Ψάρεμα ψήφων στα θολά νερά και κούφιες «δεσμεύσεις»

Τα προ­ε­κλο­γι­κά προ­γράμ­μα­τα της ΝΔ αλλά και του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ είναι πιο ψη­φο­θη­ρι­κά από ποτέ. Η άμεση εμπει­ρία από την κυ­βερ­νη­τι­κή πο­λι­τι­κή του Μη­τσο­τά­κη, αλλά και η νωπή εμπει­ρία από την «κω­λο­τού­μπα» του Τσί­πρα το 2015 που οδή­γη­σε στην υπο­γρα­φή του μνη­μο­νί­ου 3, θα πρέ­πει να υπο­ψιά­ζουν τους πά­ντες ότι τα «προ­γράμ­μα­τα» αυτά έχουν αξία μι­κρό­τε­ρη από εκεί­νη του χαρ­τιού πάνω στο οποίο γρά­φτη­καν. 

Χα­ρα­κτη­ρί­ζο­νται αμ­φό­τε­ρα από σκόρ­πια νού­με­ρα που ρί­χνο­νται στη δη­μό­σια συ­ζή­τη­ση με στόχο τις εντυ­πώ­σεις, από αντι­φα­τι­κές «δε­σμεύ­σεις» που αλ­λη­λο­συ­γκρού­ο­νται, από τη συ­στη­μα­τι­κή απο­φυ­γή των ηγε­σιών τόσο της ΝΔ όσο και του ΣΥΡΖΑ να εντά­ξουν αυτές τις «δε­σμεύ­σεις» σε ένα πλαί­σιο πο­λι­τι­κής που θα πα­ρου­σιά­ζε­ται στον απλό κόσμο δεί­χνο­ντας με σα­φή­νεια μια κα­τεύ­θυν­ση. 

Αντώνης Νταβανέλος

Αντί γι’ αυτό το πο­λι­τι­κό κρι­τή­ριο, η έμ­φα­ση δί­νε­ται στην τάχα τε­χνο­κρα­τι­κή αρ­τιό­τη­τα, στην αυ­στη­ρή κο­στο­λό­γη­ση κ.ο.κ. Για τους θαυ­μα­στές της κο­στο­λό­γη­σης, όμως, υπάρ­χουν εκ­πλή­ξεις. Η κ. Αχτσιό­γλου, υπεύ­θυ­νη του Τομέα Οι­κο­νο­μί­ας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, δή­λω­σε με αφο­πλι­στι­κή αθω­ό­τη­τα ότι «το ετή­σιο κό­στος του προ­γράμ­μα­τος του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ φτά­νει στα 5,5 δισ. ευρώ, που είναι ακρι­βώς το ίδιο με το κό­στος του προ­γράμ­μα­τος της ΝΔ».

Η δή­λω­ση αυτή λέει πε­ρισ­σό­τε­ρες αλή­θειες από τις σάλ­τσες που, ως συ­νή­θως, ακο­λου­θούν: Τα δύο κόμ­μα­τα, που συ­γκρού­ο­νται για τον «κορμό» της επό­με­νης κυ­βέρ­νη­σης, έχουν ακού­σει «τη φωνή του Κυ­ρί­ου» (της ντό­πιας κυ­ρί­αρ­χης τάξης και των ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ), γνω­ρί­ζουν καλά τι πε­ρι­θώ­ρια έχουν για να «ξο­δέ­ψουν» (προ­σο­χή: όχι μόνο, ή κυ­ρί­ως, για φι­λο­λαϊ­κές αλ­λα­γές), και τα υπό­λοι­πα αφή­νο­νται να συ­γκε­κρι­με­νο­ποι­η­θούν στην πο­ρεία των κυ­βερ­νη­τι­κών ερ­γα­σιών, μετά την απο­μά­κρυν­ση από το τα­μείο της κάλ­πης.

Και επει­δή στον ορί­ζο­ντα της διε­θνούς οι­κο­νο­μί­ας πυ­κνώ­νουν τα σύν­νε­φα της κρί­σης αλλά και από το τέλος του 2023 θα εντα­τι­κο­ποι­η­θεί η στενή «επι­τή­ρη­ση» της Τρόι­κας, τα προ­γράμ­μα­τα που δεν μας δη­λώ­νουν από ποια (τα­ξι­κή) σκο­πιά θα αντι­με­τω­πί­σουν αυτές τις με­γά­λες δο­κι­μα­σί­ες πρέ­πει να αντι­με­τω­πι­στούν ως δη­μα­γω­γι­κά και πα­ρα­πει­στι­κά.

