Στο δρόμο ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων

Πορεία στη βουλή την Πέμπτη 21-2

Ένας από τους κε­ντρι­κούς άξο­νες της ατζέ­ντας του Τράμπ, του Μπολ­σα­νά­ρου, αλλά και άλλων (π.χ. Πού­τιν) που έχουν στο επί­κε­ντρό τους τις πο­λι­τι­κές εθνι­κής προ­τε­ραιό­τη­τας είναι η  προ­ώ­θη­ση της ατζέ­ντας του εξο­ρυ­κτι­κού μο­ντέ­λου και των συμ­φε­ρό­ντων του συ­μπλέγ­μα­τος των πο­λυ­ε­θνι­κών των ορυ­κτών καυ­σί­μων (ιδιω­τι­κών, ημι-κρα­τι­κών ή και κρα­τι­κών, οι οποί­ες σε κάθε πε­ρί­πτω­ση λει­τουρ­γούν με ιδιω­τι­κο­οι­κο­νο­μι­κά κρι­τή­ρια στο πλαί­σιο της αγο­ράς). Η διαρ­κώς ενι­σχυό­με­νη διε­θνής ακρο­δε­ξιά­έ­χει­σα­φή προ­τε­ραιό­τη­τα την ενί­σχυ­ση της πο­λι­τι­κής των εξο­ρύ­ξε­ων και της εκ­με­τάλ­λευ­σης κάθε ορυ­κτού πόρου.Μια από τις κε­ντρι­κές εξαγ­γε­λί­ες του νέο-φα­σί­στα προ­έ­δρου της Βρα­ζι­λί­ας Ζαϊχ­Μπολ­σο­νά­ρου ήταν να πα­ρα­δώ­σει τα δάση του Αμα­ζο­νί­ου και τα εδάφη των ιθα­γε­νών στις πο­λυ­ε­θνι­κές είτε για εξο­ρύ­ξεις, είτε για την κα­τα­σκευή με­γά­λων υδροη­λε­κτρι­κών φραγ­μά­των. Δεν είναι τυ­χαίο που τον πε­ρα­σμέ­νο Οκτώ­βριο υπο­στη­ρι­κτές του επι­τέ­θη­καν και έβα­λαν φωτιά σε έναν οι­κι­σμό  του Κι­νή­μα­τος των Χωρίς Γη (MST), ενώ ο ίδιος ο Μπολ­σο­νά­ρου τους απο­κα­λεί αλή­τες και απα­τε­ώ­νες.

Για τη νέα διε­θνή ακρο­δε­ξιά που απο­τε­λεί ένα κράμα ακραί­ου νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού και νε­ο­φα­σι­στι­κών αντι­λή­ψε­ων που εκτεί­νο­νται από τον ρα­τσι­σμό και την ομο­φο­βία έως την άγρια κα­τα­στο­λή και τις ολο­κλη­ρω­τι­κές πρα­κτι­κές,  είναι ανα­με­νό­με­νες οι πο­λι­τι­κές άγριας τα­ξι­κής επι­θε­τι­κό­τη­τας και μί­σους, κα­τα­πά­τη­σης κάθε κοι­νω­νι­κής ανά­γκης και δι­καιώ­μα­τος, σφι­χτού ενα­γκα­λι­σμού με τα συμ­φέ­ρο­ντα του με­γά­λου κε­φα­λαί­ου και των πο­λυ­ε­θνι­κών, άρσης κάθε πλαι­σί­ου πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κής προ­στα­σί­ας και άρ­νη­σης της κλι­μα­τι­κής αλ­λα­γής για την προ­ώ­θη­ση της «εθνι­κής ανά­πτυ­ξης». Οι πο­λι­τι­κές εθνι­κής προ­τε­ραιό­τη­τας – π.χ. AmericaFirst – από την Αμε­ρι­κή έως την Ευ­ρώ­πη και την Ασία θέ­τουν στο επί­κε­ντρο­την άγρια εκ­με­τάλ­λευ­ση της ερ­γα­σί­ας και της φύσης υπό την ρη­το­ρι­κή της εθνι­κής ανά­πτυ­ξης με στόχο την ενί­σχυ­ση των εγ­χώ­ριων δυ­νά­με­ων του κε­φα­λαί­ου, αλλά και την επα­να­δια­πραγ­μά­τευ­ση της θέσης των χωρών τους στην διε­θνή ιμπε­ρια­λι­στι­κή αλυ­σί­δα μέσω της όξυν­σης των ιμπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών.

