- του Nino Iacovella | μετφρ.- επίμετρο: Ευαγγελία Πολύμου
——————–————–————————————————
Θα ήθελα ν’ αλλάξω όνομα στους χειμώνες
κρατώντας σφιχτότερα τη θύμηση του ψύχους
την παγωνιά στα δάχτυλα των στρατιωτών
Να βλέπω τους Γερμανούς να πυροβολούν ακόμα
με τα δόντια σφιγμένα πάνω από το ανάχωμα
με μάτια που κομματιάζουν ζωντανά
την άοπλη ουρά των ξεριζωμένων
Και να σας ψάχνω εκεί, ανάμεσα στους γέροντες
να κρύβω τις μάνες,
τις μάνες σαν καταφύγια για λεπτές κορμοστασιές
(μεταξύ στήθους και ώμου, ορμίσκοι
σαν λιμάνια για μικρά κεφαλάκια
τρομαγμένα μες στην καταιγίδα)
Πάνω στη χώρα σαν σκιά η γραμμή Γκούσταβ,
χαραγμένο με μελάνι πάνω στα χαλάσματα,
το σύνορο ανάμεσα σ’ εκείνους που πέφτουν καταγής
πριν ή μετά τον πυροβολισμό