Βαλ­κα­νο­θα­τσε­ρι­σμός

Ο Μη­τσο­τά­κης είναι πιο δύ­σκο­λο να κρυ­φτεί. Όπως ο ίδιος δή­λω­σε θα επι­διώ­ξει «μια ανα­πτυ­ξια­κή πο­λι­τι­κή, που δεν θα θέσει σε κα­νέ­να κίν­δυ­νο στο μέλ­λον τη δη­μο­σιο­νο­μι­κή στα­θε­ρό­τη­τα…». Δεν πρό­κει­ται για μια προει­δο­ποί­η­ση για αυ­στη­ρό­τη­τα απέ­να­ντι σε όλους. Η αυ­στη­ρό­τη­τα αφορά τους ερ­γα­ζό­με­νους και τις λαϊ­κές τά­ξεις, ενώ για την κυ­ρί­αρ­χη τάξη ο Μη­τσο­τά­κης πα­ρα­μέ­νει γεν­ναιό­δω­ρος.

Το πρό­γραμ­μα της ΝΔ «προ­κά­λε­σε αί­σθη­μα αι­σιο­δο­ξί­ας και κυ­ρί­ως ασφά­λειας στον κόσμο του επι­χει­ρείν» δή­λω­σε ο Πρό­ε­δρος του Εμπο­ρι­κού και Βιο­τε­χνι­κού Επι­με­λη­τη­ρί­ου Πει­ραιά, ση­μειώ­νο­ντας τη συ­νέ­χεια της πο­λι­τι­κής μεί­ω­σης των φόρων επί των κερ­δών και των ερ­γο­δο­τι­κών ει­σφο­ρών, αλλά και τη σύν­δε­ση της όποιας υπό­σχε­σης για αύ­ξη­ση μι­σθών απα­ρέ­γκλι­τα με την αύ­ξη­ση της πα­ρα­γω­γι­κό­τη­τας. Ακρι­βώς στο ίδιο συ­μπέ­ρα­σμα κα­τέ­λη­ξε το ακραιφ­νώς νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρο Liberal που ση­μεί­ω­σε ότι «οι μειώ­σεις των φόρων και των ερ­γο­δο­τι­κών ει­σφο­ρών είναι το επί­κε­ντρο του προ­γράμ­μα­τος της ΝΔ».

Είναι κοινό μυ­στι­κό ότι ο απο­κλει­στι­κός χρη­μα­το­δό­της του (όποιου) success story της κυ­βέρ­νη­σης Μη­τσο­τά­κη είναι η αι­μα­τη­ρή φο­ρο­λό­γη­ση της ερ­γα­τι­κής και λαϊ­κής κα­τα­νά­λω­σης: η εξο­ντω­τι­κή ακρί­βεια και ο δρα­κό­ντειος ΦΠΑ πάνω στα είδη κα­θη­με­ρι­νής-υπο­χρε­ω­τι­κής κα­τα­νά­λω­σης οδή­γη­σαν στην εκτί­να­ξη των φο­ρο­λο­γι­κών εσό­δων του κρά­τους. Δεν είναι τυ­χαίο ότι το πρό­γραμ­μα της ΝΔ δεν λέει κου­βέ­ντα για έναν κά­ποιο έλεγ­χο των τιμών και για όποια προ­ο­πτι­κή μεί­ω­σης του ΦΠΑ και των άλλων αντι­κοι­νω­νι­κών και άδι­κων φόρων. Αυτή η λη­στεία κάνει εφι­κτή τη χρη­μα­το­δό­τη­ση της μεί­ω­σης των φόρων επί των κερ­δών, επί των με­ρι­σμά­των, επί του συσ­σω­ρευ­μέ­νου πλού­του κλπ.

