- του Ιχτιάρ Ατζέρ
——————–——–
Κλαίω… γιατί υπάρχω,
Κλαίω… γιατί υπάρχει πληγή,
Μα πάνω απ’ όλα κλαίω
γιατί, η ”χαμένη” μου γενιά,
δεν ήταν εκεί.!!!
Εκεί πού πονάει πιο πολύ …
Εκεί, ναι εκεί!!
Εκεί, που ίσως δεν στάθηκες,
κι εσύ!!!
Μα πάνω απ’ όλα,
εκεί που υπάρχει πληγή,
εκεί που ασκήθηκαν,
λόγια πικρά, λόγια φαρμακερά!
Ο χρόνος γιατρεύει (λένε)
Μα, εσύ ακόμα τον γυρεύεις!!…
‘Ονειρο θα ήταν,
μάλλον πέντε παιδιά,
με κλειδιά,
Κι ακόμη δεν ήρθαν!
Ο χρόνος, ο βουβός…
Κι εσύ ακόμη πιο Τραγικός!!!…
