Tην ώρα του θανάτου και της προσφυγιάς του ουκρανικού λαού το ουκρανικό καθεστώς αλλάζει ονόματα δρόμων, αντικαθιστά αγάλματα, με ιδιαίτερη προτίμηση σε κάθε είδους ναζί.
Δήμητρα Μυρίλλα
Κάτω ο Πούσκιν, έξω ο Τσαϊκόφσκι, μαύρο στον Ντοστογιέφσκι… Το κυβερνητικό καθεστώς της Ουκρανίας ήταν αναμενόμενο – από τη στιγμή που ενθυλάκωσε στον κρατικό, διοικητικό και στρατιωτικό μηχανισμό τις ναζιστικές συμμορίες – να εξαφανίσει κάθε ορατή υπενθύμιση του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ένωση και οπωσδήποτε της μεγάλης Αντιφασιστικής Νίκης.
Στην πραγματικότητα ήταν αναμενόμενο να εξαφανίσει και κάθε, ορατή ή μη, υπόμνηση της ρώσικης κουλτούρας είτε αυτή ημερολογιακά σχετίζεται με τα 70 χρόνια σοσιαλισμού είτε όχι. Διότι ναζισμός, καθώς και ο συναγελασμός με τους ναζί, σημαίνει ακριβώς αυτό: αποκλεισμό και εξόντωση με όρους καταγωγικούς, φυλετικούς, εθνοτικούς και φυσικά ιδεολογικούς.
Καμία έκπληξη λοιπόν, αλλά οπωσδήποτε αποτροπιασμός για ένα καθεστώς, το οποίο την ώρα του θανάτου και της προσφυγιάς του ουκρανικού λαού προβαίνει στις παρακάτω κινήσεις:
Μετονομάζει μαζικά δρόμους και βάζει στη θέση των Ρώσων λογοτεχνών, μουσικών, επιστημόνων, ονόματα Ουκρανών ναζί που πολέμησαν με τους Γερμανούς ναζί την ώρα που η Σοβιετική Ενωση θυσίαζε στον αντιφασιστικό αγώνα 20 εκ. ανθρώπους.
Άλλοι ναζί που πολέμησαν μέσα από τις γραμμές της 14ης Εθελοντικής Μεραρχίας Πεζικού των SS «Γκαλίτσινα» πήραν τη θέση του Ντοστογιέφσκι, του Νεκράσοφ (Ρώσος ποιητής), του Μεντελέγιεφ (Ρώσος χημικός) κ.ά. Συνολικά υπάρχουν πάνω από 20 δρόμοι στη λίστα για μετονομασία και όλοι παίρνουν ονόματα Ουκρανών ναζί (ria.ru/20220413/ulitsy).
Την ίδια ώρα με τα παραπάνω το ουκρανικό καθεστώς ετοιμάζεται να νομοθετήσει – στη «δημοκρατική» βουλή, του ενός και μόνου κόμματος γιατί όλα τα άλλα βγήκαν εκτός νόμου – την απαγόρευση μετάδοσης ρωσικής μουσικής σε τηλεόραση, ραδιόφωνο και δημόσιους χώρους.
Παράλληλα, κατεβάζει τα μνημεία της Αντιφασιστικής Νίκης ώστε όπως δηλώνουν οι καθεστωτικές αρχές να μην μείνει «ούτε ίχνος κομμουνιστικού καθεστώτος».
Την ίδια στιγμή στη Δύση συνεχίζεται η υστερία ακυρώσεων και απομακρύνσεων για ό,τι σχετίζεται με τη ρωσική κουλτούρα.
Κι αν όλα αυτά στην πιο βίαιη εκδοχή τους είναι εφιαλτικά, στην πιο «εξευγενισμένη» απλώς γελοία. Δυστυχώς, άλλωστε, το γελοίο αποτελεί συστατικό στοιχείο του επικίνδυνου μέχρι να μετατραπεί σε ζοφερό.