Ο Μη­τσο­τά­κης έθεσε ως στόχο για την επό­με­νη τε­τρα­ε­τία «έναν δι­πλά­σιο της ΕΕ ρυθμό ανά­πτυ­ξης και μια αύ­ξη­ση των επεν­δύ­σε­ων κατά 70%». Αυτός ο στό­χος (που ξε­περ­νά και τα πιο άγρια όνει­ρα των Λά­τση­δων και των Βαρ­δι­νο­γιάν­νη­δων που, ως πραγ­μα­τι­κή εξου­σία, πα­ρα­μέ­νουν πιο «ρε­α­λι­στές»), στα πλαί­σια της αστι­κής πο­λι­τι­κής μπο­ρεί να επι­διω­χθεί (που δεν είναι το ίδιο με το να επι­τευ­χθεί…) με έναν και μόνο τρόπο: με την πλήρη συ­ντρι­βή, με την πλήρη «κι­νε­ζο­ποί­η­ση» της ερ­γα­τι­κής τάξης και όσων ζουν από τη δου­λειά τους. Δεν είναι τυ­χαίο ότι το πρό­γραμ­μα της ΝΔ δεν λέει κου­βέ­ντα για όποιον έλεγ­χο της ελα­στι­κο­ποί­η­σης των ερ­γα­σια­κών σχέ­σε­ων, για τις τρα­γι­κές συν­θή­κες ασφά­λειας και υγιει­νής στους χώ­ρους ερ­γα­σί­ας. Άλ­λω­στε ο νόμος Χα­τζη­δά­κη αυτά χτί­ζει ως «κί­νη­τρα» για την αι­μα­τη­ρή ανά­πτυ­ξη και για την προ­σέλ­κυ­ση των διε­θνών επεν­δύ­σε­ων. Επί­σης ο Μη­τσο­τά­κης απέ­φυ­γε κάθε δέ­σμευ­ση για τον καρ­κί­νο των ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων, απο­σύ­ρο­ντας ακόμα και όσα δη­μα­γω­γι­κά ψέλ­λι­σε μετά το έγκλη­μα στα Τέμπη.

Μέσα σε αυτό το πλαί­σιο οι εξαγ­γε­λί­ες για αυ­ξή­σεις στους μι­σθούς και στις συ­ντά­ξεις πρέ­πει να γί­νο­νται κα­τα­νοη­τές ως προ­κλη­τι­κά ψέ­μα­τα. Όμως ακόμα και μέσα στο δη­μα­γω­γι­κό οί­στρο του Μη­τσο­τά­κη, τα «εάν και εφό­σον» αξί­ζουν προ­σο­χή. Ο κα­τώ­τα­τος μι­σθός θα φτά­σει, λέει, στα 950 ευρώ στο τέλος… της επό­με­νης τε­τρα­ε­τί­ας (το 2027!) εάν και εφό­σον δεν προ­κύ­ψει δη­μο­σιο­νο­μι­κός κίν­δυ­νος και εάν και εφό­σον η «ανά­πτυ­ξη» το επι­τρέ­πει στον ιδιω­τι­κό τομέα. Η πε­ρι­κο­πή των τριε­τιών θα κα­ταρ­γη­θεί, λέει, για να φτά­σει ο μέσος ερ­γα­τι­κός μι­σθός στα 1.500 ευρώ το 2027, εάν και εφό­σον η ανερ­γία έχει υπο­χω­ρή­σει κάτω του 8% (ξε­περ­νώ­ντας ακόμα και την Τρόι­κα, που επέ­βα­λε την κα­τάρ­γη­ση των τριε­τιών με στόχο, τάχα, να πε­ριο­ρι­στεί η ανερ­γία κάτω του 10%). Οι υπο­σχέ­σεις για αυ­ξή­σεις των μι­σθών στο Δη­μό­σιο συν­δέ­ο­νται κυ­ρί­ως με κά­ποια «μπό­νους πα­ρα­γω­γι­κό­τη­τας». Αλλά ακόμα και αν τα πι­στέ­ψει κα­νείς όλα αυτά, από μόνα τους δεν αρ­κούν για μια στοι­χειω­δώς αξιο­πρε­πή ζωή: Αν η ακρί­βεια και η φο­ρο­λη­στεία συ­νε­χί­σουν αμεί­ω­τες μέχρι το 2027, τότε ακόμα και ένας μι­σθός 950 ή 1.500 ευρώ, μπο­ρεί να απο­δει­χθούν μι­σθοί πεί­νας.

