κτή­σεις ενός αιώνα.

Έχο­ντας την άποψη ότι το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα δεν θα είναι απε­νερ­γο­ποι­η­μέ­νο για πάντα και δεν είναι κα­θό­λου βέ­βαιο ότι η «κοι­νω­νι­κή ει­ρή­νη» που εξα­σφά­λι­ζε ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, λόγω του ανυ­πέρ­βλη­του σοκ που είχε προ­κα­λέ­σει η εντυ­πω­σια­κή τα­ξι­κή με­τα­στρο­φή του, θα συ­νε­χί­ζε­ται αδια­τά­ρα­κτα, οι δυ­νά­μεις της Αρι­στε­ράς έχουν το κα­θή­κον να συ­ντο­νι­στούν, να στη­ρί­ξουν και να διευ­ρύ­νουν την κάθε σπίθα ερ­γα­τι­κής αντί­στα­σης που θα εμ­φα­νί­ζε­ται.

Στη δια­δή­λω­ση της ΔΕΘ δεν μπο­ρού­με να πάμε «αλά πα­λαιά».

Η κοινή πα­ρου­σία των αρι­στε­ρών, τα­ξι­κών δυ­νά­με­ων στη φε­τι­νή δια­δή­λω­ση της Θεσ­σα­λο­νί­κης, η ενιαία πα­ρά­τα­ξη της ερ­γα­τι­κής τάξης με τις συμ­μα­χι­κές της συλ­λο­γι­κό­τη­τες, απέ­να­ντι στον τα­ξι­κό εχθρό και την κυ­βέρ­νη­σή του, θα πρέ­πει να ορ­γα­νω­θεί έγκαι­ρα, με προ­ε­τοι­μα­σία, κοι­νές συ­σκέ­ψεις διορ­γα­νω­τών σε Αθήνα και Θεσ­σα­λο­νί­κη και χωρίς πε­ρι­χα­ρα­κώ­σεις.

Οι προ­σλή­ψεις στις δη­μό­σιες και κοι­νω­νι­κές υπη­ρε­σί­ες, η εξά­λει­ψη της ελα­στι­κής ερ­γα­σί­ας, οι μι­σθοί, οι συ­ντά­ξεις και τα Τα­μεία μας, οι Συλ­λο­γι­κές Συμ­βά­σεις, ο χρό­νος και οι συν­θή­κες ερ­γα­σί­ας, τα δη­μό­σια αγαθά, η λαϊκή κα­τοι­κία, τα δι­καιώ­μα­τα των με­τα­να­στών, η υπε­ρά­σπι­ση των γυ­ναι­κών από το σε­ξι­σμό και τις δια­κρί­σεις είναι βα­σι­κά ζη­τή­μα­τα που κα­λού­μα­στε άμεσα να αντι­με­τω­πί­σου­με.

Η ΝΔ δεν είναι αήτ­τη­τη! Την έχου­με ξα­να­νι­κή­σει. Η τύχη του μπα­μπά Μη­τσο­τά­κη το 1992, με τον εμ­βλη­μα­τι­κό αγώνα των απερ­γών ερ­γα­ζο­μέ­νων της ΕΑΣ, δεν μπο­ρεί παρά να είναι μια πρό­κλη­ση για την Αρι­στε­ρά. Να επα­να­λά­βει τον «άθλο», σε πιο δύ­σκο­λες συν­θή­κες τώρα, γι’ αυτό και με με­γα­λύ­τε­ρο αί­σθη­μα ευ­θύ­νης των βα­ριών κα­θη­κό­ντων.

/rproject.gr