Σε κρίσιμους καιρούς όλοι και όλα περνάνε από διαρκείς δοκιμασίες. Και η Αριστερά σε όλα τα μέρη, επειδή ακριβώς δημιουργεί εξαιτίας των γενικών προταγμάτων της προσδοκίες, καλείται να ανταποκριθεί σε εύρος υποχρεώσεων και καθηκόντων. Για παράδειγμα, εδώ στα εγχώρια, οι εξελίξεις στο ΣΥΡΙΖΑ είναι το τελευταίο χρονικό διάστημα καταιγιστικές και έχουν μεγάλη σημασία τόσο για το μέλλον της ελληνικής Αριστεράς, όσο και για το ίδιο το αστικό πολιτικό σκηνικό του τόπου μας.
Στο συγκεκριμένο σημείωμα δεν θα εστιάσω στο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά θα «πεταχτώ» διανοητικά μέχρι τη Γερμανία. Για όσους μελετούν τα σχετικά φαινόμενα η Αριστερά πανευρωπαϊκά μάλλον βρίσκεται σε διαρκή αναζήτηση ταυτότητας. Βέβαια για να είναι αναγκαία (στην πραγματική ζωή και όχι στα φαντασιακά των θιασωτών της…) η Αριστερά πρέπει να πράττει επιτυχημένα. Προϋπόθεση για να πράξει κάπως έτσι είναι να επιλέξει από πριν σε ποιους δρόμους θέλει να κινηθεί… Και να δώσει ένα τέλος στη διαρκή αναζήτηση, με απλά λόγια να κατασταλάξει πριν κουράσει ακόμα και τους πιο «ξεκούραστους»… Αυτό θα γίνει όταν επεξεργαστεί έγκαιρα μία συγκεκριμένη φόρμουλα, όταν αυτή εγκριθεί από τις εσωτερικές πολιτικές διεργασίες και εμφανιστεί στην κοινωνία συγκροτημένα και έξυπνα.
Εδώ και χρόνια είναι ευδιάκριτη η δυσπραγία της Αριστεράς σε μία από τις σημαντικότερες χώρες της Γηραιάς Ηπείρου, τη Γερμανία. Κατάσταση που καθρεφτίζεται πλήρως στην εκλογική καταβαράθρωση του Die Linke, αλλά -παράλληλα- και στη ραγδαία άνοδο της Ακροδεξιάς. Γιατί η κοινωνική δυσαρέσκεια όταν οξύνεται λόγω των συνθηκών πάντα ψάχνει να βρει διέξοδο, και πολλές φορές δεν πολυνοιάζεται αν αυτό θα γίνει από την αριστερή ή από τη δεξιά πλευρά… Αρκεί να διοχετευτεί κάπου… Αυτό που είναι σίγουρο είναι πως η Ακροδεξιά ανεβαίνει όταν η Αριστερά «τα θαλασσώνει», και περιορίζεται όταν η Αριστερά «λάμπει σαν ήλιος» πάνω από τις ζωές των ανθρώπων και πείθει και πέρα από το βασικό της παραδοσιακό ακροατήριο… Δεν είναι και το πιο συνηθισμένο να συμβούν αυτά τα δύο μαζί, γιατί τότε θα μιλάμε για εξαφάνιση του κέντρου, άρα για ακραίες συνθήκες και τεράστιου βεληνεκούς πόλωση…
Παρακολουθώντας σχετικά δημοσιεύματα, βλέπουμε πως η γερμανική πολιτική σκηνή τις τελευταίες μέρες έχει «στιγματιστεί» από την κομβική επιλογή της Σάρα Βάγκενκνεχτ, (πρώην πια…) ηγετικού στελέχους του Die Linke, να αποχωρήσει από αυτό και να χαράξει το δικό της πολιτικό δρόμο. Σε μία πορεία που μόλις τώρα ξεκινάει και κανένας δεν μπορεί να εκτιμήσει μέχρι που μπορεί να πάει στο μέλλον… Σε γενικές γραμμές, διαβάζουμε πως η δυναμική πολιτικός διαφοροποιείται από μία σχεδόν αποκλειστική ροπή προς αυτό που αποκαλείται δικαιωματισμός και πως θέτει ως βασική πολιτική προτεραιότητα την επιμονή της σε δύο σπουδαία ζητήματα (που στις μέρες μας είναι πιο επιτακτικά όσο ποτέ τις τελευταίες δεκαετίες): στο εργασιακό ζήτημα και στον πολυπολισμό στις διεθνείς σχέσεις. Θέσεις που εμένα προσωπικά με βρίσκουν αρκετά σύμφωνο…
