Η συντονισμένη επίθεση σε διαφορετικά σημεία στο Παρίσι από μέλη του ISIS μονοπωλεί το ενδιαφέρον των διεθνών ΜΜΕ. Οι τηλεοπτικές κάμερες, τα πάνελ από το πρωί μέχρι το βράδυ προσπαθούν να εξηγήσουν τι συνέβη. Σύσσωμος ο αστικός πολιτικός συρφετός κατά μήκος των μητροπόλεων στοιχίζεται δίπλα στην «κλαίουσα» ιμπεριαλιστική Γαλλία και δηλώνει παρών στον αντιτρομοκρατικό αγώνα. Όλοι μαζί (και ο Τσίπρας παρά δίπλα) ορκίζονται πίστη στα ιδανικά της δημοκρατίας, της ελευθερίας και της πολυπολιτισμικότητας ενώ απειλούν με αδυσώπητο πόλεμο τους ισλαμιστές τρομοκράτες.
Πρόκειται για ακόμα ένα ρεσιτάλ απύθμενης υποκρισίας, άξιο για ιμπεριαλιστικά καθάρματα.
Η δυτική αυτοκρατορία στήνει μεθοδικά, πάνω στα 120 τραγικά θύματα της τυφλής αιματηρής επίθεσης από τους ισλαμοφασίστες του ISIS, ένα νέο σκηνικό εσωτερικού και εξωτερικού πολέμου.
Oι φασίστες διαδηλώνουν: Διώξτε τους ισλαμιστές
Στη Γαλλία ο Ολάντ κηρύσσει τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης αλλά αυτό δεν αποτρέπει τους ισλαμοφάγους ρατσιστές και κάθε είδους φασιστοειδή να διαδηλώνουν στη Λιλ κατά των μουσουλμάνων. Προφανώς η κατάσταση έκτακτης ανάγκης αφορά όλους τους υπόλοιπους και πάνω από όλα τη δυνατότητα του κράτους να μπουκάρει σε σπίτια, να συλλαμβάνει και να φυλακίζει χωρίς δίκη όσους θεωρεί επικίνδυνους και να καταστρώνει δοκιμές εμφυλίου πολέμου στις γαλλικές μεγαλουπόλεις. Αλήθεια ποιον ακριβώς ετοιμάζονται να αντιμετωπίσουν οι στρατοκράτες της ιμπεριαλιστικής Ευρώπης;
Είναι αλήθεια ότι οι 120 άνθρωποι που έχασαν τη ζωή τους στα καλά καθούμενα δεν έχουν καμία ευθύνη για την πολιτική της Γαλλίας στη Μέση Ανατολή και για τη συμμετοχή της σε βομβαρδισμούς στην περιοχή από κοινού με τις υπόλοιπες χώρες της αυτοκρατορίας. Απλώς χρησιμοποιούνται για να επιβεβαιωθεί η “αναγκαιότητα” να συνεχιστεί το ιμπέριουμ. Χρησιμοποιούνται για να κρύψουν οι εγκληματίες τα δικά τους επαναλαμβανόμενα εγκλήματα στις χώρες του τρίτου κόσμου, που είτε θα είναι αποικίες τους, είτε θα τις αντιμετωπίζουν σαν αποικίες.
Στη Συρία από το 2011 κάθε μέρα χάνουν τη ζωή τους σχεδόν 200 άνθρωποι, αλλά προφανώς η αξία της ζωής τους δεν συγκρίνεται με τη ζωή ενός ευρωπαίου. Στην πραγματικότητα όμως δεν είναι ούτε καν αυτό. Για τον Ολάντ, τον Ομπάμα, τον Κάμερον και τους εταίρους τους το πιο σημαντικό δεν είναι οι 120 νεκροί, αλλά το γεγονός ότι χτυπήθηκε μια περιοχή που υποτίθεται έχουν τον απόλυτο έλεγχο. Ότι λίγα μέτρα έξω από το Stade de France κάποιοι τόλμησαν να χτυπήσουν εκεί που καθόταν ο Ολάντ ή έστω λίγο παρά πέρα και σε απευθείας μετάδοση ξεφτιλίζοντας την ασφάλεια της Γαλλίας. Αυτό είναι που εξοργίζει τους δυτικούς ιμπεριαλιστές και όχι ότι έχασαν τη ζωή τους 120 αθώοι πολίτες. Αυτό εξοργίζει εμάς με τον ίδιο τρόπο που εξοργιζόμαστε όταν χάνονται στα πεδία των μαχών φαντάροι που νομίζουν ότι πολεμάνε για την πατρίδα, ενώ στην πραγματικότητα πολεμάνε για τα συμφέροντα των καπιταλιστών τους.
