ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ

Όλοι εμείς που συμφωνούμε σε αυτές τις διαπιστώσεις πήραμε την πρωτοβουλία να δημιουργήσουμε ένα δίκτυο αιρετών Β΄ βαθμού, που συμφωνούν ότι η κατάσταση στην Τ.Α πρέπει να αλλάξει άρδην.

1.   Ποιοί εί­μα­στε και ποιός ο σκο­πός της πρω­το­βου­λί­ας

Όλοι/ες που συ­νυ­πο­γρά­φου­με το κεί­με­νο αυτό θε­ω­ρού­με, ως αι­ρε­τοί του Β΄ βαθ­μού αυ­το­διοί­κη­σης, ανα­γκαία τη δη­μιουρ­γία μιας πρω­το­βου­λί­ας με­τω­πι­κής συ­μπό­ρευ­σης, με αρι­στε­ρό, δη­μο­κρα­τι­κό & ρι­ζο­σπα­στι­κό πλαί­σιο και προ­σα­να­το­λι­σμό. Η πρω­το­βου­λία αυτή, του συ­ντο­νι­σμού και της δι­κτύ­ω­σης των αυ­το­διοι­κη­τι­κών Β΄ βαθ­μού, επι­διώ­κου­με να απο­τε­λέ­σει την βάση στη δη­μιουρ­γία ενός με­τώ­που αντί­στα­σης και ενα­ντί­ω­σης :

– στις συ­νε­χι­ζό­με­νες νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες πο­λι­τι­κές λι­τό­τη­τας και στις μνη­μο­νια­κές επι­λο­γές και της κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ  που ισο­πε­δώ­νουν την κοι­νω­νία και την Αυ­το­διοί­κη­ση.

– στους ασφυ­κτι­κούς επο­πτι­κούς & ελεγ­κτι­κούς μη­χα­νι­σμούς που εκ­πο­ρεύ­ο­νται από την Ε.Ε. και την ευ­ρω­ζώ­νη και τις αντί­στοι­χες κυ­ρί­αρ­χες πο­λι­τι­κές που τους συ­νο­δεύ­ουν

– στα ασφυ­κτι­κά Καλ­λι­κρα­τι­κά πλαί­σια, τα οποία δια­τη­ρεί και η προ­τει­νό­με­νη ανα­θε­ώ­ρη­ση του θε­σμι­κού πλαι­σί­ου από την ση­με­ρι­νή Κυ­βέρ­νη­ση

– στη μό­νι­μη επι­τρο­πεία, κη­δε­μο­νία και αυ­στη­ρή επι­τή­ρη­ση που θα ασκεί­ται για δε­κά­δες χρό­νια στη χώρα μας και στο ήδη συμ­φω­νη­μέ­νο νο­μο­θε­τι­κό πλαί­σιο εφαρ­μο­γής αυτών των πο­λι­τι­κών,  ακόμα και σε μία με­τά-μνη­μο­νια­κή – ως δια­κη­ρύσ­σε­ται- εποχή.

Διεκ­δι­κού­με την ανα­τρο­πή όλων αυτών στη βάση ενός εντε­λώς άλλου πο­λι­τι­κού σχε­δί­ου, που τμήμα του θα είναι και ένα εντε­λώς άλλο σχέ­διο για την Πε­ρι­φε­ρεια­κή Αυ­το­διοί­κη­ση.

Ενός σχε­δί­ου που η Πε­ρι­φε­ρεια­κή Αυ­το­διοί­κη­ση θα απα­ντά θε­τι­κά συμ­με­τέ­χο­ντας στα με­γά­λα κοι­νω­νι­κά μέ­τω­πα που ανοί­γο­νται ξε­κι­νώ­ντας από το σή­με­ρα.

