Καλή σου μέρα, Δήμαρχε | «Θαμαςφάει οκατωκόσμος ούλους».

Καλή σου μέρα, Δήμαρχε | «Θαμαςφάει οκατωκόσμος ούλους».

  • |

Κι εσύ κι εγώ Δήμαρχε, ζούμε στο Αγρίνιο. Και γι αυτό, δυστυχώς, δεν υπάρχει θεραπεία. Η αρρώστια, στα έχω ξαναπεί αυτά, είναι «χρονία και κληρονομική», που λένε και οι θεράποντες. Θέλω όμως σήμερα να σε διαβεβαιώσω, ότι, αν και θα ήμουνα πρόθυμος (όπως και πολλοί άλλοι φυσικά) να δώσω, ακόμα, και τη ζωή μου γι αυτή την πόλη, φοβάμαι, ότι κανείς δεν θα ήταν πρόθυμος, να έρθει στην κηδεία μου για να την πάρει. Αυτό τον φόβο εσύ, δεν θέλω, να τον έχεις. Εσύ πρέπει να ζεις και να εργάζεσαι σε αυτή την πόλη, ως αθάνατος, γιατί τα έργα σου, αν υπάρξουν τέτοια, θα υπάρξουν και μετά από σένα.

  • του Λευτέρη Τηλιγάδα |  red line

Μεγάλη βδομάδα, λέει το ημερολόγιο Δήμαρχε, και όχι μόνο Μεγάλη εβδομάδα, αλλά και Μεγάλη Τρίτη χθες, που παρουσιάστηκε το «πράσινο δαχτυλίδι» των έργων της αστικής ανάπλασης, που σχεδιάζει η σημερινή Δημοτική Αρχή για την διεκδίκηση χρημάτων από τα προγράμματα του νέου ΕΣΠΑ (ΣΕΣ όπως το λένε τα επιτελεία). Μεγάλη Τρίτη και ο… συνειρμός έρχεται και κουμπώνει και στιγμιαία, και «αυθορμήτως και παραχρήμα», ένα πράμα σαν φραπόγαλο βαρύ γλυκό και «Ματραλίσιο», «τίγκα» στη ζάχαρη και την καφεΐνη: Μα ανήμερα της «εν πολλαίς αμαρτίες περιπεσούσης γυνής».

Βέβαια, οφείλω να ομολογήσω, ότι το τελετουργικό της όλης διαδικασίας και οι τοποθετήσεις των παραγόντων της τοπικής εξουσίας, επικοινωνιακά στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων. Μόνο που επειδή όλα αυτά τα ακούσαμε «φοράς αρκετάς», ελπίδα μου είναι οι διακηρύξεις περί ουσιαστικής διαβούλευσης να υλοποιηθούν, έτσι ώστε η παρουσίαση των αντίστοιχων προγραμμάτων να μην διατηρεί εκείνο το μακρόσυρτο των λέξεων, πάνω στο οποίο φορτώνει η συνείδηση του κάθε εισηγητή την ακαρπία των οραμάτων. Ηχεί ακόμα στα αυτιά μου η μακρόσυρτη εκφορά των λέξεων, «παιαιαιδικές χαρές, πράάάσινη ανάάάπτυξη και άάάλλα…», με την οποία χρωματίστηκε η παρουσίαση του σχεδιασμού του Δήμου.

Απόλυτα κατανοητή η λανθάνουσα, αλλά εμφανής, απογοήτευση της διαρκούς επανάληψης όλων αυτών των σχεδιασμών, αφού σε αυτού του είδους της παρουσιάσεις, όλα αυτά, αν και έχουν ειπωθεί αρκετές φορές κατά το παρελθόν, ποτέ μέχρι σήμερα δεν έχουν καρποφορήσει.

«Υπερβολή», θα μου πεις.

Θα συμφωνήσω με τον χαρακτηρισμό. «Υπερβολή»!!! Αλλά πολλά χρόνια τώρα Δήμαρχε όλα αυτά τα έχουμε ακούσει και τα ξανακούσει χιλιάδες φορές. Τόσο πολύ μάλιστα, που έχουμε φτάσει στο σημείο να λέμε, ότι όλα αυτά είναι ρόλοι. Ρόλοι μιας καλοστημένης καταρχάς παράστασης, που επιδιώκει να κάνει την κοινωνία συμμέτοχο και συνεργό της ευθύνης στο σχεδιασμό και την ανάπτυξη του δημοσίου χώρου, αλλά με το κλείσιμο της κουίντας το κοινό ούτε χειροκροτεί, ούτε γιουχάρει, παραμένοντας αδιάφορο στη θέση του και απορώντας αν το έργο τελείωσε ή εξακολουθεί να συνεχίζεται σε άλλη σκηνή. Ελπίζω και προσδοκώ, την ανατροπή αυτής της κατάστασης. Αυτό όμως θα το δείξει ο χρόνος.

Να σταθώ μόνο σε μια λέξη, την οποία κάθε φορά που την ακούω, μου ξαναφέρνει στο μυαλό ένα στιγμιότυπο από το αγαπημένο μου κόμικ (αγαπημένο πολλών συνομηλίκων μου, αλλά και νεοτέρων) «Αστερίξ» του Ρενέ Γκοσινί και του Αλμπέρ Ουντερζό. Η λέξη αυτή Δήμαρχε, είναι η λέξη «καινοτομία», την οποία την άκουσα, για άλλη μια φορά, ως προϋπόθεση των επεμβάσεων στο πεδίο, που σχεδιάζει η Δημοτική Αρχή.

Όπως, είμαι βέβαιος ότι γνωρίζεις, Δήμαρχε, στο συγκεκριμένο κόμικ οι Ρωμαίοι πολιορκούσαν για χρόνια το γαλατικό χωριό, χωρίς ποτέ να καταφέρουν να το υποτάξουν. Έτσι ακριβώς όπως, για πολλά χρόνια, οι τοπικές και κεντρικές εξουσίες του δήμου και της χώρας επιχειρούν την αειφόρο, και πράσινη, και αστική (βάλε όσους επιθετικούς προσδιορισμούς θέλεις)… ανάπτυξη.

Κάποια στιγμή λοιπόν, σύμφωνα με την μυθοπλασία του συγκεκριμένου κόμικ, η Ρώμη αποφασίζει να θέσει επικεφαλής των ρωμαίκών λεγεώνων, που πολιορκούσαν το γαλατικό χωριό, έναν εκατόνταρχο, ο οποίος με τις καινοτόμες ιδέες του, θα οργάνωνε καλύτερα το στράτευμα , καθιστώντας αποτελεσματικότερη την επιχείρηση. Το όνομα αυτού του εκατόνταρχου, Δήμαρχε, ήταν ό,τι καλύτερο έχω διαβάσει ως κριτική, στις φλύαρες και φιλόδοξες καινοτομίες των καιρών μου. Λεγόταν: «Θαμαςφάει οκάτωκόσμος ούλους».

Να το προσέξουμε αυτό, Δήμαρχε.

Καλή Ανάσταση.