Εναλλακτικά συστήματα ψηφοφορίας
Είσαστε υπέρ ή κατά της ψήφου από απόσταση, επιστολικής ή/και ηλεκτρονικής?
Ορισμένοι εξ ημών είναι αναφανδόν υπέρ και άλλοι απερίφραστα κατά. Ορισμένοι άλλοι είναι υπό πολυποίκιλους όρους και διάφορες προϋποθέσεις σχετικά υπέρ ή/και σχετικά κατά.
Ποια στάση / άποψη / θέση είναι εν προκειμένω η «ορθή»?
Δυστυχώς δεν υπάρχει κριτήριο «αντικειμενικής ορθότητας». Απεναντίας, υπάρχουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα που κατανέμονται -ανάλογα με τα επιμέρους χαρακτηριστικά τους- στις διάφορες πληθυσμιακές ομάδες που συνθέτουν το εκλογικό σώμα αναφοράς.
Παράδειγμα: η ηλεκτρονική ψήφος ταιριάζει γάντι στην εξοικειωμένη με το διαδίκτυο νεολαία ενώ δημιουργεί προβλήματα χρήσης στους ψηφοφόρους τρίτης ηλικίας. Άλλο παράδειγμα: η επιστολική ψήφος είναι εύκολα διαχειρίσιμη από έναν ψηφοφόρο απόφοιτο Πανεπιστημίου παρά από έναν ψηφοφόρο απόφοιτο Δημοτικού. Κ.ο.κ.
Επομένως, το όλο ζήτημα καταλήγει να είναι πολιτικό: το κάθε κόμμα προκρίνει εκείνο το σύστημα ψηφοφορίας (με τον όποιο συνδυασμό των επιμέρους χαρακτηριστικών του) που θεωρεί -καλώς ή κακώς, ορθώς ή λανθασμένα- ότι διευκολύνει τους οπαδούς του να συμμετάσχουν στην ψηφοφορία, δηλαδή πρακτικά να το υπερψηφίσουν.
Ύπαιθρος και πόλεις
Τα αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών της 3ης Νοεμβρίου 2020 σε επίπεδο κομητειών δείχνουν μια πόλωση ανάμεσα στους αγροτικούς και ημιαστικούς οικισμούς στην ύπαιθρο και τα αστικά συγκροτήματα, δηλαδή τις πόλεις.
Η ύπαιθρος ψήφισε σε ποσοστό 70-80% υπέρ του Τραμπ και οι πόλεις ψήφισαν σε παρόμοια ποσοστά υπέρ του Μπάιντεν.
Με το δεδομένο αυτό, οι Ρεπουμπλικάνοι είναι υπέρ της αυτοπρόσωπης ψήφου στα ολιγοπληθή εκλογικά τμήματα με ταυτόχρονο έλεγχο ταυτοπροσωπίας και δικαιώματος ψήφου (δηλαδή εγγραφής στον εκλογικό κατάλογο).
Πάλι, με το δεδομένο αυτό, οι Δημοκρατικοί είναι -απεναντίας- υπέρ της ψήφου από απόσταση στα πολυπληθή εκλογικά τμήματα των πόλεων.
Covid
Στις αρχές Μαρτίου 2020 σημειώνονται τα πρώτα περιστατικά Covid στις ΗΠΑ.
Είναι φυσικό ότι η αντίδραση του πληθυσμού στην επιδημία είναι διαφορετική στην αραιοκατοικημένη ύπαιθρο από ότι τις πολυπληθείς πόλεις. Ο κίνδυνος στην ύπαιθρο, άρα και ο φόβος μετάδοσης, είναι μικρότερος. Απεναντίας, κίνδυνος και φόβος είναι στις πόλεις μεγαλύτεροι.
Η υποβάθμιση του κινδύνου (ως φυσικού φαινομένου) αποτελεί, επομένως, στοιχείο της συμπεριφοράς των οπαδών του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος ανακατεμένη με την παραδοσιακή χαρακτηριστική αντι-ομοσπονδιακή ροπή του κοινοτικού φιλελευθερισμού τους. Είναι, επομένως, κατά κανόνα κατά των μέτρων περιορισμού της ατομικής κινητικότητας.