Το δί­κτυο αυτό μπο­ρεί και πρέ­πει να προ­τεί­νει και να διεκ­δι­κεί, έχο­ντας ως κυ­ρί­αρ­χο συ­στα­τι­κό της την συν­δια­μόρ­φω­ση αι­τη­μά­των & προ­τά­σε­ων με τις το­πι­κές κοι­νω­νί­ες, τα κι­νή­μα­τα, καθώς και τα συν­δι­κά­τα, τα σω­μα­τεία και τις συλ­λο­γι­κό­τη­τες, με αξιο­ποί­η­ση των ανα­γκαί­ων επι­στη­μο­νι­κών και τε­χνι­κών γνώ­σε­ων προ­κει­μέ­νου η κάθε πρό­τα­ση να είναι εμπε­ρι­στα­τω­μέ­νη και τεκ­μη­ριω­μέ­νη.

 

 

2.         Υπάρ­χου­σα κα­τά­στα­ση

Για όποιον δεν αρέ­σκε­ται στις επι­μέ­ρους δια­πι­στώ­σεις, αλλά θέλει να συ­νο­λι­κο­ποιεί τις προ­ω­θού­με­νες πο­λι­τι­κές σε όλα τα επί­πε­δα, είναι προ­φα­νές ότι η απο­ψί­λω­ση της ΤΑ δεν ξε­κί­νη­σε με τον Καλ­λι­κρά­τη το 2010, αλλά πολύ πριν, με πρώτο στο­χευ­μέ­νο χτύ­πη­μα τον Κα­πο­δί­στρια το 1997.

Δη­λα­δή, πολύ πριν την επι­βο­λή των μνη­μο­νί­ων και της σχε­δόν αποι­κια­κού τύπου επι­τή­ρη­σης, η ΤΑ βρέ­θη­κε στο στό­χα­στρο, με ψευ­δε­πί­γρα­φες με­ταρ­ρυθ­μί­σεις που τάχα θα εξορ­θο­λό­γι­ζαν, αλλά στην ουσία, απο­δυ­νά­μω­ναν και στα­δια­κά «ευ­νού­χι­σαν» την ΤΑ.

Η με­τα­τρο­πή των πε­ρι­φε­ρειών από μο­νά­δες της απο­κε­ντρω­μέ­νης διοί­κη­σης σε δομές αυ­το­διοί­κη­σης δεν συ­νι­στού­σε μια «ου­δέ­τε­ρη» τε­χνο­κρα­τι­κή «με­ταρ­ρύθ­μι­ση». Αντι­θέ­τως, η αυ­το­διοι­κού­με­νη πε­ρι­φέ­ρεια συ­νι­στά αφε­νός μεν το άλ­λο­θι για την απο­ποί­η­ση κυ­βερ­νη­τι­κών ευ­θυ­νών σε ό,τι αφορά την (μη) υλο­ποί­η­ση δη­μό­σιων πο­λι­τι­κών αφε­τέ­ρου δε το μακρύ χέρι των πο­λι­τι­κών της Ε.Ε.. Με άλλα λόγια, ενώ οι πε­ρι­φέ­ρειες κα­λού­νται να αντα­πο­κρι­θούν σε νευ­ραλ­γι­κές αρ­μο­διό­τη­τες χωρίς πό­ρους και προ­σω­πι­κό την ίδια στιγ­μή έχουν την αυ­το­νο­μία υλο­ποί­η­σης των Πε­ρι­φε­ρεια­κών Επι­χει­ρη­σια­κών Προ­γραμ­μά­των του ΕΣΠΑ, κι­νού­με­νες στα πλαί­σια της «Ευ­ρώ­πης των Πε­ρι­φε­ρειών», όπου και οφεί­λουν να βρί­σκο­νται σε άμεση επι­κοι­νω­νία και κα­θο­δή­γη­ση από τις Βρυ­ξέλ­λες. Ελ­λεί­ψει μά­λι­στα οποιου­δή­πο­τε ου­σια­στι­κά εθνι­κού προ­γράμ­μα­τος δη­μο­σί­ων επεν­δύ­σε­ων οι πε­ρι­φέ­ρειες υλο­ποιούν στρα­τη­γι­κές που δεν έχουν σχέση ούτε με τις ανά­γκες των το­πι­κών κοι­νω­νιών ούτε με τις ανά­γκες ενός ολο­κλη­ρω­μέ­νου εθνι­κού και το­πι­κού σχε­δια­σμού.

