Είδα στον ύπνο μου τον Φίλιππο Ηλιού! Οπως τον ήξερα. Μόνο που δεν θυμάμαι τι κουβεντιάζαμε. Ισως για τον (πρόσφατο) θάνατο του Γιώργου Γαβριηλίδη, που ήταν φίλοι, πρώτα από τη Μακρόνησο, μετά από Γαλλία (νομίζω, ο Φίλιππος είχε παντρέψει τον Γιώργο με την Κατερίνα)· ένα χρόνο μικρότερος από τον Γιώργο ο Φίλιππος. Ηταν πάντως κάπως αυστηρός μαζί μου (στο όνειρο)! Στην πραγματικότητα, υπολόγιζε σε μένα. Με εκτιμούσε. Παρακολουθούσε εκπομπές μου. Διάβαζε χρονογραφήματά μου. Σύστησε τη γυναίκα μου και ανέλαβε τις διορθώσεις (και κάποιες επιμέλειες) των εκδόσεων Ερμής. Σύστησε εμένα και συνεργάστηκα (γλωσσική επιμέλεια) στη σημαντική τηλεοπτική σειρά (ΕΡΤ) «Πανόραμα του αιώνα».
Πέτρος Μανταίος
Αγαπούσε πολύ τον μεγάλο αδελφό μας τον Γιώργο, από τα χρόνια της Μακρονήσου: «Ο Γιώργης με “ενέταξε” στη Μακρόνησο, με το που έφτασα, στραβάδι, άγνωστος μεταξύ αγνώστων… Εάν δεν ερχόταν ο Μανταίος να με αγκαλιάσει, οι άλλοι ήταν έτοιμοι να με πάρουν για καρφί!». Ωραίος άνθρωπος, απλός, με γνώσεις και μετριοφροσύνη. Χιούμορ εκπληκτικό, χάρη. Τότε που έψαχνα τη Λαίδη (Λω), μελετούσα Ιστορία (της Αθήνας) και είχα πάθει πλάκα με τα στρατιωτικά κινήματα (για ψύλλου πήδημα και κίνημα· ιδίως στον Μεσοπόλεμο και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή), τον είχα ρωτήσει: «Δεν μου λες, ρε Φίλιππε; Πόσα κινήματα γίνανε στον Μεσοπόλεμο;». «Αμέτρητα!» απάντησε, συνεχίζοντας: «Τι σ’ έπιασε;».
Οντως, τι μ’ έπιασε, από πού κι ώς πού τον ονειρεύτηκα απόψε! Αγνωστο! Ονειρα είναι, ό,τι τους γουστάρει κάνουν. Προσπάθησα να το εξηγήσω διά της διαισθήσεως… κάποια κοντινή ημερομηνία… καθ’ υποβολήν! Τρίχες. Είδα στο Google ότι πέθανε Μάρτιο του 2004 (που δεν κολλάει πουθενά στο τώρα), στα 73 του (αυτό το θυμόμουν). Ισως του χρωστούσα μια αναφορά, κάπως εκτενέστερη από την ελάχιστη που έκανα τότε, την επομένη του θανάτου του…
efsyn.gr