Πριν λίγες μέρες έπεσε στην Αίγυπτο ένα ρωσικό αεροπλάνο με 240 τουρίστες από την Πετρούπολη. Η πιθανότερη αιτία της πτώσης ήταν η τοποθέτηση βόμβας επίσης από το ISIS ή κάποιο παρακλάδι του. Εδώ η αντιμετώπιση από τα διεθνή μίντια της δύσης ήταν τελείως διαφορετική. Το θέμα δεν τους απασχόλησε και τόσο πολύ. Ίσως γιατί το χτύπημα το δέχτηκε η Ρωσία. Κανείς τους δεν ορκίστηκε εκδίκηση για τον άδικο χαμό 240 αθώων Ρώσων πολιτών. Αυτοί δεν αξίζουν όσο οι Γάλλοι; Ή μήπως δεν χτυπήθηκαν από τον ίδιο οργανισμό;
Πριν ένα μήνα στην Άγκυρα επίσης μέλη της ιδίας ισλαμοφασιστικής οργάνωσης πιθανό και με την προτροπή του καθεστώτος Ερντογάν μακέλεψαν μια ειρηνική συγκέντρωση Κούρδων και αριστερών Τούρκων αφήνοντας στον τόπο 120 νεκρούς. Όσους περίπου και στο Παρίσι. Οι εικόνες έκαναν το γύρο του κόσμου, αλλά για πολύ λίγο. Το σοκ στην βαθιά Ευρώπη ήταν ελάχιστο. Όταν πρόκειται για Σύριους, Τούρκους, Λίβυους, ακόμα και Ρώσους, δεν τρέχει τίποτα. Αυτοί μπορεί να πεθαίνουν γιατί είναι καθυστερημένοι, ημιάγριοι κοκ. Εμείς όμως στο Παρίσι, γιατί; Τι κάναμε; Για ακόμα μια φορά η έκπληξη των ευρωπαίων όταν έστω και για λίγα λεπτά ζουν αυτό που ζει ο υπόλοιπος κόσμος σχεδόν κάθε μέρα, είναι τεράστια.
Η αριστερά της Ευρώπης συνταράσσεται επίσης και αναλόγως το ρίχνει στα τετριμμένα: “οι ιμπεριαλιστές θα αξιοποιήσουν το χτύπημα για να επιβάλουν τα σχέδια τους, και άρα το χτύπημα αυτό τους εξυπηρετεί κοκ” για να προτείνουν τα επίσης τετριμμένα “να σταματήσει ο πόλεμος στη Συρία” λες και έτσι θα σταματήσει η δύση να λυμαίνεται όπως κάνει τα τελευταία 200 χρόνια τον πλούτο αυτών των χωρών και ενίοτε να τους ρίχνει μερικές βόμβες αν δεν συνεργάζονται. Στην πραγματικότητα αυτό που κυριεύει τη σκέψη αυτής της αριστεράς είναι ο τρόμος σε κάθε τι που διαλύει τις προηγούμενες ισορροπίες. Αχ τι κακό που μας βρήκε πάλι. Ο μόνος στόχος της είναι η επιστροφή στην ομαλότητα, η νοσταλγία μιας διαρκούς ειρήνης που όλα θα εξαντλούνται στις σικέ διαπραγματεύσεις μεταξύ των τάξεων για την ειρηνική επίλυση των διαφορών. Φοβούνται ότι τέτοια γεγονότα θα εξιτάρουν το κράτος όπως γίνεται στη Γαλλία κηρύσσοντας την παύση των δημοκρατικών ελευθεριών, ότι οι φασίστες θα κερδίσουν επιρροή πάνω στο φόβο των Γάλλων πολιτών, ότι η αριστερά θα πρέπει κάπως να αντιδράσει στην αυξανόμενη ισλαμοφοβία, αλλά πως να το κάνει όταν έχει ξεχάσει προ πολλού να δίνει πραγματικές παρά μόνο σικέ μάχες που να δικαιολογούν την ύπαρξή της στα πλαίσια μιας ανεκτικής αστικής δημοκρατίας. Αυτό είναι το πρόβλημα της αριστεράς που τα κάνει πάνω της όταν διαταράσσεται η ομαλότητα.
