Ιδιώτες σε Απεξάρτηση και Ψυχική Υγεία

Η εκποίηση της Απεξάρτησης και της Ψυχικής Υγείας, μέσω σύστασης Εθνικού Δικτύου υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας και του Ενιαίου Οργανισμού για την Πρόληψη και Αντιμετώπιση των Εξαρτήσεων

Μετά το πέρας της έξαρ­σης της παν­δη­μί­ας και τα ανέ­ξο­δα κυ­βερ­νη­τι­κά χει­ρο­κρο­τή­μα­τα, μοιά­ζει να κο­ντο­ζυ­γώ­νει με ιδιαί­τε­ρα γορ­γούς ρυθ­μούς η ώρα της κρί­σης και της πε­ραι­τέ­ρω συρ­ρί­κνω­σης της πο­λύ­πα­θης και υπο­στε­λε­χω­μέ­νης Δη­μό­σιας και Δω­ρε­άν Υγεί­ας, παρά τις κατά και­ρούς κυ­βερ­νη­τι­κές εξαγ­γε­λί­ες για ενί­σχυ­ση και ανα­βάθ­μι­ση των υπη­ρε­σιών της. Με βάση το προη­γού­με­νο γί­νε­ται εύ­κο­λα αντι­λη­πτό πως η υλο­ποί­η­ση ενός πλά­νου που στο­χεύ­ει στην εκ­ποί­η­ση του Δη­μό­σιου (και δω­ρε­άν) χα­ρα­κτή­ρα της Υγεί­ας, είναι ευ­κο­λό­τε­ρα υλο­ποι­ή­σι­μο εάν ξε­κι­νή­σει από εκεί­νο το κομ­μά­τι που φα­ντά­ζει πιο αδύ­να­μο και συ­νε­πώς εν­δέ­χε­ται να εκ­δη­λω­θούν μι­κρό­τε­ρες αντι­στά­σεις.

Δημήτρης Κωνσταντίνου

Αυτόν ακρι­βώς το ρόλο, του αδύ­να­μου δη­λα­δή κρί­κου της αλυ­σί­δας που οι αντι­στά­σεις θα είναι ελατ­τω­μέ­νες και συ­νε­πώς οι φωνές δια­μαρ­τυ­ρί­ας κι ο κοι­νω­νι­κός ανα­βρα­σμός πιο ήπιοι κι ευ­κο­λό­τε­ρα δια­χει­ρί­σι­μοι, φαί­νε­ται να προ­βά­λει η κυ­βέρ­νη­ση στην Ψυ­χι­κή Υγεία και στην Απε­ξάρ­τη­ση. Από αυτήν την άποψη δεν πρέ­πει να μας ξαφ­νιά­ζει το νο­μο­σχέ­διο που ετοι­μά­ζουν να φέ­ρουν για δια­βού­λευ­ση πίσω από κλει­στές πόρ­τες στο Υπουρ­γείο Υγεί­ας, όσο ακραία επι­κίν­δυ­νη και σκο­τει­νή  κι αν φα­ντά­ζει η εν­δε­χό­με­νη υπερ­ψή­φι­σή του. Άλ­λω­στε, η αυ­το­πε­ποί­θη­ση που προσ­δί­δει το πρό­σφα­το εκλο­γι­κό πο­σο­στό του 41%, σε συν­δυα­σμό με την ανυ­παρ­ξία ου­σια­στι­κά κοι­νο­βου­λευ­τι­κής αντι­πο­λί­τευ­σης και την (επι­χει­ρη­μα­τι­κή) λο­γι­κή που υπα­γο­ρεύ­ει πως τα σκλη­ρά κι αντι­λαϊ­κά μέτρα πρέ­πει να εφαρ­μο­στούν στην αρχή της τε­τρα­ε­τί­ας (βλέπε δη­λώ­σεις με­γα­λο­ε­πι­χει­ρη­μα­τία Μυ­τι­λη­ναί­ου), συ­νη­γο­ρούν υπέρ της άμε­σης εκ­πό­νη­σης κι εφαρ­μο­γής νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρων πο­λι­τι­κών, όσο ακραί­ες κι είναι.

