Και κει που, ορισμένοι, κάθονταν ευτυχισμένοι και απολάμβαναν τα θαύματα της ερασιτεχνίας τους, άνοιξαν τα σύμπαντα της ενημέρωσης και τους «έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι», μετά από την πρόσφατη ανακοίνωση των χρηματοδοτήσεων των δημοτικών θεάτρων της χώρας από το υπουργείο Πολιτισμού.
- του Λευτέρη Τηλιγάδα |
| red line
Σύμφωνα με αυτή, οι επιχορηγήσεις του ΥΠΠΟΑ θα κατανεμηθούν το 2017 ως εξής: Τα ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, Κρήτης, Σερρών, Καβάλας, Ιωαννίνων, Κοζάνης και Λάρισας θα λάβουν το καθένα επιχορήγηση 60.000 ευρώ. Τα ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου, Ρούμελης, Κομοτηνής, Καλαμάτας και Βέροιας θα λάβουν επιχορήγηση 46.500 ευρώ. Το ΔΗΠΕΘΕ Βόλου θα πάρει επιχορήγηση 30.000 ευρώ, ενώ το ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας βρίσκεται ήδη εκτός Δικτύου.
Για πολλά χρόνια τώρα, μέσα από διάφορα ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα της περιοχής, «κρούαμε τον κώδωνα του κινδύνου», για όσα πρόχειρα και επιπόλαια αποφασιζόταν από τις κατά καιρούς διοικήσεις του συγκεκριμένου θεατρικού οργανισμού, κόντρα στις υποχρεώσεις που οι προγραμματικές του συμβάσεις όριζαν, κόντρα στις καταστατικές λειτουργικές του διακηρύξεις, κόντρα πιο πολύ στην ιστορία του και στο πολιτισμικό θεατρικό περιβάλλον που διαμόρφωσε τα παλιότερα χρόνια στην περιοχή.
Στο τελευταίο Δημοτικό συμβούλιο που συζητήθηκε αυτό το θέμα της υποβάθμισης του θεάτρου, με αφορμή την υπογραφή της νέας προγραμματικής σύμβασης με το υπουργείο, ακούσαμε τον κ. Παπαναστασίου να αναρωτιέται: «Μα καλά, ότι το Δημοτικό Θέατρο Αγρινίου άνοιξε το αρχαίο θέατρο της Δήλου, δεν συνεκτιμήθηκε καθόλου»; Πώς να μπεις όμως στον κόπο του και τι να του απαντήσεις, αφού ο ίδιος ποτέ δεν μπήκε στον κόπο να αναρωτηθεί, αν «υπάρχει κάτι σάπιο» σ’ αυτό το περιφερειακό «βασίλειο» της θεατρικής μας σκηνής. Πώς να τον κάνεις να κατανοήσει, ότι αυτό το μεγάλο και θαυμαστό γεγονός των «θυρανοιξίων» του θεατρικού ναού των Κυκλάδων, το οποίο τον κάνει περήφανο και αυτόν και τους «παροικούντες» στην καλλιτεχνική του «Ιερουσαλήμ», έμεινε παντελώς ασχολίαστο σε ό,τι αφορά την καλλιτεχνική του παρουσία, μετά το πέρας της παράστασης από το σύνολο των σοβαρών και καταξιωμένων κριτικών του θεάτρου; Πώς να του δώσεις να καταλάβει, ότι η ολιγόλεπτη προβολή της παράστασης από το κινέζικο κρατικό κανάλι δεν αποτελεί κριτήριο για την επιτροπή του υπουργείου, που αποφασίζει για τις επιχορηγήσεις; Άλλα ήταν και είναι τα κριτήρια σύμφωνα με την επιτροπή.
Πρώτο κριτήριο ήταν η καλλιτεχνική και εργασιακή επάρκεια των συντελεστών.
Αυτό σημαίνει, να διαθέτει καλλιτεχνικό διευθυντή, το 80% των ηθοποιών που απασχολούνται στις παραστάσεις του να είναι γραμμένοι στο Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών[1] (όχι μόνο στη ΔΟΥ) και ο οργανισμός να διαθέτει τεχνικούς, οι οποίοι να είναι γραμμένοι στα αντίστοιχα σωματεία τους ως προς τα 2/3 και όχι να φέρουν την ιδιότητα του υπαλλήλου του Δήμου Αγρινίου μόνο[2].
Αυτά για τον κ. Παπαναστασίου ήταν άγνωστα;
Όχι! Τα ήξερε. Τα ήξερε, γιατί τα είχε συνυπογράψει με το υπουργείο πολιτισμού από το 2016. Μήπως λοιπόν σήμερα, αντί να αναρωτιέται αυτά που αναρωτιέται, θα μπορούσε να απαντήσει, γιατί το ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου πήγε στη Δήλο με ερασιτέχνες συντελεστές σε όλα τα επίπεδα, τη εξαιρέσει του καλλιτεχνικού διευθυντή και της κ. Μπεμπεδέλη; Μήπως συνέβη το ίδιο και με το «Αγαπητέ Θεέ»;
Δεν είναι απαραίτητο να απαντήσει σε μας. Ας απαντήσει στον εαυτό του. Ίσως έτσι μπορέσει να αντιληφθεί και τις όποιες ευθύνες του γι’ αυτή την υποβάθμιση του θεάτρου μας.