Κι όμως αυτή θα είναι η πραγματικότητα από δω και πέρα. Αυτό δεν σημαίνει ότι βρίσκουμε καμία δικαιολογία στους ισλαμοφασίστες του ISIS. Ο ISIS χρηματοδοτήθηκε από τον ιμπεριαλισμό μέσω των συμμάχων του στην περιοχή (Σαουδική Αραβία) για να χτυπηθεί ο Άσαντ, η Χεσμπολάχ και το Ιράν. Αντίστοιχες οργανώσεις ενισχύθηκαν για να πέσει ο Καντάφι. Επίσης ήταν το εργαλείο για να μακελευτεί η αραβική άνοιξη και να πνιγεί μες τον αραβικό χειμώνα. Η δύση πάντα χρησιμοποιούσε το ριζοσπαστικό σουνιτισμό ενάντια στην αριστερά, στους παναραβιστές, τον μπααθισμό και το αριστερόστροφο σιιτικό ισλάμ. Δεν είναι σκοπός εδώ να κάνουμε μια σε βάθος ανάλυση των διενέξεων στη Μέση Ανατολή. Όμως την ελεεινή στάση της δύσης τα τελευταία χρόνια μόνο τυφλοί δεν μπορούν να τη δουν. Ο σχεδιασμός να χτυπηθούν τα μπααθικά καθεστώτα και να βγουν από τη μέση ηγέτες που δεν έκαναν τα χατίρια της δύσης, ήταν παντού στην ημερήσια διάταξη. Προφανώς με τον ISIS έχει χαθεί ο έλεγχος, αλλά αυτό είναι ένα πρόβλημα του Ολάντ, του Ομπάμα, και των άλλων συμμάχων τους στο ΝΑΤΟ και όχι δικό μας.
Όσο ο ISIS πολέμα κατά του Άσαντ ή της Χεσμπολάχ είναι καλός. Αν ρίχνει και κανένα ρωσικό αεροπλάνο ακόμα καλύτερα. Αν είναι ένας μπάτσος της μαύρης αντίδρασης στο εσωτερικό των αραβικών λαών τσακίζοντας κάθε μαζική κίνηση κοσμικής ριζοσπαστικοποίησης, η δουλειά να γίνεται. Τώρα το μαντρόσκυλο δαγκώνει το αφεντικό του, διαπραγματευόμενο προφανώς το τομάρι του.
Η κοσμοπολίτικη δύση μπορεί να ρίξει ακόμα λίγα κροκοδείλια δάκρυα για τα θύματα του Παρισιού και να ετοιμαστεί για μια νέα χερσαία ίσως σταυροφορία. Τώρα που τα μαντρόσκυλα κάνουν του κεφαλιού τους, μια νέα ιμπεριαλιστική ανοιχτή επέμβαση για την “εξαγωγή δημοκρατίας” είναι στα σκαριά. Και κάθε τέτοια εκστρατεία απαιτεί από τους υπηκόους της νέας Ρώμης να βγάλουν το σκασμό και να αποδεχτούν χωρίς πολλά πολλά το κόστος σε χρήμα και σε ανθρώπινες ζωές. Άλλωστε δεν το χρωστάμε στους 120 αθώους συνανθρώπους μας;
Και εμείς τους απαντάμε. Καμία ειρήνη με τα αφεντικά. Καμία εθνική ενότητα με τα γεράκια και τους στρατοκράτες ιμπεριαλιστές. Κάτω η ισλαμοφοβία και κάθε σχέδιο που περιορίζει τις διαδρομές των προσφύγων προς την Ευρώπη στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας. Λιτότητα, ανεργία, μιλιταρισμός-στην ίδια μας τη χώρα είναι ο εχθρός. Τρομοκράτες είναι οι ιμπεριαλιστές και τα τσιράκια τους.
