Πριν από λίγο καιρό στο νοσοκομείο «Ερυθρός Σταυρός» κατέρρευσε ασανσέρ και οι τέσσερις άνθρωποι που ήταν μέσα χρειάστηκαν ιατρική βοήθεια. Είδαμε να ανοίγει η πόρτα συρμού του ΗΣΑΠ εν κινήσει, πλημμύρισε το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, μάθαμε ότι στον Κηφισό έχει σχηματιστεί ολόκληρη λίμνη από τη διάβρωση του τσιμέντου, το στέγαστρο στο ΟΑΚΑ υπήρχε κίνδυνος να πέσει στα κεφάλια μας, κουβάδες επιστρατεύτηκαν σε μετρό, δημόσιες υπηρεσίες και μουσεία σε κάθε δυνατή νεροποντή. Κάθε εβδομάδα σχεδόν πέφτουν σοβάδες στα σχολεία – και παρακαλάμε να συμβεί εκτός ωραρίου.
Παρόμοιες ειδήσεις είναι συχνές. Συνήθως κάνουν επικοινωνιακό γκελ για 1-2 μέρες, η έμφαση δίνεται στο ποιος (δεν) είναι αρμόδιος κάθε φορά – και, πιστέψτε με, κάθε φορά υπάρχει μια διαφορετική διοίκηση διαφορετικού οργανισμού του Δημοσίου που έχει να δώσει λόγο για το πόσο δεν φταίει για το συμβάν. Σιγά σιγά η είδηση χάνεται, το θέμα ξεχνιέται. Ακριβώς το ίδιο που συνέβαινε με τα καθημερινά προβλήματα και ατυχήματα στον σιδηρόδρομο: ένα μονόστηλο για την ταλαιπωρία των επιβατών, διαμαρτυρίες των εργαζομένων που κανείς δεν άκουγε, μέχρι που φτάσαμε στους 57 νεκρούς.
Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση επαίρεται ότι «η Ελλάδα θα έχει φέτος το τέταρτο υψηλότερο πρωτογενές πλεόνασμα σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ενωση» και ότι η χώρα μας «είναι έκτη στην Ε.Ε. ως προς την απορρόφηση των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης και έβδομη στο ΕΣΠΑ». Ακόμη κι αν δεν μπούμε στον κόπο να ασχοληθούμε με τα νέα Greek Statistics -το πώς «φουσκώνουν» αυτές οι στατιστικές είναι ειδικό θέμα- το ερώτημα είναι: Πώς συνδυάζονται όλα αυτά με τα παραπάνω γεγονότα;
Υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής στα παραπάνω περιστατικά: η μακροχρόνια έλλειψη συντήρησης όλων των δημόσιων υποδομών στη χώρα, ανεξαρτήτως του σε ποιο υπουργείο υπάγονται και ποια λειτουργία εξυπηρετούν. Η κατάσταση αυτή ξεκίνησε την εποχή των μνημονίων, όταν κόπηκαν ακόμα και οι στοιχειώδεις δαπάνες για συντήρηση των υποδομών και εκδιώχθηκε το προσωπικό που τις συντηρούσε.
Τα μνημόνια έφυγαν, η λογική τους όμως καλά κρατεί. Το Δημόσιο άδειασε από το αναγκαίο προσωπικό. Καθαρίστριες, εργατοτεχνίτες, υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι και άλλοι τεχνίτες βγήκαν στη σύνταξη χωρίς ποτέ να αντικατασταθούν. Η τακτική χρηματοδότηση του Δημοσίου αντικαταστάθηκε από τα «χρηματοδοτικά προγράμματα», κι αυτό συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Οι κακές συνήθειες δεν κόβονται…
ΕΣΠΑ, Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, απευθείας αναθέσεις αρμοδιοτήτων του Δημοσίου σε εργολάβους, μικρούς και μεγάλους, συγκροτούν μια σειρά από «έργα». Κι όμως, πρόκειται για μια «μαγική εικόνα», που επιτρέπει στους υπουργούς να επαίρονται ότι «δίνουν εκατομμύρια», την ίδια ώρα που τα δημόσια σχολεία, τα πανεπιστήμια, τα νοσοκομεία, τα μουσεία, οι αθλητικοί χώροι, τα δημόσια μέσα μεταφοράς δεν συντηρούνται καν.
One stitch in time saves nine, λένε οι Βρετανοί. Αλλά εμείς κάνουμε το ανάποδο! Το να αφήνεις χωρίς ετήσια τακτική συντήρηση οποιαδήποτε υποδομή, ισοδυναμεί πράγματι με σαμποτάζ. Μειώνει τον συνολικό χρόνο ζωής της και την καταστρέφει. Στο τέλος, θα αναγκαστεί το Δημόσιο -δηλαδή όλοι εμείς- να πληρώσει πολύ περισσότερα χρήματα για να ξαναφτιάξει τις ίδιες υποδομές από την αρχή!
Η απαραίτητη ετήσια τακτική συντήρηση των υποδομών προϋποθέτει χρηματοδότηση και προσωπικό: χρηματοδότηση από τον προϋπολογισμό του κράτους και μόνιμο προσωπικό που γνωρίζει τις υποδομές και τη λειτουργία τους και μπορεί να παρέμβει άμεσα. Η έλλειψή τους είναι ένα πραγματικό κυβερνητικό σαμποτάζ ενάντια στο δημόσιο συμφέρον. Ενα σαμποτάζ που προσπαθούν να κρύψουν πίσω από υπερκοστολογημένα έργα του ΤΑΑ, τα οποία με τη σειρά τους σε 15 χρόνια από τώρα θα καταρρέουν ασυντήρητα! Ποιος τελικά κερδίζει από όλα αυτά;
https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/474276_ehete-parei-ekatommyria
Σχόλια (0)