Του Σπύρου Σούρλα
Προκαλεί μεγάλη εντύπωση ο παντελώς απλουστευτικός τρόπος που αντιμετωπίζεται το δημοψήφισμα στην Μ.Βρεττανία…Οι συριζανελλ ως γνήσιοι οπαδοί του Κάμερον ,πουλάνε τρομοκρατία γιά το Brexit ,οι δε νεοφιλελέδες κάνουν ακριβώς το ίδιο..
Ομως σε αυτούς προστίθενται και κάποιοι πούροι ‘μαρξιστές’,οι οποίοι σχεδόν ταυτίζονται με τον Κάμερον ,αφού το δημοψήφισμα δεν θα φέρει (ούτως ή άλλως) επανάσταση…
Χαρίζουν μάλιστα ολους τους Brexit στην άκρα δεξιά,έτσι χωρις ανάλυση…Δεν πειράζει παιδιά.Προφανώς δεν μάθατε τίποτα απο το 49.8% που πήρε ο Αυστριακός ακροδεξιός υποψήφιος,τον οποίον μάλιστα υποστήριξαν σύμφωνα με τις μετεκλογικές αναλύσεις το 80% των ανειδίκευτων εργατών ….Χαρίστε όλο αυτό το δυναμικό στην ακροδεξιά ,αφού δεν σας βγαίνει η ανάλυση..
Την ίδια στιγμή παντελώς αντιϊστορικά και χωρις να ασχοληθούν με το ιστορικό παρελθόν της Ε.Ε.,έχουμε και τους ‘ειδικούς’,που επειδή τυχαίνει να κατοικούν εκεί,έχουν την εντύπωση,πως όλοι οι άλλοι πρέπει να σιωπούν.
Παρακολουθώντας πάντως τον αγγλικό τύπο και όχι μονο (και πριν την άθλια δολοφονία της Κοξ)οι οπαδοί του Remain έκαναν μια εκστρατεία,που σαφέστατα δεν μπορούσε να αγγίξει τα λαϊκά στρώματα ,αλλά οργανώθηκε σαν να απευθύνεται σε τραπεζίτες και εμπόρους..Η προπαγάνδα υπέρ του Remain θυμίζει την αντίστοιχη του ‘Ναι ‘ στην Ελλάδα….,άλλο αν μετά ο Τσίπρας και η κλίκα του κουρέλιασαν το Οχι.
Η κρίσης εμπιστοσύνης προς το ευρωπαϊκό οικοδόμημα της Ε.Ε.έχει αρχίσει πολυ νωρίτερα πάντως..
Γαλλία-Ολλανδία απέρριψαν το λεγόμενο ‘ευρωπαϊκό σύνταγμα’ το 2005..
Οι Ισλανδοί έκαναν το ίδιο και μάλιστα σε δυό δημοψηφίσματα ως προς το αν το κράτος πρέπει να εγγυηθεί την αναχρηματοδότηση του ιδιωτικού χρέους των τραπεζών…
Οι Δανοί αργότερα καταψήφισαν το opt out στα 2015.
Αυτό λοιπόν με το οποίο δεν ασχολούνται καθόλου και οι νεοφιλελέδες και οι ‘προοδευτικοί’ είναι το γεγονός,ότι οι λαοί γιά λάθος ή και για σωστούς λόγους έχουν πάψει εδώ και πολύ καιρό να νοιώθουν εμπιστοσύνη στο οικοδόμημα της Ε.Ε..
Και εδώ βέβαια θα περίμενε κανείς,ειδικά από τους Αριστερούς να αναλύσουν με τα ερμηνευτικά τους εργαλεία γιατί αυτή η έλλειψη εμπιστοσύνης διογκώνεται ,αντί να ρίχνουν αναθέματα ,επειδή τα λαϊκά στρώματα δεν τους ακολουθούν…..Κάπου θα κάνουν λάθος και αυτοί ..Η όχι?
