Η υπόθεση Φίλη είναι σημαντική όχι για το ζήτημα που (ξαν)-άνοιξε [εθνοκάθαρση ή / και γενοκτονία των Ποντίων] –αυτό είναι άλλης τάξης ζήτημα- αλλά για τις πολιτικές επιπτώσεις που επιφέρει.
- του Κώστα Λαμπρόπουλου |
| red line
Αν υποτεθεί ότι ο κύριος πολιτικός εκφραστής του αριστερόμορφου εγχώριου εθνικο-λαϊκισμού είναι -τουλάχιστον μέχρι σήμερα- ο ΣΥΡΙΖΑ, τότε η προφανής απόρριψη της «πατριωτικής», βλέπε ασυμπτωτικά εθνικιστικής, συνιστώσας τού ταυτοτικού προσδιορισμού του τον αποξενώνει από ένα σημαντικότατο κομμάτι των ψηφοφόρων του, αυτό της ελληνικής ομογένειας, νυν και πρώην, τόσο στο εσωτερικό όσο και το εξωτερικό της χώρας.
Ο Υπουργός Παιδείας, Έρευνας (!;) και Θρησκευμάτων (!;) κ. Φίλης με την τηλεοπτική διατύπωση της προσωπικής άποψής του αρνήθηκε εμμέσως πλην σαφώς τον ηρωϊκό χαρακτήρα που ενδογενώς έχουν νεκροί και ζωντανοί στην / από κάθε «χαμένη πατρίδα» ιδιαίτερα για ένα λαό σπαρμένο από την αρχαιότητα στα πέρατα της οικουμένης και χιλιοβασανισμένο αλλά πάντοτε ζωντανό γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο.
Ο κ. Φίλης και κατ’ επέκταση ο κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ υπέκυψαν στην τρομακτική πολιτική πίεση που τους τελευταίους μήνες άσκησε η ΛΑΕ και η υπόλοιπη αυτοαποκαλούμενη Αριστερά με την κατηγορία για «προδοσία» που τους απηύθυνε και εξακολουθεί συνεχώς να τους απευθύνει. Υποχρεώθηκαν, ασχέτως του όποιου σκεπτικού, να αναδιπλωθούν «ταξικά» με την λεκτική απομάκρυνσή τους από την «πατριδοκαπηλία». Ο κ. Φίλης διενήργησε, συνειδητά ή ασυνείδητα, στρατηγικά σκόπιμα ή απλώς συμπτωματικά, αυτή την απομάκρυνση από το «εθνικό» και ταυτόχρονη επαναπροσέγγιση στο «λαϊκό» (βλέπε παράλληλος διαπραγματευτικός αγώνας για την προστασία της α’ κατοικίας).
Η διπλή αυτή κίνηση μετάλλαξε την ίδια την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ (καθώς και ορισμένων άλλων εκ των υπολοίπων “προοδευτικών” και “πατριωτικών” δυνάμεων): οι ΑΝΕΛ από βοηθητικό αριθμητικό προσάρτημα της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ μεταλλάχτηκαν στον τηλεοπτικό χρόνο που αντιστοιχεί στην εκφορά τριών προτάσεων του κου Φίλη σε οργανικό φορέα του (όποιου) «πατριωτισμού» εναπομένει στην παρούσα συγκυβέρνηση. Ο κ. Φίλης αναβάθμισε εν τοις πράγμασι τους ΑΝΕΛ από κυβερνητικούς σώγαμπρους του ΣΥΡΙΖΑ σε κυβερνητικούς συνεταίρους του!
Αυτός ο κομματικός διαμοιρασμός του χαρακτήρα της συγκυβέρνησης μεταξύ «εθνικού» και «λαϊκού» επαυξάνει δραματικά τη δομική της αστάθειά ιδιαίτερα σε μια περίοδο κατά την οποία τα εισερχόμενα διαδοχικά προσφυγικά και μεταναστευτικά κύματα δοκιμάζουν τα όρια της κοινωνικής συνοχής μεταξύ «εθνικού» και «λαϊκού».
Η δομική σταθερότητα της συγκυβέρνησης έχει δεχθεί το πρώτο καίριο πλήγμα ενάμιση μήνα περίπου μετά τις εκλογές που την ανέδειξαν τροπαιούχο. Συμμετρικά, αυτή η δομική εξασθένιση της συγκυβερνητικής σταθερότητας αποτελεί την πρώτη μεγάλη πολιτική νίκη της τη ΛΑΕ σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Ποιος επωφελείται πολιτικά από αυτή την απροσδόκητη (αλλά αναπόφευκτη) τροπή της πολιτικής συγκυρίας; Προφανώς, η ποικιλόμορφη «Δεξιά».
Ωστόσο, οι συγκυβερνώντες ΑΝΕΛ βρίσκονται –επειδή ακριβώς συγκυβερνούν- σε μειονεκτική θέση για να αξιοποιήσουν κομματικά την τελούμενη αποξένωση του «πατριωτικού» στοιχείου από το ΣΥΡΙΖΑ. Οι ΑΝΕΛ μαζί με το ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόζουν ένα όχι και τόσο πατριωτικό Μνημόνιο…
Άρα;
Η Χρυσή Αυγή διαβλέπει την πολιτική ευκαιρία και επιτίθεται αστραπιαία για να την αρπάξει. Δεν επιτίθεται στο ΣΥΡΙΖΑ, δεν επιτίθεται στους ΑΝΕΛ, που –τελικά- είναι και οι θεσμικά υπόλογοι για την όλη υπόθεση αλλά επιτίθεται σ’ αυτόν που –ορθά- διαβλέπει ως τον ανταγωνιστή της στην περισυλλογή των «αγανακτισμένων ομογενών», τη ΝΔ.
Συγκεκριμένα επιτίθεται στον κ. Κουμουτσάκο, ο οποίος συμβολικά εκφράζει με απόλυτη ευκρίνεια τον ευρωπαϊσμό στη ΝΔ, δηλαδή -για τους εθνικοσοσιαλιστές- τους απάτριδες εθνοπροδότες. Η Χρυσή Αυγή κατηγορεί ευθέως τη ΝΔ ότι είναι ένα κεντρώο κόμμα!
Το ειδησεογραφικό γαϊτανάκι της αναζήτησης και σύλληψης / αδυναμίας σύλληψης των ενόχων της βιαιοπραγίας που επακολουθεί ξαναφέρνει στην επικαιρότητα τη Χρυσή Αυγή για τον προσφιλή γι’ αυτή λόγο. Η Χρυσή Αυγή, καταμεσής της δίκης της ως εγκληματικής οργάνωσης, δηλώνει έμπρακτα ότι είναι ενωμένη, σταθερή στις αρχές της, αμετανόητη στις πρακτικές της και last but not least υποστηριζόμενη από τα σώματα ασφαλείας. Εξ αυτών και μόνο επωφελείται πολιτικά από την συντελούμενη διάσπαση του εθνικο-λαϊκισμού που πυροδότησε μάλλον απερίσκεπτα ο κ. Φίλης.
Για νιοστή φορά, οι αστοχίες και αποτυχίες της αυτοαποκαλούμενης Αριστεράς, κυβερνώσας και αντιπολιτευόμενης, διευκολύνουν –με την ενεργητική υποβοήθηση των ΜΜΕ- την επαύξηση της επιρροής του εθνικοσοσιαλισμού όσες αυθεντικές προσπάθειες κι’ αν καταβάλλει -κατά τα λοιπά- περί του αντιθέτου!
