Την προηγούμενη εβδομάδα, Δήμαρχε, η κουβέντα μας είχε να κάνει με την προ της διαβούλευσης περίοδο, για όσα αφορούσαν την κυκλοφοριακή μελέτη και τα πράγματα μπορούσαν ακόμα να είναι εύκολα και χαρούμενα. Σήμερα όμως που οι φορείς εκφράστηκαν κι η “κάλτσα του διαβόλου” μπήκε και βγήκε στο ποδάρι, τα δεδομένα άλλαξαν. Κι όταν ta δεδομένα αλλάζουν, Δήμαρχε, τότε έρχονται και παίρνουν το χρώμα των καιρών, για τους οποίους ο μέγας τραγουδοποιός τη φυλής έχει πει, εδώ και πολλά χρόνια, ότι κάθε φορά που οι καιροί αλλάζουν, καθόλου δεν κοιτάζουν τη δική σου μελαγχολία. Ούτε τη δικιά μου κοιτάνε, αλλά αυτό είναι λίγο κακό… προσωποπαγές και ελεγχόμενο.
- του Λευτέρη Τηλιγάδα |
| red line
Δε λέω καλός και χρήσιμος ο επιστήμονας-μελετητής, ιδιαίτερα στο κομμάτι εκείνο της παρουσίασής του, που μας έδωσε και καταλάβαμε, ότι όλα ξεκίνησαν με αισθήματα άγριας «ευθυμίας» επί Θύμιου, συνέχισαν με «τελεία και παύλα» επί Παύλου, για να καταλήξουν στην κυκλοφοριακή «ανάσταση» επί Παπαναστασίου… Ωραίες κουβέντες, επικές, που πολύ γρήγορα όμως πήραν τον κατήφορο και ισοπεδώθηκαν από τη διαλεκτική των εμπόρων, των επίσημων και ανεπίσημων τεχνοκρατών, καθώς και από τους «επικεφαλής» των παρατάξεων της αντιπολίτευσης.
Πάει να πει, πως το τελικό συμπέρασμα της διαβούλευσης εναντιώθηκε ως προς τις στοχεύσεις και τις προτεραιότητες που η πλειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου επιθυμεί να υλοποιήσει.
Πρώτος και καλύτερος ο Πάνος (Μπεσίνης – Πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου), ο οποίος το πήρε ΠΑΝΩ του το μεγάλο «Όχι» των εμπόρων της πόλης και μετέτρεψε την τοποθέτηση σε μανιφέστο.
Και τι δεν είπε και που δεν είχε δίκιο; Μήπως ότι η πόλη δεν διαθέτει ιστορικό, αλλά εμπορικό κέντρο ; Μήπως ότι οι προτεινόμενες ρυθμίσεις δεν αλλάζουν ριζικά την εικόνα του κέντρου της πόλης και το καθιστούν από μη επισκέψιμο σε μη προσβάσιμο; Μήπως ότι το κέντρο της πόλης δεν είναι μια μεγάλη καφετέρια; Μήπως οι πεζόδρομοι δεν υποβαθμίζουν την κατοικία; Και μήπως το ‘να, και μήπως τ’ άλλο, δεν άφησε ούτε ένα ερωτηματικό μεγάλο, | να το πάρω | κι ένα «Ναι» να βγάλω!
Πέσαμε μετά και στην επιστημονική διατριβή του Μήτσου (Τραπεζιώτης – επικεφαλής της «Ανατροπής Τώρα»), ο οποίος τα έβαλε όλα μαζί σε μια σούμα και την έκανε την πρόσθεση υπό το πρίσμα του προγράμματος Βιώσιμης Αστικής Ανάπτυξης, με αποτέλεσμα «αλλού» να ακούγονται «τα κακαρίσματα κι αλλού» να «γεννάν οι κότες». Πάντως οφείλω να ομολογήσω, ότι ευθαρσώς δήλωσε, πως συντάσσεται με την άποψη του Εμπορικού Συλλόγου και έτσι κατάλαβα κι εγώ, ότι ουδέποτε δεν πρόκειται να υπερψηφίσει τις πεζοδρομήσεις η παράταξή του. (Τουλάχιστον το κομμάτι εκείνο το οποίο ελέγχει ακόμα)
Μετά το λόγο πήραν οι «ερυθροί Χμερ» του Συμβουλίου, οι οποίοι, ως γνωστόν, δεν μιλάνε μόνο «κόκκινα», αλλά σκέφτονται και «κόκκινα»…
Κι ήρθες και πήρες ένα χρωματάκι, Δήμαρχε, κατακόκκινο προς το μπλαβί.
