«Ανάγκη να οικοδομηθεί με όρους μαζικούς, μια ανατρεπτική αντικαπιταλιστική γραμμή και πρακτική»

Ένα από αυτά είναι ότι ζούμε σε εποχή που ο κα­πι­τα­λι­σμός και οι κυ­βερ­νή­σεις του –της ΝΔ, εν προ­κει­μέ­νω-, έχο­ντας ως ση­μαία τα συμ­φέ­ρο­ντα του κε­φα­λαί­ου και το πλαί­σιο της ΕΕ εξορ­μούν και θα εξορ­μούν απέ­να­ντι στον κόσμο της ερ­γα­σί­ας, το πε­ρι­βάλ­λον, τις ελευ­θε­ρί­ες με την ίδια δο­λο­φο­νι­κή μανία με την οποία τα βομ­βαρ­δι­στι­κά και τα τανκς του κρά­τους του Ισ­ρα­ήλ εξορ­μούν ενα­ντί­ον των Πα­λαι­στι­νί­ων. Η κα­τα­στρο­φι­κή τους μανία απο­τυ­πώ­νε­ται στα κύ­μα­τα ακρί­βειας και ελα­στι­κής ερ­γα­σί­ας, πο­λέ­μων και προ­σφυ­γιάς, πλημ­μυ­ρών και πυρ­κα­γιών, κα­τα­στο­λής και ψη­φια­κής επι­τή­ρη­σης-χει­ρα­γώ­γη­σης.

Βασίλης Μηνακάκης

Εντός αυτού του πλαι­σί­ου, τα πε­ρι­θώ­ρια για «εν­διά­με­σες λύ­σεις», win win πει­ρά­μα­τα, ξα­να­ζε­στα­μέ­νες σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κές σού­πες ή επι­λο­γές «μι­κρό­τε­ρου κακού» είναι πρα­κτι­κά ανύ­παρ­κτα. Το απέ­δει­ξε η κυ­βέρ­νη­ση της ΝΔ, η οποία σε προ­ε­κλο­γι­κή πε­ρί­ο­δο προ­ώ­θη­σε το ερ­γα­σια­κό τε­ρα­τούρ­γη­μα Γε­ωρ­γιά­δη και ει­σέ­πρα­ξε το απο­τέ­λε­σμα του β΄ ως «μή­νυ­μα για να επι­τα­χύ­νει το με­ταρ­ρυθ­μι­στι­κό [διά­βα­ζε αντι­λαϊ­κό] της πρό­γραμ­μα». Το απέ­δει­ξε ο Δού­κας, σπεύ­δο­ντας λίγο μετά τη νίκη του να δη­λώ­σει ότι δεν θα ακυ­ρώ­σει τις πλέον κρί­σι­μες επι­λο­γές Μπα­κο­γάν­νη. Το απέ­δει­ξε ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ που, αφού με­τέ­τρε­ψε το «όχι» του δη­μο­ψη­φί­σμα­τος σε μνη­μό­νια, κα­τέ­λη­ξε με τη συ­στη­μι­κή του αντι­πο­λί­τευ­ση και να κα­τα­πο­ντι­στεί και να στρώ­σει τον δρόμο στη ΝΔ και να αλω­θεί από έναν υμνη­τή της επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας. Το απο­δει­κνύ­ει και η τε­ρά­στια αποχή, η οποία τρο­φο­δο­τεί­ται τόσο από τη δυ­σα­ρέ­σκεια απέ­να­ντι στην άθλια κοι­νω­νι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα και την απα­ξί­ω­ση του κυ­ρί­αρ­χου πο­λι­τι­κού συ­στή­μα­τος (θε­σμοί, κόμ­μα­τα κ.λπ.) όσο και από την απου­σία μιας ελ­κτι­κής αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής εναλ­λα­κτι­κής, που θα κα­τα­γρά­φε­ται στο πεδίο των ιδεών, της πο­λι­τι­κής, της κι­νη­μα­τι­κής πρά­ξης, της στρα­τη­γι­κής στό­χευ­σης.

