Μπροστά στις εκλογές – ψήφο στα κόμματα της Αριστεράς

Μπροστά στις εκλογές – ψήφο στα κόμματα της Αριστεράς

  • |

Μετά από πάνω από μια δεκαετία κρίσης, αστάθειας και επιθέσεων, μετά την πανδημία και το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία, η διεθνής οικονομία βρίσκεται ξανά στη δίνη μιας νέας κρίσης.

Τρά­πε­ζες κα­ταρ­ρέ­ουν, μι­κρές και με­σαί­ες επι­χει­ρή­σεις θα κλεί­σουν σε τε­ρά­στιους αριθ­μούς, εκα­τομ­μύ­ρια θα βρε­θούν στην ανερ­γία, χώρες θα χρε­ο­κο­πή­σουν και θα βρε­θούν στα νύχια του ΔΝΤ, η φρίκη και η πείνα στις χώρες του «τρί­του κό­σμου» θα με­γα­λώ­σουν, οι πα­γκό­σμιοι αντα­γω­νι­σμοί και η κούρ­σα των εξο­πλι­σμών θα εντα­θούν, το πε­ρι­βάλ­λον κα­τα­στρέ­φε­ται ασύ­στο­λα. Ο πα­γκό­σμιος κα­πι­τα­λι­σμός δεί­χνει για μια ακόμη φορά το απο­κρου­στι­κό του πρό­σω­πο. 

Άνδρος Παγιάτσος*

Από την άλλη οι αντι­στά­σεις με­γα­λώ­νουν: Γαλ­λία, Βρε­τα­νία, Ισ­ρα­ήλ, Γερ­μα­νία, κι όχι μόνο, δεί­χνουν τον δρόμο στον οποίο θα μπουν κι άλλα ερ­γα­τι­κά κι­νή­μα­τα και λαοί την επό­με­νη πε­ρί­ο­δο.

Σ’ αυτές τις συν­θή­κες ο με­γά­λος απών, διε­θνώς, είναι δυ­στυ­χώς «η Αρι­στε­ρά που δεν θα ξε­που­λιέ­ται και δεν θα ξε­που­λά». Με άλλα λόγια, λεί­πει η Αρι­στε­ρά που θα δώσει τη μάχη με συ­νέ­πεια και σχέ­διο για τα κα­θη­με­ρι­νά ζη­τή­μα­τα πα­ράλ­λη­λα με την πάλη για την ανα­τρο­πή του συ­στή­μα­τος και για μια εναλ­λα­κτι­κή κοι­νω­νία: σο­σια­λι­στι­κή, με την πραγ­μα­τι­κή έν­νοια του όρου, στη­ριγ­μέ­νη στην ερ­γα­τι­κή δη­μο­κρα­τία.

Στις επερ­χό­με­νες εκλο­γές στη χώρα μας, το δί­λημ­μα μπρο­στά στα λαϊκά κι ερ­γα­τι­κά στρώ­μα­τα είναι με­γά­λο. Έχου­με μια μι­ση­τή κυ­βέρ­νη­ση, κυ­νι­κή και αδί­στα­κτη, μια συμ­μο­ρία ακραί­ων νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρων και ακρο­δε­ξιών, απο­φα­σι­σμέ­νων να μην αφή­σουν τί­πο­τα όρθιο, προ­σφέ­ρο­ντας «γη και ύδωρ» στο με­γά­λο κε­φά­λαιο.

Μπρο­στά σε ση­μα­ντι­κά τμή­μα­τα του πλη­θυ­σμού υπάρ­χει το εκ­βια­στι­κό δί­λημ­μα να ψη­φί­σουν ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ για να φύγει ο Μη­τσο­τά­κης. Όμως ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ είναι πια ένα κόμμα του συ­στή­μα­τος! Κάρ­φω­σε πι­σώ­πλα­τα το ιστο­ρι­κό όχι του ελ­λη­νι­κού λαού στο δη­μο­ψή­φι­σμα του Ιούλη του 2015 και με το ξε­πού­λη­μα όλων όσων δια­κή­ρυτ­τε γε­λοιο­ποί­η­σε την έν­νοια της Αρι­στε­ράς απο­γοη­τεύ­ο­ντας τους αν­θρώ­πους της Αρι­στε­ράς και των κι­νη­μά­των σε διε­θνές επί­πε­δο. Είναι το κόμμα που με την υπο­τα­γή του στις απαι­τή­σεις της ελ­λη­νι­κής και ευ­ρω­παϊ­κής άρ­χου­σας τάξης δη­μιούρ­γη­σε τις προ­ϋ­πο­θέ­σεις για να επι­στρέ­ψει η ΝΔ του Μη­τσο­τά­κη στην κυ­βέρ­νη­ση. Το ίδιο θα κάνει και αυτή τη φορά, σε πε­ρί­πτω­ση που σχη­μα­τί­σει την λε­γό­με­νη «προ­ο­δευ­τι­κή κυ­βέρ­νη­ση» που επι­κα­λεί­ται.

