Μπορείς να πηγαίνεις μπροστά βαδίζοντας προς τα πίσω; Γίνεται να πετάξεις στον ουρανό σκάβοντας βαθιά στη γη; Μπορείς να πας αριστερά στρίβοντας δεξιά; Επειδή η Γη είναι σφαιρική όλα τα παραπάνω οξύμωρα είναι πιθανά. Οπως και το να γίνει πράσινη μετάβαση μέσω μαύρων, κατάμαυρων ορυκτών καυσίμων. Εντάξει, το αέριο είναι άχρωμο, αλλά ως κατεξοχήν υδρογονάνθρακας δικαιούμεθα να το χρωματίσουμε συμβολικά κι αυτό μαύρο, σωστά;
ΚΙΜΠΙ
Σχεδόν το είχαμε πιστέψει ότι η στροφή της παγκόσμιας διακυβέρνησης σε πολιτικές ανάσχεσης της κλιματικής κρίσης και κυρίως η μεταστροφή των μεγάλων χορηγών της -από το χρηματοπιστωτικό σύστημα μέχρι τις πολυεθνικές του άνθρακα- είχε ψήγματα ειλικρίνειας και ανακλαστικά αυτοσυντήρησης. Ολα έγιναν πράσινα και -πιο φιλόδοξη απ’ όλους- η Ε.Ε. διακήρυξε τον στόχο να γίνει η πράσινη πρωτοπορία του πλανήτη. Ολα πρασίνισαν, ακόμα και το κρατικό ή εταιρικό χρέος.
Πράσινα ομόλογα, πράσινες επενδύσεις, πράσινες δεσμεύσεις των επιχειρηματικών ομίλων για δραστηριότητες με μηδενικό αποτύπωμα. Οπως τραγουδούσε κι ο μακαρίτης ο Χάρρυ Κλυνν τη δεκαετία του ’80, «έλα να πρασινίσουμε/και πράσινα να σμίξουμε/ κι από την πρασινάδα μας/να φάει κι η γελάδα μας». Δεν αναφερόταν στην ενεργειακή μετάβαση, την ΠΑΣΟΚική πλημμυρίδα εννοούσε, αλλά κουμπώνει. Διότι ακόμα κι οι γελάδες και οι εκπομπές μεθανίου από βουστάσια και χοιροστάσια ενοχοποιήθηκαν για την κλιματική κρίση. Μαζί σας, παιδιά, αλλά γιατί το μεθάνιο που πέρδονται οι αγελάδες και τα γουρουνάκια είναι χειρότερο από το μεθάνιο του αερίου;
Σ’ αυτές τις πράσινες απορίες η ευρωπαϊκή ηγεσία δίνει σκουροπράσινες, φαιοπράσινες, μαύρες σαν τον λιθάνανθρακα ή άχρωμες σαν το αέριο απαντήσεις. Ο Μητσοτάκης ξαναβγάζει βυθοκόρους και γεωτρύπανα στη θάλασσα, η Φον ντερ Λάιεν ψωνίζει LNG, στην Ευρώπη φυτρώνουν σταθμοί υγροποιημένου αερίου, ο Μοραβιέτσκι βγάζει λιγνίτη να χορτάσει η ψυχή μας, ο Σολτς προσκυνάει τον εμίρη του Κατάρ, οι τράπεζες τα σκάνε με άγρια χαρά στο νέο μεγάλο πάρτι του άνθρακα. Αυτό δεν το λες και πράσινη μετάβαση, έτσι;
.efsyn.gr