Αν κάτι ανα­δει­κνύ­ουν τα πα­ρα­πά­νω είναι ακρι­βώς η ανά­γκη να οι­κο­δο­μη­θεί με όρους μα­ζι­κούς μια ανα­τρε­πτι­κή αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή γραμ­μή και πρα­κτι­κή – η μόνη που μπο­ρεί να αντι­πα­ρα­τε­θεί απο­τε­λε­σμα­τι­κά στις ερ­πύ­στριες του σύγ­χρο­νου κα­πι­τα­λι­σμού, της ΕΕ, των αστι­κών κυ­βερ­νή­σε­ων, των πο­λέ­μων, των πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κών κα­τα­στρο­φών, του ακρο­δε­ξιού-φα­σι­στι­κού εσμού, να διεκ­δι­κή­σει και να επι­βά­λει λύ­σεις προς όφε­λος των ερ­γα­ζο­μέ­νων και των νέων τόσο άμεσα, στην κα­θη­με­ρι­νό­τη­τα όσο και μα­κρο­πρό­θε­σμα. Η δια­τύ­πω­ση, βέ­βαια, μιας γραμ­μής και μόνο, χωρίς γεί­ω­ση σε ερ­γα­σια­κούς χώ­ρους και γει­το­νιές και στην αγω­νι­στι­κή κί­νη­ση των μαζών, χωρίς δια­μόρ­φω­ση με­τω­πι­κών φο­ρέ­ων που την υπη­ρε­τούν, χωρίς αξια­κό-θε­ω­ρη­τι­κό πλαί­σιο που θα την τρο­φο­δο­τεί και το το νεύρο της κομ­μου­νι­στι­κής χει­ρα­φέ­τη­σης που θα την εμπνέ­ει είναι αδύ­να­το να κλο­νί­σει την αστι­κή κυ­ριαρ­χία και τις κυ­βερ­νή­σεις του κε­φα­λαί­ου.

Τα απο­τε­λέ­σμα­τα των δη­μο­τι­κών-πε­ρι­φε­ρεια­κών εκλο­γών δεί­χνουν ότι το «στοί­χη­μα» αυτό μπο­ρεί να κερ­δη­θεί. Παρά τις δια­φο­ρές τους, τα σχή­μα­τα που κα­τήλ­θαν στον εκλο­γι­κό στίβο με ταυ­τό­τη­τα ρι­ζο­σπα­στι­κή, αντι­δια­χει­ρι­στι­κή, αντί­θε­σης στην πο­λι­τι­κή του κε­φα­λαί­ου και την ΕΕ σε το­πι­κό και κε­ντρι­κό επί­πε­δο συ­γκέ­ντρω­σαν μια όχι ευ­κα­τα­φρό­νη­τη υπο­στή­ρι­ξη. Φυ­σι­κά το πολύ πρό­σφα­το σοκ των εκλο­γών του Ιου­νί­ου δεν επι­τρέ­πει πα­νη­γυ­ρι­σμούς ούτε φρού­δες ελ­πί­δες πως αρ­κούν η δυ­σα­ρέ­σκεια από τις πλημ­μύ­ρες ή τον με­γά­λο πε­ρί­πα­το, π.χ., και κά­ποιοι αγώ­νες για να αντι­στρα­φεί ο ρους τον πραγ­μά­των για την αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή αρι­στε­ρά. Με τον ίδιο ακρι­βώς τρόπο που τα πλήγ­μα­τα που δέ­χθη­κε η ΝΔ στον β΄ γύρο δεν ση­μα­το­δο­τούν σο­βα­ρό κλο­νι­σμό της πο­λι­τι­κής πρω­το­κα­θε­δρί­ας της – ει­δι­κά όταν «απέ­να­ντί» της έχει τον συ­στη­μι­κό ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ (με ή χωρίς Κασ­σε­λά­κη), το ΠΑΣΟΚ και τα ακρο­δε­ξιά και φα­σι­στι­κά μορ­φώ­μα­τα.