Τα πε­πραγ­μέ­να της κυ­βέρ­νη­σης Μη­τσο­τά­κη στην πε­ρί­θαλ­ψη προει­δο­ποιούν για άμε­σους κιν­δύ­νους στο ΕΣΥ: Αν δεν αυ­ξη­θούν οι δα­πά­νες για την Υγεία, τότε οι τω­ρι­νές προ­γραμ­μα­τι­κές εξυ­πνά­δες περί «ηλε­κτρο­νι­κο­ποί­η­σης» της πε­ρί­θαλ­ψης, μπο­ρεί να ση­μαί­νουν ότι για τον απλό άν­θρω­πο οι δη­μό­σιες υπη­ρε­σί­ες υγεί­ας θα πε­ριο­ρι­στούν σε ένα ελά­χι­στο πεδίο κά­λυ­ψης (τις βα­σι­κές υπη­ρε­σί­ες τη­λε-ια­τρι­κής) και πέραν αυτών, όποιος χρειά­ζε­ται πιο προ­ω­θη­μέ­νη κά­λυ­ψη να έχει ως μόνη προ­ο­πτι­κή τον (όλο και πιο ακρι­βό) ιδιω­τι­κό τομέα.

Στο πρό­γραμ­μα της ΝΔ για την εκ­παί­δευ­ση «χώ­θη­καν» ατό­φιες κά­ποιες βα­σι­κές επι­λο­γές της Μάρ­γκα­ρετ Θά­τσερ: η «ελεύ­θε­ρη» γο­νεϊ­κή επι­λο­γή σχο­λι­κής μο­νά­δας και η απο­τύ­πω­ση σε voucher των υπο­χρε­ώ­σε­ων του Δη­μο­σί­ου για πα­ρο­χή υπη­ρε­σιών (δω­ρε­άν) εκ­παί­δευ­σης. Σωστά η ΟΙΕΛΕ στην ανα­κοί­νω­σή της εντο­πί­ζει τον κίν­δυ­νο για το δη­μό­σιο σχο­λείο και θυ­μί­ζει μια δια­βό­η­τη δή­λω­ση της Θά­τσερ: «η ελεύ­θε­ρη γο­νεϊ­κή επι­λο­γή και τα voucher επέ­τρε­ψαν να ανα­πτυ­χθούν τα δη­μο­φι­λή σχο­λεία». Αυτά ήταν κυ­ρί­ως τα με­γά­λα ιδιω­τι­κά σχο­λεία και ένας αριθ­μός επι­λεγ­μέ­νων ημι-δη­μό­σιων σχο­λεί­ων στις συ­νοι­κί­ες των εύ­πο­ρων ανώ­τε­ρων με­σο­στρω­μά­των. Τα υπό­λοι­πα σχο­λεία με­τα­τρά­πη­καν σε υπο­βαθ­μι­σμέ­να πάρ­κινγκ μελ­λο­ντι­κών «απα­σχο­λή­σι­μων». Αυτές οι «νέες ιδέες», μαζί με τη δέ­σμευ­ση για κα­τάρ­γη­ση του Άρ­θρου 16, με στόχο την ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση της τρι­το­βάθ­μιας εκ­παί­δευ­σης, ανα­δει­κνύ­ουν μια αδί­στα­κτη πο­λι­τι­κή κα­τεύ­θυν­ση.

Στο ασφα­λι­στι­κό, ο Μη­τσο­τά­κης υπο­σχέ­θη­κε μια ακόμα μεί­ω­ση των ερ­γο­δο­τι­κών ει­σφο­ρών, κατά 1%, μέσα στο 2024. Μετά τη λη­στεία των απο­θε­μα­τι­κών κε­φα­λαί­ων των Τα­μεί­ων, μετά τις δια­δο­χι­κές μειώ­σεις των ερ­γο­δο­τι­κών ει­σφο­ρών της μνη­μο­νια­κής πε­ριό­δου, με δε­δο­μέ­νο ότι η ει­σφο­ρο-κλο­πή και η ει­σφο­ρο-απο­φυ­γή συ­νε­χί­ζουν αμεί­ω­τες ακόμα και στις πιο «κυ­ρι­λέ» με­γά­λες Α.Ε., η υπό­σχε­ση αυτή ισο­δυ­να­μεί με την προ­α­ναγ­γε­λία μιας νέας γε­νι­κευ­μέ­νης αντι­με­ταρ­ρύθ­μι­σης στο ασφα­λι­στι­κό.