Δεύτερο κριτήριο ήταν και είναι η εξωστρέφεια της λειτουργίας του.
Με τρεις παραστάσεις όμως κ. Παπαναστασίου ολόκληρη την περασμένη καλοκαιρινή περίοδο και καμιά πενηνταριά παραστάσεις που κατέγραψαν και τα τρία έργα της περυσινής χειμερινής περιόδου αποκλειστικά και μόνο στην πόλη του Αγρινίου, πίστη μας είναι ότι θα ματαιοπονήσετε, αν ψάξετε να βρείτε εξωστρέφεια.
Τρίτο κριτήριο ήταν και είναι οι συνέργειες με άλλα περιφερειακά θέατρα και φεστιβάλ.
Ας μην ξαναγράψουμε όμως τα ίδια, γιατί αν στο μηδέν προσθέσουμε το μηδέν, πάλι μηδέν θα πάρουμε.
Το πρόβλημα όμως της απαξίωσης του ΔΗΠΕΘΕ, δεν είναι τωρινό. Έχει τις ρίζες του στις προηγούμενες αυτοδιοικητικές περιόδους και θεωρούμε ότι η ανερυθρίαστη δήλωση του κ. Μοσχολιού (Μπορείτε να δείτε ΕΔΩ), μοιάζει με τα οπίσθια της μαϊμούς, η οποία όσο επιδίδεται στις κωλοτούμπες για να τα κρύψει, τόσο περισσότερο τα αναδεικνύει.
Η συγκεκριμένη «βόμβα» της υποβάθμισης του θεάτρου, η οποία έσκασε στα χέρια του κ. Παπαναστασίου, κατασκευάστηκε, γομώθηκε και τοποθετήθηκε κάτω από το τραπέζι του διοικητικού συμβουλίου του ΔΗΠΕΘΕ, όταν την ευθύνη του θεάτρου την είχε ο κ. Μοσχολιός. Ο κ. Παπαναστασίου και το σημερινό διοικητικό συμβούλιο του θεάτρου, το μόνο που κατάφεραν να κάνουν με τις επιλογές τους, ήταν να την απασφαλίσουν.
Ο κ. Μοσχολιός, παρέδωσε στον κ. Παπαναστασίου το ΔΗΠΕΘΕ, σε καθεστώς διαχειριστικού ελέγχου, ο οποίος στέρησε από τον οργανισμό τη δυνατότητα της υπογραφής προγραμματικής σύμβασης με το υπουργείο πολιτισμού και ταυτόχρονα καθυστέρησε την προκήρυξης της πλήρωσης της θέσης του καλλιτεχνικού διευθυντή, για χρονικό διάστημα περίπου δύο ετών.
Κατά την εκτίμησή μας βέβαια, η ουσιαστική απουσία καλλιτεχνικού διευθυντή είχε ξεκινήσει από το 2013. Την ιδιότητα αυτή, εκείνη την εποχή, την έφερε ο κ. Βασίλης Νικολαΐδης μόνο τυπικά, αφού μάλλον, περισσότερο συνεργάτης των ιδιωτικών καλλιτεχνικών εταιρειών, που ανέλαβαν εργολαβικά τις υποχρεώσεις του ΔΗΠΕΘΕ, ήταν, παρά ο καλλιτεχνικός διευθυντής του οργανισμού που τον πλήρωνε.
Να θυμίσω στο σημείο αυτό τα εξής:
Από τον Φεβρουάριο του 2013 έως και τον Σεπτέμβριο του 2014, το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο υποτίθεται ότι «ανέβασε» τέσσερα έργα. Απ΄αυτά, μόνο τα έργα της χειμερινής περιόδου ήταν δικά του: Το έργο της παιδικής σκηνής «Νινιάν» και η παράσταση «Ένας ήρωας με παντόφλες». Ούτε η «Ελένη» του Ευριπίδη, ανέβηκε το καλοκαίρι του 2013, ούτε η «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη, το καλοκαίρι του 2014, ήταν δικές του παραγωγές. Η μεν πρώτη, της οποίας ο προϋπολογισμός άγγιζε το ποσό των 233.678,65 ευρώ!!![3], ήταν μια παραγωγή του κ. Καφετζόπουλου, της οποίας την οικονομική και διοικητική διαχείριση, όπως μπορείτε να δείτε ΕΔΩ[4], η συμπαραγωγός Καλαμάτα την έχει αναθέσει , κατ’ αποκλειστικότητα στην εταιρεία «Ζ productions», την ίδια ακριβώς μέρα, που το Δ.Σ. του ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου αποφάσισε τη συνέργεια με την κοινωφελή επιχείρηση “ΦΑΡΙΣ”. (Δείτε ΕΔΩ)[5], , η δε δεύτερη ήταν μία παραγωγή της «Γιώργος Λυκιαρδόπουλος και ΣΙΑ ΕΕ – High productions», στην οποία το Δημοτικό Θέατρο συμμετείχε, διαθέτοντας το σύνολο του φωτιστικού του εξοπλισμού, καθώς και την κάλυψη των εξόδων δύο τεχνικών του υπαλλήλων, για όλη τη διάρκεια της περιοδείας, με αντάλλαγμα την είσπραξη των εισιτηρίων της μίας και μοναδικής παράστασης, που δόθηκε στο Αγρίνιο, όπως μπορείτε να δείτε ΕΔΩ.