Συ­νε­πώς, ότι την προη­γού­με­νη πε­ρί­ο­δο μπο­ρεί να έμοια­ζε με δυ­στο­πι­κό σε­νά­ριο επι­στη­μο­νι­κής φα­ντα­σί­ας, στην πα­ρού­σα φάση μπο­ρεί να ιδω­θεί ως δε­λε­α­στι­κή πρό­κλη­ση υλο­ποί­η­σης πο­λι­τι­κών κοι­νω­νι­κής χει­ρουρ­γι­κής, με τον κόσμο της ερ­γα­σί­ας δε­μέ­νο στην κλίνη του Προ­κρού­στη. Προς αι­τιο­λό­γη­ση των πα­ρα­πά­νω ισχυ­ρι­σμών κα­τα­θέ­του­με τους κυ­βερ­νη­τι­κούς σχε­δια­σμούς για τη σύ­στα­ση ενός ενιαί­ου φορέα που θα πε­ρι­λαμ­βά­νει όλα τα προ­γράμ­μα­τα Απε­ξάρ­τη­σης (και υπο­κα­τά­στα­σης), γνω­στού ως  Ενιαί­ου Ορ­γα­νι­σμού για την Πρό­λη­ψη και Αντι­με­τώ­πι­ση των Εξαρ­τή­σε­ων. Για όσους-σω­στά-προ­βλη­μα­τί­ζο­νται πως γί­νε­ται να λει­τουρ­γή­σουν από κοι­νού και ισό­τι­μα προ­γράμ­μα­τα με τόσο αγε­φύ­ρω­τες κι απο­κλί­νου­σες με­τα­ξύ τους φι­λο­σο­φί­ες ως προς την προ­σέγ­γι­ση της μά­στι­γας της εξάρ­τη­σης, χα­ώ­δεις δια­φο­ρές ως προς τη θε­ρα­πευ­τι­κή αντι­με­τώ­πι­ση (π.χ στε­γνά προ­γράμ­μα­τα όπως 18 ΑΝΩ και ΚΕΘΕΑ και μο­νά­δες υπο­κα­τά­στα­σης όπως ΟΚΑΝΑ), δε θα βρει ικα­νο­ποι­η­τι­κή απά­ντη­ση. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, ακρι­βώς ο πυ­ρή­νας του προς δια­βού­λευ­ση νο­μο­σχε­δί­ου δεν είναι αν­θρω­πο­κε­ντρι­κός, ώστε να εστιά­ζει στον εξαρ­τη­μέ­νο ως πά­σχων υπο­κεί­με­νο που χρή­ζει θε­ρα­πεί­ας για να σπά­σει τον τυ­ραν­νι­κό φαύλο κύκλο της εξάρ­τη­σης (αυτή για πα­ρά­δειγ­μα είναι η φι­λο­σο­φία του 18 ΆΝΩ που επι­χει­ρούν να εξο­βε­λί­σουν). Έτσι, βα­σι­κός του στό­χος μοιά­ζει να είναι ο στε­νό­τε­ρος έλεγ­χος των θε­ρα­πευ­τι­κών προ­γραμ­μά­των, μέσω της σύ­στα­σης ενός υδρο­κέ­φα­λου ορ­γα­νι­σμού και η οι­κο­νο­μι­κή δια­χεί­ρι­ση στον άξονα κέρ­δη-ζη­μιές. Με αυτή την έν­νοια κύριο μέ­λη­μα δεν είναι η ψυ­χο­θε­ρα­πεία κι η ισό­τι­μη κοι­νω­νι­κή επα­νέ­ντα­ξη απε­ξαρ­τη­μέ­νων αν­θρώ­πων, αλλά ο επα­να­σχε­δια­σμός του το­πί­ου των θε­ρα­πευ­τι­κών προ­γραμ­μά­των, με λι­γό­τε­ρο ή και κα­θό­λου δη­μό­σιο χα­ρα­κτή­ρα που θα μπο­ρεί να απορ­ρο­φά ευ­ρω­παϊ­κά κον­δύ­λια (κι όταν αυτά στε­ρέ­ψουν τι;).

