Κι άιντε τώρα, Δήμαρχε, να βγάλεις συμπέρασμα, ποιός κάνει ρελάνς, σε ποιόν. Ο Παπανδρέου στην Βαλαβάνη ή το ανάποδο; Εγώ πάντως θα πάω στη Βαλαβάνη. Που μιλάει και στην τράπεζα, ρε αδερφέ!!! Γιατί έτσι και κάνω το λάθος να παραστώ στη συγκέντρωση του Γιώργου (καλό παιδί, δε λέω… Κι από μεγάλο σόι), πέρα απ΄το ότι υπάρχει φόβος να είναι τίγκα το δίκλινο, του ξενοδοχείου που κλείστηκε γι’ αυτή την εκδήλωση… και να μην χωρέσω… μπορεί «να με κλαιν» κι «οι ρέγγες».
- του Λευτέρη Τηλιγάδα |
| red line
Θα μου πεις: Γιατί οι ρέγγες; Και γιατί να σε κλαιν; Τόσα ψάρια υπάρχουν αμολημένα στα πλάτη και τα μήκη της θάλασσας! Γιατί, για παράδειγμα, να μη σε κλαιν τα μπαρμπούνια;
Έχεις ακούσει εσύ ποτέ τη φράση «να σε κλαιν τα μπαρμπούνια».
Δεν λέγεται.
Άλλο πράγμα λέγεται για τα μπαρμπούνια.
Η εορτάσιμος ονομασία της ρέγγας, Δήμαρχε, με την οποία ο συγκεκριμένος ιχθύς κάνει καριέρα στις εγκυκλοπαίδειες του κόσμου, όπως θα γνωρίζεις άλλωστε, είναι «τσίρος». Ένα ψάρι εξαιρετικά αδύνατο, δίχως καθόλου λίπος, που δεν του φτάνει το γεγονός, ότι είναι, όπως είναι, το παίρνουν το λιάζουν, το αποξηραίνουν, το παστώνουν και το κάνουν… ρέγγα. Ένα πράγμα ίδιο, με τα ποσοστά της εξωκοινοβουλετικής ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας, δηλαδή.
Πες λοιπόν, ότι σηκώνομαι και πάω στη συγκέντρωση.
Με το που θα με δουν αυτά τα λιπόσαρκα και αποξηραμένα ποσοστά μπροστά τους, θα αρχίσουν να κλαιν από τη χαρά τους, γιατί παρά τις απογοητευτικές προβλέψεις τους, για την εξέλιξη και την ανάπτυξη του είδους της ρέγγας, θα τους περάσει από το νου η ιδέα, ότι το «Κίνημα» προσελκύει κόσμο. Εκεί, να δεις κλάμα, Δήμαρχε!
Ας αφήσουμε όμως το κλάμα κι ας έρθουμε στα δικά μας.
Μα ήταν μέρα αυτή, δήμαρχε!
Εδώ γινόταν ο κακός χαμός με το προηγούμενο πρωτοσέλιδο της «Εβδομάδας», κι εσύ κάλεσες τους δημοσιογράφους για «χαλαρό ποτάκι» στο emileon.
Δε λέω, όλοι οι Δήμαρχοι το έκαναν… Αλλά άστο να κάτσει λίγο ο κουρνιαχτός και η αντάρα… Και το κάνεις μετά, βρε άνθρωπέ μου.
Βέβαια τα μπόσικα τα κράτησες. Να, λόγου χάρη εμένα, που εκείνη την «βρώμικη», εποχή εργαζόμουν στη «Συνείδηση» και τα χοντροκονόμαγα, για να τα επενδύσω κάποτε στο μέλλον… Με κάλεσες;
Δε με κάλεσες!!!
Ίσως γιατί τώρα, προσφέρω τις υπηρεσίες μου, σε άλλη εφημερίδα, «της προγενέστερης διαπλοκής» και ως εκ τούτο καμία θέση δεν έχω στη νέα.
Ά ρε ματσούκι, που χρειάζεται.
Δεν έχει σημασία όμως τώρα αυτό.
Άλλο είναι εκείνο που πρέπει να αναπαραχθεί.
