Η Αννα είναι δεκαοχτώ και κάτι. Χθες πήγα να τη συναντήσω στην πλατεία Συντάγματος, το απόγευμα, την ώρα της διαδήλωσης. «Πού είσαι;» της γράφω με sms, την ώρα που ανέβαινα τον δρόμο μπροστά από τη «Μεγάλη Βρετάνια». Μου απάντησε μετά από κάνα δεκάλεπτο, «μέσα μέσα, στο κέντρο», μέσα στον πυρήνα της (μικρής, χθες) συγκέντρωσης. Πού αλλού θα ήταν, δεκαοχτώ και κάτι, αν δεν ήταν στο επίκεντρο; Δεν κάθισα πολύ, ήθελα να γυρίσω στην εφημερίδα, της έστειλα μήνυμα, «πρόσεχε γιατί έχει γύρω γύρω ΜΑΤ, τον νου σου», «θα τον πιούμε έχω την εντύπωση», η απάντησή της.
Δημήτρης Κανελλόπουλος
Χθες το πρωί η Αννα πήγε και αγόρασε «Εφημερίδα των Συντακτών», oh yes. Πρέπει να είναι από τις μικρότερες σε ηλικία αναγνώστριές μας στο έντυπο (στο site γίνεται χαμούλης από πιτσιρικαρία). Αγόρασε το φύλλο γιατί ήθελε να διαβάσει το ρεπορτάζ από τις προχθεσινές μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις στο κέντρο της Αθήνας, στις οποίες ήταν και πάλι παρούσα. Ηθελε να δει και να έχει και το πρωτοσέλιδο με την εμβληματική φωτογραφία που έδειχνε τα πάνοπλα ΜΑΤ μπροστά στη Βουλή να φέρνουν μια… δροσιά δημοκρατίας.
Την είχα προϊδεάσει και από τη βραδινή συντακτική σύσκεψη της προηγουμένης που συζητούσαμε για την 1η σελίδα, οπότε ήταν σε αγωνιστική φάση. «Ημουν μπροστά, εκεί που τα ΜΑΤ πάταγαν τον κόσμο στο έδαφος», μου έλεγε όταν της περιέγραφα τη φωτογραφία. Η Αννα είναι η νέα γενιά που μπαίνει στον αγώνα. Και μπαίνει ακονίζοντας νύχια και δόντια. Ας είναι καλά το δίδυμο Μητσοτάκη-Κεραμέως. Να πω ότι δεν νιώθω άγρια χαρά και συγκίνηση θα είναι μεγάλο ψέμα.
efsyn.gr