Πλέον είναι φα­νε­ρό ότι ένα νέο τοπίο έχει δια­μορ­φω­θεί. Τα κοι­νω­νι­κά και πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κά προ­βλή­μα­τα θα οξύ­νο­νται, τα τύ­μπα­να του πο­λέ­μου θα ηχούν πιο συχνά, τα πλήγ­μα­τα στις ελευ­θε­ρί­ες θα πολ­λα­πλα­σιά­ζο­νται. Αυτή θα είναι η πο­λι­τι­κή των «πάνω» και φυ­σι­κά της ΝΔ, ακόμη κι αν στις εκλο­γές προ­σέρ­χε­ται το 50% ή και 30% των ψη­φο­φό­ρων – τους αρκεί για να εκλέ­γουν κυ­βερ­νή­σεις ή δη­μάρ­χους που θα προ­ω­θούν την πο­λι­τι­κή τους. Ταυ­τό­χρο­να θα εντεί­νο­νται οι διερ­γα­σί­ες-ανα­ζη­τή­σεις στον κόσμο που ασφυ­κτιά και μά­χε­ται για μια άλλη κα­τεύ­θυν­ση με βάση τις ανά­γκες του. Τέλος, θα εντεί­νε­ται το ερώ­τη­μα αν και ποια Αρι­στε­ρά χρειά­ζε­ται – ερώ­τη­μα που δια­περ­νά τόσο τον κόσμο των εντός κι εκτός κοι­νο­βου­λί­ου δυ­νά­με­ων που μι­λούν στο όνομα της Αρι­στε­ράς όσο και ένα διά­σπαρ­το δυ­να­μι­κό αγω­νι­στών του κι­νή­μα­τος. Η κα­τα­φυ­γή στο «απο­κού­μπι» του ΚΚΕ ούτε τις «ανά­σες» που υπό­σχε­ται ο Πε­ρισ­σός μπο­ρεί να εξα­σφα­λί­σει (αρκεί να σκε­φτεί κα­νείς τη σύμ­βα­ση που υπέ­γρα­ψε το Συν­δι­κά­το Οι­κο­δό­μων για ημε­ρο­μί­σθιο 27 ευρώ μόνο!) ούτε απο­τε­λεί πραγ­μα­τι­κά χρή­σι­μη για τον λαό και απει­λη­τι­κή για το σύ­στη­μα επι­λο­γή. Το ίδιο ανα­πο­τε­λε­σμα­τι­κό είναι ένα συ­νον­θύ­λευ­μα που θα πε­ρι­λαμ­βά­νει από τους αντι­κασ­σε­λα­κι­κούς του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, το ΜΕ­ΡΑ­25 και τη ΛΑΕ (δυ­νά­μεις δια­χει­ρι­στι­κές στην κα­λύ­τε­ρη πε­ρί­πτω­ση) έως τη ρι­ζο­σπα­στι­κή-αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή Αρι­στε­ρά, κα­τα­πί­νο­ντάς της και ακυ­ρώ­νο­ντας τον δικό της δρόμο, τη στιγ­μή που είναι πιο ανα­γκαί­ος από ποτέ και που η δυ­να­τό­τη­τες να «περ­πα­τη­θεί» μα­ζι­κά από ερ­γα­ζό­με­νους και νέους πα­ρα­μέ­νουν ενερ­γές ή και αυ­ξη­μέ­νες. Ίσως φαί­νε­ται δύ­σκο­λος αυτός ο δρό­μος, είναι όμως πολύ πιο χρή­σι­μος και συ­ναρ­πα­στι­κός από ανα­πα­λαιώ­σεις λο­γι­κών και πρα­κτι­κών οι οποί­ες ιστο­ρι­κά έχουν απο­τύ­χει όχι μία αλλά πολ­λές φορές.

/rproject.gr