Η κυβέρνηση αξιολογεί τους Δημόσιους Υπαλλήλους την ώρα που διαλύει το Δημόσιο

Και αυτή τη φορά δεν θα περάσει!

Αυτές τις ημέ­ρες, οι Δη­μό­σιοι Υπάλ­λη­λοι γί­νο­νται απο­δέ­κτες εγκυ­κλί­ων, ηλε­κτρο­νι­κών μη­νυ­μά­των κ.α σχε­τι­κά με την υπο­χρέ­ω­ση τους να συ­μπλη­ρώ­σουν φύλλα ατο­μι­κής αξιο­λό­γη­σης. Οι υφι­στά­με­νοι για τους (με ανά­θε­ση) προϊ­στά­με­νους, οι (με ανά­θε­ση) προϊ­στά­με­νοι για τους υφι­στά­με­νους κ.ο.κ. Πρό­κει­ται για τη  2η εφαρ­μο­γή της  σχε­τι­κής πρό­βλε­ψης του Νόμου 4369/2016, την οποία υιο­θέ­τη­σε η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και τώρα εφαρ­μό­ζει και η Κυ­βέρ­νη­ση ΝΔ, υπό τον Μη­τσο­τά­κη. Ο ση­με­ρι­νός πρω­θυ­πουρ­γός ήταν αυτός που ως Υπουρ­γός Διοι­κη­τι­κής Με­ταρ­ρύθ­μι­σης στην κυ­βέρ­νη­ση Σα­μα­ρά-Βε­νι­ζέ­λου είχε πρώ­τος ει­σά­γει την ατο­μι­κή αξιο­λό­γη­ση, ως …θέ­σφα­το για την βελ­τί­ω­ση της Δη­μό­σιας Διοί­κη­σης, επι­βάλ­λο­ντας μά­λι­στα και τις πε­ρί­φη­μες πο­σο­στώ­σεις “κα­λών-μέ­τριων-κα­κών” ΔΥ.

Νίκος Μποσινάκος

Η ατο­μι­κή αξιο­λό­γη­ση ου­σια­στι­κά είναι τρό­πος επι­τή­ρη­σης και πει­θάρ­χη­σης των υπαλ­λή­λων και δεν έχει σχέση με την αξιο­λό­γη­ση πο­λι­τι­κών, δια­δι­κα­σιών και δομών, η οποία άλ­λω­στε θα πρέ­πει να γί­νε­ται από την κοι­νω­νία και όχι με -τύ­που reality show- συ­μπλή­ρω­ση βαθ­μο­λο­γί­ας με­τα­ξύ υπαλ­λή­λων.

Δεν είναι τυ­χαίο ότι από τις κατά και­ρούς “με­γα­λό­πνο­ες” με­ταρ­ρύθ­μι­σεις της Δη­μό­σιας Διοί­κη­σης, η μόνη, την οποία κάθε χρώ­μα­τος πο­λι­τι­κή ηγε­σία επι­λέ­γει να προ­χω­ρή­σει τά­χι­στα είναι η ατο­μι­κή αξιο­λό­γη­ση. Ένα ερ­γα­λείο, που εκ φύ­σε­ως λει­τούρ­γει εκ­φυ­λι­στι­κά, ωθεί σε ανώ­φε­λο και αντι­πα­ρα­γω­γι­κό αντα­γω­νι­σμό με­τα­ξύ των συ­να­δέλ­φων, δια­σπά την συλ­λο­γι­κό­τη­τα και απο­προ­σα­να­το­λί­ζει από τα καί­ρια θέ­μα­τα που θα πρέ­πει να απα­σχο­λούν τους ερ­γα­ζό­με­νους στο Δη­μό­σιο, αλλά και το κοι­νω­νι­κό σύ­νο­λο.

Αντί­θε­τα, δια­δι­κα­σί­ες που κα­κο­φορ­μί­ζουν εδώ και χρό­νια (με πλέον χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό πα­ρά­δειγ­μα τις κρί­σεις Προϊ­στα­μέ­νων) πα­ρα­πέ­μπο­νται για τις κα­λέν­δες και απο­τε­λούν πεδίο δόξης λα­μπρον για κάθε λογής πο­λι­τι­κούς πα­ρά­γο­ντες και… συν­δι­κα­λι­στές που ανα­ζη­τούν πε­λά­τες!