Για του λόγου το αλη­θές, ο υπερ­τρο­φι­κός φο­ρέ­ας που σχε­διά­ζουν να απορ­ρο­φή­σει όλα τα θε­ρα­πευ­τι­κά προ­γράμ­μα­τα θα είναι ΝΠΙΔ και η διοί­κη­ση του θα διο­ρί­ζε­ται από την κυ­βέρ­νη­ση. Αυτό πρα­κτι­κά ση­μαί­νει ότι το 18 ΑΝΩ στα­μα­τά­ει να ανή­κει στο ΕΣΥ και να απο­τε­λεί ανα­πό­σπα­στο τμήμα του ΨΝΑ. Την ίδια ακρι­βώς τύχη θα έχουν και τα υπό­λοι­πα προ­γράμ­μα­τα δη­μό­σιων ψυ­χια­τρεί­ων (Θεσ­σα­λο­νί­κης, Κέρ­κυ­ρας-Διά­πλους, Ιω­αν­νί­νων). Συ­νά­μα στους ερ­γα­ζό­με­νους (συ­νο­λι­κά οι ερ­γα­ζό­με­νοι που ερ­γά­ζο­νται στα προ­γράμ­μα­τα που θα βρε­θούν υπό νέο κα­θε­στώς φτά­νουν 1500) θα δοθεί το πε­ρι­θώ­ριο του ενός μήνα για να απο­φα­σί­σουν αν θέ­λουν να εντα­χθούν στο νέο Ιδιω­τι­κού Δι­καί­ου ορ­γα­νι­σμό ή να πα­ρα­μεί­νουν στο ΨΝΑ. Ει­δι­κό­τε­ρα για τους ερ­γα­ζό­με­νους με σύμ­βα­ση Αο­ρί­στου Χρό­νου, αυτή η από­φα­ση θα είναι ορι­στι­κή και αμε­τά­κλη­τη. Συ­νά­μα, στην προ­σπά­θεια να κά­νουν την επερ­χό­με­νη ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση πιο εύ­πε­πτη, δια­τυ­πώ­νουν κά­ποιες υπο­σχέ­σεις όπως τη χο­ρή­γη­ση του Αν­θυ­γιει­νού επι­δό­μα­τος για όσους επι­λέ­ξουν να ερ­γα­στούν στο φορέα, όπως και τη χο­ρή­γη­ση επι­πλέ­ον ημε­ρών άδειας για την αντι­με­τώ­πι­ση του burn out (όπως ήδη συμ­βαί­νει στον ΟΚΑΝΑ). Η προη­γού­με­νη δυ­να­τό­τη­τα επι­λο­γής όμως μοιά­ζει με ψευ­το­δί­λημ­μα αν ανα­λο­γι­στού­με ότι η Ψυ­χι­κή Υγεία και το ΨΝΑ θα ακο­λου­θή­σουν σύ­ντο­μα το δρόμο της Απε­ξάρ­τη­σης στην κα­τεύ­θυν­ση του κα­τα­κερ­μα­τι­σμού και της διά­λυ­σης. Επι­πλέ­ον, τί­πο­τα δε δια­σφα­λί­ζει πως όσοι επι­λέ­ξουν το νέο ορ­γα­νι­σμό θα δια­τη­ρή­σουν και τις θέ­σεις ερ­γα­σί­ας τους σε με­ρι­κά χρό­νια από σή­με­ρα. Ακόμα χει­ρό­τε­ρα για ει­δι­κό­τη­τες όπως αυτή των Ει­δι­κών Θε­ρα­πευ­τών που απο­τε­λεί με­γά­λο μέρος των ερ­γα­ζο­μέ­νων στο 18 ΑΝΩ, η επι­λο­γή να πα­ρα­μεί­νουν στο Ψυ­χια­τρείο μπο­ρεί να ση­μαί­νει πως θα μεί­νουν δίχως ου­σια­στι­κό αντι­κεί­με­νο εφό­σον φύγει η Απε­ξάρ­τη­ση. Συ­μπε­ρα­σμα­τι­κά, έπει­τα από την κα­τάρ­γη­ση του αυ­το­διοί­κη­του του ΚΕΘΕΑ και το κα­πέ­λω­μα του από την κυ­βέρ­νη­ση το 2019, αυτό που ετοι­μά­ζο­νται να φέ­ρουν προς δια­βού­λευ­ση απο­τε­λεί το απο­φα­σι­στι­κό βήμα για την ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση της Απε­ξάρ­τη­σης. Όλο αυτό μά­λι­στα με μια επί­δει­ξη αυ­ταρ­χι­σμού, ο οποί­ος εκ­δη­λώ­νε­ται με την πα­ντε­λή απου­σία δια­λό­γου με αρ­μό­διους επι­στη­μο­νι­κούς ή ερ­γα­σια­κούς φο­ρείς, αλλά και τους ίδιους τους ερ­γα­ζό­με­νους.