Αυτό πάντως που διαπιστώνεται και από τους λίγους σοβαρούς αναλυτές που είτε ακόμα ελπίζουν στην δημιουργία ‘εναλλακτικού παραδείγματος’ για την Ευρώπη, είτε από εκείνους που επιλέγουν την διάλυσή της ,είναι πως αυτό το οικοδόμημα της μετα-δημοκρατίας βρίθει εγκληματικής κοινωνικής ανισότητας,φτωχοποίησης,εθνικισμού και εγκατάλειψης των λαϊκών στρωμάτων,που ευλόγως στρέφονται ακόμα και σε επικίνδυνες ‘λύσεις’. Η Γερμανία ως ισχυρή χώρα φέρεται σαν σε υπόδουλους και με τον πλέον άγριο και ακραίο ταξικό τρόπο συνεργαζόμενη με τις αντίστοιχες ευρωπαϊκές ελίτ (και με μτην ελληνική φυσικά)
Ταυτόχρονα ψηφίζεται απ’ολες τις κυβερνήσεις και από την ΠΑΝΑΘΛΙΑ ελληνική η κατάπτυστη συμφωνια Ε.Ε-Τουρκίας γιά τους πρόσφυγες
Και σε αυτά τα ερωτήματα η Αριστερά χάσκει εντελώς είτε σιωπώντας, είτε υιοθετώντας μεταμοντερνιές, είτε μη επεξεργασμένες προτάσεις…
Γιατί υποθέτω ,πως ολοι αποδέχονται πως όταν εδώ και χρόνια η λεγόμενη ‘εθνική αναδίπλωση’έχει αποκτήσει ισχυρά ερείσματα το δήθεν ‘υπερεθνικό μοντέλο’ της Ευρώπης έχει αποτύχει εντελώς…
Αντί λοιπόν να ασχολούνται με τις αιτίες ,αξιολογούν τα ήδη υπάρχοντα αποτελέσματα.. ,οπότε ο φαύλος κύκλος επιτείνεται και μάλιστα φτάνουν στο απαράδεκτο για Αριστερά συμπέρασμα περί ενίσχυσης της ακροδεξιάς(χωρίς ανάλυση των αιτίων) και τελικά αναγκάζονται να συνταυτιστούν ,έστω και άθελά τους με τις πλέον συντηρητικές λύσεις..για να ‘σώσουν’ το οικοδόμημα απο την επίθεση της ακροδεξιάς..
Στην ουσία η Αριστερά εδώ και χρόνια έχει παραχωρήσει το γήπεδο στον αντίπαλο και απλά παρακολουθεί αμήχανη. Ετσι επικρατούν και σε αυτήν νεοφιλελεύθερες στην ουσία απόψεις,που απλά καλύπτονται με ‘προοδευτικό’επίχρισμα..
Και παραφράζοντας τον Βάλτερ Μπένγιαμιν : ‘Κάθε άνοδος του φασισμού μαρτυρεί μιά αποτυχημένη δημοκρατική επανάσταση’
Aντί λοιπόν η συζήτηση να επικεντρωθεί στην Αριστερά, στο κατά πόσον το μοντέλο ‘μετα-δημοκρατίας’,μπορεί να αλλάξει ή οχι (και εδώ υπάρχουν επιχειρήματα και από τις δυό πλευρές,μιάς και μια διαλυμένη Ευρώπη όντως μπορεί να οδηγήσει σε πολέμους) υιοθετείται μια εντελως φοβική και αμυντική στάση που υποστηρίζει μπούρδες για επιθέσεις ισλαμοφασιστών υιοθετώντας έτσι την λογική της ‘Έυρώπης Φρούριο’ και στο τέλος γίνονται ένα με τον Κάμερον ή τον Σαρκοζί γιά να ‘αποκρουστεί’ ο Φαράντζ ή η Λεπέν..
Η χαζοχαρούμενη Αριστερά,έχει μετατραπεί αντικειμενικά και λόγω αμηχανίας στον καλύτερο σύμμαχο της ‘΄μετα-δημοκρατίας’ της Ε.Ε. ..
Ολα τα άλλα ειναι για να περνάει η ώρα…
