«Οι νίκες χρειάζονται ταλέντο, η επανάληψή τους χρειάζεται χαρακτήρα» (John Wooden)
Η Εθνική ομάδα μπάσκετ των ανδρών βρίσκεται εδώ και αρκετές εβδομάδες στο επίκεντρο της εγχώριας αθλητικής επικαιρότητας. Άλλοτε λιγότερο, άλλοτε περισσότερο, σταθερά καταλαμβάνει μερίδιο από το ενδιαφέρον του εγχώριου κοινού. Η Lady Hope θα πρόσθετε πως το μερίδιο αυτό είναι σχετικά κοντά σε αυτό που της αρμόζει και θυμίζει στις δέουσες αναλογίες παλαιότερες εποχές. Μετά από μία παρατεταμένη κάμψη (κυρίως εξαιτίας των συνεχόμενων αγωνιστικών αποτυχιών), η σχέση Εθνικής μπάσκετ-Ελλήνων μπασκετόφιλων, φαίνεται να αναθερμαίνεται…
Η προσέλευση του κόσμου στο ΟΑΚΑ, σε δύσκολη σχετικά εποχιακή συγκυρία, όπως αυτή στους αγώνες με την Ισπανία και το Βέλγιο, αποτελούν την καλύτερη απόδειξη για του λόγου το αληθές. Η Lady Hope δεν μπορεί να το παραγνωρίσει…
Τι μπορεί, όμως, να σημαίνει το γεγονός πως γέμισε το κλειστό του ΟΑΚΑ για την Εθνική μπάσκετ; Αρκετά πράγματα. Για να τα δούμε ένα ένα. Πρώτον, πως οι παλαιότερες γενιές δεν ξέχασαν το μπάσκετ και θέλουν να μεταδώσουν αυτό το «μικρόβιο» και στους απογόνους τους. Δεύτερον, πως αρκετοί νέοι άνθρωποι εδώ στα μέρη μας το αγαπάνε το μπάσκετ, έχοντας βέβαια ο καθένας τη δική του αφετηρία και τους δικούς του λόγους. Ίσως και να βρίσκει στην Εθνική μπάσκετ μία διέξοδο ένα σημαντικό κομμάτι φιλάθλων που έχουν κουραστεί από τον οπαδισμό και τα όποια παρασιτικά φαινόμενα καλλιεργεί αυτός στις ψυχές και στα μυαλά των ανθρώπων. Μία «ασθένεια» που επεκτάθηκε λίγο πριν από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 και στο μπάσκετ, γνωρίζοντας αυξομειώσεις ανάλογα τη συγκυρία…
Τι σημαίνει, όμως, για την ίδια την ομάδα η δηλωμένη εμπράκτως στήριξη του κόσμου; Τονωτικό «χτύπημα στην πλάτη», αλλά και -εδώ θέλει προσοχή- υπενθύμιση πως ο πήχης των υποχρεώσεων ανεβαίνει. Φυσικά, ο κάθε παίκτης της Εθνικής δεν είναι υπόλογος πρωτίστως «στο κοινό». Δεν πρέπει να καθορίζει τις κινήσεις του από εξωγενείς παράγοντες. Οφείλει να σέβεται τον εαυτό του, τους προπονητές του, την Ομοσπονδία, το εθνόσημο, το ίδιο το άθλημα, και να δουλεύει σκληρά και οργανωμένα για να βγάλει πάνω στο παρκέ μεγάλο ποσοστό των προσόντων που τον έφεραν στη σύνθεση της ομάδας. Γιατί μόνο τότε θα ακολουθήσει η ανταμοιβή και η αποθέωση του κοινού προς αυτόν, στο κατάλληλο χρονικό σημείο. Με απλά λόγια, προέχει το μπάσκετ… Οτιδήποτε καλό, κατακτιέται.
Μία μεγάλη διοργάνωση ξεκινάει, λοιπόν, σε λίγες μέρες και η Εθνική μπάσκετ των ανδρών κατεβαίνει στο φετινό Ευρωμπάσκετ με «διακριτό πλούτο» φιλοδοξιών. Αλλά, και την πάντα περίεργη ψυχολογία εκείνου που ξέρει πως πρέπει να πετύχει γιατί η διαχείριση της αποτυχίας ίσως και να είναι δυσβάσταχτη.
Η Lady Hope το μόνο που εύχεται είναι υγεία και καθαρό μυαλό. Από εκεί και πέρα, όλα τα άλλα βρίσκονται κατά βάση στο μυαλό, στις εμπνεύσεις, στην ικανότητα μετάδοσης σωστής νοοτροπίας και κατάλληλων αγωνιστικών πλάνων στους παίκτες, αλλά και στην όποια τόλμη του τεχνικού καθοδηγητή της προσπάθειας, Δημήτρη Ιτούδη. Ένας από τους πιο επιτυχημένους τα τελευταία χρόνια στον ευρωπαϊκό διασυλλογικό ανταγωνισμό (με τη ρωσική ΤΣΣΚΑ Μόσχας) προπονητής δοκιμάζει την τύχη του στο πεδίο των εθνικών ομάδων. Εχέγγυα διαθέτει αναφανδόν, αλλά χρειάζεται και κάποια άλλα πράγματα για να πετύχει.
Η Ελλάδα έχει συμμετάσχει σε τόσες πολλές μπασκετικές διοργανώσεις υψηλού επιπέδου, που εδώ και δεκαετίες χρειάζεται έξτρα χώρος για να φυλαχθούν αυτές οι εμπειρίες. Αυτή η συσσωρευμένη εμπειρία έχει καταδείξει περίτρανα πως μία ομάδα δεν παίζει ποτέ μόνη της. Ακόμα και αν η ίδια εξαντλήσει τα περιθώρια των δυνατοτήτων της, μπορεί αίφνης να βρεθεί απέναντι σε μία συγκυρία που να αποδειχθεί ανυπέρβλητο εμπόδιο.
Αυτή η συγκυρία μπορεί να είναι μία κακή διαιτησία, ένας τραυματισμός, μία πρόσκαιρη αστοχία, ένας αντίπαλος που «σε εκείνο το ματς, απλά δεν παιζόταν», (μονάχα) μία κακή μέρα ατόμων ή συνόλου… Μάχη ειδικών συνθηκών είναι ο αθλητισμός, άρα και το μπάσκετ, και η κάθε ομάδα (πρέπει να) προετοιμάζεται όσο καλύτερα μπορεί για τέτοιες… Μάχες κερδίζονται, μάχες χάνονται. Πόλεμοι κερδίζονται, πόλεμοι χάνονται.
efsyn.gr