Εν­δει­κτι­κή για τις προ­θέ­σεις τους απο­τε­λεί η επι­χει­ρη­μα­το­λο­γία των γα­λά­ζιων συν­δι­κα­λι­στών, οι οποί­οι έχουν ανα­λά­βει το κρί­σι­μο έργο της προ­λεί­αν­σης του εδά­φους για την επερ­χό­με­νη διά­λυ­ση. Σύμ­φω­να με αυ­τούς λοι­πόν, οι αλ­λα­γές είναι επι­βε­βλη­μέ­νες (άρα ξε­κι­νούν από την αφε­τη­ρία πως αυτές θα γί­νουν), διότι κι ο χώρος των εξαρ­τή­σε­ων με­τα­βάλ­λε­ται διαρ­κώς. Ωστό­σο, το ΝΠΙΔ δεν πρέ­πει να μας φο­βί­ζει! Πόσο μά­λι­στα όταν ο αρ­μό­διος υφυ­πουρ­γός και ψυ­χί­α­τρος είναι ένας από εμάς! Κατά συ­νέ­πεια, οι ερ­γα­τι­κές και συν­δι­κα­λι­στι­κές διεκ­δι­κή­σεις, οφεί­λουν να στο­χεύ­σουν στα δευ­τε­ρεύ­ο­ντα και οι­κο­νο­μι­κού τύπου ζη­τή­μα­τα, όπως η χο­ρή­γη­ση του αν­θυ­γιει­νού επι­δό­μα­τος και τα πε­ρισ­σό­τε­ρα ρεπό. Πέρα απ’ αυτά δη­λα­δή δεν μας πέ­φτει λόγος ακόμα κι αν ξε­που­λη­θούν τα πάντα.

