Γαλλία: Τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου

Η αυξημένη συμμετοχή στον πρώτο γύρο των βουλευτικών εκλογών στη Γαλλία (66,71%) προσέγγισε ποσοστά που είχαν να παρουσιαστούν από το 1997 (67,9%) σε τέτοιου τύπου αναμέτρηση.

Όχι τυ­χαία. Οι εκλο­γές του 1997 ήταν και αυτές πρό­ω­ρες, προ­κη­ρυγ­μέ­νες σε συν­θή­κες πο­λι­τι­κής κρί­σης, από έναν πρό­ε­δρο που επί­σης είχε μπει σε κρίση αμ­φι­σβή­τη­σης (Σιράκ). Ήταν επί­σης οι τε­λευ­ταί­ες που έγι­ναν σε δια­φο­ρε­τι­κό χρόνο από τις προ­ε­δρι­κές. 

Πάνος Πέτρου

Το 2022 ήταν η πρώτη φορά (μετά τη σύν­δε­ση προ­ε­δρι­κών/βου­λευ­τι­κών) που το εκλο­γι­κό σώμα δεν έδωσε την αυ­το­δυ­να­μία στο νι­κη­τή των προ­ε­δρι­κών. Φέτος ήταν η πρώτη φορά μετά από αυτή τη θε­σμι­κή αλ­λα­γή που ο Γάλ­λος Πρό­ε­δρος υπο­χρε­ώ­νε­ται να δια­λύ­σει πρό­ω­ρα τη Βουλή.

Οι εκλο­γές αυτού του Ιού­νη-Ιού­λη είχαν πο­λι­τι­κή ση­μα­σία και γι’ αυτό ενερ­γο­ποί­η­σαν αριθ­μούς ψη­φο­φό­ρων ασυ­νή­θι­στα ψη­λούς για βου­λευ­τι­κές εκλο­γές (πε­ρί­που 33 εκα­τομ­μύ­ρια), χωρίς να πα­ρα­γνω­ρί­ζου­με ότι 1 στους 3 Γάλ­λους δεν πήγε να ψη­φί­ζει.

Ακρο­δε­ξιά συ­σπεί­ρω­ση

Το κόμμα της Λεπέν κα­τά­φε­ρε να ενερ­γο­ποι­ή­σει την εκλο­γι­κή του βάση, να ρου­φή­ξει τις ψή­φους των ακρο­δε­ξιών αντα­γω­νι­στών του (την «Επα­να­κα­τά­κτη­ση» του Ζε­μούρ που κα­τέ­βη­κε αυ­τό­νο­μα και κα­τα­βυ­θί­στη­κε στις 240.000 ψή­φους), να απο­σπά­σει τη στή­ρι­ξη όλων των (όχι αμε­λη­τέ­ων) μι­κρο­με­σαί­ων κομ­μά­των της υπερ­συ­ντη­ρη­τι­κής και «κυ­ριαρ­χι­κής» Δε­ξιάς που φέτος δεν κα­τέ­βη­καν καν στην κούρ­σα, κα­λώ­ντας εξαρ­χής σε ψήφο στο RN. Κάπως έτσι συ­γκέ­ντρω­σε 9.380.000 ψή­φους (29,25%). Σε αυ­τούς προ­στί­θε­νται και οι 1.250.000 ψήφοι (3,9%) που συ­γκέ­ντρω­σαν οι υπο­ψή­φιοι της πτέ­ρυ­γας των Ρε­που­μπλι­κά­νων που -υπό τον Σιο­τί- προ­τί­μη­σαν τη συ­νερ­γα­σία με την ακρο­δε­ξιά.

