Εξαλλος ο φίλος στην άλλη άκρη του τηλεφώνου: «Καλά αυτοί οι ναυτεργάτες στον καταπέλτη, αγράμματοι άνθρωποι είναι, αλλά εκείνος ο καπετάνιος; Τι διάολο άνθρωπος μπορεί να είναι, τη στιγμή μάλιστα που έχει πλήρη εικόνα για το τι συμβαίνει σε κάθε σημείο του πλοίου που διευθύνει και κατευθύνει, και αποφασίζει να φύγει με κρύα καρδιά; Δεν έχει ο άνθρωπος αυτός συναισθήματα μέσα του; Δεν έχει οικογένεια, φίλους, γνωστούς να νοιάζεται γι’ αυτούς και κατ’ επέκταση για όλους τους θνητούς;».
Δεν ξέρω τι να απαντήσω. Καταρχάς δεν ξέρω αν είναι αγράμματοι αυτοί οι εργαζόμενοι. Ας δεχτούμε ότι είναι. Αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να δικαιολογηθεί η δολοφονική τους πράξη. Η ελλιπής παιδεία δεν συνεπάγεται δολοφονικά ένστικτα. Συμφωνώ για την απάνθρωπη στάση του καπετάνιου. Τι σόι καπετάνιος είναι αυτός, που στέκεται ανάλγητος μπροστά σε μια δολοφονία που συντελείται στο πλοίο του; Ακαρδος είναι; Σαδιστής; Μήπως ηλίθιος και δεν καταλαβαίνει το μέγεθος της ανοσιότητας που διέπραξε;
Απαντώ όμως με ερώτηση: «Εντάξει -λέω- αλλά δεν έχεις να πεις τίποτα για τον πρώτο καπετάνιο της ελληνικής ναυτιλίας, τον ασυνάρτητο αυτόν υπουργό, τον Βαρβιτσιώτη τέλος πάντων;». Του θυμίζω μία εκ των δηλώσεων του εν λόγω [η ανασκευή που επιχείρησε απλώς δείχνει τη μικρότητά του]: «Θρηνούμε τον χαμό του συνανθρώπου μας αλλά θρηνούν και οι οικογένειες του πληρώματος τους δικούς τους ανθρώπους, που πήγαν να βγάλουν ένα μεροκάματο και δεν ξέρω για ποιους λόγους σήμερα κατηγορούνται για ανθρωποκτονία».
Τι ήταν να το πω; Χείμαρρος θυμού ακούγεται στη γραμμή. Οι χαρακτηρισμοί με τους οποίους στόλισε τον υπουργό δεν γράφονται εδώ. Θα επιλέξω την αρχαιογνωστική του προσέγγιση που λέει ότι «Υες βορβόρω ήδονται μάλλον ή καθαρώ ύδατι».
Ηθελε κάπως να πει ότι όπως τα [συμπαθή κατά τα άλλα] γουρούνια ηδονίζονται κυλιόμενα στη λάσπη έτσι και ο υπουργός αρέσκεται να ηδονίζεται κυλιόμενος στον βούρκο της ιδεολογίας του, μιας ιδεολογίας που υπακούει τυφλά στους ισχυρούς οικονομικά [εταιρείες και εφοπλιστές] και προτάσσει τον ρεαλισμό πριν από κάθε πράξη, χωρίς συναίσθημα ευθύνης, αλληλεγγύης και ανθρωπισμού· το καθήκον πάνω από όλα, το καθήκον, που κινεί νήματα σκέψης και δράσης και ας απουσιάζει εντελώς ο άνθρωπος. Είναι ο φιλελευθερισμός, αν δεν καταλαβαίνουμε αμέσως, αυτός που χαράσσει τρόπους και συμπεριφορές, η υποτέλεια και η μεγιστοποίηση του κέρδους.
Τέτοιους υπουργούς και πλοιάρχους διαθέτουμε, καπεταναίους που ουδόλως γνοιάζονται για το πόπολο και τους φτωχοδιάβολους ταξιδιώτες, αρκεί να φαίνονται αρεστοί στα αφεντικά τους. Αυτού του είδους οι «καπεταναίοι» παραμένουν ακόμη στις θέσεις τους, διότι ποιος θα τους πιάσει από τα αυτί και να τους στείλει να κάνουν καμιά άλλη δουλειά;
Κλείνουμε την τηλεφωνική συνομιλία με πίκρα, διότι αυτό το έγκλημα συγκάλυψε το άλλο μεγάλο έγκλημα των πλημμυρών και του αμέτοχου και ανύπαρκτου κυβερνητικού μηχανισμού που θα απάλυνε κάπως την αμηχανία των πληγέντων. Α-πορη κυβέρνηση, λειψή και ανάπηρη ως προς τον προγραμματισμό και την αποτελεσματικότητα. Είπαμε: Υες…
efsyn.gr