Εξί­σου δρα­μα­τι­κές αν όχι πε­ρισ­σό­τε­ρο ανα­μέ­νο­νται να είναι οι συ­νέ­πειες για τους ίδιους τους εξαρ­τη­μέ­νους, αλλά κι όσους έχουν δώσει με επι­τυ­χία στο πα­ρελ­θόν τη μάχη ενά­ντια στην εξάρ­τη­ση και το κάθε πρό­γραμ­μα απο­τε­λεί για αυ­τούς τους τε­λευ­ταί­ους στα­θε­ρό ση­μείο ανα­φο­ράς, έμπνευ­σης και ασφά­λειας. Ο πρώ­τος τε­ρά­στιος και τρα­γι­κός κίν­δυ­νος είναι η απώ­λεια του θε­ρα­πευ­τι­κού πλου­ρα­λι­σμού, τον οποίο μέχρι σή­με­ρα δια­σφά­λι­ζε η ύπαρ­ξη προ­γραμ­μά­των με δια­φο­ρε­τι­κή φι­λο­σο­φία, δια­φο­ρε­τι­κή στάση και προ­σέγ­γι­ση της μά­στι­γας της εξάρ­τη­σης και κατά συ­νέ­πεια δια­φο­ρε­τι­κών θε­ρα­πευ­τι­κών μο­ντέ­λων. Ο νέος υδρο­κέ­φα­λος φο­ρέ­ας εγκυ­μο­νεί τον κίν­δυ­νο να ισο­πε­δώ­σει τις προη­γού­με­νες δια­φο­ρές, δια­μορ­φώ­νο­ντας ένα εκτρω­μα­τι­κό γρα­φειο­κρα­τι­κό μο­ντέ­λο, δίχως αρχή, μέση και τέλος. Το προη­γού­με­νο δεν απο­τε­λεί κιν­δυ­νο­λο­γία, εάν ανα­λο­γι­στού­με το μέ­γε­θος του νέου φορέα, την ποιό­τη­τα των αλ­λα­γών και την τα­χύ­τη­τα και την προ­χει­ρό­τη­τα με τις οποί­ες επι­χει­ρούν να τις εφαρ­μό­σουν. Εδώ εύ­λο­γα προ­κύ­πτει η ανη­συ­χία πως θα δοθεί έμ­φα­ση προς την κα­τεύ­θυν­ση της υπο­κα­τά­στα­σης (μο­ντέ­λο ΟΚΑΝΑ), όχι γιατί είναι πιο απο­τε­λε­σμα­τι­κό για τους εξαρ­τη­μέ­νους, αλλά γιατί απο­τε­λεί την εύ­κο­λη λύση που μά­λι­στα εκτι­μούν πως τους στοι­χί­ζει λι­γό­τε­ρο. Αν αυτό γίνει πράξη τότε δε μι­λά­με για απε­ξάρ­τη­ση κι ου­σια­στι­κή απε­λευ­θέ­ρω­ση από τα δεσμά της εξάρ­τη­σης, αλλά για αντι­κα­τά­στα­ση της πα­ρά­νο­μης ου­σί­ας με τη νό­μι­μη και κρα­τι­κά χο­ρη­γού­με­νη. Άλ­λω­στε το προη­γού­με­νο μο­ντέ­λο προ­ω­θούν οι κυ­ρί­αρ­χες αντι­λή­ψεις που βλέ­πουν την εξάρ­τη­ση ως ανί­α­τη νόσο του εγκε­φά­λου, πα­ρα­βλέ­πο­ντας προ­κλη­τι­κά και αστό­χα­στα τις κοι­νω­νι­κές γε­νε­σιουρ­γές αι­τί­ες του φαι­νο­μέ­νου.

