- του Ingeborg Bachmann
μετάφρ. Γιώργος Καρτάκης
——————–———–—–————
Έρχονται δύσκολες μέρες.
Η λήξη του επί πιστώσει χρόνου
είναι ορατή στον ορίζοντα.
Σε λίγο θα΄ναι ώρα πια να βάλεις τα παπούτσια,
και πίσω στα αλίπεδα να διώξεις πάλι τα σκυλιά.
Γιατί τα σπλάχνα των ψαριών
ξύλιασαν στον αέρα,
λίγη στα λούπινα απόμεινε να φέγγει ζωή
και το βλέμμα σου
φερμάρει στην ομίχλη
τη λήξη του επί πιστώσει χρόνου,
που είναι πια ορατή στον ορίζοντα.
Αντίπερα βουλιάζει η αγαπημένη σου στην άμμο,
που ανεβαίνει μέχρι τα κυματιστά της τα μαλλιά,
τη διακόπτει ενώ μιλά,
την προστάζει να πάψει,
τη βρίσκει θνητή
και θεληματική στο χωρισμό
μετά από κάθε αγκάλιασμα.
Πίσω σου μην κοιτάξεις ΄
βάλε τα παπούτσια΄
διώξε να φύγουν τα σκύλιά΄
ρίξε στη θάλασσα τα ψάρια΄
σβήσε τα λούπινα!
Έρχονται δύσκολες μέρες.
Fotografía: Irene Sanfiel
