Οι καταστροφές, που ακόμα κι όταν οφείλονται στην κακοκεφαλιά μας εξακολουθούν παραδόξως να λογίζονται ως φυσικές, έχουν τις μεταφυσικές συνέπειες που αντιστοιχούν στην έκταση και την έντασή τους. Μισάνθρωποι και οδυνοβλεψίες επιχαίρουν κρυφά για τον όλεθρο, παρακολουθώντας με την έξαψη του Πενθέα τον χορό των βιομηχανικών μαινάδων απ’ τα ψηλότερα κλαδιά όσων δέντρων έχουν απομείνει.
Οι τιμές των μετοχών στο χρηματιστήριο ηθικής ευθύνης κινούνται ανάλογα με την απόσταση από το κακό: πέφτουν για όσους βρίσκονται μακριά και εκτινάσσονται κατακορύφως για κείνους που τους γλύφουν οι φλόγες.
Πολλοί μιλούν, με τα στόματα πνιγμένα από βιβλικές γενειάδες, για τις διαβόητες εφτά πληγές, άλλοι υποστρέφουν στην εικονογραφημένη από τον Μπεάτο Αποκάλυψη του Ιωάννη και στις εφιαλτικές φαντασμαγορίες του Ιερώνυμου Μπος.
Κάποιοι κοιτάζουν τον ουρανό περιμένοντας να πέσουν επιτέλους τα βατράχια αλλά μόνο οι πτωχοί τω πνεύματι, οι σαλοί και οι μεθυσμένοι είναι προικισμένοι με την έντρομη χάρη ν’ αντικρύζουν σημεία και τέρατα του ήδη αφιχθέντος μέλλοντός μας.
Ο Ναταλίσιο Μπαραγκάν, στο μυθιστόρημα του Ερνέστο Σάμπατο Αββαδών ο Εξολοθρευτής, βγαίνει τελευταίος από ένα μπαρ του λιμανιού και στρέφοντας τα μάτια του ψηλά βλέπει ένα κοκκινωπό τέρας να πιάνει όλο τον ουρανό με τη τεράστια φολιδωτή ουρά του και τα στόματα των εφτά κεφαλιών του να ξερνούν φλόγες. Μα είναι ο μόνος που το βλέπει — και κανείς φυσικά δεν πιστεύει στις παραισθήσεις ενός κακόμοιρου μεθύστακα. Ο Σλόθροπ, μία εξόχως διαταραγμένη προσωπικότητα στο Ουράνιο Τόξο της Βαρύτητας του Τόμας Πύνσον, νιώθει την παρουσία ενός παρόμοιου τέρατος στον παγκόσμιο ορίζοντα των γεγονότων.
Αισθάνεται τα νύχια και τα λέπια του, που οι πολλοί, ευλογοφανώς, τα παίρνουν για σύννεφα ενώ οι πράκτορες σκοτεινών εταιρικών συμφερόντων έχουν συμφωνήσει να τα αποκαλούν με άλλα, πιο εύηχα ονόματα… Ο ταπεινός Ντομένικο, στη Νοσταλγία του Ταρκόφσκι, σκαρφαλώνει στο μαρμάρινο άλογο της ανθρώπινης ύβρεως και αποφασισμένος να αυτοπυρποληθεί, απευθύνεται στο ξαναμμένο, άπληστο για πόνο, πλήθος: Τι κόσμος είν’ αυτός, λέει με τον αναπτήρα στο χέρι, τι κόσμος είν’ αυτός που οι τρελοί καλούν τους γνωστικούς να ντρέπονται;