Όμως και για την Ψυ­χι­κή Υγεία, τους ερ­γα­ζό­με­νους σε αυτήν και τους πά­σχο­ντες που απο­ζη­τούν ανα­κού­φι­ση από τις υπη­ρε­σί­ες της, τα νέα μόνο καλά δεν είναι. Έτσι, στα πλαί­σια δη­μιουρ­γί­ας του Εθνι­κού Δι­κτύ­ου υπη­ρε­σιών Ψυ­χι­κής Υγεί­ας, θα επι­χει­ρη­θεί ο κα­τα­κερ­μα­τι­σμός του Δη­μό­σιου Ψυ­χια­τρεί­ου μέχρι την ορι­στι­κή διά­λυ­ση του. Σε πρώτη φάση, οι στε­γα­στι­κές δομές (Ξε­νώ­νες, Οι­κο­τρο­φεία κλπ) φεύ­γουν από ΨΝΑ και πάνε στις ΥΠΕ, ενώ θα ακο­λου­θή­σουν  τα Ψυ­χο­γη­ρια­τρι­κά τμή­μα­τα. Εξάλ­λου, με την κα­τάρ­γη­ση όλων των Διευ­θύν­σε­ων και Υπη­ρε­σιών και το πέ­ρα­σμα όλων των αρ­μο­διο­τή­των στις ΥΠΕ, υπάρ­χει μια «πα­ρά­λει­ψη» που μοιά­ζει λε­πτο­μέ­ρεια, αλλά δεν είναι. Δη­λα­δή δεν υπάρ­χει πρό­βλε­ψη για Τε­χνι­κή Υπη­ρε­σία, όπως αυτή λει­τουρ­γεί σή­με­ρα στο Ψυ­χια­τρείο. Αυτό πρα­κτι­κά ση­μαί­νει ότι τα έργα που εκεί­νη ανα­λάμ­βα­νε και διεκ­πε­ραί­ω­νε για λο­γα­ρια­σμό του Ψυ­χια­τρεί­ου θα δί­νο­νται σε ιδιώ­τες ερ­γο­λά­βους. Εδώ αξί­ζει να θυ­μη­θού­με πως ολό­κλη­ροι το­μείς όπως η σί­τι­ση, η κα­θα­ριό­τη­τα κλπ έχουν ήδη πε­ρά­σει στα χέρια ιδιω­τών και συ­νε­πώς η τε­χνι­κή υπη­ρε­σία θα απο­τε­λέ­σει το επό­με­νο «φι­λέ­το» δώρο στους επι­χει­ρη­μα­τί­ες. Αν μά­λι­στα συ­νε­κτι­μή­σου­με το γε­γο­νός πως το κα­λο­καί­ρι πέ­ρα­σε νόμος που προ­βλέ­πει πως όλα τα νο­σο­κο­μεία θα με­τα­τρα­πούν σε βάθος χρό­νου σε ΝΠΙΔ, τότε το τοπίο γί­νε­ται ακόμα πιο θολό και το μέλ­λον φα­ντά­ζει δυ­σοί­ω­νο για ότι απο­μεί­νει ως ΨΝΑ. Στο όνομα της Ψυ­χια­τρι­κής Με­ταρ­ρύθ­μι­σης και της Απο­α­συ­λο­ποί­η­σης, προ­ω­θούν στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα μια αντι­δρα­στι­κή αντι­με­ταρ­ρύθ­μι­ση με σύ­μπρα­ξη Δη­μό­σιου και ιδιω­τι­κού τομέα ή ακόμα χει­ρό­τε­ρα με εκ­χώ­ρη­ση ολό­κλη­ρων το­μέ­ων και υπη­ρε­σιών στα ιδιω­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα. Εντός αυτού του πλαι­σί­ου, οι ερ­γα­ζό­με­νοι θα λει­τουρ­γούν ως πε­ρι­φε­ρό­με­νοι και θα με­τα­κι­νού­νται κατά το δο­κούν, ώστε να κα­λύ­πτουν τα τε­ρά­στια κενά της υπο­στε­λέ­χω­σης, ενώ οι λή­πτες υπη­ρε­σιών Ψυ­χι­κής Υγεί­ας θα λαμ­βά­νουν αμ­φι­λε­γό­με­νης ποιό­τη­τας υπη­ρε­σί­ες κι ει­δι­κό­τε­ρα όσοι φι­λο­ξε­νού­νται σε δομές απο­κα­τά­στα­σης θα κιν­δυ­νεύ­ουν με επι­στρο­φή στο άσυλο, με ότι αρ­νη­τι­κό συ­νε­πά­γε­ται αυτό για τη θε­ρα­πεία τους.

