Είκοσι χρόνια συμπληρώθηκαν χθες (19/3) από την παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας «Η αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού», το αριστούργημα του Γάλλου σκηνοθέτη Michel Gondry, ένα έργο που σίγουρα συγκαταλέγεται στο λεξικό του σινεφίλ κοινού για να περιγράψει το αέναο δίλημμα των επώδυνων αναμνήσεων. Τις κρατάς, μαθαίνεις και συνεχίζεις το ταξίδι ή τις αφαιρείς και κάνεις format στον σκληρό δίσκο του εγκεφάλου; «Πίστεψέ με, το καλύτερο είναι να ξεχνάς» απαντούσε ο Leon (the professional) στη νεαρή Ματίλντα σε ένα άλλο κινηματογραφικό σύμπαν. Ωραίες οι ατάκες από τις ταινίες, ωραίες και οι ταινίες. Η ζωή όμως δεν είναι σινεμά. Στη ζωή δεν υπάρχει η δυνατότητα να αφαιρέσεις ούτε τις επώδυνες αναμνήσεις, ούτε τον πόνο που αυτές προκαλούν.
Κωνσταντίνος Βρεττός
Στην υπόθεση του Κολωνού η εισαγγελική πρόταση της προηγούμενης Τετάρτης απέδειξε ότι δεν μπορείς ούτε καν να επουλώσεις τα τραύματα. Αντ’ αυτού το σύστημα το ίδιο, αντί να αγγίξει απαλά τις πληγές, τις ακουμπάει με βρόμικα χέρια, τις μολύνει. Για το 13χρονο πλέον κορίτσι από τον Κολωνό η παιδική ηλικία σταμάτησε απότομα, σε σκοτεινές αίθουσες που κανένα παιδί όχι απλώς δεν θα έπρεπε να βρίσκεται, αλλά ούτε και να περνάει απέξω. Μέσα στις δικαστικές αίθουσες, στις οποίες εξιστορούνται ιστορίες από την κόλαση, το σκοτάδι γίνεται όλο και πιο βαθύ. Τι να κοιτάει άραγε έξω από το παράθυρο όταν βρίσκεται στον δρόμο για τα δικαστήρια; Τι ακούει όταν οι δικηγόροι τής μετέφεραν τη δυστοπική εισαγγελική πρόταση για αθώωση του κακοποιητή; Σε έναν κόσμο που παλεύει να κρατήσει το παιδί μέσα του, ένα 13χρονο κορίτσι προσπαθεί να το διαγράψει και να συναντήσει τον παλιό εαυτό της στο Montauk*. Υπάρχει όμως Montauk;
• Το μέρος όπου συναντήθηκαν για πρώτη φορά o Joel με την Clementine στην ταινία «Eternal sunshine of the spotless mind» και αποτελεί την τελευταία θύμησή της πριν διαγράψει τις αναμνήσεις της.
https://www.efsyn.gr/stiles/ano-kato/426600_arage-psahnei-ayto-koritsi-ena-montauk
