Για το πολιτικό ρεύμα της Αριστεράς, που είναι παρόν για πάνω από έναν αιώνα στις ιστορικές και κοινωνικές εξελίξεις και συσπείρωσε για όλο αυτό το διάστημα την αφρόκρεμα του κόσμου της εργασίας και της διανόησης, ανθρώπους της αλληλεγγύης, της συλλογικής δράσης, της επιστημονικής έρευνας, το να υποστεί έναν πρόεδρο με απόψεις που προέρχονται από την πλευρά του κεφαλαίου και του πλούτου, ο οποίος έχει εκλεγεί κατά κύριο λόγο από αγνώστους και άφαντους με ένα δίευρο, σημαίνει ότι έχει χαραχθεί η οδός της παρακμής, αν όχι της εξαφάνισης.
Το ότι επελέγη μια τέτοια μέθοδος, είναι το αποτέλεσμα μιας πορείας αποδυνάμωσης τόσο της αναλυτικής ικανότητας όσο και της δυνατότητας χάραξης των πολιτικών που επιδιώκουν να υποστηρίξουν και να προφυλάξουν τον κόσμο της εργασίας και τις λαϊκές τάξεις από την επιδείνωση των συνθηκών ζωής τους. Τόσο λόγω της κλιματικής αλλαγής όσο και λόγω της κρίσης αναπαραγωγής των καπιταλιστικών οικονομιών, και επομένως της εξασθένησης των συστημάτων κοινωνικής προστασίας.
Μετά το τέλος του 3ου Μνημονίου, η κυβέρνηση της Αριστεράς δεν έδειξε ότι έχει την πρόθεση και το σχέδιο για να αναλάβει συνολικά και αποτελεσματικά την υπεράσπιση του λαϊκού κόσμου και ούτε επιχείρησε να διορθώσει αυτή την αδυναμία κατά την περίοδο της αντιπολίτευσης που ακολούθησε. Σήμερα ο νέος πρόεδρος επιδεικνύει τοποθετήσεις πολύ φιλικές προς το κεφάλαιο, την ίδια στιγμή που τόσο το επιχειρηματικό όσο και το τραπεζικό κεφάλαιο υποστηρίζουν φανατικά την επίθεση της κυβέρνησης κατά του κόσμου της εργασίας.
Η προετοιμασία και η διεξαγωγή των αυτοδιοικητικών εκλογών έδειξαν για άλλη μία φορά πόσο ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αγνοήσει την ανάγκη σε ένα κόμμα της Αριστεράς της εκπαίδευσης στελεχών, ενώ σε όλα τα θέματα στρατηγικής, όπως η ενεργειακή μετάβαση, η παραγωγική ανασυγκρότηση, η υποστήριξη της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας, η υποστήριξη της συνεταιριστικής οικονομίας στην ύπαιθρο και τις πόλεις, η δημιουργία ενός δημόσιου τραπεζικού τομέα, η ενίσχυση της υλικής παραγωγής στις τουριστικές περιοχές, απουσιάζει κάθε συστηματική αναλυτική προσπάθεια και πόσο μάλλον η απαραίτητη εκπαίδευση στελεχών.
Ενώ η «εκλεγμένη» ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ επιδεικνύει πυγμή, καθ’ οδόν προς την κατάρρευση αν όχι τη γελοιοποίηση, η επιδίωξη μιας κριτικής από την πλευρά των μελών του κόμματος, με ατομικές ή ομαδικές τοποθετήσεις, παρ’ όλο που είναι κατά κανόνα εύστοχη, δεν οδηγείται και προς την –απολύτως απαραίτητη– παρουσίαση της κατεύθυνσης δράσεων που θα επιτρέψουν τη συγκρότηση της αναγκαίας σήμερα ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Η πρώτη κατεύθυνση δράσεων αφορά τη δημιουργία κατά περιφέρειες ή περιοχές, ξεκινώντας από τη Θεσσαλία (έχουν ξεκινήσει σχετικές επαφές και συζητήσεις), επιστημονικών ομάδων επεξεργασίας μακροπρόθεσμων και βραχυπρόθεσμων πολιτικών, με τη στενή συνεργασία πανεπιστημιακών και ερευνητών, για την αντιμετώπιση από κοινού των περιβαλλοντικών, οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων της περιοχής. Αυτό το σχέδιο πρέπει να συνοδευτεί από τη δημιουργία ενός θεσμικού πλαισίου δημοκρατικού σχεδιασμού καθώς τα ζητήματα που αφορούν τον πληθυσμό σε όλες τις περιφέρειες πρέπει να συνδέονται με στρατηγικές επιλογές, οι οποίες μάλιστα διαμορφώνονται με βάση προβλέψεις (κλιματική αλλαγή, επιδημίες), και απαιτούν αποφάσεις που έχουν μακροχρόνια εμβέλεια και απαιτείται να συνδυάζονται μεταξύ τους.
Μια δεύτερη κατεύθυνση δράσεων αφορά τη δημιουργία σε κάθε τοπική κοινωνία (κατά περιφέρειες ή μικρότερες υποδιαιρέσεις) οργάνων όπου εκπροσωπούνται οι τοπικές κοινωνικές ομάδες, συνδικαλιστικές, επιχειρηματικές ή συνεταιριστικές, και εγκρίνουν αφού το τροποποιήσουν το στρατηγικό σχέδιο –και τις άμεσες πολιτικές του– για την περιοχή. Ωστε να υπάρχει πραγματικά η δυνατότητα της τοπικής κοινωνίας να προβάλει και να επιλύσει τα προβλήματα που εντοπίζει και τις ανάγκες που θεωρεί απαραίτητο να αντιμετωπιστούν, ενώ θα αναβαθμίζεται με θεαματικό τρόπο η δημοκρατική πρακτική. Και μέσω του συνδυασμού του σχεδιασμού με την κινητοποίηση του επιστημονικού κόσμου, και της άμεσης δημοκρατίας στις τοπικές κοινωνίες, θα αποκατασταθεί με εξίσου θεαματικό τρόπο η σχέση του κόσμου της εργασίας, ειδικότερα της διανοητικής εργασίας, και των λαϊκών τάξεων με τις πολιτικές οργανώσεις της Αριστεράς που θα είναι παρούσες και στα δύο επίπεδα με στελέχη και προτάσεις.
Βρισκόμαστε σε μια στιγμή που πρέπει να ξεκινήσει η ανασυγκρότηση της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Η τρίτη αναγκαία κατεύθυνση δράσεων είναι η δημιουργία, για να λειτουργήσει κατά την τετραετία και να έχει αποτελέσματα, μιας σχολής στελεχών, για να προετοιμαστεί η στροφή των κομματικών οργανώσεων προς την ικανότητα παρέμβασης στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και τη δημόσια διοίκηση, όπως θα πρέπει να μετασχηματιστούν για να ανταποκριθούν στις ανάγκες του στρατηγικού δημοκρατικού σχεδιασμού και της τοπικής άμεσης δημοκρατίας.
Υπάρχει ένα μεγάλο κενό στον πολιτικό χώρο της Αριστεράς σε ό,τι αφορά την αφομοίωση και παραγωγή επιστημονικής αλλά και διαχειριστικής γνώσης. Το διαθέσιμο επιστημονικό δυναμικό στη χώρα μας και το υψηλό μορφωτικό επίπεδο του πληθυσμού επιτρέπουν, με τις κατάλληλες πρωτοβουλίες, να καλυφθεί αυτό το κενό σε σύντομο χρονικό διάστημα.
*Οικονομολόγος, συγγραφέας
efsyn.gr