Απεναντίας, οι οπαδοί του Δημοκρατικού Κόμματος είναι πολύ περισσότερο επιφυλακτικοί στους ενδεχόμενους κινδύνους μετάδοσης του ιού μέσω των κοινωνικών συναθροίσεων και, επομένως, είναι υπερ των μέτρων περιορισμού τους.
Επομένως, το ζήτημα των ορίων της παρέμβασης του κράτους στην ατομική ζωή και επαγγελματική δραστηριότητα των πολιτών επανήλθε με σφοδρότητα στην πολιτική επικαιρότητα ως κριτήριο διαχωρισμού ανάμεσα στους Ρεπουμπλικάνους και τους Δημοκρατικούς.
Ο συμβιβασμός Σάντερς
Τον Απρίλιο 2020 ο Σάντερς, μετά την αποτυχία της προσπάθειάς του να κερδίσει το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος στις επικείμενες προεδρικές εκλογές. προσυπογράφει την υποψηφιότητα του Μπάιντεν.
Επομένως, το Δημοκρατικό Κόμμα κατεβαίνει «ενωμένο» στις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου 2020.
Απεναντίας, σημαντικοί Ρεπουμπλικάνοι διαχωρίζουν τη θέση τους από την υποψηφιότητα Τραμπ.
Black live matters
Αμέσως μετά, το Μάιο 2020, δολοφονείται εν ψυχρώ ο δύσμοιρος αφροαμερικανός Φλόιντ από τη χρήση υπερβάλλουσας και εν προκειμένω περιττής αστυνομικής βίας.
Η δολοφονία Φλόιντ έχει τις ακόλουθες επιπτώσεις:
1) εν όψει των επικείμενων προεδρικών εκλογών, κινητοποιεί μαζικά όλες τις μειονότητες υπέρ του Δημοκρατικού Κόμματος.
2) δίνει πρακτική διέξοδο δράσης στους απογοητευμένους (από την ήττα και το συμβιβασμό) υποστηρικτές του Σάντερς στο Δημοκρατικό Κόμμα. Το κίνημα BLM σχηματοποιείται σε χρόνο dt από τη μια ως την άλλη άκρη της Αμερικής.
3) αναδεικνύει μια κοινωνικά διχαστική και υπέρμετρα βίαιη προσέγγιση «Νόμου και Τάξης» εκ μέρους του Τραμπ («όσοι δεν είναι μαζί μου, είναι εναντίον μου») θεσμικά ανάρμοστη για τον Πρόεδρο των ΗΠΑ.
Οι τάσεις αυτές μορφοποιούνται εκλογικά, επίσης, με την κατά 26.668.909 ή 21% αύξηση της συμμετοχής στις προεδρικές εκλογές του 2020 έναντι των προεδρικών εκλογών 2016 (στις οποίες η Κλίντον είχε συγκεντρώσει 65.853.516 ψήφους – 48,2% και ο Τραμπ 62.984.825 ψήφους – 46,1%).
Το καταληκτικό εξάμηνο της διακυβέρνησης Τραμπ
Τα γεγονότα που σημειώθηκαν ο τρίμηνο Μαρτίου – Μαΐου 2020 επέδρασαν καταλυτικά επί του Τραμπ και της κυβέρνησής του.
Στο επακόλουθο διάστημα Ιουνίου – Οκτωβρίου 2020, ο Τραμπ υποβαθμίζεται κάθε μέρα κι από λίγο από Πρόεδρος των ΗΠΑ σε κομματάρχη της ακροδεξιάς του Ρεπουμπλικανικού κόμματος και των ακροδεξιών και φασιστικών ένοπλων σεχτών που το περιτριγυρίζουν. Το «κράτος» δεν αποτελεί πλέον «όργανο διακυβέρνησης υπέρ όλων των πολιτών» αλλά «μέσο πολιτικής εξαγοράς και εκβιασμού» φίλων και αντίστοιχα αντιπάλων του Προέδρου.
Ο θεσμός της Προεδρίας εκφυλίζεται σε έναν προσωποπαγή βοναπαρτισμό που για να σταθεί κοινωνικά φασιστικοποιείται σταδιακά.
