«Η Συμφωνία είναι έγκλημα κατά της Ελλάδας και των προσφύγων»
Ο ευρωβουλευτής της ΛΑΕ υποστηρίζει ότι η κυβέρνηση υπέγραψε μια συμφωνία που κλείνει οριστικά τα χερσαία σύνορα της Ελλάδας και επιπλέον μετατρέπει την προσφυγική κρίση σε ελληνικό πρόβλημα. Την ίδια ώρα το τρομοκρατικό χτύπημα στις Βρυξέλλες χρησιμοποιείται από την ΕΕ για να πάρει μέτρα που απειλούν τη δημοκρατία, την εθνική κυριαρχία και την ελευθερία των ίδιων των Ευρωπαίων
Η έναρξη της ισχύος της Συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας στις 20 Μαρτίου 2016 σηματοδότησε τα νέα δεδομένα και τις επιπτώσεις για την Ελλάδα.
Τα σύνορα της ΠΓΔΜ πρακτικά ορίστηκαν ως σύνορα της Ευρώπης από τη μια πλευρά και από την άλλη οριοθετήθηκε ένας άλλος χώρος, για την υποδοχή, παραμονή και μετακίνηση προσφύγων και μεταναστών, ο ενιαίος χώρος Ελλάδας – Τουρκίας. Η στεγανή Ευρώπη από τη μια, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες από την άλλη.
Όσοι βρίσκονται εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα δεν έχουν άλλη προοπτική, από το να υποβάλουν αίτημα ασύλου στην Ελλάδα, παρά τη θέλησή τους, αλλιώς να επιστρέψουν στις χώρες προέλευσής τους, τις οποίες εγκατέλειψαν είτε λόγω πολεμικών συγκρούσεων είτε γιατί ονειρεύτηκαν ένα καλύτερο αύριο στον ευρωπαϊκό παράδεισο.
Απρόθυμη η ΕΕ
Όσοι θα φτάσουν μετά τις 20 Μαρτίου και μπουν σε καθεστώς διεθνούς προστασίας, δηλαδή ζητήσουν άσυλο στην Ελλάδα, θα παραμείνουν πάλι σε ελληνικό έδαφος, γιατί εκτός από την μέχρι σήμερα απροθυμία των χωρών μελών της ΕΕ, αλλά και λόγω της ίδιας της ανικανότητας των οργάνων της ΕΕ να επιβάλουν τα από κοινού συμφωνηθέντα, μια σειρά χωρών δηλώνουν, πριν ή μετά τις επιθέσεις των Βρυξελλών, ότι δεν προτίθενται να δεχτούν κανένα πρόσφυγα, μετανάστη ή μουσουλμάνο στο έδαφος τους.
Επιπλέον, ακόμη και αν υπάρξει πρόθεση από κάποια ευρωπαϊκή χώρα να υποδεχτεί έστω και τον παραμικρό αριθμό Σύρων προσφύγων (οι άλλες εθνικότητες ούτε καν αναφέρονται), προηγούνται όσοι βρίσκονται στην Τουρκία και όχι αυτοί που είναι εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα. Όλοι οι υπόλοιποι, ανεξάρτητα από το αν είναι οικονομικοί μετανάστες ή Σύροι πρόσφυγες, ανεπιθύμητοι για την Ευρώπη, θα τους επιβάλλεται να επιστρέψουν στην Τουρκία ή μέσω αυτής όπου αλλού τους φέρει η τύχη.
Είχαμε ήδη επισημάνει, από την 11 Μαρτίου, όλα τα μελανά σημεία των αποφάσεων της πρώτης Συνόδου Κορυφής ΕΕ-Τουρκίας, την οποία χαρακτηρίσαμε «έγκλημα κατά της Ελλάδας και των προσφύγων», πριν ακόμη την πρόσφατη συμφωνία στην τελική της μορφή.
Ουσιαστικά, παραμερίζοντας κάθε ανθρωπιστικό και ηθικό κεφάλαιο, μαζί με τα ανθρώπινα δικαιώματα, η ελληνική κυβέρνηση υπέγραψε μια συμφωνία που κλείνει οριστικά τα χερσαία σύνορα της Ελλάδας και επιπλέον μετατρέπει την προσφυγική κρίση σε ελληνικό πρόβλημα.
Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, όπως και άλλες ανθρωπιστικές, Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και εθελοντές, αποχωρούν από τα πεδία, εκφράζοντας έτσι τη δυσφορία τους για τη συμφωνία που δεν σέβεται το προσφυγικό δίκαιο, αλλά και γιατί αρνούνται να υπηρετήσουν τα κέντρα κράτησης, στα οποία μετατρέπονται τα Hot Spots των νησιών του Αιγαίου.
Είναι χαρακτηριστικό, ότι η Σύνοδος Κορυφής «ξέχασε» ακόμα και να αναφέρει ότι η Ευρώπη θα ασχοληθεί, έστω και στο μέλλον, με τους ανήλικους πρόσφυγες συνοδευόμενους ή μη, οι οποίοι συχνά πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης και εμπορίας. Η κατάσταση, έτσι όπως διαμορφώθηκε, ανέδειξε τα πραγματικά όρια της «δημοκρατικής» Ευρώπης, ένα παραμύθι που βούλιαξε στα νερά του Αιγαίου μαζί με τον μικρό Αϊλάν.
Ποιοι κερδίζουν;
Κερδίζουν οι συντηρητικές δυνάμεις της Ευρώπης, που ήθελαν να στεγανοποιήσουν το χώρο τους από τους μετανάστες που έρχονται και κυρίως αυτούς που πρόκειται να έρθουν.