Με με­τα­φο­ρά αρ­μο­διο­τή­των, η οποία συ­νο­δευό­ταν από συ­νε­χή πε­ρι­κο­πή πόρων, με τε­ρα­τώ­δεις γε­ω­γρα­φι­κά δή­μους που απο­μα­κρύ­νο­νταν όλο και πε­ρισ­σό­τε­ρο από τις το­πι­κές κοι­νω­νί­ες, με νο­μαρ­χί­ες και αρ­γό­τε­ρα πε­ρι­φέ­ρειες, οι οποί­ες υπό τον ασφυ­κτι­κό έλεγ­χο του κρά­τους με­τα­τρέ­πο­νταν σε ιμά­ντες υλο­ποί­η­σης των κυ­βερ­νη­τι­κών απο­φά­σε­ων ή ακόμα χει­ρό­τε­ρα με τη στα­δια­κή απευ­θεί­ας «κα­θο­δή­γη­ση» από το διευ­θυ­ντή­ριο των Βρυ­ξελ­λών, για την υλο­ποί­η­ση στρα­τη­γι­κών που καμιά σχέση δεν είχαν και δεν έχουν με τις ανά­γκες των το­πι­κών κοι­νω­νιών και τις ανά­γκες ενός ολο­κλη­ρω­μέ­νου εθνι­κού και το­πι­κού σχε­δια­σμού.

Δεν χρειά­ζε­ται να πα­ρα­τε­θούν στοι­χεία για την υπο­χρη­μα­το­δό­τη­ση και την αφαί­ρε­ση πόρων από την ΤΑ, ούτε για τους μη­χα­νι­σμούς ασφυ­κτι­κού ελέγ­χου, που έχουν με­τα­τρέ­ψει, τε­λι­κά, τα δη­μο­τι­κά και πε­ρι­φε­ρεια­κά συμ­βού­λια σε «φε­ρε­τζέ» μιας κα­θό­λου δη­μο­κρα­τι­κής λει­τουρ­γί­ας.

Η πα­ρα­γω­γή και υλο­ποί­η­ση στο­χευ­μέ­νων πο­λι­τι­κών από δή­μους και πε­ρι­φέ­ρειες είναι, σχε­δόν, απα­γο­ρευ­μέ­νη δια­δι­κα­σία. Το κύτ­τα­ρο της δη­μο­κρα­τί­ας, η κοι­νό­τη­τα και ως αντί­λη­ψη και ως δομή, έχει με­θο­δι­κά «ξε­δο­ντια­στεί» και να «αδειά­σει» από βα­σι­κά πε­ριε­χό­με­να. Τα μνη­μό­νια, η ασφυ­κτι­κή επι­τρο­πεία και εν τέλει η πα­ρα­χώ­ρη­ση της λαϊ­κής και εθνι­κής κυ­ριαρ­χί­ας «κού­μπω­σαν» πάνω στις εδώ και χρό­νια προ­ω­θού­με­νες πο­λι­τι­κές απο­νέ­κρω­σης της ΤΑ.

 

3.   Η ψευ­δε­πί­γρα­φη ανα­θε­ώ­ρη­ση του Καλ­λι­κρά­τη,

Όλη η συ­ζή­τη­ση που γί­νε­ται με πρω­το­βου­λία της κυ­βέρ­νη­σης για την πε­ρί­φη­μη ανα­θε­ώ­ρη­ση – και όχι πλέον κα­τάρ­γη­ση του Καλ­λι­κρά­τη- ξε­κι­νά από μία αφε­τη­ρία στην οποία εί­μα­στε από­λυ­τα αντί­θε­τοι, από την αφε­τη­ρία απο­δο­χής της επο­πτεί­ας και της εφαρ­μο­γής των μνη­μο­νί­ων.

