Να αναδείξουµε τα έµφυλα ζητήµατα στους χώρους δουλειάς

Η φετινή 8η Μάρτη αποτελεί τον πρώτο, κεντρικό σταθµό σε µία µακρότερης πνοής προσπάθεια να αναδειχθούν τα έµφυλα ζητήµατα από αλλά και εντός των σωµατείων στους χώρους δουλειάς, µε πρωτοβουλία γυναικών συνδικαλιστριών που αναγνωρίζουµε ότι καθηµερινός σεξισµός στην εργασία εκδηλώνεται πολύµορφα: από τις πιο «αθώες» λεκτικές µορφές του µέχρι τις πιο ακραίες παραβιαστικές, κακοποιητικές συµπεριφορές, την ανισότητα στις αµοιβές και τις προοπτικές ανέλιξης.

Ράνια Παπαγεωργίου

Οι φε­µι­νι­στι­κοί αγώ­νες της πε­ριό­δου έχουν συ­µβά­λει στην ευαι­σθη­το­ποί­η­ση της κοι­νω­νί­ας για τις έµφυ­λες ανι­σό­τη­τες και δια­κρί­σεις. Την ίδια στι­γµή, όµως, όπως επι­ση­µαί­νει η Φανή Κα­βά­λα, πρό­ε­δρος του Συλ­λό­γου Μη­χα­νι­κών Δ. Αθη­ναί­ων και µέλος στο ΔΣ της ΠΟ ΕΜ­ΔΥ­ΔΑΣ, εντός του ίδιου του συν­δι­κα­λι­στι­κού κι­νή­µα­τος υπάρ­χει ακόµη πολύς  δρό­µος να δια­νυ­θεί. Σύ­µφω­να µε την ίδια, παρά τις κά­ποιες συ­ζη­τή­σεις που άνοι­ξαν τον τε­λευ­ταίο ένα χρόνο,  τα έµφυ­λα ζη­τή­µα­τα του κό­σµου της δου­λειάς ακόµη «δεν ανα­δει­κνύ­ο­νται επαρ­κώς, ίσως και κα­θό­λου». Αντί­θε­τα εξα­κο­λου­θούν να πα­ρα­µέ­νουν αό­ρα­τα, ακόµη και στην ακραία µορφή σε­ξουα­λι­κής πα­ρε­νό­χλη­σης και κα­κο­ποί­η­σης. Αντι­µε­τω­πί­ζο­νται ως κα­νο­νι­κό­τη­τα που είναι προ­τι­µό­τε­ρο να απο­σιω­πά­ται για να µην δια­τα­ρα­χθεί το κλίµα στη δου­λειά.

Σε συν­θή­κες υψη­λής ανερ­γί­ας και ελα­στι­κής απα­σχό­λη­σης, το να βρεις κά­ποια δου­λειά ή να δια­τη­ρή­σεις την ήδη υπάρ­χου­σα ση­µαί­νει για πολ­λές γυ­ναί­κες ότι για λό­γους επι­βί­ω­σης υπο­µέ­νουν την κα­τα­πά­τη­ση των δι­καιω­µά­των τους και της αξιο­πρέ­πειας τους.  Τη στι­γµή που ο νόµος Χα­τζη­δά­κη ήδη υλο­ποιεί­ται στον ιδιω­τι­κό τοµέα, ανα­θέ­το­ντας την πρό­λη­ψη/ κα­τα­πο­λέ­µη­ση της βίας και της πα­ρε­νό­χλη­σης στην ερ­γο­δο­σία, ενώ στο Δη­µό­σιο ει­σά­γε­ται ο θε­σµός του «Συ­µβού­λου Ακε­ραιό­τη­τας», ανα­δει­κνύ­ε­ται ο ιδιαί­τε­ρα ση­µα­ντι­κός ρόλος των σω­µα­τεί­ων στην αντι­µε­τώ­πι­ση της έµφυ­λης βίας και στη στή­ρι­ξη των ερ­γα­ζό­µε­νων ώστε να αντι­λη­φθούν την ίδια την ύπαρ­ξη και ποι­κι­λό­µορ­φη εκ­δή­λω­ση της σε­ξουα­λι­κής πα­ρε­νό­χλη­σης και κα­κο­ποί­η­σης.