Ο αριθ­μός των ψη­φο­φό­ρων αντα­να­κλά την -πα­γιω­μέ­νη δυ­στυ­χώς- επιρ­ροή της αθροι­σμέ­νης ακρο­δε­ξιάς στη Γαλ­λία (όπως με­τρή­θη­κε στις τε­λευ­ταί­ες προ­ε­δρι­κές). Αλλά το RN κα­τέ­γρα­ψε μια πολύ με­γά­λη και απει­λη­τι­κή τομή. Είναι η πρώτη φορά που ανα­δει­κνύ­ε­ται ως πρώτη δύ­να­μη σε κάλπη που αφορά την κυ­βερ­νη­τι­κή εξου­σία στη Γαλ­λία (στις ευ­ρω­ε­κλο­γές κέρ­δι­ζε ανε­λι­πώς από το 2014, αλλά δεν με­τα­φρα­ζό­ταν σε αντί­στοι­χη επι­τυ­χία στις εθνι­κές). Το κα­τα­φέρ­νει στις βου­λευ­τι­κές, όπου το εκλο­γι­κό σύ­στη­μα (δύο γύροι και μο­νο­ε­δρι­κές πε­ρι­φέ­ρειες) πα­ρα­δο­σια­κά «βα­σά­νι­ζε» το ακρο­δε­ξιό κόμμα να προ­σεγ­γί­σει έστω τα σκορ που πε­τύ­χαι­ναν οι Λεπέν στις προ­ε­δρι­κές.Και το κα­τα­φέρ­νει χάρη στις καλές του επι­δό­σεις, κι όχι στην κα­τάρ­ρευ­ση των αντι­πά­λων. Το RN, έχει πλέον απο­κτή­σει τον εκλο­γι­κό αέρα (και το άνω­θεν «σπρώ­ξι­μο» όπως εξη­γεί­ται στις προη­γού­με­νες σε­λί­δες…) που ενι­σχύ­ει συ­νή­θως τις δυ­νά­μεις που γί­νο­νται αντι­λη­πτές ως «κυ­βέρ­νη­ση σε ανα­μο­νή»…

Το κέ­ντρο σε κρίση

Ο μα­κρο­νι­σμός επι­βε­βαί­ω­σε ότι βρί­σκε­ται σε «απο­δρο­μή». Το συ­νον­θύ­λευ­μα προ­σω­πι­κο­τή­των και «με­τα­γρα­φών» από δεξιά κι αρι­στε­ρά που συ­γκρό­τη­σε ο Μα­κρόν μετά τη νίκη του 2017 για να φτιά­ξει -τό­τε- κοι­νο­βου­λευ­τι­κή πλειο­ψη­φία που θα τον υπο­στη­ρί­ζει, απο­δεί­χθη­κε εύ­θρα­στο κα­τα­σκεύ­α­σμα. Δεν απέ­κτη­σε ποτέ σο­βα­ρό έρει­σμα στην κοι­νω­νία, συ­ντα­ρά­χτη­κε συ­θέ­με­λα από τα με­γά­λα γε­γο­νό­τα της τε­λευ­ταί­ας 6ε­τί­ας και σή­με­ρα απέ­τυ­χε να συ­σπει­ρώ­σει γύρω από την ανά­γκη να δια­σω­θεί το «κέ­ντρο» απέ­να­ντι σε «δε­ξιούς κι αρι­στε­ρούς εξ­τρε­μι­στές». Στο «συ­να­γερ­μό» αυτό αντα­πο­κρί­θη­καν 6.820.000 ψη­φο­φό­ροι (21,3%), κα­θι­στώ­ντας το Ensemble τον πόλο που καρ­πώ­θη­κε τα λι­γό­τε­ρα από την αυ­ξη­μέ­νη συμ­με­το­χή (5.860.000 είχε κερ­δί­σει σε συν­θή­κες γε­νι­κευ­μέ­νης αδια­φο­ρί­ας το 2022) και ρί­χνο­ντάς το στην τρίτη θέση.

Η πτέ­ρυ­γα των Ρε­που­μπλι­κά­νων που συ­γκρού­στη­κε με τον Σιοτί και επέ­λε­ξε την ανε­ξαρ­τη­σία από το RN συ­γκέ­ντρω­σε 2.100.000 ψή­φους και 6,57%. Επι­κρά­τη­σε στον άτυπο εμ­φύ­λιο, αλλά ούτε οι μεν ούτε οι δε μπό­ρε­σαν να πα­ρου­σιά­σουν την πα­ρα­μι­κρή υπο­ψία τάσης αντι­στρο­φής της πα­ρακ­μής της πα­ρα­δο­σια­κής γαλ­λι­κής Δε­ξιάς.

Αρι­στε­ρά

Η κα­μπά­νια του Νέου Λαϊ­κού Με­τώ­που συ­γκέ­ντρω­σε 9 εκα­τομ­μύ­ρια ψή­φους (28,14%). Μετά την ακρο­δε­ξιά, είναι η άλλη δύ­να­μη που κα­τόρ­θω­σε να κι­νη­το­ποι­ή­σει την εκλο­γι­κή της βάση, πε­τυ­χαί­νο­ντας κι αυτό μια συ­σπεί­ρω­ση που αντα­να­κλά την επιρ­ροή της «πλα­τιάς Αρι­στε­ράς», όπως αυτή κα­τα­γρά­φη­κε -αθροι­στι­κά- στις τε­λευ­ταί­ες προ­ε­δρι­κές.

