Ποιες είναι οι πολιτικές ευαισθησίες της υπουργού Παιδείας; Ούτε για μια στιγμή, αυτές τις μέρες, στη Βουλή δεν έκρινε ότι πρέπει να αντιδράσει άμεσα σε προκλήσεις πέραν των επίμαχων κειμένων πλην όμως εξίσου απαιτητικών σε τέτοιες πολιτικές μάχες. Δεν απάντησε ούτε καν όταν εγκλήθηκε, στην Ολομέλεια, να τοποθετηθεί σε ακραίες θέσεις που εκφράστηκαν για κεφαλαιώδη θέματα, όπως η κατάργηση των συνδικαλιστικών ενώσεων των εκπαιδευτικών (βλ. ΟΛΜΕ, ΔΟΕ κ.ο.κ.) και η κατάργηση φοιτητικών παρατάξεων.
Αννα Ανδριτσάκη
Δεν είναι ανησυχητικό όταν ο Κυριάκος Βελόπουλος, πρόεδρος της «Ελληνικής Λύσης», αναφέρει τις γνωστές ανιστόρητες και απερίγραπτες θέσεις του για διάφορα πολιτικο-κοινωνικά ζητήματα. Είναι ανησυχητικό όταν ο εν λόγω κύριος ζητεί την κατάργηση της ΟΛΜΕ, της ΔΟΕ, της ΟΙΕΛΕ, της ΠΟΣΔΕΠ και όλων των υπόλοιπων συνδικαλιστικών σωματείων του κλάδου, μαζί και των φοιτητικών συλλόγων και παρατάξεων, και η αρμόδια υπουργός δεν απαντά. Για λόγους πολιτικής ευαισθησίας, την οποία η κυβέρνηση τουλάχιστον πολλές φορές έχει ζητήσει μετ’ επιτάσεως από όλους τους πολιτικούς αντιπάλους της.
Ακόμα πιο ανησυχητικό, όταν η υπουργός εγκαλείται και πάλι δεν κουνάει βλέφαρο. Ο βουλευτής και πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ, Σωκράτης Φάμελλος, σχολιάζοντας την αφωνία της κ. Κεραμέως στις σκοταδιστικές αυτές απόψεις, την κάλεσε επί προσωπικού, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Εάν δεν έχετε το δημοκρατικό αίσθημα να τοποθετηθείτε ενάντια σε αυτές τις αντιδημοκρατικές απόψεις, θα σημαίνει ότι συνηγορείτε με αυτές και θα συντάσσεστε με τον ευρωπαϊκό Μεσαίωνα και όχι με τον Διαφωτισμό».
Κι όμως, η κ. Κεραμέως δεν κουνήθηκε, όχι φυσικά για να απαντήσει επί της ουσίας, αλλά για να δώσει είτε το προσωπικό της στίγμα είτε της κυβέρνησης. Τι απ’ όλα συμβαίνει; Η υπουργός γνωρίζει και τηρεί σιγήν ιχθύος; Η υπουργός δεν γνωρίζει, πλην όμως προσέχει τι (δεν) λέει; Ή η κυβέρνηση προχωρά, με ελεύθερο γκάζι, πλέον, σε ακόμα πιο προκλητικές ακροβατικές επιδείξεις στα όρια της συνταγματικότητας; Στον γκρεμό το ελληνικό δίκαιο, οι τριτοβάθμιες σπουδές, η αξιολόγηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Στον γκρεμό και τα κλαδικά δικαιώματα, οι συλλογικές συμβάσεις και άλλα πολύ ριζοσπαστικά, ανθρωπιστικά και άκαιρα για μια σύγχρονη φιλελεύθερη κυβέρνηση.
Ακόμα κι έτσι, όμως. Γιατί μέχρι τώρα η κ. Κεραμέως δεν έχει βρει ούτε λόγο ούτε πρόκληση για να ξεφύγει από κείμενα και γραμμές παρά μόνο για να γίνει περισσότερο συντηρητική από τις κυβερνητικές ανάγκες και κυρίως ποτέ για να προβάλει προσωπική τοποθέτηση σε όσα ευαίσθητα σημεία –αναπόφευκτα- αναδεικνύουν οι μάχες στο πεδίο της πολιτικής. Μοναδική εξαίρεση, η μεγάλη ευαισθησία στα εκκλησιαστικά ζητήματα.
efsyn.gr
