Η διεκδίκηση του αυτονόητου! Στην Ελλάδα απαιτείται μάχη γι’ απόκτηση του δικαιώματος αξιοπρεπούς, ανώδυνου τρόπου ζωής όταν αντιμετωπίζεις κινητικό πρόβλημα και δεν έχεις την ελληνική ευρεσιτεχνία-χυδαιότητα ονόματι «ειδικές ανάγκες». Παρά μόνο γενικές, αυτές συνθέτουν την αξιοπρέπεια παρά τη σωματική επιβάρυνση. Ο υπογράφων έχω αποκτήσει πείσμα αντιπαράθεσης με τη ριζωμένη παρακμή.
Σπύρος Τσάμης
Τελευταία αιτία για την επαναδιατύπωση του αιτήματος ύπαρξης προσβάσιμου τμήματος εξέδρας (εξέδρας!) σε όλα τα γήπεδα για θεατές σε αμαξίδιο ή άλλες μορφές κινητικής δυσκολίας δόθηκε στο παιχνίδι βόλεϊ Παναθηναϊκός-ΠΑΟΚ. Στη σύγχρονη(!) εγκατάσταση του κλειστού στο Ολυμπιακό Κέντρο Αθήνας. Πρόφαση με ουσιαστικό χαρακτήρα ώστε να γενικευτεί πάλι το αίτημα ήταν τ’ απροσπέλαστα δημοσιογραφικά θεωρεία. Στο psat.gr, με λέξη-κλειδί «προσβασιμότητα» μπορείτε να διαβάσετε όσα συνέβησαν. Δύο εβδομάδες μετά, στα ραντεβού που έχω ζητήσει: ο κ. Αυγενάκης μηνύει «μόλις βρω ημερομηνία, θα συναντηθούμε», ο κ. Μαλακατές «θα σε δω να δούμε τι μπορεί να γίνει», ο κ. Μποροβήλος «μόλις βάλω σε τάξη εκκρεμή θέματα της Super League θα τα πούμε…» και θρέφουν το πείσμα…
Δεν υπάρχει δικαιολογία! Οι κατασκευές για την εξασφάλιση του συνταγματικού δικαιώματος αυτόνομης πρόσβασης-παρουσίας και στις εξέδρες των γηπέδων απαιτούν δουλειά λίγων ημερών, υπάρχουν μέσα πρόσβασης κάθε τύπου. Δεσμεύτηκαν ότι θα το πράξουν όταν τους συνάντησα, από το 1999 ώς σήμερα (αναφορές στο διαδίκτυο) όλοι οι υφυπουργοί Αθλητισμού της ίδιας περιόδου, πως θα βελτιώσουν το εθνικό σύστημα αποκατάστασης οι υπουργοί Υγείας αλλά… Η προσπάθεια συνεχίζεται! Δεν μ’ αρέσει να ζω με/στο αμαξίδιο μέσω ραμπών και θέλω να το διώξω απ’ τη ζωή μου, αλλά αυτή δεν είναι κοινή στάση ζωής ομοιοπαθών και δεν απαγορεύει την προσπάθεια εκπολιτισμού! Δεκτή η επικοινωνία-σύμπραξη στο tsamspyr@gmail.com.
.efsyn.gr