Το εργασιακό είναι από τα σημαντικότερα ζητήματα γιατί δίχως σχετική μέριμνα καμία Αριστερά δεν μπορεί να ευδοκιμήσει, ούτε καν να υφίσταται θα μπορέσαμε να προσθέσουμε… Γιατί ναι μεν ο δικαιωματισμός ασφαλώς και πρέπει να είναι ψηλά στην ατζέντα κάθε σοβαρού ανθρώπου (ανεξαρτήτως πολιτικής προέλευσης), χωρίς όμως παρεκτροπές, επιτηδευμένες μονομέρειες και εξοβελισμούς άλλων κοινωνικών ζητημάτων. Γιατί αν δεν έχεις δουλειά, ή αν δεν πληρώνεσαι σε αυτήν αξιοπρεπώς, κάθε άλλη επιλογή φιλτράρεται και αλλοιώνεται υπό αυτό το πρώτο πρίσμα που είναι αρκετά επαχθές…
Όσο για τις διεθνείς σχέσεις κάθε προσκόλληση σε έναν κυριαρχικό πόλο είναι πρόβλημα, αν γίνεται με όρους υποτέλειας. Η ανθρωπότητα έχει ανάγκη τις συνεργασίες. Και αυτές μπορούν να πραγματωθούν μονάχα από ανεξάρτητα πνεύματα και οντότητες. Όταν θα μπορεί ο καθένας να εξαντλήσει τις δυνατότητές του. Οι προστριβές, τα πολύμορφα σαμποτάζ, οι ρήξεις, και οι συγκρούσεις, εθίζουν στη μόνιμη διχόνοια, δεν αφήνουν τις κοινωνίες και τα άτομα να χρησιμοποιήσουν λειτουργικά τα προτερήματά τους, γεμίζουν φόβους και ανασφάλειες, προκαλούν περιττές απώλειες, στερούν οφέλη και γενικώς υποθηκεύουν το μέλλον. Η Αριστερά, κατά την προσωπική μου άποψη, πρέπει να ανταποκρίνεται με επάρκεια σε μία διττή αποστολή: αφενός σε αυτήν της εθνικής-κοινωνικής ολοκλήρωσης και αφετέρου σε εκείνη της πανανθρώπινης ευημερίας και της διεθνιστικής άμιλλας. Για να έρθει όσο πιο κοντά γίνεται ο εξανθρωπισμός της Ιστορίας… Αυτοί οι όροι που χρησιμοποιώ ίσως φαίνονται αποστειρωμένοι και για κάποιους να κουβαλάνε ακόμα και αράχνες, αλλά είναι πιο αναγκαίοι στο σήμερα περισσότερο και από τις εποχές που ήταν της μόδας. Γενικά, σαν είδος έχουμε ένα θεματάκι συγχρονισμού, καθώς συνηθίζουμε στα ήρεμα να «καίμε» αυτά που μας χρειάζονται στα ταραγμένα, αλλά ας είναι…
Και στη Γερμανία, και στην Ελλάδα, και παντού, όπου υπάρχει, η Αριστερά θα δοκιμαστεί σκληρά τα επόμενα χρόνια. Όσον αφορά στην πολιτική κίνηση της Σάρα Βάγκενκνεχτ αν ένα τέτοιο εγχείρημα πετύχει, ειδικά στη Γερμανία με τη σημασία και την ιδιαιτερότητα του εν γένει ρόλου της, θα παραδειγματίσει πολλούς. Πέρα φυσικά από τα όποια οφέλη θα υπάρξουν για την ίδια τη γερμανική κοινωνία. Βέβαια, κάθε κοινωνία έχει τα δικά της προβλήματα, αλλά η πηγή του κακού για πολλούς είναι πια τόσο διεθνοποιημένη, που είναι απαραίτητος ένας συντονισμός ριζοσπαστικής υφής κοινωνικών διεργασιών. Είναι κρίμα οι καιροί να σε προσκαλούν σε καθοριστικά ραντεβού και εσύ να καθυστερείς κινδυνεύοντας να χάσεις το τρένο γιατί τρώγεσαι με τα ρούχα σου…
ΥΓ. Με αφορμή τα όσα γίνονται στο ΣΥΡΙΖΑ νομίζω πως καλό είναι ένα ξεχωριστό κείμενο με κάποιες δικές μου προσωπικές απόψεις που θα εστιάζουν κυρίως στο πόσο κεφάλαιο και τι είδους κεφάλαιο μπορεί να χωρέσει σε μία σύγχρονη Αριστερά. Γιατί αυτά που λέει ο Στέφανος Κασσελάκης σχετικώς, πρέπει να γίνουν άμεσα αφορμή και ευκαιρία συνάμα για βαθιά περίσκεψη, έρευνα, ανταλλαγή απόψεων και συλλογικές συμφωνίες. Είναι μία πολύ δύσκολη και απαιτητική θεματική που δεν χωράει επ΄ουδενί αφορισμούς και εύκολα ξεπετάγματα. Με μοναδικό γνώμονα να μπορέσουμε να βρούμε κάποιους βασικούς άξονες που όντως θα βοηθήσουν την ελληνική κοινωνία να βαδίσει προς τα εμπρός… Εγώ ο ίδιος μέσα μου αναγνωρίζω πως κάποια θέματα που να αφορούν στο ζήτημα οικονομία, δεν τα έχω λήξει…Αλλά, ξέρω το γιατί και αυτό βρίσκεται μέσα στην ίδια την οικονομία…
efsyn.gr