Το πιθανότερο αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών
Σ’ αυτή τη συγκυρία, το πιθανότερο αποτέλεσμα των επικείμενων προεδρικών εκλογών του Νοεμβρίου είναι αυτό της ήττας Τραμπ και νίκης Μπάιντεν.
Οι δημοσκοπήσεις και οι αναλυτές των ΜΜΕ προειδοποιούν συνεχώς γι’ αυτό.
Τελικά, στις 3 Νοεμβρίου 2020 τον προεδρικό θώκο τον κερδίζει ο Μπάιντεν και τον χάνει ο Τραμπ. Ο Μπάιντεν συγκεντρώνει 81.283.495 ψήφους – 51,4% και ο Τραμπ συγκεντρώνει 74.223.755 ψήφους – 46,9%.
Στην ιστορία υπάρχει όμως και ο ξενοδόχος, ο Τραμπ.
Η κατά Τραμπ νόμιμη ψήφος
Πριν ακόμα γίνουν οι προεδρικές εκλογές, ο Τραμπ προετοιμάζει το δεύτερο γύρο, μετά δηλαδή την αναμενόμενη αριθμητική ήττα του στις επικείμενες εκλογές.
Ορίζει, επειδή έτσι τον συμφέρει, ως «νόμιμη ψήφο» την ψήφο που ρίχνεται στην κάλπη αυτοπροσώπως στο εκλογικό τμήμα μέχρι και τη δύση του ήλιου και αφού πρώτα έχει ελεγχθεί επιτοπίως η ταυτοπροσωπία και το δικαίωμα ψήφου του ψηφοφόρου.
Κάθε άλλη ψήφος είναι «παράνομη» και, συνεπώς, δεν πρέπει να προσμετρηθεί στο εκλογικά αποτέλεσμα.
Επομένως, με τα επιμέρους δεδομένα που προαναφέρθηκαν και στη συγκυρία που περιγράφτηκε ο Τραμπ είναι -κατά τον Τραμπ-ο νικητής των εκλογών πριν κ’ αν γίνουν οι εκλογές. Οι ακροδεξιοί και φασίστες ψηφοφόροι του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος ζητωκραυγάζουν υπέρ του επειδή έτσι δεν θα χρειαστεί να χάσουν τη μέρα τους για να πάνε να ψηφίσουν… Και κραυγάζουν: «Trump is my president!».
Η φασιστικοποίηση του Τραμπ: MAGA
Άρα, σε τι χρειάζονται οι εκλογές? Σε τίποτα απαντάει εμμέσως πλην σαφώς ο Τραμπ ολοκληρώνοντας έτσι έμπρακτα τη φασιστικοποίησή του.
Η κορωνίδα της φασιστικοποίησης Τραμπ είναι η ακλόνητη πίστη ότι οι εκλογές είναι όχι απλώς άχρηστες αλλά επιβλαβείς για την ενότητα του «Μεγάλου Αμερικανικού Έθνους» η οποία υπό την ηγεσία του ίδιου και την εποπτεία των ακροδεξιών και φασιστικών σεχτών θα «Κάνει Ξανά την Αμερική Μεγάλη» – MAGA – «Make America Great Again».
Οι εκλογές στη Γεωργία
Με πρακτικούς όρους μετά την «κλοπή της νίκης» του στις προεδρικές εκλογές της 3ης Νοεμβρίου 2020 ο Τραμπ επιδιώκει τη διατήρηση της πλειοψηφίας του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος στη Γερουσία ώστε υπό τη μανιασμένη ηγεσία του οι Ρεπουμπλικάνοι να κάνουν δύσκολη τη ζωή στον Πρόεδρο Μπάιντεν, δηλαδή να μην του επιτρέψουν να κυβερνήσει.
Για να γίνει αυτό χρειάζονται οι δύο έδρες Γερουσιαστών στην Πολιτεία της Γεωργίας που δεν είχαν κριθεί στον πρώτο γύρο στις 3 Νοεμβρίου 2020. Επιπλέον, οι έδρες αυτές πρέπει να κερδηθούν με πλήθος ψήφων ικανό να αποδεικνύει την ανταπόκριση των οπαδών του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος στην αντισυστημική επέλαση του Τραμπ εναντίον της νομιμότητας της τυχόν προσεχούς διακυβέρνησης Μπάιντεν.
