Απορώ και εξίσταμαι με τους παθολογικά φιλύποπτους συμπολίτες μας, που διατείνονται, με πλεονάζουσα κακοήθεια, πως τα αστυνομικά όργανα δεν ασκούν το κεφαλοθραυστικό τους έργο μόνο κατόπιν διαταγών ή για να ικανοποιήσουν την αναγκαία εις μικρόν, για την εκτέλεση των καθηκόντων τους, σαδιστική τους ώση.
Επιδεικνύουν υπερβάλλοντα ζήλο για να τύχουν της προσοχής των προϊσταμένων τους και να προωθηθούν επιτυχώς στα κυκλώματα προστασίας του λαθρεμπορίου όπλων και ναρκωτικών, της πορνείας, των παράνομων λεσχών και των συναφών δραστηριοτήτων του υποκόσμου.
Ευτυχώς παρόμοιες υποψίες αποδεικνύονται, μετά από τόσες Ένορκες Διοικητικές Εξετάσεις, παντελώς αβάσιμες και εξοργιστικά καταγέλαστες.
Ακόμα όμως και αν δεχθούμε προς στιγμήν ότι ισχύουν, καθιστούν προφανή την υποκρισία όσων ισχυρίζονται ότι χρειάζονται δυό δουλειές για να ζήσεις και ταυτοχρόνως αρνούνται αυτήν την ευκαιρία ειδικά στους αστυνομικούς.
Διότι εάν, λέγω εάν, υποτεθεί ότι η αστυνομία και το έγκλημα λόγω της αναγκαστικής τους τριβής αναπτύσσουν κάποιες επίμεμπτες σχέσεις, πού θα αναζητήσουν οι μαφιόζοι τους προσωπικούς τους φρουρούς; Ανάμεσα στους κηπουρούς ή στους έχοντες ευδόκιμο προϋπηρεσία αστυνομικούς; Περαίνοντας, και επειδή δεν ανήκω στους μεμψίμοιρους που γκρινιάζουν χωρίς να προσφέρουν κάποια λύση, προτείνω στον αρμόδιο υπουργό να καθιερωθεί για όλους και χωρίς διακρίσεις τους αστυνομικούς η παράπλευρη εργασία στα κυκλώματα της νύχτας.
Έτσι (και το επισημαίνω ιδιαίτερα στους αισχρούς συκοφάντες των φυλάκων μας) η πλειονότητα του αστυνομικού σώματος, εκτός από ελάχιστους διεστραμμένους, θα προτιμά, αντί ν’ ανοίγει τα κεφάλια των πολιτών, να κλείνει το μάτι σε μία κατά πολύ επικερδέστερη απασχόληση.