 

Το 1/3 της επι­κρά­τειας οι­κό­πε­δο εξο­ρύ­ξε­ων

Σή­με­ρα σχε­δόν ολό­κλη­ρη η Δυ­τι­κή και Νο­τιο­δυ­τι­κή Ελ­λά­δα που ανέρ­χε­ται πε­ρί­που στο 1/3 της χερ­σαί­ας και θα­λάσ­σιας επι­κρά­τειας έχει με­τα­τρα­πεί σε οι­κό­πε­δο έρευ­νας και εξό­ρυ­ξης υδρο­γο­ναν­θρά­κων για εγ­χώ­ριους και διε­θνείς ομί­λους. Σε συν­δυα­σμό μά­λι­στα με το πλή­θος δια­κρα­τι­κών αγω­γών με­τα­φο­ράς υδρο­γο­ναν­θρά­κων – κυ­ρί­ως φυ­σι­κού αε­ρί­ου – που είτε σχε­διά­ζο­νται, είτε κα­τα­σκευά­ζο­νται (TAP, IGB, IGI, EastMed, SouthStreamκ.λ.π.), αλλά και των κα­λω­δί­ων με­τα­φο­ράς ηλε­κτρι­κής ενέρ­γειας, βρί­σκε­ται σε πλήρη εφαρ­μο­γή το παλιό σχέ­διο με­τα­τρο­πής της χώρας σε «ενερ­γεια­κό κόμβο», κάτι σαν Ου­κρα­νία ή Μέση Ανα­το­λή! Πρω­τα­γω­νι­στι­κό ρόλο στην ορ­γά­νω­ση και προ­ώ­θη­ση του σχε­δί­ου αυτού που πε­ρι­λαμ­βά­νει πλή­θος διε­θνών πο­λυ­ε­θνι­κών:ExxonMobil–Αμε­ρι­κα­νι­κή, Repsol -Ισπα­νι­κή, Total – Γαλ­λι­κή, EdisonInternationalS.p.A. – Ιτα­λι­κή, CalfracWellServices – Κα­να­δι­κή, αλλά φυ­σι­κά και εγ­χώ­ριους ομί­λους που δεν λεί­πουν από καμιά κοι­νο­πρα­ξία: ΕΛΠΕ και EnergianOil&Gas και δε­κά­δων άλλων σε πλή­θος ερ­γο­λα­βιών κ.λ.π., δια­δρα­μα­τί­ζει το ελ­λη­νι­κό κρά­τος και η «αρι­στε­ρή» κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Πώς όμως οι πο­λι­τι­κές «Τραμπ» εκ­βάλ­λουν στην Ελ­λά­δα με κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ; Προ­φα­νώς μέσα από τις πο­λι­τι­κές της «πα­ρα­γω­γι­κής ανα­συ­γκρό­τη­σης» και της επι­στρο­φής στην ανά­πτυ­ξη καθώς επί­σης και της ανα­βάθ­μι­σης του ρόλου της ελ­λη­νι­κού κα­πι­τα­λι­σμού στην Αν. Με­σό­γειου μέσω της αξιο­ποί­η­σης του «συ­γκρι­τι­κού του πλε­ο­νε­κτή­μα­τος» που αφορά στη γε­ω­στρα­τη­γι­κή του θέση όπως πολ­λά­κις έχει δη­λώ­σει ο πρω­θυ­πουρ­γός. Η στρα­τη­γι­κή αυτή εφαρ­μό­ζε­ται μέσα από δύο κε­ντρι­κούς πυ­λώ­νες: α) την αξιο­ποί­η­ση της νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης μνη­μο­νια­κής ανα­διάρ­θρω­σης της ελ­λη­νι­κού κοι­νω­νι­κού σχη­μα­τι­σμού (ερ­γα­σία, πε­ρι­βάλ­λον, κρά­τος, δη­μό­σια-κοι­νω­νι­κά αγαθά) και β) την στρα­τη­γι­κή συμ­μα­χία με ΗΠΑ-Ισ­ρα­ήλ- Αί­γυ­πτο και Κύπρο για τον έλεγ­χο της Αν. Με­σο­γεί­ου (ΑΟΖ, υδρο­γο­νάν­θρα­κες).