Στις 5 Ιανουαρίου το εκλογικό σώμα στην Πολιτεία της Γεωργίας αποδοκιμάζει τους υποψήφιους του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος και εκλέγει τους Υποψήφιους του Δημοκρατικού Κόμματος.
Στις επαναληπτικές τακτικές εκλογές ο Δημοκρατικός Υποψήφιος Ossoff κερδίζει τον Ρεπουμπλικάνο Υποψήφιο Perdue με 2.262.523 ψήφους έναντι 2.211.865 ψήφων.
Στις επαναληπτικές ειδικές εκλογές (για την αντικατάσταση παραιτηθέντος Ρεπουμπλικάνου Γερουσιαστή) ο αφροαμερικανός Δημοκρατικός Υποψήφιος Warknock κερδίζει την Ρεπουμπλικάνα Υποψήφιο Loeffler με 2.281.671 ψήφους έναντι 2.192.776 ψήφων.
Οι Ρεπουμπλικάνοι χάνουν την πλειοψηφία στη Γερουσία η οποία περνάει πλέον στους Δημοκρατικούς.
Ο Μπάιντεν μπορεί να κυβερνήσει δίχως κανέναν απολύτως ρεπουμπλικανικό περιορισμό.
Ο δε Τραμπ δεν έχει πλέον κανέναν πολιτικό ρόλο να επιτελέσει στην κεντρική πολιτική σκηνή των ΗΠΑ.
Η εισβολή στο Καπιτώλιο
Την επόμενη μέρα, 6 Ιανουαρίου 2021, ο καταρρακωμένος από την ήττα στη Γεωργία Τραμπ ολοκληρώνει την πορεία φασιστικής αποκρατικοποίησής του. Καλεί, εμμέσως πλην σαφώς, πλέον τους οπαδούς «του» να εισβάλλουν στο Καπιτώλιο προκειμένου να ματαιώσουν την ανακήρυξη του Μπάιντεν ως 46oυ Προέδρου των ΗΠΑ από την επί τούτου προγραμματισμένη κοινή συνεδρίαση Γερουσιαστών και Βουλευτών.
Που αποσκοπεί η εισβολή?
Στην πρόκληση μιας κατάστασης φαινομενικής “ακυβερνησίας” που θα έδινε στην κυβέρνηση Τραμπ το πρόσχημα να μην παραδώσει την εξουσία στον εκλεγμένο Πρόεδρο Μπάιντεν αλλά να συνεχίσει να κυβερνά με την ανοχή των δυνάμεων ασφαλείας και την ενεργητική συμμετοχή των ακροδεξιών και φασιστικών σεχτών εργαζόμενη για την αποκατάσταση της διαταραγμένης από το νόθο αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών νομιμότητας, δηλαδή τη διεξαγωγή ενός δημοψηφίσματος για την παραμονή ή μη του Τραμπ στη θέση του Προέδρου των ΗΠΑ (που φυσικά και θα κέρδιζε με την απαραίτητη βία και νοθεία ο Τραμπ).
Υπενθυμίζεται ότι η «Πορεία προς τη Ρώμη» του Μουσολίνι τον Οκτώβριο 1922 αποσκοπούσε να πάρει το στρατό με το μέρος του για να του ανατεθεί η διακυβέρνηση του κράτους από τον επικεφαλής του Βασιλέα Βίκτωρα Εμμανουήλ ΙΙΙ όπερ και τελικά εγένετο.
