Σε Κάποιο Μέρος της Άνοιξης: Ελεγεία [Χ]

• του Nicola Guillen
  μετφρ.: Βασίλης Λαλιώτης
  ——————–———–—–————

                                Χ

Δεν είναι δυνατόν
ν’ αφομοιώσεις ξαφνικά μία καταστροφή.
Να νιώσεις τα χτυπήματα
και να χαμογελάς για το καθένα τους.
Ίσως είμαι από τί,
από πατσαβούρα,
ας πούμε πατσαβούρα για παράδειγμα,
για να μη με πονάει μια σφυριά
στο κρανίο, ένα μαχαίρι στο συκώτι,
το επίπλουν το απ’ άκρη σ’ άκρη ορθάνοιχτο
από μια μαχαιριά;
Αυτό είναι σοβαρό.
Νιώθω
πως μου φεύγει το αίμα.
Δεν ξέρω από που, αλλά μου φεύγει.
Σβήνομαι λίγο λίγο.
Δε μου μένει
πιότερο από ένα όνομα αναμμένο.
Το ίδιο που εσείς σκέφτεστε,
αυτό που εσείς ξέρετε.

Ποτέ δεν πέθανα,
( είναι πρώτη φορά)
αλλά υποθέτω πως έτσι πρέπει να είναι.