Ο ρόλος των σω­µα­τεί­ων

Η εµπει­ρία της πρό­σκλη­σης του συν­δι­κά­του των ερ­γα­ζο­µέ­νων στη NOKIA σε µια προ­σχη­µα­τι­κή συ­νά­ντη­ση µε τους εκ­προ­σώ­πους της ερ­γο­δο­σί­ας για τη δια­µόρ­φω­ση εται­ρι­κής πο­λι­τι­κής σχε­τι­κά την αντι­µε­τώ­πι­ση της σε­ξουα­λι­κής πα­ρε­νό­χλη­σης και κα­κο­ποί­η­σης είναι απο­κα­λυ­πτι­κή. Συ­γκε­κρι­µέ­να, το σω­µα­τείο τί­θε­ται αντι­µέ­τω­πο µε ένα υπό­δει­γµα πο­λι­τι­κής της επι­χεί­ρη­σης που πα­νη­γυ­ρι­κά δια­κη­ρύσ­σει ότι ως πο­λυ­ε­θνι­κή µε πείρα σε θέ­µα­τα µάρ­κε­τινγκ έχει υπερ­κα­λύ­ψει τα προ­βλε­πό­µε­να στη σχε­τι­κή υπουρ­γι­κή από­φα­ση και κα­λεί­ται µέσα σε ασφυ­κτι­κά χρο­νι­κά όρια να δώσει συ­γκε­κρι­µέ­νες προ­τά­σεις. Την ίδια στι­γµή, το πλαί­σιο είναι δε­δο­µέ­νο, µε τον ερ­γο­δό­τη να είναι αυτός που θα δια­χει­ρί­ζε­ται εσω­τε­ρι­κά τις όποιες κα­ταγ­γε­λί­ες.

Με­τα­φέ­ρο­ντας και πάλι τα λόγια της Φανής Κα­βά­λα, «ο ρόλος των σω­µα­τεί­ων σε αυτή τη συν­θή­κη, είναι ο προ­φα­νής: να ανα­δεί­ξουν αυτά τα ζη­τή­µα­τα και να προ­χω­ρή­σουν όπως µπο­ρούν στην ψυ­χο­λο­γι­κή και νο­µι­κή κά­λυ­ψη των «θυ­µά­των». Ο θε­σµός του «Συ­µβού­λου Ακε­ραιό­τη­τας» µου θυ­µί­ζει τον δήθεν υπο­χρε­ω­τι­κό δη­µο­σιο­νο­µι­κό οι­κο­νο­µι­κό εσω­τε­ρι­κό έλεγ­χο των φο­ρέ­ων, που αν δεν πά­ρουν εντο­λή από τον αι­ρε­τό δεν τον προ­χω­ρούν. Δη­λα­δή µια θε­σµο­θέ­τη­ση για τα µάτια του κό­σµου».

Με δε­δο­µέ­νες τις ιδιαι­τε­ρό­τη­τες των χώρων (πυ­κνό­τη­τα των γυ­ναι­κών ερ­γα­ζο­µέ­νων, συν­θή­κες δου­λειάς, αγω­νι­στι­κές πα­ρα­δό­σεις των σω­µα­τεί­ων) είναι εν­θαρ­ρυ­ντι­κό ότι στα­δια­κά ανοί­γει η συ­ζή­τη­ση στον κόσµο της δου­λειάς, τα σω­µα­τεία, τις ίδιες τις πα­ρα­τά­ξεις µας. Από το σύλ­λο­γο ερ­γα­ζο­µέ­νων στη ΓΓΙΦ πλη­ρο­φο­ρη­θή­κα­µε ότι ασχο­λού­νται µε τη δια­µόρ­φω­ση κώ­δι­κα δε­ο­ντο­λο­γί­ας ώστε να φτια­χτεί ένα πλαί­σιο κα­νό­νων για το τι επι­τρέ­πε­ται και τι όχι κι από εκεί και πέρα, υπάρ­χουν πολλά στά­δια που χρειά­ζε­ται να απο­τυ­πω­θούν και να λει­τουρ­γή­σουν.

Αξί­ζει να συ­γκε­ντρώ­σου­µε και να ανταλ­λά­ξου­µε υλικό τόσο για τις πρό­σφα­τες θε­σµι­κές εξε­λί­ξεις, όσο και από επι­στη­µο­νι­κές έρευ­νες εκ­θέ­σεις µε στα­τι­στι­κά στοι­χεία και τε­κµη­ρί­ω­ση, ώστε να το αξιο­ποι­ή­σου­µε -µε τη δική µας αγω­νι­στι­κή λο­γι­κή- και να διορ­γα­νώ­σου­µε σε­µι­νά­ρια επι­µόρ­φω­σης.

