- του Πάνου Καπώνη
———————————–
Η γέφυρα ταξιδεύει
πάνω από την ομορφιά του ρήγματος
κι αλλάζει τον ρου της ιστορίας
πλευρίζοντας στη μαρίνα των σκαφών.
Εκεί η μέρα αποκαλύπτεται υγρή
κι ο Άνθρωπος της Λευκάδας
με τους κρυστάλλους του χρησμού να βυθίζονται
στην έκσταση του σκονισμένου εαυτού του.
Και έλεγε:
το δωμάτιο των νεφών λαμπυρίζει
και η γύρη των όψεων ακτινοβολεί.
Το κάστρο «Ωσεί κορώνα ερημωμένη»
μες το παιχνίδισμα του φωτός
γυρίζει πίσω στα χρόνια της αθωότητας
στις μέρες που τα καΐκια έβγαιναν
ελεύθερα και περήφανα στο πέλαγος
και ταξίδευαν στην Ιθάκη, πραμάτειες
κι ο βιγλάτορας χαριεντίζονταν με τον ουρανό
και το πρασινογάλαζο των κυμάτων.
Και συ στεριανός, έμεινες να κοιτάζεις
τη θάλασσα που δεν γνώρισες!
Από την ποιητική συλλογή «Αντί ναυαγίου» | Εκδόσεις ΚΟΥΚΟΥΤΣΙ | Απρίλιος 2014
Φωτογραφία ανάρτησης: | 
| Νικολέτα Γερολιμίνη
