Πόσο μοιάζουν… οι δικαιολογίες της μειοδοσίας!

«Ήταν απα­ραί­τη­το να συ­νά­ψου­με τη συμ­φω­νία. […] Είναι αλή­θεια πως ορι­σμέ­να ση­μεία θα μπο­ρού­σαν να απο­σα­φη­νι­στούν πε­ρισ­σό­τε­ρο, αλλά αυτό δεν είναι η ουσία του όλου ζη­τή­μα­τος.

Η συ­ναι­σθη­μα­τι­κό­τη­τα δεν μπο­ρεί να κα­θο­ρί­ζει την πο­λι­τι­κή μας. Η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα και η ακρι­βής εκτί­μη­ση των δυ­νά­με­ών μας κα­θο­ρί­ζει την πο­λι­τι­κή μας. […] Η ση­με­ρι­νή συμ­φω­νία είναι απο­τέ­λε­σμα της διε­θνούς κα­τά­στα­σης.

Δεν πρέ­πει να εί­μα­στε απο­γοη­τευ­μέ­νοι από τη συμ­φω­νία. Δεν πρέ­πει να βλέ­που­με τη συμ­φω­νία απαι­σιό­δο­ξα, αλλά να πά­ρου­με όλα τα ανα­γκαία μέτρα ώστε η συμ­φω­νία να απο­βεί προς όφε­λός μας.

Εί­χα­με και έχου­με σωστή πο­λι­τι­κή, αλλά οι ση­με­ρι­νές συν­θή­κες δεν μας επι­τρέ­πουν να την εφαρ­μό­σου­με. Αν αύριο αλ­λά­ξουν οι συν­θή­κες, θα νι­κή­σου­με».