Για πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια –στα πλαίσια της Vης Δημοκρατίας– οι βουλευτικές εκλογές αυτονομήθηκαν από τις προεδρικές και επαναπολιτικοποιήθηκαν χάρη στη δραστηριότητα του Νέου Ενωτικού σχήματος της Αριστεράς, τη NUPES.
Και οι δύο γύροι των βουλευτικών εκλογών στη Γαλλία ήταν μια έκπληξη. Τα λιμνάζοντα νερά της ηττοπάθειας και της απουσίας, εναλλακτικής του νεοφιλελευθερισμού λύσης, ήρθε να αναταράξει μια απίστευτη έκρηξη από τον τρίτο πόλο των προεδρικών εκλογών. τον Ζαν-Λυκ Μελενσόν, τον επικεφαλής της ‘Ανυπότακτης Γαλλίας’. Ο Ζαν-Λυκ Μελενσόν διατύπωσε την εξαιρετική ιδέα να κινητοποιήσει συλλογικότητες και κατάφερε να επανενώσει την αριστερά γύρω από ένα ενδελεχές κυβερνητικό πρόγραμμα 650 σημείων πλήρως κοστολογημένο. Και τμε αυτόν τον τρόπο να ενσωματώσει μια εναλλακτική.
Διαφορετικά, η ενότητα των κομμάτων αριστεράς πιθανότατα δεν θα είχε πραγματοποιηθεί, και κάθε κόμμα θα πήγαινε στη μάχη μόνο του με την εγγύηση της συντριβής του.
Ο πρώτος γύρος των εκλογών έληξε με πρώτη δύναμη την Nupes και δεύτερη το μακρονικό στρατόπεδο (Ensemble!). Μαζί!
Στον προχθεσινό δεύτερο γύρο , και με συμμετοχή 46,23 % ( 22.464.276 ψηφοφόροι) με το εκλογικό πλειοψηφικό σύστημα να ευνοεί κατά κύριο λόγο την προεδρική πλειοψηφία, ήρθε πρώτο το μακρονικό στρατόπεδο Μαζί! αλλά με μια εξαιρετικά ισχνή πλειοψηφία (246 βουλευτές στους 577, με ποσοστό 38,63% και 8 014 353 ψήφους ) με μεγάλη αρνητική διαφορά από την περασμένη πενταετία. Το Μαζί! έχει πια την ισχύ μιας απλής κεντρικής ομάδας στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση. Μιας ομάδας που μάλιστα διακινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να διαλυθεί εις τα ‘εξ ών συνετέθη’ αφήνοντας εντελώς ακάλυπτη, την εκλογική ομάδα του Μακρόν (LREM), στην άσκηση της εκτελεστικής εξουσίας και προώθηση των νομοθετικών πράξεων.
Να λοιπόν μια μεγάλη ήττα του Μακρόν –ο οποίος συνήθιζε να χρησιμοποιεί και να καταχράται την προεδρική υπεροχή στους θεσμούς της χώρας– και της νεοφιλελεύθερης πολιτικής του.
Η Νupes΄(Νέο ενωτικό Σχήμα της Αριστεράς) ήρθε δεύτερη με 142 έδρες, ποσοστό 32,64% και 6.772.780 ψήφους αποτελώντας τη νέα αξιωματική αντιπολίτευση της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης . Τα δικαιώματα που έχει στα πλαίσια της λειτουργίας της βουλής τόσο στην προπαρασκευή των νόμων όσο και της εκλογικής αντιπαράθεσης είναι σημαντικά. Εξ ίσου σημαντικό είναι ότι μέσω αυτής δίνεται για πρώτη φορά δικαίωμα λόγου σε εκπροσώπους λαϊκών στρωμάτων της Γαλλίας –η Rachel Kéké, είναι η πρώτη κυρία καθαριότητας που εκλέχθηκε στη Συνέλευση–.
Γεγονός ανήκουστο στις αρχές του προηγούμενου μήνα.
Και γεγονός που δίνει την δυνατότητα σε αυτό το ενωτικό σχήμα της Αριστεράς, αν το επιδιώξει, να προσεγγίσει περισσότερο τα υποβαθμισμένα και εξαθλιωμένα λαϊκά στρώματα του ‘λευκού, γαλλικής εθνικής καταγωγής, χαμηλής παιδείας εργάτη’ και να μην τον αφήνει βορά στις ορέξεις της φασιστικής δεξιάς της Λε Πεν.
Ίσως αυτή υπήρξε και η βασική αδυναμία της Αριστεράς που σε συνδυασμό με την προπαγάνδα της Μακρονικής δεξιάς (La République en Marche), που κινητοποιεί συστηματικά τον φόβο του ‘ κόκκινου’, της φορολογίας των εισοδημάτων και της περιουσίας των πλουσίων, διεγείρει τον εθνοτικό και κοινωνικό ρατσισμό και μετατρέπει σε απειλή την κοινωνική αλληλεγγύη να ήταν τα κύρια αίτια που ευνόησαν την ψηφοφορία υπερ της Εθνικής Συσπείρωσης στις σχεδόν 30 εκλογικές περιφέρειες όπου η Nupes συγκρούστηκε με την ακροδεξιά.