Σε κάθε πε­ρί­πτω­ση, η αριθ­μη­τι­κή των ψήφων δεν δεί­χνει τε­κτο­νι­κές αλ­λα­γές και με­τα­το­πί­σεις στην ει­κό­να «τρι­χο­τό­μη­σης της γαλ­λι­κής κοι­νω­νί­ας» που είχε φανεί από το 2022. Αλλά το εκλο­γι­κό σύ­στη­μα (που στρε­βλώ­νει, αλλά και δια­μορ­φώ­νει εκλο­γι­κές συ­μπε­ρι­φο­ρές) ανέ­δει­ξε ότι με­γα­λύ­τε­ρη δυ­να­μι­κή -που τους επι­τρέ­πει να διεκ­δι­κούν δύ­να­μη, έδρες και πρω­τα­γω­νι­στι­κό ρόλο- έχουν τα «δύο άκρα», με το «κέ­ντρο» να υπο­χω­ρεί σε τρίτο ρόλο.

Ήταν εξαρ­χής δύ­σκο­λη μια (υπέρ της Αρι­στε­ράς) με­γά­λη πο­λι­τι­κή ανα­τρο­πή του δια­μορ­φω­μέ­νου σκλη­ρού το­πί­ου στη Γαλ­λία. Αλλά οι πο­λι­τι­κοί πρω­τα­γω­νι­στές αλ­λά­ζουν. Η πε­ρί­ο­δος που η ακρο­δε­ξιά  εμ­φα­νι­ζό­ταν ως «ο βα­σι­κός αντα­γω­νι­στής» του Μα­κρόν δεί­χνει να δίνει τη θέση της σε μια πο­λω­μέ­νη πε­ρί­ο­δο που η Αρι­στε­ρά εμ­φα­νί­ζε­ται ως «ο βα­σι­κός αντα­γω­νι­στής» της Λεπέν. Αυτό, ει­δι­κά σε μια χώρα με ζω­ντα­νά και ζωηρά κοι­νω­νι­κά κι­νή­μα­τα, δεν είναι κα­θό­λου αμε­λη­τέα πα­ρα­κα­τα­θή­κη για τη δύ­σκο­λη πε­ρί­ο­δο μπρο­στά.

Ασφα­λώς, αυτή η Αρι­στε­ρά ξε­κι­νά από θέση άμυ­νας και επι­πλέ­ον δεν είναι κα­θό­λου ενιαία. Η βα­σι­κό­τε­ρη «σκιά» στο θε­τι­κό απο­τέ­λε­σμα, στην πι­θα­νή αξιο­ποί­η­σή του, στις προ­ο­πτι­κές που μπο­ρεί να ανοί­ξει ή να μην ανοί­ξει, αφορά και τον συ­σχε­τι­σμό στο εσω­τε­ρι­κό της. Η ανά­καμ­ψη των Σο­σια­λι­στών στις ευ­ρω­ε­κλο­γές (13,8%) τους επέ­τρε­ψε να αυ­ξή­σουν το πο­λι­τι­κό τους βάρος στη συμ­μα­χία (σε σχέση με τη NUPES το 2022). Η Ανυ­πό­τα­κτη Γαλ­λία δια­τη­ρεί τη δική της δυ­να­μι­κή. Το 10% που πέ­τυ­χε στις ευ­ρω­ε­κλο­γές υπήρ­ξε μια «τομή» σε σχέση με την πα­ρα­δο­σια­κή αδυ­να­μία της σε κάλ­πες που δεν πε­ρι­στρέ­φο­νται γύρω από την προ­σω­πι­κό­τη­τα του Με­λαν­σόν, και ίσως υπο­δη­λώ­νει μια ποιο­τι­κή αλ­λα­γή στη σχέση της με την κοι­νω­νι­κή της βάση. Εχθροί και φίλοι ανα­γνω­ρί­ζουν ότι οι «Ανυ­πό­τα­κτοι» λει­τούρ­γη­σαν ως ο βα­σι­κός κι­νη­τή­ρας του Νέου Λαϊ­κού Με­τώ­που, πα­ρό­τι σή­κω­σαν όλο το βάρος της συ­κο­φά­ντη­σης από τα ΜΜΕ, την ακρο­δε­ξιά, τον Μα­κρόν (και κά­ποιους «συμ­μά­χους» τους).