Το ζη­τού­με­νο σή­με­ρα, αλλά και πάντα, στην Δη­μό­σια Διοί­κη­ση είναι ποιους σκο­πούς αυτή θα εκ­πλη­ρώ­νει, ποιας τάξης τα συμ­φέ­ρο­ντα υπη­ρε­τεί, και με ποια ερ­γα­λεία λει­τουρ­γεί υπέρ των πραγ­μα­τι­κών ανα­γκών της κοι­νω­νί­ας και όχι συ­γκε­κρι­μέ­νων ιδιω­τι­κών συμ­φε­ρό­ντων. Εδώ και χρό­νια, επι­χει­ρεί­ται η αφαί­ρε­ση αρ­μο­διο­τή­των από το Δη­μό­σιο και η πα­ρα­χώ­ρη­ση ελεγ­κτι­κών, ρυθ­μι­στι­κών, διοι­κη­τι­κών και άλλων λει­τουρ­γιών του, σε ιδιώ­τες. Ιδιώ­τες που προ­φα­νώς εν­δια­φέ­ρο­νται για την τσέπη τους και όχι π.χ για την προ­στα­σία του πε­ρι­βάλ­λο­ντος, για την δη­μό­σια υγεία, για την προ­στα­σία των ερ­γα­ζο­μέ­νων και άλλα …τέ­τοια.

Με από­φα­ση της ΑΔΕΔΥ και πολ­λών Ομο­σπον­διών και Πρω­το­βάθ­μιων Συλ­λό­γων, συ­νε­χί­ζε­ται το απερ­για­κό μέτρο της απο­χής-απερ­γί­ας από την αξιο­λό­γη­ση. Απερ­γία-απο­χή, η οποία χάρη στη ση­μα­ντι­κή στή­ρι­ξη της στην προη­γού­με­νη εφαρ­μο­γή της αξιο­λό­γη­σης, ανά­γκα­σε την προη­γού­με­νη Κυ­βέρ­νη­ση να κα­ταρ­γή­σει την «τρο­πο­λο­γία Γε­ρο­βα­σί­λη» που είχε ει­σα­γά­γει και δυ­στυ­χώς εφαρ­μό­ζε­ται ακόμη και σή­με­ρα (ως κα­ταρ­γη­μέ­νο). Για πα­ρά­δειγ­μα, στο Υπουρ­γείο Ερ­γα­σί­ας απο­κλεί­στη­καν πρό­σφα­τα από τις κρί­σεις των Δ/ντων 2 συμ­με­τέ­χο­ντες υπάλ­λη­λοι στην απερ­γία-απο­χή!

Τέλος, πρό­σφα­τη βέ­βαια είναι και η από­φα­ση (559/2020) του Διοι­κη­τι­κού Εφε­τεί­ου Αθη­νών, η οποία δι­καί­ω­σε υπάλ­λη­λο του Υπ. Ενέρ­γειας και Πε­ρι­βάλ­λο­ντος που απο­κλεί­στη­κε λόγω της μη συμ­με­το­χής του στην Αξιο­λό­γη­ση. Εκ­κρε­μεί ωστό­σο η εφαρ­μο­γή της από μια Κυ­βέρ­νη­ση που κατά τα άλλα δια­τρα­νώ­νει το σε­βα­σμό της στις απο­φά­σεις της ανε­ξάρ­τη­της Δι­καιο­σύ­νης…

Η Αξιο­λό­γη­ση έχει κα­τα­πέ­σει και απα­ξιω­θεί από την πλειο­ψη­φία των ερ­γα­ζο­μέ­νων στο Δη­μό­σιο, μετά τον επι­τυ­χη­μέ­νο κι επί­μο­νο αγώνα που δό­θη­κε τα τε­λευ­ταία χρό­νια, με τη στή­ρι­ξη όλης της Αρι­στε­ράς στα σω­μα­τεία και τους χώ­ρους δου­λειάς. Το συ­μπέ­ρα­σμα είναι ότι οι αγώ­νες και η ενό­τη­τα όμο­ρων τα­ξι­κών δυ­νά­με­ων μπο­ρούν να φέρ­νουν νίκες. Έχου­με να τις «επι­τη­ρή­σου­με» και να τις επε­κτεί­νου­με, όμως και αυτό χρειά­ζε­ται δέ­σμευ­ση!

/rproject.gr