Διασωληνωμένη η ΓΣΕΕ

Διασωληνωμένη η ΓΣΕΕ

  • |

Απαραίτητες οι πρωτοβουλίες της Αριστεράς για να υπάρξει ΓΣΕΕ των εργατών

Με μια ολι­γό­λο­γη ανα­κοί­νω­ση, η διο­ρι­σμέ­νη διοί­κη­ση της ΓΣΕΕ ενη­μέ­ρω­σε τους ερ­γα­ζό­με­νους και τα συν­δι­κά­τα ότι, την Τρίτη 25 Φλε­βά­ρη, θα πραγ­μα­το­ποι­η­θεί στην Αθήνα ένα συ­νέ­δριο πα­ρω­δία της ιστο­ρι­κό­τε­ρης ερ­γα­τι­κής Συ­νο­μο­σπον­δί­ας της χώρας. Ένα συ­νέ­δριο κομ­μέ­νο και ραμ­μέ­νο στα μέτρα της συμ­φω­νί­ας για κοι­νω­νι­κή ει­ρή­νη και συ­ναί­νε­ση, που η ηγε­σία της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ) υπο­γρά­φει μό­νι­μα τα τε­λευ­ταία χρό­νια με τους τρα­πε­ζί­τες, τους βιο­μή­χα­νους και τους εφο­πλι­στές.

Θοδωρής Πατσατζής

 

Είναι γε­γο­νός ότι η ΓΣΕΕ έχει φτά­σει στο ση­μείο να μοιά­ζει «δια­σω­λη­νω­μέ­νη» σε κρε­βά­τι Μο­νά­δας Εντα­τι­κής Θε­ρα­πεί­ας, όπου όμως η πο­ρεία της δεν είναι ανα­στρέ­ψι­μη και βα­δί­ζει προς έναν αργό και βα­σα­νι­στι­κό θά­να­το. Ο ορ­γα­νι­σμός της μοιά­ζει να ξε­μέ­νει όλο και πε­ρισ­σό­τε­ρο χρόνο με το χρόνο από τη μο­να­δι­κή ουσία που μπο­ρεί να της δώσει πνοή. Από τους σκλη­ρά ερ­γα­ζό­με­νους και ει­δι­κά τους πιο νέους. Αυ­τούς που δου­λεύ­ουν στα μνη­μο­νια­κά κά­τερ­γα των εται­ρειών τη­λε­φω­νί­ας, των κού­ριερ και των ντε­λι­βε­ρά­δων, των χι­λιά­δων ερ­γα­ζο­μέ­νων στον επι­σι­τι­σμό και του­ρι­σμό, στις ιδιω­τι­κές δομές υγεί­ας, των ερ­γα­ζο­μέ­νων σε πο­λυ­κα­τα­στή­μα­τα και σου­περ­μάρ­κετ.

Η ΓΣΕΕ αυτή τη στιγ­μή δια­σώ­ζε­ται από τους ερ­γα­ζό­με­νους στις πρώην ΔΕΚΟ (Δη­μό­σιες Επι­χει­ρή­σεις Κοι­νής Ωφέ­λειας), όπως η ΔΕΗ, ο ΟΤΕ, οι ερ­γα­ζό­με­νοι στα Μέσα Μα­ζι­κής Με­τα­φο­ράς κ.α., χωρίς όμως κι εκεί να έχει προ­σπα­θή­σει να υπάρ­ξουν οποιεσ­δή­πο­τε αντι­στά­σεις απέ­να­ντι στα σχέ­δια ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης και απα­ξί­ω­σής τους. Αν δεν μπο­ρεί να πεί­σει τους μό­νι­μους σε με­γά­λο βαθμό ερ­γα­ζό­με­νους σε αυ­τούς τους ορ­γα­νι­σμούς ότι λει­τουρ­γεί σωστά, με τον τρόπο που κι­νεί­ται τα τε­λευ­ταία χρό­νια, κα­τα­λα­βαί­νου­με ότι είναι απί­θα­νο να πεί­σει τους υπό­λοι­πους ερ­γα­ζό­με­νους. Πώς να τους πεί­σει, όταν οι δυ­νά­μεις της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ σε μια σειρά Ερ­γα­τι­κά Κέ­ντρα ψή­φι­σαν, ώστε να μη γίνει η απερ­γία για το ασφα­λι­στι­κό στις 18 Φλε­βά­ρη.