Κερδίζει αναμφισβήτητα η Τουρκία, που μέσω του προσφυγικού και με την βοήθεια της Ελλάδας που τη «βάφτισε» ασφαλή χώρα, κατάφερε να ξεφύγει από την ακραία απομόνωσή της, ιδιαίτερα λόγω της στάσης της απέναντι στη Συρία και όλη την ευρύτερη περιοχή. Επιπλέον άνοιξε ένα μεγάλο κεφάλαιο: η Τουρκία, με πολύ έντονο τρόπο, έθεσε ξανά τις πάγιες διεκδικήσεις της.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός, παρά το γεγονός ότι δεν συναίνεσε στο άνοιγμα των Κεφαλαίων που ζητούσε η Τουρκία, δεν μπόρεσε να αρθρώσει ούτε μια λέξη στο Συμβούλιο για το Casus Belli και άλλα ζητήματα, που ανέπτυσσε σε συνεντεύξεις.
ΤΡΟΜΟΦΟΒΙΑ ΜΕΤΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΙΣ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ
Κερδίζουν έδαφος οι ξενοφοβικές, ρατσιστικές και αντιλαϊκές φωνές
Ο ι αιματηρές επιθέσεις στις Βρυξέλλες θα αποτελέσουν άμεσα ένα σθεναρό επιχείρημα για ακόμη πιο συντηρητική, αντιλαϊκή, ξενοφοβική πολιτική, με ρητορική που θα αγγίζει ή θα υπερβαίνει αυτή των εθνικιστικών και ακροδεξιών δυνάμεων και μορφωμάτων, αυτών που με αφορμή το προσφυγικό, κερδίζουν έδαφος και έδρες σε όλη την Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη, ιδιαίτερα μάλιστα σε χώρες όπου αναμένονται εκλογικές αναμετρήσεις στο άμεσο μέλλον.
Θα εντείνουν τις συζητήσεις με σκοπό την τελική επιβολή, υπό το φόβο της τρομοκρατίας, ακόμη πιο ακραίων μέτρων «έκτακτης ανάγκης», που θα αποκλείουν, θα περιορίζουν ή θα δυσχεραίνουν μετακινήσεις, συγκεντρώσεις, διαμαρτυρίες πολιτών, την ενημέρωση, την προστασία προσωπικών δεδομένων κ.λπ.
Η τρομοφοβία θα επιταχύνει νομοθετικές και συνταγματικές αλλαγές σε εθνικό επίπεδο με σκοπό την εφαρμογή των ήδη εκκολαπτόμενων σχεδίων για επεμβάσεις στρατιωτικού χαρακτήρα και ακραίας αστυνόμευσης ακόμη και μέσα στις πόλεις, στρατιωτικές ομάδες ταχείας επέμβασης στα σύνορα των χωρών, που θα επεμβαίνουν ακόμη και χωρίς να κληθούν από εθνικές κυβερνήσεις.
Μουσουλμάνοι τα πρώτα θύματα
Οι πολύνεκρες τρομοκρατικές επιθέσεις δεν είναι προϊόν θρησκευτικής πίστης ή αντίδρασης και καταδικάζονται από τον μουσουλμανικό κόσμο. Δεν επιτρέπεται να συγχέεται ο μουσουλμάνος, πολίτης,πρόσφυγας ή μετανάστης, με τους εκπροσώπους του αποκαλούμενου Ισλαμικού Κράτους και τις θηριωδίες τους. Ο ίδιος ο πληθυσμός της Συρίας και του Ιράκ είναι τα πρώτα θύματα τους και μετακινούνται ή μεταναστεύουν για να γλυτώσουν.
Αυτοί που αναλαμβάνουν την υλοποίηση τέτοιων εγκληματικών ενεργειών σε ευρωπαϊκό έδαφος είναι νέοι, κυρίως Ευ-ρωπαίοι πολίτες δεύτερης ή τρίτης γενιάς, που μεγάλωσαν στα γκέτο ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων, σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, συχνά με ιστορικό μικροπαραβατικότητας και πλεόνασμα οργής, χωρίς μόρφωση, δουλειά και προοπτική.
Δεν εντάχθηκαν στην πλειοψηφία τους στις τοπικές κοινωνίες, όπως και οι πρόγονοί τους, γιατί κανείς δεν φρόντισε γι’ αυτό. Αυτοί στρατεύτηκαν στο ΙΚ, αυτοί επέστρεψαν στην Ευρώπη, προσηλυτισμένοι και ορκισμένοι στον παραλογισμό και τη βαρβαρότητα, ακόμη και με τίμημα την ίδια τους τη ζωή.
ΠΟΥ ΒΑΔΙΖΕΙ Η ΕΥΡΩΠΗ;
Η Ευρώπη εμφανίζεται ανεπαρκής, περιχαρακωμένη, τρομοκρατημένη και ευάλωτη, παρά τα γιγάντια μέτρα ασφαλείας και του αποκλεισμού, που ισχύουν από τον περασμένο Νοέμβριο. Η στεγανή Ευρώπη, με φράχτες και κλειστά σύνορα, είναι η ίδια Ευρώπη που δεν κατάφερε να αποτρέψει τη φρίκη. Είναι αυτή η Ευρώπη που, αν το επιτρέψουν οι λαοί της, θα γίνει ακόμη πιο υποκριτική και συντηρητική μέσα στη χρονιά που διανύουμε, σε βάρος των πολιτών της και προς όφελος ακραίων αντιδραστικών και συντηρητικών συμφερόντων και δυνάμεων που ακυρώνουν τις συνήθως αποκαλούμενες «ευρωπαϊκές αξίες» και «κεκτημένα», αλλά κυρίως απειλούν τη δημοκρατία, την εθνική κυριαρχία και την ελευθερία των ίδιων των Ευρωπαίων. Η Ελλάδα πάντως παραμένει η απόλυτα χαμένη.
του Νίκου Χουντή