Όλες οι ει­ση­γή­σεις κι­νού­νται στο ασφυ­κτι­κό δη­μο­σιο­νο­μι­κό πλαί­σιο, στραγ­γα­λί­ζο­ντας τους πό­ρους προς τους ΟΤΑ, με πε­ραι­τέ­ρω μειώ­σεις, όπως φαί­νε­ται και στο σχέ­διο του κρα­τι­κού προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού και με από­λυ­τη συρ­ρί­κνω­ση των κοι­νω­νι­κών δα­πα­νών.  Αυ­το­διοί­κη­ση εξαρ­τώ­με­νη και υπο­χρη­μα­το­δο­τού­με­νη είναι αδύ­να­τον να πα­ρά­ξει και να χα­ρά­ξει πο­λι­τι­κή. Ακόμα δε και με τους υπάρ­χο­ντες πό­ρους υπάρ­χει σο­βα­ρή δια­φω­νία στο που δί­νο­νται και με τι ιε­ραρ­χή­σεις ανα­γκών.

Το «πα­ρα­τη­ρη­τή­ριο οι­κο­νο­μι­κής αυ­το­τέ­λειας» δια­τη­ρεί και διευ­ρύ­νει  το ρόλο του, και με­τα­τρέ­πε­ται σε μό­νι­μο μη­χα­νι­σμό. Οι ανα­φο­ρές δε στην οι­κο­νο­μι­κή αυ­το­τέ­λεια των ΟΤΑ, λαμ­βά­νο­ντας υπόψη την ακο­λου­θού­με­νη μνη­μο­νια­κή πο­λι­τι­κή και τη διαρ­κώς μειού­με­νη κρα­τι­κή χρη­μα­το­δό­τη­ση, ανοί­γουν τις πύλες και για αυ­το­διοι­κη­τι­κούς φό­ρους ή για με­τα­φο­ρά εξ΄ ολο­κλή­ρου του αντι­λαϊ­κού ΕΝΦΙΑ στην το­πι­κή αυ­το­διοί­κη­ση.

Η κα­τάρ­γη­ση της απο­κε­ντρω­μέ­νης διοί­κη­σης και, φυ­σι­κά, με με­τα­φο­ρά αρ­μο­διο­τή­των και προ­σω­πι­κού ήταν και πα­ρα­μέ­νει ζη­τού­με­νο. Η πα­ρα­μο­νή της απο­κε­ντρω­μέ­νης με όποια μορφή  και με την όποια ονο­μα­σία και αν της δοθεί μο­να­δι­κό σκοπό θα έχει, όπως και τώρα, τον διαρ­κή έλεγ­χο της Αυ­το­διοί­κη­σης από την κυ­βέρ­νη­ση, την κω­λυ­σιερ­γία και το θό­λω­μα εντέ­χνως των αρ­μο­διο­τή­των, απα­ξιώ­νο­ντας και μέσα από αυτό τον ίδιο τον πο­λί­τη και τα δι­καιώ­μα­τά του.

Δο­μι­κή αρχή είναι ο δια­κρι­τός ρόλος αρ­μο­διο­τή­των Α΄και Β΄ βαθ­μού αυ­το­διοί­κη­σης και Κρά­τους. Φυ­σι­κά η όποια με­τα­φο­ρά θα πρέ­πει να συ­νο­δεύ­ε­ται από κρα­τι­κούς πό­ρους και προ­σω­πι­κό.

Συ­νε­χί­ζο­νται τα προ­σω­πο­κε­ντρι­κά μο­ντέ­λα και οι πυ­ρα­μι­δι­κές δομές, από­λυ­της γρα­φειο­κρα­τί­ας καθώς και «Ατ­τι­κού υδρο­κε­φα­λι­σμού». Οι ανα­φο­ρές σε νησιά, ορει­νούς όγκους  και χωριά με τις διοι­κη­τι­κές συ­νε­νώ­σεις να συ­νε­χί­ζο­νται, αφή­νει το με­γα­λύ­τε­ρο και πιο απο­μα­κρυ­σμέ­νο κομ­μά­τι της χώρας στην ουσία του απο­μο­νω­μέ­νο από τις απο­φά­σεις και τη συμ­με­το­χή.