Προ­ο­πτι­κές

Ενό­ψει δεύ­τε­ρου γύρου, η «προ­βο­λή εδρών» δεί­χνει ότι το RN βα­δί­ζει προς μια με­γά­λη νίκη που όμως δεν του εξα­σφα­λί­ζει την πο­λυ­πό­θη­τη αυ­το­δυ­να­μία. Πά­ντως η Le Monde προει­δο­ποιεί ότι δεν είναι ασφα­λής μέ­θο­δος αυτή η «προ­βο­λή» (με βάση δη­μο­σκο­πή­σεις), χωρίς να παίρ­νει υπόψη πι­θα­νές συμ­φω­νί­ες, απο­χω­ρή­σεις από την κούρ­σα, επί­πε­δα συμ­με­το­χής, «μη­νύ­μα­τα» που θα εκ­πέμ­ψουν κομ­μα­τι­κές ηγε­σί­ες κ.ο.κ. Αυτά ήταν υπό δια­μόρ­φω­ση την ώρα που γρά­φο­νταν αυτές οι γραμ­μές.

Γνω­ρί­ζου­με ότι από τις συ­νι­στώ­σες του Νέου Λαϊ­κού Με­τώ­που υπάρ­χει η διά­θε­ση από­συρ­σης των υπο­ψη­φί­ων του σε εκεί­νες τις πε­ρι­φέ­ρειες όπου βγήκε τρίτο, ενώ ο Με­λαν­σόν δή­λω­σε «ούτε μια ψήφος, ούτε μια έδρα πα­ρα­πά­νω στη Λεπέν». Στη «Μα­κρο­νία» τα πράγ­μα­τα είναι πιο σύν­θε­τα. Οι γε­νι­κές εκ­κλή­σεις για «δη­μο­κρα­τι­κό μέ­τω­πο» συχνά απο­κλεί­ουν από αυτό τους υπο­ψή­φιους της… Ανυ­πό­τα­κτης Γαλ­λί­ας. Το μα­κρο­νι­κό Ensemble δεν έχει σαφή το­πο­θέ­τη­ση για τις πε­ρι­φέ­ρειες όπου βρί­σκο­νται υπο­ψή­φιοί του στην τρίτη θέση και είναι πι­θα­νό να υπάρ­ξουν το­πι­κές ποι­κι­λί­ες. Ο Μπαρ­ντε­λά στη βα­σι­κή με­τε­κλο­γι­κή πα­ρέμ­βα­σή του, επέ­λε­ξε να μην ανα­φερ­θεί καν στο (νε­κρο­ζώ­ντα­νο) μα­κρο­νι­κό στρα­τό­πε­δο, εξα­πο­λύ­ο­ντας δη­λη­τη­ριώ­δεις επι­θέ­σεις στην «ακρο­α­ρι­στε­ρά».

Όποια κι αν είναι η σύν­θε­ση της νέας Βου­λής, θα ανοί­ξει μια σκλη­ρή πε­ρί­ο­δο κρί­σης. Όπου το RN θα συ­νε­χί­σει να αξιο­ποιεί την πο­λι­τι­κή δύ­να­μη (και τους υλι­κούς πό­ρους) που συ­γκε­ντρώ­νει συ­στη­μα­τι­κά, με το βλέμ­μα στο «με­γά­λο έπα­θλο», την εί­σο­δο της Λεπέν στο Μέ­γα­ρο των Ηλυ­σί­ων. Απέ­να­ντι σε αυτή την σκο­τει­νή απει­λή -ακό­μα κι αν γίνει πραγ­μα­τι­κό­τη­τα- αξί­ζει να κρα­τή­σου­με ένα στοι­χείο. Σε αντί­θε­ση πχ με την Ιτα­λία, όπου η προη­γού­με­νη κοι­νω­νι­κή ήττα επέ­τρε­ψε «να μην ανοί­ξει μύτη» μετά τη νίκη της Με­λό­νι, η Γαλ­λία τα τε­λευ­ταία χρό­νια «πα­ρά­γει» άνα 1-2 χρό­νια κι­νη­μα­τι­κά γε­γο­νό­τα που στις πε­ρισ­σό­τε­ρες χώρες θε­ω­ρού­νται «ολό­κλη­ρης γε­νιάς». Αυτά δη­μιουρ­γούν αντι­σώ­μα­τα. Οι δια­δη­λώ­σεις την εβδο­μά­δα πριν τον πρώτο γύρο και αυτές που ξέ­σπα­σαν αμέ­σως μετά το απο­τέ­λε­σμα του, προει­δο­ποιούν ότι η εκλο­γι­κή απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα του RN δεν ση­μαί­νει και ότι επε­λαύ­νει αμα­χη­τί…

https://rproject.gr/article/gallia-ta-apotelesmata-toy-protoy-gyroy