Ισως αυτά ήταν τα αίτια που δεν κατάφερε η Nupes να προσεγγίσει τον εκλογικό της στόχο ’ο Μελενσόν πρωθυπουργός σε συγκατοίκηση με τον Μακρόν’ ή ακόμα και κάποια μεγαλύτερη πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση απόλυτα εφικτή. Ίσως αυτά ήταν τα αίτια α που η Εθνική Συσπείρωση (RN) της Λε Πεν με τα αποτελέσματά της αποτέλεσε την κύρια έκπληξη για όλους όσους ενδιαφέρονται για την έκβαση αυτών των εκλογών, τόσο μέσα όσο και έξω από τη Γαλλία.
Δεν το περίμεναν ούτε και οι ίδιοι της Εθνικής Συσπείρωσης (RN). Κατά δική τους ομολογία τα πιο τρελά τους όνειρα δεν ξεπερνούσαν τις 60 έδρες. Και όμως πέτυχαν 89 έδρες με ποσοστό 17,3% και 3.589.465 ψήφους. Η επιτυχία αυτή τους δίνει τη δυνατότητα να εκπροσωπηθούν στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση, ως σώμα, με τους περισσότερους βουλευτές από ποτέ (ο πατέρας της Λε Πεν –με το Εθνικό Μέτωπο- το 2004 είχε μόνο 35 βουλευτές)
Αλλά ακριβώς η νίκη τους αυτή που πολλαπλασιάζει επί 11 τον αριθμό των θέσεων τους στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση αποκαλύπτει πολλά. Ότι η Γαλλία εκτός από χώρα του Διαφωτισμού και των επαναστατικών παραδόσεων υπήρξε μια αποικιοκρατική χώρα με ισχυρά κατάλοιπα στον κρατικό μηχανισμό, στο στράτευμα και τις δυνάμεις ασφαλείας.
Αλλά και το ότι η ενωμένη αριστερά δεν έχει -προς ώρας- περιθωριοποιήσει την ακροδεξιά. Όχι επειδή δεν μπορεί να κινητοποιήσει τους αστούς ψηφοφόρους του μακρονικού στρατοπέδου αλλά -απ΄ ότι μερίδες του γαλλικού τύπου αναφέρουν- επειδή παραμένει αόρατη σε μέρος του παραδοσιακού λαϊκού εκλογικού σώματος -των χαμηλής παιδείας εργατών.
Είναι μάλλον σαφές . Το μέλλον της Νupes παίζεται – όπως παιζεται και το μέλλον όλων μας. Έχει κάθε δυνατότητα να υπόσχεται πολλά. Μπορεί όμως και όχι. Eίναι δύσκολο. Ο ρόλος του κύριου κοινοβουλευτικού αντιπάλου, που υπόσχεται συντριπτικές αλλαγές και μάλιστα ενάντια στην αντιδραστική κυρίαρχη κατάσταση και ιδεολογία, είναι έτσι και αλλιώς γεμάτος παγίδες. Είναι γεγονός ότι οι φυγόκεντρες δυνάμεις των συνιστωσών της δεν θα παραλείψουν να εκδηλωθούν, είτε πρόκειται για τη Εθνοσυνέλευση όπου τέσσερις ομάδες (LFI, οικολόγοι, σοσιαλιστές, κομμουνιστές) θα πρέπει να συντονιστούν, είτε για το Ευρωκοινοβούλιο όταν θα διεξαχθούν οι επόμενες εκλογές με αναλογικό ψηφοδέλτιο διεθνικών λιστών, που θάναι πιθανόν μια μικρή βόμβα για τον κατακερματισμό των πολιτικών συμμαχιών…
Παρ΄όλα αυτά. Η ‘μεγάλη του τάφου σιωπή΄ έσπασε. Την έσπασε η Nupes. Ας είμαστε αισιόδοξοι. Τολμήσανε. Τολμήσανε να ξεφύγουν από τον άκρατο ανταγωνισμό. Τολμήσανε την Ενότητα μετά Λόγου Γνώσεως. Είναι μεγάλη ελπίδα για όλους τους λαούς της Ευρώπης. Να τολμήσουμε ξεκινώντας και εμείς από το σπάσιμο του ανταγωνισμού, την ανάπτυξη της συντροφικότητας και τη μέγιστη δυνατή ενότητα στο επίπεδο του κινήματος, του μετώπου και των συνειδητών επαναστατικών δυνάμεων…
*Η Αντωνία Πάνου είναι αρχιτέκτων – ερευνήτρια
.kommon.gr/