Η ανα­θε­ώ­ρη­ση αυτή είναι συ­νυ­φα­σμέ­νη με το ίδιο το κρά­τος, το κρά­τος ερ­γα­λείο του συ­στή­μα­τος και των συμ­φε­ρό­ντων που υπη­ρε­τεί, άρα και με τις αλ­λα­γές που η κάθε κυ­βέρ­νη­ση σχε­διά­ζει για αυτό. Είναι απο­λύ­τως ψευ­δε­πί­γρα­φη, καθώς υιο­θε­τεί το σύ­νο­λο της εξάρ­τη­σης, ενα­γκα­λί­ζε­ται με τις μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές και δίνει τον τόνο μιας υπο­τι­θέ­με­νης αλ­λα­γής με θε­ω­ρη­τι­κές προ­σεγ­γί­σεις και επι­μέ­ρους διορ­θώ­σεις που απέ­χουν μα­κράν της πραγ­μα­τι­κό­τη­τας και των υπο­σχέ­σε­ων.

Είναι απο­λύ­τως ψευ­δε­πί­γρα­φη, καθώς κι­νεί­ται στο γε­νι­κό­τε­ρο σχε­δια­σμό εφαρ­μο­γής των  μνη­μο­νί­ων και ιδιαί­τε­ρα του τρί­του (Ν.4336), των δε­σμεύ­σε­ων της κυ­βέρ­νη­σης  για συ­νε­χή  και αυ­ξα­νό­με­νο πε­ριο­ρι­σμό των κοι­νω­νι­κών δα­πα­νών. Δεν υπάρ­χει καμιά δυ­να­τό­τη­τα αμ­φι­σβή­τη­σης του πλαι­σί­ου δη­μο­σιο­νο­μι­κής πο­λι­τι­κής, γε­γο­νός που άλ­λω­στε φαί­νε­ται και από το προ­σχέ­διο του κρα­τι­κού προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού που προ­βλέ­πει πε­ραι­τέ­ρω  μειώ­σεις  για τα οι­κο­νο­μι­κά της  Τ. Α.

Είναι δε­δο­μέ­νη η διεκ­δί­κη­ση και ο συ­νε­χής μας αγώ­νας για Πλαί­σιο Δη­μο­κρα­τι­κής λει­τουρ­γί­ας – χει­ρα­φέ­τη­σης με θε­σμο­θε­τη­μέ­νες και ου­σια­στι­κές αρ­μο­διό­τη­τες, που θα συ­νο­δεύ­ο­νται με μό­νι­μους πό­ρους. Σ’ αυτό το πλαί­σιο αγω­νι­ζό­μα­στε για την απλή ανα­λο­γι­κή, που θε­ω­ρού­με ότι μαζί με το πλαί­σιο δη­μο­κρα­τι­κής λει­τουρ­γίας και σε συν­δυα­σμό με αντι­νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες, αντι­μνη­μο­νια­κές και ρι­ζο­σπα­στι­κές πο­λι­τι­κές μπο­ρεί να ανα­ζω­ο­γο­νή­σει την Το­πι­κή Αυ­το­διοί­κη­ση, να την αλ­λά­ξει και να την κάνει από ανα­πο­τε­λε­σμα­τι­κή – πα­ρα­κο­λού­θη­μα τον κε­ντρι­κού κρά­τους – εφαλ­τή­ριο δη­μο­κρα­τι­κής και κοι­νω­νι­κής ανά­πτυ­ξης και όχι πυ­ρο­τέ­χνη­μα επι­κοι­νω­νια­κό σε μνη­μο­νια­κό πε­ρι­βάλ­λον «με­ταλ­λαγ­μέ­νης» απλής ανα­λο­γι­κής, όπως τώρα συ­ζη­τεί­τε, σε μία προ­σπά­θεια με­τα­κί­νη­σης από την ουσία της αδιέ­ξο­δης πο­λι­τι­κής που ακο­λου­θεί­τε.