Αυτό το πρό­γραμ­μα πρέ­πει να αντι­με­τω­πι­στεί από τον κόσμο της ερ­γα­σί­ας με ανα­τρε­πτι­κή αγω­νι­στι­κή τα­κτι­κή, και στις εκλο­γές με ένα απο­φα­σι­στι­κό μαύ­ρι­σμα.

ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ: Νίκη τίνος; Νίκη πώς;

Τα προ­βλή­μα­τα του προ­ε­κλο­γι­κού προ­γράμ­μα­τος του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ εμ­φα­νί­ζο­νται ακόμα και στον τίτλο του: «Δι­καιο­σύ­νη Πα­ντού – Για μια Δη­μο­κρα­τι­κή Προ­ο­δευ­τι­κή Δια­κυ­βέρ­νη­ση». Ο ίδιος ο όρος «δια­κυ­βέρ­νη­ση» προ­έρ­χε­ται από το οπλο­στά­σιο της νε­ο­φι­λεύ­θε­ρης με­τα­μο­ντερ­νιάς, που ισχυ­ρί­ζε­ται ότι στο κα­θε­στώς δεν υπάρ­χει εναλ­λα­κτι­κή, ότι η ισχύς του σύγ­χρο­νου κα­πι­τα­λι­σμού δεν επι­τρέ­πει τομές, αλ­λα­γές ή ανα­τρο­πές και κατά συ­νέ­πεια τα προ­βλή­μα­τα αντι­με­τω­πί­ζο­νται μέσω της δια­χεί­ρι­σης-δια­κυ­βέρ­νη­σης, που ο Αλ. Τσί­πρας υπό­σχε­ται ότι θα την κάνει «δη­μο­κρα­τι­κά-προ­ο­δευ­τι­κά», με στόχο τη δι­καιο­σύ­νη πα­ντού και προς όλους, χωρίς τα­ξι­κές επι­λο­γές, μο­νο­μέ­ρειες και άλλα τέ­τοια πα­λιο­μο­δί­τι­κα κλισέ της Αρι­στε­ράς.

Έτσι η νε­ο­λαία μπο­ρεί να συ­νε­χί­ζει να φω­νά­ζει το σύν­θη­μα «Το μέλ­λον ανή­κει στον κόσμο της δου­λειάς – Εμπρός για την κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς», οι πιο έμπει­ροι κομ­μα­τι­κοί να διορ­θώ­νουν με το «Αλέξη (!) γερά – να φύγει η Δεξιά!» και ο Τσί­πρας να εμ­φα­νί­ζε­ται σε όλα τα επί­ση­μα Φόρα δια­βε­βαιώ­νο­ντας ότι έχει βρει τη win-win συ­ντα­γή που θα ικα­νο­ποι­ή­σει τους πά­ντες, τους κα­πι­τα­λι­στές και τους ερ­γά­τες ισο­με­ρώς, δια της «Δι­καιο­σύ­νης Πα­ντού»…

Το πρό­γραμ­μα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ είναι ένα πρό­γραμ­μα δια­χεί­ρι­σης της υπάρ­χου­σας κα­τά­στα­σης των πραγ­μά­των και όχι αλ­λα­γής της.

Προ­φα­νώς δεν είναι ένα πρό­γραμ­μα αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κό. Το πιο «τολ­μη­ρό» μέτρο που πε­ρι­λαμ­βά­νει είναι η υπό­σχε­ση φο­ρο­λό­γη­σης των με­ρι­σμά­των, εφό­σον αυτά απο­φέ­ρουν ει­σό­δη­μα με­γα­λύ­τε­ρο των 50.000 ευρώ ετη­σί­ως, με συ­ντε­λε­στή 10%. Αλή­θεια βρε παι­διά, γιατί ένας ρα­ντιέ­ρης που απο­λαμ­βά­νει ει­σό­δη­μα, ας πούμε 100.000 ευρώ ετη­σί­ως από με­ρί­σμα­τα με­το­χών Α.Ε., θα φο­ρο­λο­γη­θεί με συ­ντε­λε­στή 10% και όχι με τον συ­ντε­λε­στή που αφορά την κλί­μα­κα την ει­σο­δή­μα­τός του;