Οι επι­πτώ­σεις της εξο­ρυ­κτι­κής δρα­στη­ριό­τη­τας είναι διε­θνώς κα­τα­γραμ­μέ­νες και ακόμα οξύ­τε­ρες σε μια κλει­στή θά­λασ­σα όπως η Αν. Με­σό­γειος, σε μια πε­ριο­χή αυ­ξη­μέ­νης σει­σμι­κό­τη­τας, με πλή­θος ευαί­σθη­των οι­κο­συ­στη­μά­των (χερ­σαί­ων και θα­λάσ­σιων), με ση­μα­ντι­κά στοι­χεία πα­γκό­σμιας πο­λι­τι­στι­κής κλη­ρο­νο­μιάς, με με­γά­λη συ­γκέ­ντρω­ση πλη­θυ­σμών και πλή­θος πα­ρα­γω­γι­κών δρα­στη­ριο­τή­των μι­κρής ή και με­γα­λύ­τε­ρης κλί­μα­κας. Εν­δει­κτι­κά: α) εκτό­ξευ­ση των κοι­νω­νι­κών ανι­σο­τή­των, β) συ­γκρού­σεις στις χρή­σεις γης, με εκτο­πι­σμό πα­ρα­γω­γι­κών δρα­στη­ριο­τή­των και πολ­λα­πλά­σια απώ­λεια θέ­σε­ων ερ­γα­σί­ας, γ) εσω­τε­ρι­κή με­τα­νά­στευ­ση πλη­θυ­σμών , δ) ρα­γδαία υπο­βάθ­μι­ση του φυ­σι­κού πε­ρι­βάλ­λο­ντος και της δη­μό­σιας υγεί­ας (και στο στά­διο των εξο­πλι­σμών), ε) κίν­δυ­νος ατυ­χη­μά­των αλλά και διαρ­κής ρύ­παν­ση από όλο τον κύκλο ερ­γα­σιών, ε) ρα­γδαία αύ­ξη­ση των εξο­πλι­στι­κών δα­πα­νών κ.λ.π. Όσο για τον κρα­τι­κό προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό αυτός από τη μια επι­βα­ρύ­νε­ται με διά­φο­ρες δα­πά­νες υπο­δο­μώ­νε­νώ από την άλλη, οι εται­ρεί­ες αυτές χρη­σι­μο­ποιούν τις πιο «σύγ­χρο­νες» με­θό­δους φο­ρο­α­πο­φυ­γής και φο­ρο­δια­φυ­γής, αξιώ­νο­ντας, σε πολ­λές πε­ρι­πτώ­σεις έως και απο­ζη­μιώ­σεις. Με άλλα λόγια στις εται­ρεί­ες μέ­νουν τα εξα­γω­γι­κά κέρδη και οι ζη­μιές στην κοι­νω­νία και στο πε­ρι­βάλ­λον.