Όπως πήρε το αυτί μου, στη συγκεκριμένη βραδινή χαλαρότητα μεταξύ «entre la poire et le fromage», πάει να πει, «μεταξύ τυρού και αχλαδιού» τη μπουμπούνισες τη δήλωση: «Θα βγούμε από τα μνημόνια, στο δεύτερο μισό της δεύτερης θητείας μου».
Αυτά είναι!!!
Μισό σω και δω χαΐρι.
Να φανταστείς, Δήμαρχε, το μάθανε αυτό τα διοικητικά συμβούλια των ανεξάρτητων πολυεθνικών αρχών, που κυβερνάνε αυτή τη χώρα και τρέξανε έντρομα να το πούνε στον Σοϊμπλε, για να ‘χει το νου του.
Να μη σου πω, τι έγινε στου Μαξίμου!!!
Πήρε, όπως μου είπαν, τηλέφωνο ο Τσίπρας τον Κουρουμπλή και τον ρώτησε, αν το αυτοδιοικητκό πλαίσιο του Καλλικράτη επιτρέπει στο ίδιο πρόσωπο, να φέρει την ιδιότητα του Πρωθυπουργού και του Δήμαρχου.
Δεν ξέρεις τι ανακούφιση ένοιωσε, όταν ο αιτωλοακαρνάνας υπουργός τον διαβεβαίωσε ότι πουθενά δεν αναφέρεται κάτι τέτοιο.
Την επιφύλαξη βέβαια του υπουργού, «να δούμε και τι λέει το σύνταγμα», την προσπέρασε «αβρόχοις ποσί», γιατί του ήρθε να βάλει τα γέλια (μιλάμε για χοντρά γέλια).
Κατάφερε και κρατήθηκε όμως, γιατί έκρινε ότι αυτό, ίσως να πρόσβαλε ανεπανόρθωτα τον Πάνο. Το μόνο που του είπε ήταν, «αυτό άστο πάνο μου (συγνώμη, Πάνω μου ήθελα να γράψω). Κοίτα στις άλλες αυτοδιοικητικές εκλογές, να μου κάνεις τα χαρτιά να κατέβω δήμαρχος στο Αγρίνιο, γιατί το ξεπούλημα χρειάζεται στήριξη. Μην τρέχουμε τελευταία ώρα».
Πήρε τηλέφωνο και τον Σόϊμπλε, αλλά ο γκουρού της παγκόσμιας οικονομίας τον καθησύχασε. «Μην ασχολείσαι», φέρετε να του είπε.
Έχουμε κόψει καπστράνα, Δήμαρχε.
Αυτό πρέπει να κατάλαβε και ο Τραπεζιώτης… και είχε, δεν είχε, τη μπουμπούνισε τη δήλωση: «Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΘΕΣΗ ΜΟΥ «ΑΓΡΙΝΙΟ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΡΑ – ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΕ ΔΡΑΣΗ» ΑΝΑΞΑΡΤΗΤΗ, ΑΥΤΟΤΕΛΗΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ». (Δείτε ΕΔΩ το Καστοριαδικής έμπνευσης δοκίμιο)
Την γράφω με κεφαλαία, γιατί με κεφαλαία μας την έστειλε για δημοσίευση.
Να φανταστείς τρόμαξε και το word.
Με το που την πήρα και την έκανα copy paste στο red line, δεινοπάθησα να συνεφέρω το μέγεθος της γραμματοσειράς. Κάτω από το 18 τα «Times New Roman» δεν πέφτανε με τίποτα.
Μεγάλο νούμερο για κείμενο, Δήμαρχε.
Να φανταστείς τα κανονικά γράμματα είναι εννιάρια.
Θα μου πεις, πως κάποια κεφάλια το ‘χουν από τη φύση τους, να φοράνε μεγάλο νούμερο καπέλο. Άλλο όμως αυτό κι άλλο το μέγεθος της γραμματοσειράς
Έδωσα και πήρα, αγωνίστηκα και μάτωσα, για να δώσω στον οικιακό μου υπολογιστή να το καταλάβει.
Τελικά κάτι κατάλαβε.
Αυτά για σήμερα.
Εις το επανιδείν…
Και καλά ξεμπερδέματα.