Επί­σης δεν είναι ένα πρό­γραμ­μα αντι­νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρο. Γιατί στο κρί­σι­μο ζή­τη­μα των ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, κυ­ριο­λε­κτι­κά, πάει πάσο. Τι μας λέει ο Αλ. Τσί­πρας για τον ιδιω­τι­κο­ποι­η­μέ­νο ΟΣΕ, μετά την τρα­γω­δία στα Τέμπη; «Ανά­τα­ξη του σι­δη­ρο­δρο­μι­κού δι­κτύ­ου… επα­νε­ξέ­τα­ση και ελέγ­χου υλο­ποί­η­σης του επεν­δυ­τι­κού πλά­νου της Hellenic Train, καθώς και της σύμ­βα­σης υπη­ρε­σιών οι­κο­νο­μι­κού συμ­φέ­ρο­ντος…»! Είναι μια γραμ­μή πιο συ­ντη­ρη­τι­κή από του ΠΑΣΟΚ που μιλά για κα­ταγ­γε­λία της Σύμ­βα­σης με την ιτα­λι­κή FDSI, επι­στρο­φή του ΟΣΕ στο δη­μό­σιο και ανα­ζή­τη­ση, στο μέλ­λον, άλλου «στρα­τη­γι­κού επεν­δυ­τή». Ο Τσί­πρας προ­σπα­θεί να εν­θου­σιά­σει το κοινό του στις πλα­τεί­ες μι­λώ­ντας για επι­στρο­φή της ΔΕΗ στο δη­μό­σιο. Όμως ο υπεύ­θυ­νος σύ­ντα­ξης του προ­γράμ­μα­τός του, Γ. Στα­θά­κης, είναι πιο προ­σε­κτι­κός: «Η ανά­κτη­ση των με­το­χών της ΔΕΗ υπέρ του Δη­μο­σί­ου, είναι μια σύν­θε­τη και πο­λύ­πλο­κη δια­δι­κα­σία, που πά­ντως πα­ρα­μέ­νει εφι­κτή…». Όποιος πε­ρι­μέ­νει μια σαφή πο­λι­τι­κή επα­να­κρα­τι­κο­ποί­η­σης της ΔΕΗ, μάλ­λον θα κου­ρα­στεί να πε­ρι­μέ­νει…

Επί­σης το πρό­γραμ­μα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν λέει τί­πο­τα σαφές για την αντι­με­τώ­πι­ση της ελα­στι­κο­ποί­η­σης των ερ­γα­σια­κών σχέ­σε­ων. Και θα όφει­λε να λέει, γιατί επί ημε­ρών της κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ η μά­στι­γα των «συμ­βά­σε­ων» έργου, ορι­σμέ­νου χρό­νου, επο­χι­κών κλπ εκτι­νά­χθη­κε πέρα από κάθε όριο, ξε­πέ­ρα­σε για πρώτη φορά στην ιστο­ρία του ελ­λη­νι­κού κα­πι­τα­λι­σμού το 50% των νέων συμ­βά­σε­ων πρό­σλη­ψης το 2016. Η κ. Αχτσιό­γλου υπήρ­ξε η πρώτη υπ. Ερ­γα­σί­ας που επέ­τρε­ψε τη «στε­λέ­χω­ση» του πιο σκλη­ρού πυ­ρή­να του υπ. Ερ­γα­σί­ας (δη­λα­δή της Επι­θε­ώ­ρη­σης Ερ­γα­σί­ας) με «συμ­βα­σιού­χους» έργου ή συ­γκε­κρι­μέ­νου χρό­νου, με­τα­τρέ­πο­ντας έτσι τις δια­δι­κα­σί­ες επο­πτεί­ας της αγο­ράς ερ­γα­σί­ας σε κα­κό­γου­στο ανέκ­δο­το. Τα ίδια (και ίσως χει­ρό­τε­ρα) έγι­ναν στα νο­σο­κο­μεία, στο ΕΚΑΒ, στην Πυ­ρο­σβε­στι­κή, πα­ντού.