Καµία εµπι­στο­σύ­νη σε κυ­βέρ­νη­ση και ερ­γο­δο­σία

Γνω­ρί­ζου­µε ότι οι όποιες δια­κη­ρύ­ξεις της κυ­βέρ­νη­σης και των ερ­γο­δο­τών περί µη­δε­νι­κής ανο­χής είναι επε­τεια­κά επι­κοι­νω­νια­κά πυ­ρο­τε­χνή­µα­τα. Εν­δει­κτι­κή είναι η εµπει­ρία που µας µε­τα­φέ­ρει η Φανή Κα­βά­λα από τη µέχρι τώρα υλο­ποί­η­ση του Σχε­δί­ου δρά­σης του Δήµου  Αθη­ναί­ων για την κα­τα­πο­λέ­µη­ση της σε­ξουα­λι­κής πα­ρε­νό­χλη­σης στους χώ­ρους ερ­γα­σί­ας και εξυ­πη­ρέ­τη­σης πο­λι­τών:   «επί ένα χρόνο η σχε­τι­κή από­φα­ση του Δη­µο­τι­κού Συ­µβου­λί­ου έχει µεί­νει στα χαρ­τιά. Μά­λι­στα γνω­ρί­ζου­µε σχε­τι­κές κα­ταγ­γε­λί­ες που ως Σύλ­λο­γος πα­ρεί­χα­µε νο­µι­κή κά­λυ­ψη στις συ­να­δέλ­φισ­σες και ακόµη εκ­κρε­µεί το πό­ρι­σµα της ΕΔΕ. Είναι προ­φα­νές δη­λα­δή πως η Διοί­κη­ση του Δήµου ενερ­γεί µόνον αν την «βο­λεύ­ει» κι όταν την «βο­λεύ­ει», όπως βέ­βαια πράτ­τουν πα­ντού κι όχι µόνο στο Δήµο».

Δεν έχου­µε ψευ­δαι­σθή­σεις για αντι-σε­ξι­στι­κές πο­λι­τι­κές που σχε­διά­ζο­νται και υλο­ποιού­νται από την ερ­γο­δο­σία  και την κυ­βέρ­νη­ση  που νο­µο­θε­τεί την ελα­στι­κή ερ­γα­σία, που συ­µµε­τέ­χει επί­ση­µα σε συ­νέ­δρια γο­νι­µό­τη­τας και που ταυ­τί­ζει τις γυ­ναί­κες µε την κοι­νω­νι­κή ανα­πα­ρα­γω­γή. Έχο­ντας επί­γνω­ση ότι η έµφυ­λη βία στον κόσµο της δου­λειάς είναι µόνο ένα τµήµα της εκµε­τάλ­λευ­σης και κα­τα­πί­ε­σης που βιώ­νου­µε ως γυ­ναί­κες ερ­γα­ζό­µε­νες, καθώς η ρίζα του προ­βλή­µα­τος είναι η ανι­σό­τη­τα των γυ­ναι­κών στον κα­πι­τα­λι­σµό, πι­στεύ­ου­µε ότι το ερ­γα­τι­κό και το φε­µι­νι­στι­κό κί­νη­µα είναι ανα­γκαίο να συν­δυά­σουν τη δράση τους ενά­ντια στην έµφυ­λη βία και τις σε­ξι­στι­κές δια­κρί­σεις.

Ορό­ση­µο στην αγω­νι­στι­κή αυτή δράση η 8 Μάρτη 2022 µε τη διορ­γά­νω­ση µιας µε­γά­λης φε­µι­νι­στι­κής απερ­γί­ας και απερ­για­κής δια­δή­λω­σης στις 8 Μάρτη 2022. Στό­χος µας είναι οι διεκ­δι­κή­σεις της διε­θνούς φε­µι­νι­στι­κής απερ­γί­ας να φτά­σουν πα­ντού, στο δη­µό­σιο και στον ιδιω­τι­κό χώρο και να δια­µορ­φώ­σουν τους όρους που θα τρο­φο­δο­τή­σουν την προ­σπά­θεια -που θα συ­νε­χι­στεί και µετά τη φε­τι­νή 8η Μάρ­τη- να ανα­δει­χθούν τα έµφυ­λα ζη­τή­µα­τα και διεκ­δι­κή­σεις στους χώ­ρους ερ­γα­σί­ας και τα σω­µα­τεία.

/rproject.gr