Μια κυβέρνηση μνημονίου δεν μπορεί απ΄ την μια να θέλει το διάλογο για να βελτιώσει την υπάρχουσα κατάσταση και απτήν άλλη να προικίζει την παιδεία με νέα μείωση στις δαπάνες δια του προϋπολογισμού που καταθέτει.
O Εθνικός Διάλογος για την Παιδεία είναι προσχηματικός!!
Το δείχνει ο προϋπολογισμός του 2015 που είναι μια επανάληψη των προηγουμένων παρ όλες τις τυμπανοκρουσίες περί ΄΄αριστερής΄΄ συναίνεσης στις ανάγκες της εκπαίδευσης. Δεν είναι μια απλή μείωση των κονδυλίων για την εκπαίδευση τούτο το πράγμα, έρχεται να προστεθεί στις συνεχείς μειώσεις των δαπανών για την παιδεία που έχουν επιβληθεί τα τελευταία χρόνια διευρύνοντας το πρόβλημα. Η παιδεία, όχι μόνο δεν γλύτωσε από τα Μνημόνια, αλλά έχει υποστεί περικοπές που αμφισβητούν την ύπαρξη και λειτουργία της .
Οι αριθμοί είναι αδιάψευστος μάρτυρας , αποτυπώνουν ολοκάθαρα την ζοφερή πραγματικότητα . Συγκεκριμένα, για το 2015 σε σχέση με το 2014 είχαμε μείωση κατά 265 εκατ. ευρώ (δηλ. κατά 5,2%) για την εκπαίδευση (και στις τρεις βαθμίδες της).Τα νούμερα πιστοποιούν ‘’του λόγου το αληθές ΄΄. Ενώ το 2009 ο προϋπολογισμός του υπουργείου Παιδείας ήταν 7,48 δισ., το 2015 έπεσε στα 4,817 δισ., δηλ. μείωση κατά 2, 663 δισ. ή ποσοστό μείωσης 35,6% !!
Έτσι οι δαπάνες που αφορούν την παιδεία κατρακύλησαν από 2,74% επί του ΑΕΠ το 2009, στο 2,47% το 2015.
Είναι μνημονιακή υποχρέωση με βάσει τις δεσμεύσεις που προβλέπονται για το «Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2015-2018» (Ν. 4283/14) να συνεχίσει την χαμηλή πορεία υποβάθμισης με νέα μείωση των δαπανών και για τα επόμενα χρόνια.
Είναι δεδομένο ότι οι δαπάνες του υπουργείου Παιδείας για το 2018 θα πέσουν στα 3,172 δισ.. Θα έχουμε δηλαδή μια δραματική μείωση από το 2009 μέχρι το 2018 της τάξης του 42,4%, και οι δαπάνες για την παιδεία θα πέσουν για πρώτη φορά κάτω από το 2% επί του ΑΕΠ!
Αλλάζουν την δομή και λειτουργία του χαρακτήρα της εκπαίδευσης ,μετατρέπουν την γνώση σε εμπόρευμα ,αυξάνουν έτσι την μαθητική διαρροή με συνέπεια μέχρι σήμερα πάνω από 2.000 καταργήσεις σχολείων, υποβαθμίζουν και καταργούν υποστηρικτικές δομές όπως η ενισχυτική διδασκαλία – η λειτουργία βιβλιοθηκών κ.λπ., Έχουμε αύξηση του ωραρίου και μείωση του αριθμού των εκπαιδευτικών, μηδενικούς διορισμούς, κενά εκπαιδευτικών όλη τη χρονιά, υποβάθμιση της Ειδικής αγωγής με κατάργηση των τμημάτων ένταξης, μεγάλες περικοπές στους μισθούς που φτάνουν το 45% κ.ά΄.
Σχεδιάζουν μακροπρόθεσμα και υποβαθμίζουν τον κοινωνικό χαρακτήρα της εκπαίδευσης, μετατρέπουν το σχολείο από εκπαίδευσης αγωγής και πλατιάς γνώσης , σε σχολείο μαθητείας που υπηρετεί άκριτα την ανάγκη και μόνο της ολιγαρχίας του πλούτου, με μισθούς και μεροκάματα πείνας μέσα από μια στερεότυπη επιφανειακή εξειδίκευση. Δεν γίνεται κύριοι της Κυβέρνησης και το ΄΄σκύλο χορτάτο και την πίτα ολόκληρη. Και αριστερά και μνημόνια δεν γίνεται!
Είναι υποχρέωση της εκπαιδευτικής κοινότητας να σταθεί απέναντι στις μνημονιακές πολιτικές υποβάθμισης της εκπαίδευσης μη συμμετέχοντας τουλάχιστο σε ένα προσχηματικό διάλογο που θα νομιμοποιήσει τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές ΕΕ και ολιγαρχίας του πλούτου.
!
Κώστας Κούστας – εκπαιδευτικός
Πρόεδρος Α΄ ΕΛΜΕ Αιτωλ/νιας