Όμως το πρό­γραμ­μα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν είναι ούτε καν αντι­μνη­μο­νια­κό ή, έστω, με­τα-μνη­μο­νια­κό. Ο Τσί­πρας κο­κο­ρεύ­ε­ται ότι η κυ­βέρ­νη­σή του «έβγα­λε τη χώρα από τα μνη­μό­νια». Αυτό ισχύ­ει για τους τρα­πε­ζί­τες, τους βιο­μή­χα­νους και τους εφο­πλι­στές, αλλά όχι για τους ερ­γα­ζό­με­νους και τους συ­ντα­ξιού­χους. Τι είναι αυτό που απα­γο­ρεύ­ει την επα­να­φο­ρά του 13ου και 14ου μι­σθού που κό­πη­καν από τους δη­μό­σιους υπαλ­λή­λους με τα μνη­μό­νια; Μα ακρι­βώς η συμ­φω­νία που υπέ­γρα­ψε ο Τσί­πρας με τους δα­νει­στές το 2018, και ψευ­δε­πί­γρα­φα ονο­μά­στη­κε «έξο­δος από τα μνη­μό­νια»! Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ υπό­σχε­ται σή­με­ρα την «επα­να­φο­ρά της 13ης σύ­ντα­ξης». Δεν είναι ακρι­βές: υπό­σχε­ται ένα «επί­δο­μα» ίσο με την 13η σύ­ντα­ξη στους χα­μη­λο­συ­ντα­ξιού­χους μέχρι τα 500 ευρώ και ανα­λο­γι­κά μειω­μέ­νο σε όλα τα υψη­λό­τε­ρα κλι­μά­κια συ­ντά­ξε­ων. Ακόμα και σχε­τι­κά με αυτό το «επί­δο­μα», δεν είναι σαφές αν θα πρό­κει­ται για εφά­παξ κα­τα­βο­λή, για υπο­χρέ­ω­ση του κρά­τους υπό προ­ϋ­πο­θέ­σεις ή για μό­νι­μη πα­ρο­χή. Πρό­κει­ται για μια άγρια υπο­βάθ­μι­ση της έν­νοιας της σύ­ντα­ξης: Υπεν­θυ­μί­ζου­με ότι προ μνη­μο­νί­ων η 13η και η 14η σύ­ντα­ξη δεν ήταν «φι­λο­δω­ρή­μα­τα» που η κάθε κυ­βέρ­νη­ση προσ­διό­ρι­ζε κατά το δο­κούν, αλλά μια μό­νι­μη κα­τά­κτη­ση που προ­έ­κυ­πτε από την κα­τα­βο­λή ει­σφο­ρών, επί 14 μι­σθών ετη­σί­ως, για πάνω από 35 χρό­νια ερ­γά­σι­μου βίου.

Ο Τσί­πρας υπό­σχε­ται στις πλα­τεί­ες τη θε­σμο­θέ­τη­ση της Αυ­τό­μα­της Τι­μα­ριθ­μι­κής Προ­σαρ­μο­γής (ΑΤΑ). Στις πα­ρού­σες συν­θή­κες ακρί­βειας και πλη­θω­ρι­σμού θα ήταν μια σο­βα­ρή κα­τά­κτη­ση, αν εφαρ­μο­ζό­ταν σε βάθος χρό­νου. Όμως το πρό­γραμ­μα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν λέει αυτό: Μιλά για μια και μόνο αύ­ξη­ση των μι­σθών στο ύψος του προη­γού­με­νου πλη­θω­ρι­σμού και στη συ­νέ­χεια πα­ρα­πέ­μπει το ζή­τη­μα της ΑΤΑ στην υπο­χρέ­ω­ση… συμ­φω­νί­ας με τις ερ­γο­δο­τι­κές ορ­γα­νώ­σεις! Όποιος έχει ει­κό­να για τον πραγ­μα­τι­κό συ­σχε­τι­σμό δύ­να­μης μέσα στους ερ­γα­τι­κούς χώ­ρους, που δια­μορ­φώ­θη­κε μέσα στη μνη­μο­νια­κή πε­ρί­ο­δο (με την ανα­λο­γού­σα συ­νευ­θύ­νη του κυ­βερ­νη­τι­κού ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ), γνω­ρί­ζει ότι αυτή η «εκ­δο­χή» της ΑΤΑ είναι μια πλή­ρης κο­ροϊ­δία των ερ­γα­ζο­μέ­νων.