Αυτή η κα­τρα­κύ­λα έχει συ­νέ­πειες που την κά­νουν πιο αδύ­να­τη αγω­νι­στι­κά και σε δια­πραγ­μα­τεύ­σεις, μέσα από τη μεί­ω­ση της συμ­με­το­χής των ερ­γα­ζο­μέ­νων στα σω­μα­τεία μέλη της, συ­νέ­πειες που με­τριού­νται κα­θη­με­ρι­νά, όσο οι ερ­γα­ζό­με­νοι μέ­νουν απρο­στά­τευ­τοι τα τε­λευ­ταία χρό­νια να δέ­χο­νται ακόμη και σω­μα­τι­κές επι­θέ­σεις βίας από τους ερ­γο­δό­τες τους. Και συ­νέ­πειες πο­λι­τι­κές, καθώς μόνο αγα­νά­κτη­ση προ­κα­λεί η από­φα­ση να δια­σω­θούν οι γρα­φειο­κρά­τες που διοι­κούν τη ΓΣΕΕ με την πα­ρου­σία ΜΑΤ και αστυ­νο­μί­ας στο συ­νέ­δριο. Ο μη­χα­νι­σμός που ανοί­γει τα κε­φά­λια των ερ­γα­τών, όταν αυτοί γί­νο­νται επι­κίν­δυ­νοι για το κα­θε­στώς, και κα­λεί­ται δήθεν για να προ­στα­τέ­ψει τις δια­δι­κα­σί­ες της Συ­νο­μο­σπον­δί­ας τους. Με αυτή την εξέ­λι­ξη, ο χαι­ρε­τι­σμός που δια­δί­δε­ται ότι θα κάνει στο συ­νέ­δριο ο πρω­θυ­πουρ­γός Κ. Μη­τσο­τά­κης είναι το σκη­νι­κό μιας κακής πα­ρα­γω­γής κω­μω­δί­ας.

Η συν­δι­κα­λι­στι­κή και η πο­λι­τι­κή Αρι­στε­ρά επεί­γει πια να πάρει πρω­το­βου­λί­ες. Δεν γί­νε­ται να μένει ανα­πά­ντη­τη από τα συν­δι­κά­τα η επί­θε­ση στο ασφα­λι­στι­κό, που θα έχει και συ­νέ­χεια με νε­ό­τε­ρο νόμο. Δεν γί­νε­ται να μένει ανα­πά­ντη­τη κάθε χρόνο η προ­σπά­θεια ΣΕΒ και κυ­βερ­νή­σε­ων να μέ­νουν κα­θη­λω­μέ­νοι οι μι­σθοί. Δεν γί­νε­ται να μέ­νουν ανα­πά­ντη­τα τα προ­γράμ­μα­τα εθε­λου­σί­ας εξό­δου σε με­γά­λους ορ­γα­νι­σμούς, ώστε να προ­χω­ρή­σουν με γορ­γό­τε­ρα βή­μα­τα οι ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις. Δεν γί­νε­ται να μέ­νουν ανα­πά­ντη­τες οι απο­λύ­σεις συμ­βα­σιού­χων στη ΔΕΗ και ενοι­κια­ζό­με­νων στα ΕΛΤΑ. Δεν γί­νε­ται να μένει ανα­πά­ντη­τη η προ­σπά­θεια των ξε­νο­δό­χων και των ερ­γο­δο­τών σε επι­σι­τι­σμό και του­ρι­σμό οι ερ­γα­ζό­με­νοι να δου­λεύ­ουν ατέ­λειω­τες ώρες σαν σκλά­βοι, με μι­σθούς πεί­νας. Δεν γί­νε­ται να μην υπάρ­χει αντί­στα­ση στην εξά­πλω­ση της ανα­σφά­λι­στης ερ­γα­σί­ας. Δεν γί­νε­ται να μην υπάρ­χει προ­σπά­θεια να εντα­χθούν στα συν­δι­κά­τα οι με­τα­νά­στες και πρό­σφυ­γες ερ­γα­ζό­με­νοι. Δεν γί­νε­ται να μην υπάρ­χουν στα συν­δι­κά­τα διεκ­δι­κή­σεις υπέρ των γυ­ναι­κών και κατά των σε­ξι­στι­κών δια­κρί­σε­ων και πα­ρε­νο­χλή­σε­ων στους χώ­ρους δου­λειάς.

Δεν μπο­ρεί να μένει ανα­πά­ντη­τη η απλή­ρω­τη ερ­γα­σία και οι κα­θυ­στε­ρή­σεις μι­σθο­δο­σί­ας. Δεν γί­νε­ται να μένει ανα­πά­ντη­τη η διευ­κό­λυν­ση στους ερ­γο­δό­τες να απο­λύ­ουν όποτε και όσο θέ­λουν. Δεν γί­νε­ται να δου­λεύ­ουν δε­κά­δες χι­λιά­δες ερ­γα­ζό­με­νοι χωρίς Συλ­λο­γι­κές Συμ­βά­σεις Ερ­γα­σί­ας.