Μήπως θα ήταν καλό λοιπόν, πριν καθίσει να μουντζουρώσει ο κ. Μοσχολιός με λέξεις το δελτίο τύπου που απέστειλε, να αναλογιστεί, πόσους «καλλιτεχνικούς τσαρλατανισμούς» επέτρεψε και αυτός και το τότε διοικητικό συμβούλιο του θεάτρου να συμβούν μπροστά στα μάτια τους; Ή μήπως αυτά δεν συνυπολογίσθηκαν στη γενικότερη υποβάθμιση του θεάτρου;
Όλα αυτά όμως ανήκουν στο παρελθόν και με το παρελθόν θα ασχοληθούμε στο μέλλον. Εκείνο που επείγει είναι άλλο: Όλοι αυτοί που βρίσκονται σήμερα στη διοίκηση του θεάτρου, θα πρέπει καταρχάς, να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να φροντίσουν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις και τις δεσμεύσεις που συνυπογράφουν με το υπουργείο, έτσι ώστε αυτό να μην βρίσκει πρόσφορο έδαφος να υποβαθμίσει με κανέναν τρόπο τη λειτουργία του συγκεκριμένου οργανισμού.
Θα κλείσουμε για σήμερα με έναν στίχο του Γιάννη Κοντού και ο νοών νοείτω: «Χαμήλωσε. | Από ψηλά δεν ζωγραφίζονται τα όνειρα. | Δε διακρίνεται η αλήθεια. | Χαμήλωσε».
[1] και [2]. Σε καμία περίπτωση δεν συμφωνώ με το γεγονός ότι η καλλιτεχνική και εργασιακή επάρκεια των ηθοποιών και των τεχνικών μιας παράστασης αποδεικνύεται με το αν αυτοί είναι γραμμένοι στο σωματείο τους ή όχι. Αυτόν τον όρο όμως της παραγράφου 5 του άρθρου 9 της προγραμματικής σύμβασης (Δείτε ΕΔΩ) ή αλλάξτε τον ή εφόσον τον υπογράφετε, οφείλετε να τον τηρείτε.
[3]. Η επιχορήγηση του Υπουργείου και του Δήμου Αγρινίου προς την θεατρική επιχείρηση του Δήμου Αγρινίου, με την υποχρέωση μάλιστα αυτή να υλοποιήσει τρεις παραγωγές το χρόνο. ποτέ δεν άγγιξε το ύψος του συγκεκριμένου ποσού, που εισέπραξε η μονοπρόσωπη εταιρία του κ. Καφετζόπουλου, για δυο παραστάσεις μόνο στην πόλη του Αγρινίου. Μήπως μπορεί να μας απαντήσει ο κ, Μοσχολιός, τι κέρδισε το ΔΗΠΕΘΕ από αυτή την παράσταση; Μήπως την ικανοποίηση μόνο του κριτηρίου της συνέργειας με το Φεστιβάλ Αθηνών;
[4] και [5]. Διαβάστε προσεκτικά και συγκριτικά αυτές τις δυο αποφάσεις, που λήφθηκαν την ίδια μέρα σε δύο διαφορετικές πόλεις και θα καταλάβετε πολύ καλά τα οικονομικά παιχνίδια που παίζονται πάνω και κάτω από το τραπέζι, από ανθρώπους που υπηρετούν την τέχνη, τον πολιτισμό και τις αξίες, καθώς και ένα σωρό άλλα, κρυφά και φανερά, “νταβατζιλίκια”. Από την απόφαση του Αγρινίου, επίσης, αντιλαμβανόμαστε και τον τρόπο με τον οποίο η συγκεκριμένη παράσταση εντάχθηκε στο φεστιβάλ στο φεστιβάλ Αθηνών, πριν καν αυτή αποφασισθεί. (Σελίδα 2 της απόφασης, η πρόταση πριν τον προϋπολογισμό).