 

4. Σε τι καλεί αυτή η πρω­το­βου­λία- Τι επι­διώ­κου­με

Όλοι εμείς που συμ­φω­νού­με σε αυτές τις δια­πι­στώ­σεις πή­ρα­με την πρω­το­βου­λία να δη­μιουρ­γή­σου­με ένα δί­κτυο αι­ρε­τών Β΄ βαθ­μού, που συμ­φω­νούν ότι η κα­τά­στα­ση στην Τ.Α πρέ­πει να αλ­λά­ξει άρδην.

Στό­χος είναι να συν­δια­μορ­φώ­σου­με και να σχε­διά­σου­με μια νέα αντί­λη­ψη, ένα νέο όραμα για την ΤΑ.

Να επα­να­κα­θο­ρί­σου­με και να επα­να­νοη­μα­το­δο­τή­σου­με βα­σι­κές και ξε­χα­σμέ­νες αρχές, στοι­χεια­κές και συ­νο­λι­κές προ­σεγ­γί­σεις της ΤΑ: Από τις έν­νοιες της κοι­νό­τη­τας, της συμ­με­το­χής και του ελέγ­χου, ως τις έν­νοιες τις δη­μο­κρα­τί­ας, της συ­γκρό­τη­σης και της χει­ρα­φέ­τη­σης.

Η πρω­το­βου­λία μας δεν έχει στόχο τη δη­μιουρ­γία μιας ακόμα αυ­το­διοι­κη­τι­κής πα­ρά­τα­ξης ή μόνο την εκλο­γι­κή μας κα­τα­γρα­φή. Στό­χος είναι από κοι­νού να σχε­διά­σου­με, να επε­ξερ­γα­στού­με και να προ­βάλ­λου­με μια συ­νο­λι­κά άλλη αντί­λη­ψη, ένα νέο όραμα για την ΤΑ που θα ξε­περ­νά την απλή άρ­νη­ση του Καλ­λι­κρά­τη ή την ψευ­δε­πί­γρα­φη αλ­λα­γή του που προ­ω­θεί η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ.

Επι­δί­ω­ξή μας επι­βάλ­λε­ται να είναι ένα τέ­τοιο συ­νο­λι­κό αρι­στε­ρό ρι­ζο­σπα­στι­κό σχέ­διο, ενά­ντια στη λι­τό­τη­τα ,τα μνη­μό­νια και την επι­τρο­πεία, που θα θέσει σε κί­νη­ση όχι μόνο «ει­δι­κούς», αλλά ολό­κλη­ρη την κοι­νω­νία και ταυ­τό­χρο­να θα κι­νη­θεί μαζί της, με στόχο την υπε­ρά­σπι­ση των δι­καιω­μά­των των πλητ­τό­με­νων πο­λι­τών.

Στό­χος μας επι­βάλ­λε­ται να είναι η υπε­ρά­σπι­ση του θε­σμού της Πε­ρι­φε­ρεια­κής Αυ­το­διοί­κη­σης ως θε­σμού ανοι­χτού, υπο­κι­νη­τή της κοι­νω­νι­κής διεκ­δί­κη­σης, της αντί­στα­σης και της συμ­με­το­χής, της προ­στα­σί­ας του πε­ρι­βάλ­λο­ντος και του πο­λι­τι­σμού, για μια ανά­πτυ­ξη προς όφε­λος του λαού και όχι των εχό­ντων.