Στην δικιά μας περίπτωση υπάρχει ταυτοπροσωπία του επικεφαλής του κράτους: ο νυν επικεφαλής είναι και ο επόμενος επικεφαλής. Ή απλά: Ντόναλντ κερνάει, Ντόναλντ πίνει…
Η αποτυχία της εισβολής
Η εισβολή αποτυγχάνει να ματαιώσει την υπ’ εξέλιξη διαδικασία επικύρωσης της νίκης Μπάιντεν. Εντός τεσσάρων ωρών οι δυνάμεις ασφαλείας εξωθούν τους εισβολείς εκτός του κτιρίου του Καπιτωλίου και ο γερόλυκος ρεπουμπλικάνος πολιτικός Mitch McConnell (1942-), Επικεφαλής της Ομάδας των Γερουσιαστών του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος και -κατά το περιοδικό Time [TIME 100: The Most Influential People of 2019 | Time.com]- ένας εκ των 100 ανθρώπων στον πλανήτη το 2019 με τη μεγαλύτερη επιρροή, υποστηρίζει δυναμικά και επιτυγχάνει τη συνέχιση και αυθημερόν ολοκλήρωση της διαδικασίας επικύρωσης του εκλεκτορικού αποτελέσματος που καθιστά τον Μπάιντεν 46ο Πρόεδρο των ΗΠΑ.
Στην περίπτωση, λοιπόν, του Ντόναλντ, ο Βρούτος λεγόταν -ελληνιστί- Μήτσος…
Κατηγορούμενος για υποκίνηση εξέγερσης
Στις 11 Ιανουαρίου 2021 οι Δημοκρατικοί εκκινούν στο Κογκρέσο τη διαδικασία καθαίρεσης του Προέδρου Τραμπ με την κατηγορία της «υποκίνησης σε εξέγερση».
Εναλλακτικά, ο νυν Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Πενς έχει το δικαίωμα να εισηγηθεί στο Υπουργικό Συμβούλιο την παύση του Προέδρου από τα καθήκοντά του λόγω ουσιώδους αδυναμίας άσκησής τους και την ανάληψή τους από τον ίδιο.
Και στις δυο περιπτώσεις, η ενότητα του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος θα δοκιμαστεί σκληρά. Στη δεύτερη περίπτωση περισσότερο απ’ ότι στην πρώτη.
Ο στρατός συντάσσεται με τον Μπάιντεν
Την επόμενη ημέρα, 12 Ιανουαρίου 2021, οι Αρχηγοί του στρατού (Joint Chiefs of Staff) εκδίδουν ένα υπογεγραμμένο από όλους τους Υπόμνημα προς το στράτευμα, τακτικό και εφεδρικό, το οποίο:
1) χαρακτηρίζει τη «βίαιη ταραχή» στο Καπιτώλιο «στάση και εξέγερση»,
2) δηλώνει την πίστη του στρατεύματος στο σύνταγμα και τους νόμους του κράτους και χαρακτηρίζει «παράνομη» «τη διακοπή της συνταγματικής διαδικασίας» (που επιχειρήθηκε από τη «βίαιη ταραχή» στο Καπιτώλιο),
3) εκφράζει το πένθος του στρατεύματος για την απώλεια της ζωής δύο αστυνομικών και άλλων κατά τις βίαιες ταραχές στο Καπιτώλιο.
4) δηλώνει ότι «Την 20η Ιανουαρίου 2021, σύμφωνα με το σύνταγμα, ο επιβεβαιωμένος από τις Πολιτείες και τα δικαστήρια, και πιστοποιημένος από το Κογκρέσο, εκλεγείς Πρόεδρος Μπάιντεν θα αναλάβει τα καθήκοντά του και θα γίνει ο 46ος Αρχιστράτηγός μας.».
Trump’s game is over.
Μπορεί ο Πρόεδρος να δώσει Χάρη στον εαυτό του?
Ο δε Τραμπ τερματίζει την προεδρική θητεία του με νομικές ακροβασίες ψάχνοντας στο Λευκό Οίκο μαζί με τους δικηγόρους του να βρουν τρόπο να δώσει εκ των προτέρων Προεδρική Χάρη (Pardon) στον εαυτό του για τα τυχόν εγκλήματα που τελικά αποδειχθεί ότι έχει διαπράξει κατά την άσκηση των προεδρικών καθηκόντων του…
Ο Αυτοκράτορας Sigismund (1368-1437μ.Χ. ) είχε διακηρύξει ότι “Είμαι ο Βασιλιάς της Ρώμης και υπεράνω της γραμματικής”. Αλλά εκείνος ήταν ο Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ο Πρόεδρος Τραμπ είναι πρόεδρος θεσμικής αδράνειας, με προκαθορισμένη ημερομηνία πτώσης ελάχιστων ημερών …