Στο ση­μείο αυτό οφεί­λου­με να επι­ση­μά­νου­με ότι το δια­κύ­βευ­μα δεν αφορά μο­νά­χα το ερ­γα­σια­κό μέλ­λον κά­ποιων χι­λιά­δων ερ­γα­ζό­με­νων που έχουν ερ­γα­στεί και συ­νε­χί­ζουν να το πράτ­τουν κάτω από δυ­σμε­νείς κι αντί­ξο­ες συν­θή­κες, ώστε να πα­ρά­σχουν ποιο­τι­κές υπη­ρε­σί­ες σε Απε­ξάρ­τη­ση και Ψυ­χι­κή Υγεία, αλλά εν­δια­φέ­ρει ολό­κλη­ρη την κοι­νω­νία. Κι αυτό γιατί η Απε­ξάρ­τη­ση και η Ψυ­χι­κή Υγεία δεν απο­τε­λούν παρά την πρώτη μάχη σ’ έναν πό­λε­μο με τον οποίο η πλευ­ρά των επι­τι­θέ­με­νων, η οποία απο­τε­λεί­ται από την κυ­βέρ­νη­ση και τα με­γά­λα ιδιω­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα, έχει βαλ­θεί να ξε­μπερ­δέ­ψει με το σύ­νο­λο της Δη­μό­σιας και Δω­ρε­άν Υγεί­ας, αλλά και με τους ερ­γα­ζό­με­νους σ’ αυτήν που απο­τε­λούν ισχυ­ρό ανά­χω­μα ενά­ντια στις αδη­φά­γες ορέ­ξεις τους. Επι­διώ­κουν να ξε­μπερ­δέ­ψουν με έν­νοιες όπως η ερ­γα­σια­κή μο­νι­μό­τη­τα και άλλα δι­καιώ­μα­τα, που τα θε­ω­ρούν τρο­χο­πέ­δη για την επι­κρά­τη­ση των ελα­στι­κών σχέ­σε­ων ερ­γα­σί­ας. Έτσι φι­λο­δο­ξούν να δη­μιουρ­γή­σουν μια νέα τάξη, στην οποία οι υπάλ­λη­λοι θα είναι σε ομη­ρεία και θα ερ­γά­ζο­νται με ακόμα πιο εξα­ντλη­τι­κά ωρά­ρια, προ­κει­μέ­νου να κα­λύ­ψουν τα τε­ρά­στια κενά που θέ­τουν επι­τα­κτι­κή την ανά­γκη προ­σλή­ψε­ων κι όχι τρυκ όπως αυτά που πε­ρι­γρά­φου­με. Επι­πρό­σθε­τα, αφορά ολό­κλη­ρη την κοι­νω­νία η επι­χει­ρού­με­νη με­τα­τρο­πή της Υγεί­ας από αγαθό σε εμπό­ρευ­μα, με τε­ρά­στιες δυ­να­τό­τη­τες κέρ­δους για τους λί­γους και εξο­στρα­κι­σμό λόγω υψη­λού κό­στους για τους πολ­λούς.

Όσο για τους ερ­γα­ζό­με­νους σε ΨΝΑ και 18 ΆΝΩ, χρειά­ζε­ται να αντλή­σουν έμπνευ­ση και δύ­να­μη από την πλού­σια πα­ρα­κα­τα­θή­κη ηρω­ι­κών αγώ­νων που έχουν δώσει στο πα­ρελ­θόν, προ­κει­μέ­νου να κρα­τή­σουν το νο­σο­κο­μείο ανοι­χτό και προ­σβά­σι­μες τις υπη­ρε­σί­ες σε Ψυ­χι­κή Υγεία κι Απε­ξάρ­τη­ση για όποιον έχει ανά­γκη. Εδώ αξί­ζει να θυ­μη­θού­με ότι μια δε­κα­ε­τία πίσω, πάλι με τη δεξιά στην κυ­βέρ­νη­ση, ήταν έτοι­μοι να υλο­ποι­ή­σουν το κλεί­σι­μο του Ψυ­χια­τρεί­ου και μά­λι­στα με όρους fast truck. Ακρι­βώς για αυτό το λόγο είχε διο­ρι­στεί διοι­κη­τής του Ψυ­χια­τρεί­ου, άν­θρω­πος που είχε προη­γού­με­νη εμπει­ρία κι είχε συμ­βά­λει στο κλεί­σι­μο του ψυ­χια­τρεί­ου στα Χανιά. Ωστό­σο, η ηρω­ι­κή μα­χη­τι­κό­τη­τα των ερ­γα­ζο­μέ­νων και τα αντα­να­κλα­στι­κά της κοι­νω­νί­ας, κα­τέ­στη­σαν ανε­φάρ­μο­στο αυτό το σχέ­διο και το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα κέρ­δι­σε μια κα­θα­ρή νίκη.