Επι­διώ­κου­με η Πε­ρι­φε­ρεια­κή Αυ­το­διοί­κη­ση να έχει ου­σια­στι­κή συμ­με­το­χή στα με­γά­λα κοι­νω­νι­κά  ζη­τή­μα­τα και κι­νή­μα­τα της πε­ριό­δου, που αφο­ρούν  την ανερ­γία, την προ­στα­σία της λαϊ­κής κα­τοι­κί­ας, την υπε­ρά­σπι­ση των δη­μό­σιων αγα­θών, της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας, των αε­ρο­δρο­μί­ων, των λι­μα­νιών, του ενερ­γεια­κού πλού­του της χώρας, των ελεύ­θε­ρων-δη­μό­σιων χώρων από τα ντό­πια και ξένα ολι­γο­πώ­λια.

Δεν αρ­κού­μα­στε σε λο­γι­κές δια­χεί­ρι­σης επι­ζη­τώ­ντας  η Πε­ρι­φε­ρεια­κή Αυ­το­διοί­κη­ση να έχει ενερ­γό πο­λι­τι­κό ρόλο, να αγω­νί­ζε­ται με συ­νέ­πεια ενά­ντια στις  ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις του νερού και της δια­χεί­ρι­σης των στε­ρε­ών απο­βλή­των, που είναι η πο­λι­τι­κή της ση­με­ρι­νής κυ­βέρ­νη­σης. Η δη­μό­σια, κοι­νω­νι­κά δί­καιη και απο­κε­ντρω­μέ­νη δια­χεί­ρι­ση απο­βλή­των σε όλα τα επί­πε­δα, με συ­ντο­νι­σμό ΟΤΑ Α’ και Β’ Βαθ­μού, με επαρ­κείς πό­ρους και αν­θρώ­πι­νο δυ­να­μι­κό, με στόχο την αλ­λα­γή της κουλ­τού­ρας όλων μας είναι και πρέ­πει να πα­ρα­μεί­νει κε­ντρι­κή επι­λο­γή μας.

 

Ένα τέ­τοιο φι­λό­δο­ξο και ρι­ζο­σπα­στι­κό σχέ­διο δεν μπο­ρεί να σχε­δια­στεί και πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο να προ­ω­θη­θεί και να υλο­ποι­η­θεί χωρίς την άμεση εμπλο­κή της κοι­νω­νί­ας, του λαού, των ερ­γα­ζο­μέ­νων, των νέων, των ανέρ­γων, του επι­στη­μο­νι­κού δυ­να­μι­κού, των πα­ρα­γω­γι­κών φο­ρέ­ων.

Αυτό το σχέ­διο δεν είναι «μιας στά­σης» ούτε υλο­ποιεί­ται με δια­δι­κα­σί­ες fast track. Η αυ­το­διοί­κη­ση και οι με­τέ­χο­ντες σε αυτήν ως εκ­φρα­στές της λαϊ­κής βού­λη­σης θα πρέ­πει να επα­να­προσ­διο­ρι­στούμε, να ξα­να­βρούμε τα χαρακτηρι­στι­κά του λαϊ­κού ελέγ­χου, της συν­δια­μόρ­φω­σης, της συμ­με­το­χής, τα χαρακτη­ρι­στι­κά του το­πι­κού σε συ­νάρ­τη­ση με το κε­ντρι­κό-πο­λι­τι­κό σε μια διαρ­κή διεκ­δί­κη­ση, ενερ­γο­ποί­η­ση και αφύ­πνι­ση, ενά­ντια στις νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες, αντι­λαϊ­κές, μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές.