Την τε­λευ­ταία πε­ρί­ο­δο βλέ­που­με μια στα­δια­κή ανα­γέν­νη­ση των κι­νη­μά­των. Ερ­γα­τι­κοί αγώ­νες όπως αυτός της e-food, νε­ο­λαι­ί­στι­κοι αγώ­νες ενά­ντια στην κα­τα­στο­λή και την πα­νε­πι­στη­μια­κή αστυ­νο­μία, αγώ­νες όπως των καλ­λι­τε­χνών και των σπου­δα­στών στις καλ­λι­τε­χνι­κές σχο­λές, μα­χη­τι­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις ενά­ντια στους βια­σμούς και τις γυ­ναι­κο­κτο­νί­ες, βρί­σκο­νται σε δια­δι­κα­σία κλι­μά­κω­σης. Η άτυπη γε­νι­κή απερ­γία της 8ης Μάρτη ενά­ντια στο έγκλη­μα στα Τέμπη θύ­μι­σε τα με­γά­λα κι­νή­μα­τα της επο­χής του 2010-13.

Οι αγω­νι­στές της Αρι­στε­ράς έχου­με ευ­θύ­νη να προ­σπα­θή­σου­με να δώ­σου­με προ­ο­πτι­κή στα κι­νή­μα­τα αυτής αλλά και της επό­με­νης πε­ριό­δου. Αυτό, πο­λι­τι­κά, στις επερ­χό­με­νες εκλο­γές, ση­μαί­νει ότι πρέ­πει να ενι­σχυ­θεί η Αρι­στε­ρά. Η άνο­δος της Αρι­στε­ράς μπο­ρεί να λει­τουρ­γεί ενι­σχυ­τι­κά για την άνοδο των κι­νη­μά­των και η άνο­δος των κι­νη­μά­των έχει ση­μα­σία να ενι­σχύ­ει την άνοδο της Αρι­στε­ράς.

Την ίδια στιγ­μή όμως πρέ­πει να πούμε πως δυ­στυ­χώς η ει­κό­να της Αρι­στε­ράς είναι απο­γοη­τευ­τι­κή.

Το κύριο κόμμα της Αρι­στε­ράς, το ΚΚΕ, δεν λει­τουρ­γεί ενω­τι­κά προς την υπό­λοι­πη Αρι­στε­ρά και τα κι­νή­μα­τα. Ενώ, στις τε­λευ­ταί­ες με­γά­λες κι­νη­το­ποι­ή­σεις για τα Τέμπη αρ­νή­θη­κε να προ­βά­λει το αί­τη­μα της επι­στρο­φής του ΟΣΕ στο δη­μό­σιο –ένα αί­τη­μα που αγκα­λιά­ζει η πλειο­ψη­φία της κοι­νω­νί­ας–αδια­φο­ρώ­ντας προ­φα­νώς αν οι συ­γκοι­νω­νί­ες, το ρεύμα, το νερό, κλπ είναι στα χέρια ιδιω­τών κερ­δο­σκό­πων ή απο­τε­λούν δη­μό­σιες επι­χει­ρή­σεις. Το ΜΕΡΑ 25 με­τα­κι­νεί­ται την τε­λευ­ταία πε­ρί­ο­δο προς τα αρι­στε­ρά, κι αυτό είναι ση­μα­ντι­κό και πολύ θε­τι­κό, όμως δεν έχει μπο­ρέ­σει να πεί­σει για τη φυ­σιο­γνω­μία και τις προ­ο­πτι­κές του. Ο λόγος του πα­ρα­μέ­νει θολός και δυσ­νό­η­τος για τα λαϊκά στρώ­μα­τα. Η σύν­θε­σή του αλλά και οι θέ­σεις του δεν μπο­ρούν να δώ­σουν εγ­γυ­ή­σεις για το τι ακρι­βώς θα κάνει σε πε­ρί­πτω­ση που πιε­στεί να συμ­με­τέ­χει στην λε­γό­με­νη «προ­ο­δευ­τι­κή δια­κυ­βέρ­νη­ση» ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΠΑ­ΣΟΚ. Τέλος η ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ μένει κα­θη­λω­μέ­νη σε πολύ χα­μη­λά πο­σο­στά και γι’ αυτό φταί­νε, κατά τη γνώμη μας, τα δικά της ελ­λείμ­μα­τα και λάθη: η άρ­νη­σή της να δου­λέ­ψει από κοι­νού με άλλες ορ­γα­νώ­σεις και κόμ­μα­τα της Αρι­στε­ράς που δεν συμ­φω­νούν με το πρό­γραμ­μά της, απο­τε­λεί στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα την αχίλ­λειο πτέρ­να της.

