Σ’ αυτή τη φράση του τίτλου του άρθρου μου συμπυκνώνεται η κοινωνική αλήθεια! Δηλώνω, εξ αρχής, ότι για να γράψω όλα όσα ακολουθούν αφορμή στάθηκε το πρωτοσέλιδο της «Εφημερίδας των Συντακτών» (22 Νοεμβρίου 2023) που είχε τον τίτλο «Η οικονομία ίπταται, η κοινωνία σέρνεται»!
Ας εξετάσουμε όλοι μαζί (πολιτικοί αναλυτές, στοχαστές επί του γίγνεσθαι, αλλά προπάντων οι αναγνώστες με τη μοναδική πνευματική εξάρτυση που διαθέτουν) τι ακριβώς συμβαίνει στον τόπο μας.
Θεόδωρος Γεωργίου*
Διαπιστώνω, λοιπόν, τα εξής: Πρώτον, θεσμοθετούνται (μέσω κοινοβουλευτικών διαδικασιών) προγράμματα οικονομικής ανάπτυξης, τα οποία τελικά οδηγούν την κοινωνία στη φτώχεια. Η οικονομία πετάει και η κοινωνία πεινάει – μπορεί να γίνει για όλους μας η κοινωνική συνείδηση της εποχής μας.
Το κυβερνητικό σχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού κατατέθηκε προς ψήφιση στο Κοινοβούλιο. Ταυτόχρονα, προχωράει η διαβουλευτική επεξεργασία του φορολογικού νομοσχεδίου. Και το σπουδαιότερο απ’ όλα τα δημοσιονομικά τεκταινόμενα έχει να κάνει με την τεχνοκρατική διαχείριση των πόρων του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης. Οι συνθήκες για το Ταμείο Ανάκαμψης έχουν «μεταμορφωθεί» σε διαδικασίες ψηφιακής κοινωνίας. Η ίδια η πραγματική ελληνική κοινωνία (δηλ. οι επαγγελματίες, οι εργαζόμενοι, κ.λπ.) βρίσκονται στο περιθώριο του κυβερνητικού σχεδίου απορρόφησης των ευρωπαϊκών κονδυλίων.
Με την κυβέρνηση Μητσοτάκη, στο επίπεδο της ηγετικής δύναμης της Ελλάδας στην εποχή μας, οι ιστορικές προοπτικές του τόπου μας έχουν συρρικνωθεί, εάν δεν έχουν «τελειώσει»! Κατά την επεξεργασμένη συνειδησιακή αντίληψη του Μητσοτάκη περί Ελλάδας όλα ανάγονται (και όλα εξαρτώνται) από την οικονομική ανάπτυξη.
Το κυβερνητικό πρόγραμμα του Μητσοτάκη έχει προκρίνει ότι η οικονομία είναι το πρώτιστο δομικό στοιχείο μιας σύγχρονης κοινωνίας. Εχει παραμελήσει δύο μείζονες παράγοντες που συνδέονται με την κοινωνική διαφορά: δηλαδή με την αντίθεση ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία. Αυτός είναι και ο λόγος που προσπαθεί να θεσμοθετήσει το νέο φορολογικό πρόγραμμα.
Υπάρχει ακόμη ένας κοινωνικός παράγοντας ο οποίος διαμορφώνει με διαπλαστικό τρόπο την ίδια τη ζωή των ανθρώπων. Πρόκειται για τον παράγοντα συνείδηση. Πολλοί θα υποστηρίξουν ότι στις συνθήκες της ψηφιακής κοινωνίας, η συνείδηση έχει γίνει αντικείμενο ελέγχου και χειραγώγησης. Υπάρχουν όμως και οι αντίστροφες κοινωνικές διαδικασίες.
Κατά την κυβερνητική λογική, τα τρία συγκροτησιακά και δομικά στοιχεία της σύγχρονης κοινωνίας, δηλαδή η οικονομία, η συνείδηση και η καθημερινότητα των ανθρώπων (ο κοινωνικός βιόκοσμος,) δεν μπορούν να διαμεσολαβηθούν. Υπερισχύει το οικονομικό σύστημα, το οποίο καταδυναστεύει την πολιτική και οδηγεί την ίδια την κοινωνία μας στη φτώχεια.
Με άλλα λόγια η κυβερνητική πολιτική του Μητσοτάκη οδηγεί την ελληνική κοινωνία σε υπαρξιακά αδιέξοδα κατά τις επόμενες δύο δεκαετίες. Μέχρι το έτος 2050, ο Μητσοτάκης δεν θα εκπονεί νέα προγράμματα ανάπτυξης, όπως εξάλλου έκανε και ο Τσίπρας, ο οποίος δεν έβλεπε το πολιτικό δάσος αλλά μόνον το κομματικό δέντρο του.
Συνοψίζοντας τους προβληματισμούς μου επισημαίνω ότι το κυβερνητικό πρόγραμμα του Μητσοτάκη έχει εγκλωβισθεί στη λογική της ανάπτυξης που πριμοδοτεί την «οικονομία που πετάει» και από την άλλη προωθεί τις πολιτικές διαδικασίες της κοινωνικής φτώχειας. Ολοι εμείς, κύριε πρωθυπουργέ, πεινάμε! Δώστε επιτέλους κάποια ψίχουλα από το Ταμείο Ανάκαμψης όχι στον Βασιλάκη και στον Περιστέρη. Δώστε επιτέλους τα ψίχουλα στον λαό, δηλαδή στους επαγγελματίες που φορολογείτε!
*Καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
/www.efsyn.gr/stiles/apopseis/413229_i-oikonomia-petaei-