Μπλαβί δεν είδα κανέναν να κρατάει στα χέρια, ούτε και μπατανόβουρτσα. Που τα έκρυψε όλα αυτά τα σύνεργα ο Πρόεδρος (ένας είναι ο Πρόεδρος) και ήρθε και στο πέρασε το ντουκόχρωμα, το σκούρο, στο άψε σβήσε, ούτε να το διανοηθώ δεν τολμάω.
Τον άκουγα που λες, Δήμαρχε, ολόκληρο πρόεδρο του τοπικού ΤΕΕ χωρίς συγκεκριμένη θέση, αλλά με την παρότρυνση προς τον μελετητή να επιχειρήσουν να εφαρμόσουν τις αλλαγές, όσοι τις πήραν, αφού όμως πείσουν πρώτα τους πολίτες, για την σκοπιμότητα τους, και δεν πίστευα στα αυτιά μου.
Δεν σου τα λέει καλά ο Κώστας (Ρόκος – Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου και του τοπικού ΤΕΕ), Δήμαρχε, και να δεις που σε δυο με τρία χρόνια, κάτι μου λέει, πως θα έχουμε… άλλα.
Μακριά από μένα και το λόγο μου τα «καινά δαιμόνια», καλό όμως είναι για σένα, αυτό να μην το διαβάεσεις, ως «κενά δαιμόνια», γιατί καθόλου «κενά» δεν είναι, μάλλον .
Για να πω όμως και του «στραβού το δίκιο», κάτι τέτοιο μπορεί και να μην πέρασε καν από το μυαλό του Κώστα. Ένας μάλιστα από τους λόγους που το γράφω σήμερα είναι και αυτός. Για να του το βάλω στο μυαλό, να το έχει υπόψη του. Που ξέρεις καμιά φορά τι γίνεται…
Σε καταλαβαίνω, Δήμαρχε. Τα ‘χες σκόρπια, σου ήρθανε και μαζεμένα κι άρχισαν τα όργανα. Να σου και οι «κλαρινογαμπροί».
Μα καλά τώρα, ήταν επιχείρημα αυτό! Είναι δυνατόν «ο δρόμος μεταξύ πλατείας και Παπαστράτου να υπάρχει για να περνούν κάποιοι με το αυτοκίνητο κάνοντας τον κλαρινογαμπρό». Μόνο ως υπερβολή το άκουσα. Γιατί, αν υποψιαστώ, Δήμαρχε, ότι προχωράς στην πεζοδρόμηση του κέντρου για να μην περνούν κάποιοι, κάνοντας τον «κλαρινογαμπρό», θα τρελαθώώώ!
Άλλωστε κι αυτοί δημότες αυτής της πόλης δεν είναι! Ή μήπως νομίζεις, ότι κι αυτοί δεν θεωρούν, όπως άλλωστε κι εσύ, ότι οι πεζόδρομοι άλλαξαν την εικόνα της πόλης και ότι οι διάφορες επαγγελματικές ομάδες δεν έχασαν από αυτό;
Δε λέω, κι εμένα μου τη «βαράνε στο κρανίο», όταν περνούν από μπροστά μου, αλλά σιγά μην πτοηθεί ο κλαρινογαμπρός, επειδή θα πεζοδρομηθεί το κέντρο.
Ο κλαρινογαμπρός, Δήμαρχε, είναι «παντός καιρού». Τον διακρίνει ευρηματικότητα και αντοχή. Στην αυθεντική του μάλιστα εκδοχή το πρόβλημα είναι μικρό και διαχειρίσιμο.
Το μεγάλο πρόβλημα το δημιουργούν οι πιο εξελιγμένοι του είδους. Είναι όλοι εκείνοι που φορούν την καγκουριά του τοπικού παράγοντα και διασχίζουν κάθετα τη λογική μας κάνοντας σούζα στο κεφάλι μας. Απ’ αυτούς τους κλαρινογαμπρούς, Δήμαρχε, μήπως ξέρεις κανέναν αποτελεσματικό τρόπο να γλυτώσουμε;