Μέσα στο πρό­γραμ­μα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ξε­χω­ρί­ζουν και κά­ποιες επι­λο­γές κυ­ριο­λε­κτι­κά επι­κίν­δυ­νες. Οι θέ­σεις για τα ελ­λη­νο­τουρ­κι­κά προ­τρέ­πουν «στη στα­δια­κή επέ­κτα­ση σε κάθε (!) τμήμα της Ανα­το­λι­κής Με­σο­γεί­ου (!!) των χω­ρι­κών υδά­των της Ελ­λά­δας σε 12 ναυ­τι­κά μίλια». Αν στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ συμ­φω­νούν ει­λι­κρι­νά με αυτήν τη θέση (και δεν την «πε­τούν» ψη­φο­θη­ρι­κά ανα­ζη­τώ­ντας ακρο­α­τή­ρια στην εθνι­κι­στι­κή ακρο­δε­ξιά) τότε θα έπρε­πε να δη­λώ­νουν ανοι­χτά τη συμ­φω­νία τους με τα εξο­πλι­στι­κά προ­γράμ­μα­τα και να ζη­τούν ακόμα πε­ρισ­σό­τε­ρα πο­λε­μι­κά αε­ρο­πλά­να, πλοία ή πυ­ραύ­λους. Γιατί όποιος δεν θέλει να κο­ροϊ­δεύ­ει τον εαυτό του και τους άλ­λους, γνω­ρί­ζει ότι η θέση αυτή οδη­γεί άμεσα σε μια με­γά­λη πο­λε­μι­κή ανα­μέ­τρη­ση στην Ανα­το­λι­κή Με­σό­γειο.

Αυτή η απο­λύ­τως πα­ρα­πει­στι­κή και ψη­φο­θη­ρι­κή, αυτή η ανα­ξιό­πι­στη προ­γραμ­μα­τι­κή αμ­φι­ση­μία, κα­θο­ρί­ζει τε­λι­κά και την τα­κτι­κή του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στο ζή­τη­μα της επι­διω­κό­με­νης κυ­βέρ­νη­σης.

Αν ο Τσί­πρας είχε πράγ­μα­τι ως απο­κλει­στι­κό στόχο μια (έστω…) «προ­ο­δευ­τι­κή κυ­βέρ­νη­ση», θα όφει­λε ήδη να έχει ανοί­ξει την προ­γραμ­μα­τι­κή διερ­γα­σία, θα όφει­λε ήδη να έχει επι­βά­λει του­λά­χι­στον στο ΠΑΣΟΚ του Ν. Αν­δρου­λά­κη τους μί­νι­μουμ όρους για το σχη­μα­τι­σμό μιας τέ­τοιας κυ­βέρ­νη­σης. Αν ο Τσί­πρας πί­στευε πράγ­μα­τι, ότι μέσω της απλής ανα­λο­γι­κής θα προ­κύ­ψει από τα κάτω μια κά­ποια «προ­ο­δευ­τι­κή» συμ­μα­χία, θα όφει­λε ήδη να έχει ασκή­σει «συμ­μα­χι­κή» πίεση προς το ΠΑΣΟΚ (αλλά και προς το ΜΕ­ΡΑ­25) και να έχει απο­φύ­γει τις αλα­ζο­νι­κές εξυ­πνά­δες ότι «δεν θα επι­χει­ρή­σει κυ­βέρ­νη­ση ητ­τη­μέ­νων». Λίγες ημέ­ρες πριν τις εκλο­γές, τί­πο­τε από αυτά δεν έχει γίνει. Και αυτό δεί­χνει με σα­φή­νεια ότι –παρά τις αντί­θε­τες δια­βε­βαιώ­σεις…– το σε­νά­ριο μιας κυ­βέρ­νη­σης «ευ­ρύ­τε­ρων συ­ναι­νέ­σε­ων» πα­ρα­μέ­νει για τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ανοι­χτό, εάν και εφό­σον η κυ­ρί­αρ­χη τάξη και το εκλο­γι­κό απο­τέ­λε­σμα το κα­τα­στή­σουν ανα­γκαίο.

Στις επερ­χό­με­νες εκλο­γές είναι ανα­γκαίο να μαυ­ρι­στεί ο Μη­τσο­τά­κης. Είναι όμως επί­σης ανα­γκαίο, να ενι­σχυ­θεί η πε­ποί­θη­ση ότι, από τη σκο­πιά των συμ­φε­ρό­ντων των ερ­γα­ζο­μέ­νων και των λαϊ­κών τά­ξε­ων, η ενί­σχυ­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν απο­τε­λεί λύση, ούτε καν υπο­κα­τά­στα­το μιας με­τριο­πα­θούς και με­σο­βέ­ζι­κης λύσης.

rproject.gr