Εχει ασφαλώς πτωτική πορεία η κυβέρνηση -αυτό δα έλειπε μετά την τόσο ανάλγητη και αντικοινωνική πολιτική της και το απειλητικό ρεύμα ακρίβειας που φυσάει σε όλα τα νοικοκυριά και παγώνει και την ελάχιστη κινούμενη μορφή ζωής.
Η πτώση φαίνεται πλέον και στις δημοσκοπήσεις, για όποιον δίνει βάρος σε αυτές, και αυτό έχει αρχίσει να εκνευρίζει όχι μόνο τα στελέχη της κυβέρνησης αλλά και τα παπαγαλάκια της, που κρώζουν καθημερινά στα κανάλια της τηλοψίας. «Ναι, -λένε- μπορεί να συμβαίνει αυτό, αλλά δεν βλέπουμε και καμιά άνοδο στην αντιπολίτευση [στον μισητό ΣΥΡΙΖΑ]» και ίσως να έχουν κάποιο δίκιο. Δεν χολοσκάνε να δουν τι ζυμώσεις γίνονται στο εκλογικό σώμα, δεν παρατηρούν τις διεργασίες στο Κίνημα Αλλαγής και αδιαφορούν ή δεν κατανοούν ότι υπάρχει ακόμη διστακτικότητα, ότι χρειάζεται ένας ικανός χρόνος ώστε να φανερώσουν οι εκλογείς προς τα πού θα γείρει τελικά η προτίμησή τους στην κάλπη.
Γιώργος Σταματόπουλος
Εκείνο που πια δεν κρύβεται είναι η έλλειψη ψυχραιμίας και τα συνεχή τους λεκτικά ολισθήματα: οι αντιφάσεις, οι διαψεύσεις, οι αντινομίες, οι παλιλλογίες, οι βερμπαλισμοί και κάθε είδους ανοησία που εκστομίζουν, ανέλεγκτα πλέον, διότι δεν έχουν και το υπόβαθρο να καλύψουν τα ρητορήματά τους με κομψό και αληθοφανή τρόπο -τα έχουν εντελώς χαμένα, ίσως διότι δεν περίμεναν μια τόσο γρήγορη ανατροπή. Αυτά παθαίνουν οι κομπορρήμονες, οι φουσκωμένοι διάνοι και οι φανατικοί αντιαριστεροί [που ήθελαν οι καημένοι να καταργήσουν τις αριστερές ιδέες].
Η Αριστερά βεβαίως τον χαβά της -χίλια κομμάτια και περιφρούρηση του μικρού τους κόμματος, χωρίς κανέναν ζήλο να εισπράξουν εκλογικά οφέλη από την απογοήτευση του κόσμου, αλλά και την αμηχανία του. Το ΚΚΕ για τους δικούς του λόγους [όχι και τόσο κατανοητούς] έχει χτίσει τείχη απόρθητα για οποιαδήποτε συνεργασία με άλλα όμορης ιδεολογίας κόμματα και επιμένει ότι πρέπει να γκρεμιστεί ο καπιταλισμός πρώτα και μετά να οργανωθούμε -υπάρχει μια λογική αλλά μήπως πρέπει να αναρωτηθούν εάν είναι σκουριασμένη ή παρωχημένη και ότι κάπως διαφορετικά, με σύγχρονο μάτι, πρέπει να δουν την πολιτική πραγματικότητα [αλλά και τη γενική πραγματικότητα];
Δεν μπορεί κανείς να ξέρει τι διεργασίες συντελούνται στο εσωτερικό αυτού του κόμματος [που, όμως, έχει αρχίσει και γίνεται συμπαθές σε πολλούς αναποφάσιστους αριστερούς πολίτες, τόσο ώστε να το επιλέξουν για την ψήφο τους]. Στο επίσης συμπαθές κόμμα του Βαρουφάκη [ΜέΡΑ25] φαίνεται να γίνεται κάποιος ηθικός και ιδεολογικός αναβρασμός με τόσες παραιτήσεις στελεχών του που παρατηρούνται το τελευταίο διάστημα και προκαλούν βεβαίως σύγχυση, αποθαρρύνοντας έτσι πολλούς πιθανούς ψηφοφόρους.
Δεν γίνεται λόγος για τα κόμματα που ευαγγελίζονται την Αριστερά αλλά δεν κατόρθωσαν έως τώρα να εισέλθουν στο μέγαρο της Βουλής των Ελλήνων, τη Λαϊκή Ενότητα και την πάλαι ποτέ φιλόδοξη Πλεύση Ελευθερίας. Βέβαια πάντα υπάρχει καιρός για αναστοχασμό στα στελέχη ή στους υπεύθυνους αυτών των κομμάτων και για ομόνοια [συνεργασία] -και ας μη φανεί αυτό αστείο.
efsyn.gr
