Γιατί, ενώ η κυβέρνηση διαβεβαιώνει με κάθε τρόπο ότι η κυβερνητική πλειοψηφία είναι συμπαγής, «φουντώνει» το φλερτ με τον Βασίλη Λεβέντη από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ; Γράφει, ο Χρήστος Σταυρακάκης
Η επίθεση φιλίας ξεκίνησε από τον Αλέκο Φλαμπουράρη λέγοντας (για το Β. Λεβέντη) πώς «έδινε 30 με 35 χρόνια μάχη, υπερασπιζόμενος τα συμφέροντα των αδύναμων οικονομικά στρωμάτων και μπήκε τελικά στη Βουλή», ενώ ο Δημήτρης Μάρδας δήλωσε πως «η Ένωση Κεντρώων είναι ένα κόμμα που δεν έχει σχέση με το παρελθόν. Είναι ένα κόμμα που έχει κάποιες θέσεις ενδιαφέρουσες». Από τη μεριά της, η Ένωση Κεντρώων απάντησε ότι δε συζητάει τίποτα άλλο εκτός από μια οικουμενική κυβέρνηση που θα στηρίζεται οπωσδήποτε από ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ.
Τι κρύβεται άραγε πίσω από αυτό το -εκ πρώτης όψεως- πολιτικάντικο (ή παραπολιτικό) σκηνικό; Για ποιο λόγο ξαφνικά ο «γραφικός» Λεβέντης αντιμετωπίζεται ως ένα σοβαρό πολιτικό πρόσωπο που θα μπορούσε να στηρίξει την κυβερνητική προσπάθεια; Η απάντηση είναι: υφέρπουσα πολιτική αστάθεια. Και είναι υφέρπουσα, γιατί ακόμα δεν την έχουμε δει να ξεδιπλώνεται αλλά έχουμε τις πρώτες ενδείξεις.
Η προσπάθεια να εγκαινιαστεί μια «νέα» τακτική από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αυτή της εθνικής συνεννόησης, ξεκίνησε πριν από περίπου ένα μήνα με τη σύγκληση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών, με αφορμή τα σκληρά μέτρα που θα πρέπει να ψηφιστούν στη Βουλή και κυρίως το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό. Ήταν τότε που η «Αυγή» είχε εκείνο το ντροπιαστικό (για μία πάλαι ποτέ αριστερή εφημερίδα) πρωτοσέλιδο με όλες τις μουτσούνες των πολιτικών αρχηγών, συμπεριλαμβανομένου του Λεβέντη.
