Εξίστανται και διαπορούν κάποιοι αφελείς που ο βαρκάρης δεν μιλάει σαν λεμβούχος. Βρίζει με πετυχεσιά και σε γλώσσα λιμανίσια τους υπουργούς και τον πρωθυπουργό, πετάει την αλήθεια στα μούτρα τους σαν φτυσιά.
Μα δεν πήγε σε καμιά σχολή φιλοσοφικής κωπηλασίας ο άνθρωπος, και δεν έχει τη χάρη να διατυπώνει τις απόψεις του για τα αφεντικά αυτού του κόσμου, τη δικτατορία του χρήματος και την κατάντια της αστικής δημοκρατίας, με το λεξιλόγιο του Σπένγκλερ στην Παρακμή της Δύσης: «Ο αποφασιστικός αγώνας της ιστορίας είναι μια πάλη ανάμεσα στο χρήμα και στο δίκαιο. Οι ιδιωτικές δυνάμεις της οικονομίας θέλουν ανοιχτούς δρόμους για να κατακτήσουν μεγάλες περιουσίες. Καμιά νομοθεσία δεν πρέπει να τους στέκεται εμπόδιο.
Θέλουν να κάνουν τους νόμους προς το συμφέρον τους και γι αυτό τον σκοπό χρησιμοποιούν το εργαλείο που δημιούργησαν οι ίδιες: τη δημοκρατία, το πληρωμένο κόμμα». Αυτά γράφει πριν από έναν αιώνα ο Γερμανός συντηρητικός.
γράφει ο Ηρακλής Λογοθέτης
Η αφυδατωμένη αριστερά τον παρασιωπά επειδή θεωρεί την κριτική του καπιταλισμού μαρξιστικό μονοπώλιο και η αποστεωμένη δεξιά ντρέπεται που ένας στοχαστής από τους κόλπους της μιλάει τόσο απροκάλυπτα. Εξίσου ευθύς είναι όμως και ο επίσης συντηρητικός Βέρνερ Ζόμπαρτ στον Αστό: «Τώρα πια ο γίγαντας τριγυρνά, μαινόμενος και λυτός, σε στεριές και θάλασσες, ποδοπατώντας ό,τι βρεθεί μπροστά του.
Τι μας επιφυλάσσει το μέλλον; Όποιος είναι της γνώμης ότι ο γίγας καπιταλισμός αφανίζει τους ανθρώπους και τη φύση, θα ελπίζει πως κάποιος θα τον δέσει και θα τον ξαναχώσει στο κλουβί του. Και κάποιοι ακόμα έκαναν τη σκέψη να τον λογικέψουν με ηθικές διδαχές.
Έχω την εντύπωση ότι τέτοιες απόπειρες είναι καταδικασμένες να αποτύχουν αξιοθρήνητα. Αυτός, που ανατίναξε τις σιδερένιες αλυσίδες των αρχαιότερων θρησκειών, δεν πρόκειται ασφαλώς να κάτσει να τον δέσουν με τη μεταξωτή κλωστή της βαϊμάρειας-καινιξβέργειας σοφίας».
Ξέροντας λοιπόν τη διαφορά της κλωστής από το παλαμάρι, ο χυδαίος αλλά αψευδής βαρκάρης δεν είπε τίποτε παραπάνω και τίποτε λιγότερο.