Στην πα­ρού­σα συ­γκυ­ρία ο κίν­δυ­νος είναι ακόμα με­γα­λύ­τε­ρος και για αυτό χρειά­ζε­ται επα­γρύ­πνη­ση και κι­νη­το­ποί­η­ση. Αυτό οι ερ­γα­ζό­με­νοι δεί­χνουν να το έχουν κα­τα­νο­ή­σει, καθώς η συ­νέ­λευ­ση που πραγ­μα­το­ποί­η­σαν στις 9 Νο­έμ­βρη έγινε σε μια ασφυ­κτι­κά γε­μά­τη αί­θου­σα. Σε αυτήν απο­φα­σί­στη­καν οι πρώ­τες κι­νη­το­ποι­ή­σεις που αφο­ρού­σαν δι­ή­με­ρη στάση ερ­γα­σί­ας, με τη δεύ­τε­ρη ημέρα της στά­σης την Τε­τάρ­τη 22 Νο­έμ­βρη, να υπάρ­χει ταυ­τό­χρο­να συ­γκέ­ντρω­ση έξω από το Υπουρ­γείο Υγεί­ας κι ακο­λού­θως συμ­βο­λι­κό κλεί­σι­μο της οδού Μάρ­νης. Συ­νά­μα, οι ερ­γα­ζό­με­νοι του 18 ΑΝΩ πραγ­μα­το­ποί­η­σαν συ­νά­ντη­ση όλου του προ­σω­πι­κού στις 11 Νο­έμ­βρη, όπου εκτός από τη συμ­με­το­χή στις κι­νη­το­ποι­ή­σεις εξέ­δω­σαν δελ­τίο τύπου που απορ­ρί­πτουν ομό­φω­να την ιδέα της εξό­δου του προ­γράμ­μα­τος από το ΕΣΥ και εξη­γούν πει­στι­κά γιατί η δη­μιουρ­γία του υδρο­κέ­φα­λου φορέα απει­λεί να κα­τα­στρέ­ψει την Απε­ξάρ­τη­ση. Την ερ­χό­με­νη Δευ­τέ­ρα 27 Νο­έμ­βρη θα πραγ­μα­το­ποι­η­θεί νέα συ­νέ­λευ­ση στο Δαφνί, όπου θα συ­ζη­τη­θούν οι εξε­λί­ξεις και η ανά­γκη συ­νέ­χι­σης και κλι­μά­κω­σης των κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων. Έτσι στα πλαί­σια αυτής της κλι­μά­κω­σης και της πλα­τιάς διεύ­ρυν­σης, μπαί­νει σαν επι­τα­κτι­κό ζή­τη­μα ο συ­ντο­νι­σμός των αγώ­νων με άλ­λους φο­ρείς Απε­ξάρ­τη­σης και Ψυ­χι­κής Υγεί­ας, αλλά κι ακόμα πλα­τύ­τε­ρα. Άλ­λω­στε αυτή η μάχη μπο­ρεί να κερ­δη­θεί με την ευαι­σθη­το­ποί­η­ση και τη συ­μπα­ρά­στα­ση ευ­ρύ­τε­ρων κοι­νω­νι­κών δυ­νά­με­ων, όπως ακρι­βώς είχε γίνει και το 2013. Μπο­ρεί οι πα­ρού­σες συν­θή­κες να είναι δια­φο­ρε­τι­κές, όμως από τη μεριά των ερ­γα­ζο­μέ­νων δεί­χνει να ξυ­πνά­ει η διά­θε­ση για αντί­στα­ση, καθώς απο­τε­λεί κε­κτη­μέ­νο τους η εμπει­ρία πως αγώ­νας χα­μέ­νος είναι μο­νά­χα αυτός που δεν δί­νε­ται.

//rproject.gr/article/idiotes-se-apexartisi-kai-psyhiki-ygeia