Αυτή είναι η πραγ­μα­τι­κή πίεση στην οποία πρέ­πει να απα­ντή­σει η συν­δι­κα­λι­στι­κή Αρι­στε­ρά. Και απά­ντη­ση σε αυτή την πίεση ση­μαί­νει ενω­τι­κές πρω­το­βου­λί­ες τώρα, για να στη­ρι­χθούν πρω­το­βάθ­μια σω­μα­τεία που δί­νουν ση­μα­ντι­κές μάχες σε πολ­λούς κλά­δους, προ­σπα­θώ­ντας να έχουν πραγ­μα­τι­κά δια­δι­κα­σί­ες από τα κάτω, με συ­χνές συ­νε­λεύ­σεις και συ­νε­χή ενη­μέ­ρω­ση των ερ­γα­ζό­με­νων-με­λών τους. Προ­σπά­θεια να χτι­στούν σω­μα­τεία σε χώ­ρους που δεν υπάρ­χουν, με αγω­νι­στι­κές και δη­μο­κρα­τι­κές από τα κάτω δια­δι­κα­σί­ες βάσης. Προ­σπά­θεια για κοινά σω­μα­τεία σε πα­ρεμ­φε­ρείς κλά­δους του δη­μό­σιου και ιδιω­τι­κού τομέα.

Αν θέ­λου­με να δούμε συν­δι­κά­τα που να είναι στα χέρια των ερ­γα­ζο­μέ­νων, δεν αρκεί απλά να δη­λώ­νου­με την τα­ξι­κή μας κα­θα­ρό­τη­τα. Πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο όταν για χρό­νια ακόμη και μη­χα­νι­σμοί σχε­δόν όλων των απο­χρώ­σε­ων της συν­δι­κα­λι­στι­κής Αρι­στε­ράς λει­τουρ­γού­σαν με κέ­ντρο απο­κλει­στι­κά και μόνο το πό­σους εκ­προ­σώ­πους θα εκλέ­ξουν ή πόσα μέλη στο ΔΣ θα έχουν, χτί­ζο­ντας ακόμη και δια­σπα­στι­κά συν­δι­κά­τα. Πρά­ξεις που συ­νέ­βα­λαν στο να ακού­νε οι ερ­γα­ζό­με­νοι στον ιδιω­τι­κό τομέα για συν­δι­κα­λι­σμό και να αλ­λά­ζουν δρόμο. Εντός Αρι­στε­ράς το ΠΑΜΕ αυτή τη στιγ­μή έχει τη με­γα­λύ­τε­ρη ευ­θύ­νη λόγω των δυ­νά­με­ών του, για να πάρει ενω­τι­κές και πλα­τιές πρω­το­βου­λί­ες, ώστε να αρ­χί­σει να αλ­λά­ζει η κα­τά­στα­ση στα συν­δι­κά­τα και η αλ­λα­γή αυτή να έλθει έστω και με αργά βή­μα­τα και στη ΓΣΕΕ.

Για να μην υπάρ­χουν, όπως λέει το ΠΑΜΕ, νο­θεί­ες και ερ­γο­δο­τι­κός έλεγ­χος στα συν­δι­κά­τα, απαι­τεί­ται ενιαία δράση της Αρι­στε­ράς με κοι­νούς αγώ­νες και κοι­νές συ­γκε­ντρώ­σεις και δια­δη­λώ­σεις. Ξε­κι­νώ­ντας από τις μέρες του συ­νε­δρί­ου. Χρειά­ζε­ται να υπάρ­ξει άμεσα πρω­το­βου­λία κοι­νής δια­δή­λω­σης-πα­ρέμ­βα­σης με τις υπό­λοι­πες δυ­νά­μεις της Αρι­στε­ράς (ΜΕΤΑ, δυ­νά­μεις της ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ στα συν­δι­κά­τα, Τα­ξι­κή Πο­ρεία κ.ά.) που να δεί­χνει ότι υπάρ­χει πραγ­μα­τι­κά ένα μα­ζι­κό δυ­να­μι­κό αντί­στα­σης στα σχέ­δια ερ­γο­δο­τών και γρα­φειο­κρα­τών. Ένα δυ­να­μι­κό που μπο­ρεί να συμ­βά­λει από την επό­με­νη του συ­νε­δρί­ου στην προ­σπά­θεια να μεί­νει ζω­ντα­νός ο συν­δι­κα­λι­σμός στον ιδιω­τι­κό τομέα.

rproject.gr/