 

Κάτι αρ­χί­ζει να κι­νεί­ται και μας αφορά όλους/ες

Ενώ λοι­πόν στην Ελ­λά­δα εφαρ­μό­ζε­ται, ανά­με­σα σε άλλα, ένα σχέ­διο του πιο επι­θε­τι­κού μο­ντέ­λου ανά­πτυ­ξης της δε­κα­ε­τί­ας του 1950,καθ΄ οδόν προς το 2050, λίγοι/ες είναι αυτοί/ες που το θε­ω­ρούν ση­μα­ντι­κό στην κι­νη­μα­τι­κή και πο­λι­τι­κή ατζέ­ντα. Και αυτό συμ­βαί­νει παρά το γε­γο­νός ότι σε αυτό εμπλέ­κο­νται με­γά­λες διε­θνείς και εγ­χώ­ριες πο­λυ­ε­θνι­κές που απαι­τούν πο­λι­τι­κό έλεγ­χο δη­λα­δή «ομα­λό­τη­τα», με­γά­λες ιμπε­ρια­λι­στι­κές δυ­νά­μεις, αε­ρο­πλα­νο­φό­ρα και φρε­γά­τες, αύ­ξη­ση των εξο­πλι­σμών και της έντα­σης σε ολό­κλη­ρη την πε­ριο­χή με κιν­δύ­νους θερ­μών επει­σο­δί­ων. Όλα τα πα­ρα­πά­νω (ΑΟΖ, δι­καιώ­μα­τα εκ­με­τάλ­λευ­σης κ.λ.π.) εντάσ­σο­νται στο πεδίο διεκ­δί­κη­σης της εγ­χώ­ριας άρ­χου­σας τάξης και των συμ­μά­χων της απο­τε­λώ­ντας την υλική βάση του συ­στη­μι­κού εθνι­κι­σμού. Το τε­λευ­ταίο διά­στη­μα, παρά ταύτα, κάτι αρ­χί­ζει να κι­νεί­ται.Το­πι­κές, και όχι μόνο, πρω­το­βου­λί­ες, συ­νε­λεύ­σεις και κι­νή­σεις ενά­ντια στις εξο­ρύ­ξεις υδρο­γο­ναν­θρά­κων έχουν αρ­χί­σει να κά­νουν αι­σθη­τή την πα­ρου­σία τους. Ενη­με­ρω­τι­κές συ­ζη­τή­σεις διε­ξά­γο­νται σε κοι­νω­νι­κούς και πο­λι­τι­κούς χώ­ρους, αλλά και μέσω το­πι­κών πρω­το­βου­λιών όλο και συ­χνό­τε­ρα, με τις πρώ­τες δρά­σεις και κι­νη­το­ποι­ή­σεις να έχουν ήδη πραγ­μα­το­ποι­η­θεί. Την Πέμ­πτη 21-2 η πρω­το­βου­λία της Αθή­νας αλλά και το­πι­κές πρω­το­βου­λί­ες απ’ όλη την Ελ­λά­δα διορ­γα­νώ­νουν πο­ρεία στη βουλή ενά­ντια στις εξο­ρύ­ξεις υδρο­γο­ναν­θρά­κων, με στόχο να σπά­σει η ομερ­τά και να δοθεί κε­ντρι­κή διά­στα­ση στο θέμα. Ο αγώ­νας ενά­ντια στις εξο­ρύ­ξεις μας αφορά εξί­σου όλους/ες και όχι μόνο τους κα­τοί­κους των πε­ριο­χών οι οποί­ες είναι στο στό­χα­στρο. Και μά­λι­στα όχι μόνο εμάς, καθώς οι μη αντι­στρε­πτές επι­πτώ­σεις τους επε­κτεί­νο­νται και στις επό­με­νες γε­νιές. Έχου­με ήδη αρ­γή­σει, ας κά­νου­με την Πέμ­πτη το επό­με­νο βήμα…

rproject.gr