Σε όλη την ιστο­ρία του επα­να­στα­τι­κού κι­νή­μα­τος, παρά τις όποιες αλ­λα­γές στις αντι­κει­με­νι­κές συν­θή­κες, η τα­κτι­κή του «Ενιαί­ου Με­τώ­που» (συ­νερ­γα­σία με άλλες δυ­νά­μεις του μα­ζι­κού κι­νή­μα­τος με τις οποί­ες υπάρ­χει πο­λι­τι­κή ή και ιδε­ο­λο­γι­κή δια­φω­νία) απο­τε­λεί επι­τα­κτι­κή ανά­γκη. Καμία ορ­γά­νω­ση της αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής Αρι­στε­ράς δεν θα μπο­ρέ­σει να προ­χω­ρή­σει και να μα­ζι­κο­ποι­η­θεί αν δεν υιο­θε­τεί το Ενιαίο Μέ­τω­πο. Η ακρι­βής μορφή του Ενιαί­ου Με­τώ­που ασφα­λώς μπο­ρεί να δια­φέ­ρει από εποχή σε εποχή, όμως η ουσία του πα­ρα­μέ­νει μία κάτω από όλες τις συν­θή­κες: απο­τε­λεί συ­νερ­γα­σία στη βάση συ­γκε­κρι­μέ­νων ζη­τη­μά­των ανά­με­σα στους επα­να­στά­τες Μαρ­ξι­στές και την ρε­φορ­μι­στι­κή Αρι­στε­ρά.

Έτσι, δεν υπάρ­χει κατά τη γνώμη μας κά­ποιος φο­ρέ­ας της Αρι­στε­ράς που να μπο­ρεί σή­με­ρα να δώσει διέ­ξο­δο και προ­ο­πτι­κή για να ξε­φύ­γει η Αρι­στε­ρά από την κρίση που την δια­περ­νά. Σαν απο­τέ­λε­σμα, για τις επερ­χό­με­νες εκλο­γές, το Ξε­κί­νη­μα προ­τεί­νει ψήφο στην Αρι­στε­ρά, ενερ­γη­τι­κά, αλλά χωρίς να προ­χω­ρά στο να επι­λέ­ξει ανά­με­σα στο ΚΚΕ, το ΜΕΡΑ 25 ή την ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ.

Είναι άξιο προ­σο­χής ότι ένας ση­μα­ντι­κός αριθ­μός ορ­γα­νώ­σε­ων της αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής Αρι­στε­ράς κα­τα­νο­ούν το αδιέ­ξο­δο στο οποίο βρί­σκε­ται σή­με­ρα η Αρι­στε­ρά και επι­λέ­γουν να κα­λέ­σουν γε­νι­κά για ψήφο στην Αρι­στε­ρά χωρίς να επι­λέ­γουν συ­γκε­κρι­μέ­νο φορέα.

Χρειά­ζε­ται όμως, πέρα από τις εκλο­γές, να σκε­φτό­μα­στε και την επό­με­νη μέρα, το μέλ­λον. Ξε­κι­νώ­ντας από την κα­τα­νό­η­ση ότι ο κα­πι­τα­λι­σμός απο­δε­δειγ­μέ­να και αντι­κει­με­νι­κά θέτει το δί­λημ­μα «σο­σια­λι­σμός ή βαρ­βα­ρό­τη­τα», βλέ­πο­ντας τα κι­νή­μα­τα που ανα­πτύσ­σο­νται διε­θνώς και στη χώρα μας, πρέ­πει να στα­θού­με στο πώς θα χτι­στούν οι δυ­νά­μεις εκεί­νες που με συ­νέ­πεια θα πα­λέ­ψουν για το χτί­σι­μο της μα­ζι­κής ανα­τρε­πτι­κής Αρι­στε­ράς που χρειά­ζε­ται η κοι­νω­νία.

Το μέλ­λον βρί­σκε­ται στις δυ­νά­μεις της αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής Αρι­στε­ράς. Για να αντα­πο­κρι­θεί σ’ αυτό το ρόλο όμως, η αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή Αρι­στε­ρά πρέ­πει να ξε­πε­ρά­σει με­ρι­κές από τις «παι­δι­κές ασθέ­νειες» της. Χρειά­ζε­ται, κατά τη γνώμη μας, να υπάρ­ξει συ­σπεί­ρω­ση σε ένα κοινό πο­λι­τι­κό (ομο­σπον­δια­κό) σχήμα, στη βάση ενός με­τα­βα­τι­κού προ­γράμ­μα­τος με στόχο τη συ­στη­μι­κή ανα­τρο­πή, με αλ­λη­λο­σε­βα­σμό και με στα­θε­ρή προ­σή­λω­ση στην τα­κτι­κή του Ενιαί­ου Με­τώ­που.

*Μέλος στο «Ξε­κί­νη­μα»

rproject.gr

Εκτρωφείο Λαγων Καρφής Ευαγγελος