Είναι στο χέρι όλων μας ένα τέ­τοιο σχέ­διο, ένα τέ­τοιο όραμα για την ΤΑ να πάρει σάρκα και οστά. Ει­δι­κά στον καιρό των μνη­μο­νί­ων και της επι­τή­ρη­σης εμπνε­ό­μα­στε από την Εθνι­κή Αντί­στα­ση. Το ΕΑΜ κα­τόρ­θω­σε σε κα­θε­στώς σκλη­ρής κα­το­χής της χώρας μας μέσα από την Αυ­το­διοί­κη­ση που προ­ω­θή­θη­κε από την Π.Ε.Ε.Α , να στα­θεί με απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα στο πλευ­ρό των αν­θρώ­πων. Η Αυ­το­διοί­κη­ση που υλο­ποι­ή­θη­κε τότε ως πρω­τό­γνω­ρος θε­σμός λαϊ­κής κυ­ριαρ­χί­ας και δρά­σης εμπνέ­ει και σή­με­ρα σε δια­φο­ρε­τι­κές συν­θή­κες και μπο­ρεί να απο­τε­λέ­σει σε κάθε χώρο, ένα ση­μα­ντι­κό πα­ρά­γο­ντα ανα­κού­φι­σης των πο­λι­τών και πυ­λώ­να αντί­στα­σης για την δη­μιουρ­γία  του με­τώ­που ανα­τρο­πής του μνη­μο­νια­κού κα­θε­στώ­τος, της υπο­τέ­λειας, της εξάρ­τη­σης και της λι­τό­τη­τας που επι­βλή­θη­κε στη χώρα μας.

 

Εν­δει­κτι­κές  υπο­γρα­φές πε­ρι­φε­ρεια­κών συμ­βού­λων (αλ­φα­βη­τι­κή σειρά)

 

ΑΛΕ­ΞΑΝ­ΔΡΗΣ

ΣΑ­ΡΑ­ΝΤΟΣ

ΠΕ­ΛΟ­ΠΟΝ­ΝΗ­ΣΟΣ

ΓΙΑ­ΛΑ­ΜΑΣ

ΤΑΚΗΣ

ΘΕΣ­ΣΑ­ΛΙΑ

ΓΙΟΛ­ΔΑ­ΣΗΣ

ΒΑ­ΣΙ­ΛΗΣ

ΗΠΕΙ­ΡΟΣ

ΓΚΟΥ­ΝΤΑΣ

ΚΩΝ­ΣΤΑ­ΝΤΙ­ΝΟΣ

ΗΠΕΙ­ΡΟΣ

ΘΑ­ΝΟ­ΠΟΥ­ΛΟΥ

ΚΑ­ΤΕ­ΡΙ­ΝΑ

ΑΤ­ΤΙ­ΚΗ

ΚΟ­ΛΟ­ΒΟΣ

ΓΙΑΝ­ΝΗΣ

ΔΥΤ. ΕΛ­ΛΑ­ΔΑ

ΚΟΥ­ΣΤΑΣ

ΚΩ­ΣΤΑΣ

ΔΥΤ. ΕΛ­ΛΑ­ΔΑ

ΚΡΙ­ΤΣΩ­ΤΑ­ΚΗΣ

ΜΙ­ΧΑ­ΛΗΣ

ΚΡΗΤΗ

ΚΥ­ΡΙ­ΤΣΗ

ΑΓΛΑΙΑ

Β. ΑΙ­ΓΑΙΟ

ΠΟ­ΤΑ­ΜΙ­ΤΗΣ

ΝΙΚΟΣ

ΙΟΝΙΑ

ΠΡΩ­ΤΟ­ΝΟ­ΤΑ­ΡΙΟΣ

ΓΙΑΝ­ΝΗΣ

ΑΤ­ΤΙ­ΚΗ

ΣΙ­ΓΟΥ­ΡΟΣ

ΓΙΩΡ­ΓΟΣ (ΤΖΩΡ­ΤΖΗΣ)

ΙΟΝΙΑ

ΣΤΑ­ΘΑ­ΚΙΟΣ

ΑΛΕ­ΞΑΝ­ΔΡΟΣ

Β. ΑΙ­ΓΑΙΟ

ΧΑ­ΡΑ­ΛΑ­ΜΠΙ­ΔΟΥ

ΔΕ­ΣΠΟΙ­ΝΑ

Κ.ΜΑ­ΚΕ­ΔΟ­ΝΙΑ

ΧΡΥ­ΣΑ­ΔΑ­ΚΟΣ

ΣΤΑΥ­ΡΟΣ

ΠΕ­ΛΟ­ΠΟΝ­ΝΗ­ΣΟΣ

rproject.gr