«Χυδαίο» είναι ένα επίθετο που πολλές φορές χρησιμοποιείται το ίδιο με χυδαίο τρόπο. Χυδαία συμπεριφορά, βλέμμα, περπάτημα. Μπορεί όμως το ύφασμα να θεωρηθεί από μόνο του χυδαίο;
Νομίζω πως όλοι έχουμε ακούσει από μανάδες/θείες/γιαγιάδες ατάκες του τύπου «Πού πας έτσι θα στην πέφτουν όλοι, είναι πολύ πρόστυχο αυτό». Ας εντοπίσουμε λοιπόν τα δυο βασικά λάθη σε αυτή την πρόταση. Πρώτον «θα στην πέφτουν όλοι», το τι φοράω δεν καθορίζει με κανέναν τρόπο το πώς θα μου φέρονται οι άλλοι. Δεύτερον «είναι πολύ πρόστυχο αυτό», εδώ θέλω να σταθούμε. Τι θα πει πως ένα ρούχο είναι πρόστυχο; Κάνει κάποιες κινήσεις το ρούχο που μπορούν να θεωρηθούν σεξουαλικά υπονοούμενα ή την πέφτει το ρούχο σε ό,τι κινείται με προσβλητικό τρόπο;
Οι άνθρωποι νιώθουν όμορφα μέσα σε διαφορετικά κομμάτια υφάσματος, σε διαφορετικά μεγέθη και χρώματα. Έχουμε φτάσει σε ένα σημείο όπου καθετί που κάνει κάποιος ερμηνεύεται απ’ τους γύρω του ως «ανάγκη» να δειχθεί ή να προκαλέσει. Όμως δεν είμαστε μόνο αυτό. Δε θέλουν όλοι να προκαλέσουν, δεν ντύνονται όλοι για να αρέσουν στους άλλους ή να ξεχωρίζουν απ’ το πλήθος.
Θα έπρεπε να χαιρόμαστε όταν μια κοπέλα φοράει κοντή φούστα γιατί συνήθως για να το κάνει αυτό νιώθει όμορφα με το σώμα της. Τα στερεότυπα για το «τέλειο» σώμα πλέον είναι τόσα πολλά που είναι ευλογία κάποιο άτομο να αγαπά το σώμα του και να επιλέγει να το δείξει.
Όχι, μια κοπέλα δε φόρεσε ανοιχτό ντεκολτέ για να κοιτάξεις το στήθος της κι ένας άντρας δε φόρεσε μπλούζα με V για να το δεις και να ερεθιστείς. Το κάνανε γιατί το θέλανε, γιατί κοιταχτήκανε στον καθρέφτη κι ένιωσαν όμορφα. Και ποιος είσαι εσύ που θα πεις στους άλλους πώς να νιώθουν όμορφα;
Η χυδαιότητα βρίσκεται στο εσωτερικό του ανθρώπου. Στις κινήσεις και στις φράσεις του, στις αντιδράσεις και στα βλέμματα. Ο χυδαίος άνθρωπος θα σε κάνει να νιώσεις άβολα όταν σου μιλήσει γιατί πολύ απλά δεν έχει τρόπο. Είναι κάποιος που χύνει τα λόγια του χωρίς να τα σκεφτεί ή να τα φιλτράρει κι έτσι αυτά τα λόγια είναι συνήθως απρεπή.
Άλλωστε πόσο χυδαία μπορεί να είναι μια κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε απ’ τη γέννησή μας; Δεν πιστεύω πως κάποιος γεννήθηκε με περιτύλιγμα. Γυμνοί γεννηθήκαμε, η πρώτη μας στιγμή πάνω σε αυτή τη Γη ήταν χωρίς ρούχα. Η γύμνια δεν είναι ντροπή, η σεξουαλικοποίηση οτιδήποτε γυμνού είναι ντροπή.
Εμείς μας έχουμε κάνει να ντρεπόμαστε για πράγματα δεδομένα. Αφού όλοι έχουμε δέρμα γιατί πρέπει να το κρύβουμε; Χρησιμοποιούμε λέξεις χωρίς να ξέρουμε τη σημασία και κάνουμε ανθρώπους να νιώθουν άσχημα για πράγματα που δεν είναι άξια κατηγορίας.
Λοιπόν όχι. Ένα κοντό σορτσάκι δεν είναι προκλητικό, προκλητική είναι η συμπεριφορά αυτού που θα στην πέσει λέγοντάς σου βρομόλογα «γιατί τα θέλει ο κώλος σου». Μια ανοιχτή μπλούζα δεν είναι χυδαία, χυδαία είναι τα λόγια που λες και δεν εννοείς. Όλα τα «Σ’ αγαπάω» που πέταξες χωρίς να σκεφτείς κι όλες οι φορές που είπες «Μη φύγεις» μα έφυγες εσύ. Αυτό, φίλοι μου, είναι η πιο ακραία μορφή χυδαιότητας.
Επιμέλεια Κειμένου Ζωής Τεκέλογλου: Πωλίνα Πανέρη
