Πριν παραθέσουμε το εξαιρετικό άρθρο της Ευγενίας Κουντούρη, να ενημερώσουμε ότι Τσίπρας και Κοντονής της ευχήθηκαν συγχαρητήρια!
Από koolnews:
Θυμάμαι μία σκηνή από την παλιά, καλή ελληνική ταινία «Η Ρένα είναι οφ σάιντ», με πρωταγωνίστρια την Ρένα Βλαχοπούλου, η οποία θεωρώ πως εκφράζει απόλυτα την ελληνική κοινωνία. Σε αυτή τη σκηνή η Βλαχοπούλου βρίσκεται στις εξέδρες του γηπέδου κι ακούει τον οπαδό της ομάδας, που υποδύεται ο Ανδρέας Ζαρταλούδης, να χαρακτηρίζει τον ίδιο παίκτη πότε «κρέας, ανίκανο και χαραμοφάη» και πότε «ήρωα, λεβέντη και… Καραϊσκάκη».
Γράφει η Ευγενία Κουντούρη
Όπως ακριβώς δηλαδή γίνεται ιστορικά στην χώρα μας με όλους, όχι μόνο τους αθλητές, αλλά όσους για κάποιο λόγο είναι γνωστοί στον κόσμο. Την μία στιγμή είναι «ήρωες» και την αμέσως επόμενη «άχρηστοι». Η μνήμη χρυσόψαρου είναι ένα από τα χαρακτηριστικά του Έλληνα και το ίδιο ακριβώς φαίνεται πως συνέβη και στην περίπτωση της πρωταθλήτριας του τριπλούν, Βούλας Παπαχρήστου.
Της αθλήτριας που πριν από λίγες ημέρες πήρε το χάλκινο μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα κλειστού στίβου και ξαφνικά «μας έκανε όλους περήφανους», ενώ το τελευταίο μετάλλιο που είχε πάρει ήταν αυτό που της είχε απονέμει το Περιοδικό Time, το… αργυρό μετάλλιο ρατσισμού.
Σήμερα, η Παπαχρήστου αποθεώνεται από το σύνολο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης για το μεγάλο της «come back». Όπως σημειώνεται σε διάφορα ρεπορτάζ, η 27χρονη αθλήτρια κατάφερε να ξεπεράσει τον αποκλεισμό της από τους Ολυμπιακούς αγώνες του Λονδίνου το 2012, κατάφερε να σταθεί ξανά στα πόδια της μετά από μία μεγάλη αποχή από τον στίβο, να φανεί δυνατή και να επανέλθει σε υψηλό επίπεδο. Η αθλήτρια που κατάφερε να βάλει πίσω της τον «πόλεμο που δέχτηκε» και σαν μια πραγματική ηρωίδα, «αναγεννήθηκε μέσα από τις στάχτες της».
Πολύ ωραία και … εύστοχα όλα αυτά, αν μάλιστα σκεφτούμε πως σήμερα είναι η παγκόσμια ημέρας ποίησης. Θα αναρωτηθεί κανείς, που δεν γνωρίζει «γιατί δέχτηκε πόλεμο αυτό το κορίτσι; Ποιος ήταν ο λόγος του αποκλεισμού της από τους Ολυμπιακούς αγώνες; Κάποιος σοβαρός τραυματισμός;»
Εύλογα ερωτήματα από τη στιγμή που σχεδόν όλα τα αφιερώματα παρουσιάζουν λίγο ως πολύ, μία… αδικία αυτό που υπέστη το «καημένο το κορίτσι». Η «ηρωίδα», η … σύγχρονη Μπουμπουλίνα. Μία «Μπουμπουλίνα» με φασιστικές και ρατσιστικές ιδέες. Ένα «κοριτσάκι» που δικαιολογεί την βιαιοπραγία εναντίον των γυναικών. Που λατρεύει τα όπλα, που θεωρεί πως οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής «απλά εκφράζουν τον κόσμο στην Βουλή». Ποιον ακριβώς κόσμο εκφράζουν όμως;
Από μικρή έδειχνε λίγο… ατίθαση πάντως κι από μικρή δικαιολογούνταν. Όπως για παράδειγμα το 2009 στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα κλειστού στίβου στο Τορίνο. Τότε, αποφάσισε πως δεν ήθελε να περιμένει την σειρά της στα δοκιμαστικά και μπήκε μπροστά από την Γαλλίδα αθλήτρια Τερέζα Νζολά. Όταν η, έγχρωμη, αθλήτρια της ζήτησε να πάει στη σειρά της, η Παπαχρήστου στην πάτησε με τα σπάικς και παρέμεινε στην θέση της. Η ομοσπονδία δεν την τιμώρησε, αφού στα δοκιμαστικά είχε κάνει ατομικό ρεκόρ και όπως ελέχθη τότε «αυτές οι … αντιδικίες την βοηθούσαν να “φτιαχτεί” ενόψει του άλματος».
Η σχέση της με τον Ηλία Κασιδιάρη έπαιξε σαφώς ρόλο στην εικόνα που είχε διαμορφωθεί το 2013 για εκείνην. Ουσιαστικά επιβεβαίωνε τις πεποιθήσεις της, χωρίς να αφήνει αμφιβολίες για το πραγματικό νόημα των τοποθετήσεων της. Εάν αυτές δεν είχαν γίνει ξεκάθαρος όταν πόσταρε το παραπάνω σχόλιο, ή φωτογραφίες όπλων.
Η Βούλα Παπαχρήστου είναι σαφώς μια προικισμένη αθλήτρια, η οποία όμως δεν θα έπρεπε ποτέ να έχει εκπροσωπήσει την χώρα μας, σε οποιαδήποτε διεθνή οργάνωση. Ίσως γιατί πιστεύω πως οι πραγματικά μεγάλοι αθλητές δεν μετριούνται μόνο από τα μετάλλια που κατακτούν. Ίσως γιατί θεωρώ πως το ήθος είναι ισάξιο των αθλητικών επιδόσεων. Ίσως πολύ απλά γιατί δεν γουστάρω να εκπροσωπεί την χώρα μου (κι εμένα) μια «κοπελίτσα» με φασιστικές πεποιθήσεις.
Από το 2012 μέχρι σήμερα άλλαξαν αρκετά πράγματα στη ζωή της Βούλας Παπαχρήστου, τόσο στον αθλητισμό όσο και στην προσωπική της ζωή. Είναι πλέον και μητέρα ενός μικρού κοριτσιού. Εάν μαζί άλλαξαν και οι πεποιθήσεις της, είναι άγνωστο. Εάν όντως έχει μετανιώσει κι έχει αναγνωρίσει τα λάθη της, τότε ας δεχτούμε όλοι μαζί πως απλά υπήρξε ένα «νεαρό κορίτσι που παραπλανήθηκε» κι ας την χειροκροτήσουμε.
Εάν συνεχίζει όμως να πιστεύει σε όσα έλεγε τότε, ας ελπίσουμε πως δεν θα την δούμε ούτε στους Ολυμπιακούς του Ρίο. Κι ας μην πάρουμε το πολυπόθητο μετάλλιο, που φαίνεται πως είναι ικανή να μας φέρει. Ας κρατήσουμε απλά την αξιοπρέπεια μας.
